Bielactwo – przyczyny, objawy, leczenie. Jakie są rodzaje bielactwa?

Czym jest bielactwo nabyte?

Bielactwo jest chorobą, która charakteryzuje się występowaniem odbarwionych plam na skórze (nazywanych plamami depigmentacyjnymi). Mechanizm ich powstawania nie jest do końca znany, ale mówi się, że ich występowanie może być powiązane z czynnikami genetycznymi, biochemicznymi oraz immunologicznymi, a także z zaburzeniami unerwienia oraz ze stresem oksydacyjnym. Choroba występuje rzadko – szacuje się, że cierpi na nią około 1% populacji. Dolegliwość spotykana jest z taką samą częstotliwością u kobiet i u mężczyzn. Choroba najczęściej zaczyna się między 10. a 30. rokiem życia.

Jakie są objawy bielactwa nabytego?

Bielactwo ma bardzo specyficzne objawy: na skórze pacjenta występują charakterystyczne plamy, nazywane plamami depigmentacyjnymi, wyglądające jakby skóra była odbarwiona. Plamy powstają wskutek zaburzenia pigmentacji skóry, czyli zniszczenia lub zaburzenia czynności melanocytów. Plamy są różnej wielkości, z wyraźnie zaznaczoną granicą, i mogą występować w dowolnym miejscu na skórze. Odbarwienia najczęściej są rozmieszczone symetrycznie, a najbardziej powszechnym miejscem ich występowania jest twarz (szczególnie okolice ust i oczu), szyja, kończyny górne, grzbiety dłoni oraz doły pachowe. Plamy depigmentacyjne są bardziej widoczne na skórze, która jest wystawiana na działanie promieni słonecznych, więc chorzy powinni pamiętać o odpowiedniej ochronie przeciwsłonecznej i stosowaniu preparatów z filtrem.

Jakie są rodzaje bielactwa nabytego?

W zależności od objawów istnieje kilka rodzajów bielactwa. Można wyróżnić następujące typy:

• bielactwo ograniczone, a w jego obrębie bielactwo ogniskowe i bielactwo segmentowe, 
• bielactwo uogólnione, a w jego obrębie bielactwo akralno-twarzowe (zmiany zajmujące głównie twarz, ręce i stopy) oraz bielactwo pospolite (zmiany rozsiane nieregularnie),
• bielactwo całkowite charakteryzujące się odbarwieniem prawie całego ciała z małymi obszarami prawidłowo wybarwionej skóry,
• bielactwo mieszane, które wykazuje połączenie zmian ogniskowych z jeszcze inną postacią.

Jakie choroby współtowarzyszą bielactwu nabytemu?

Wśród pacjentów cierpiących na bielactwo nabyte zauważa się powszechne występowanie innych chorób skóry, m.in. łysienia plackowatego czy przedwczesnego siwienia włosów. Dodatkowo wśród czynników towarzyszących bielactwu obserwuje się także choroby tarczycy, np. nadczynność tarczycy, niedoczynność tarczycy czy chorobę Hashimoto, a także inne choroby, takie jak np. cukrzyca, toczeń rumieniowaty układowy, miastenia, choroba Leśniowskiego-Crohna, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa czy choroba Addisona.

Jak się diagnozuje i leczy bielactwo nabyte?

W przypadku zauważenia u siebie zmian depigmentacyjnych skóry należy udać się do lekarza rodzinnego lub dermatologa, który stawia diagnozę głównie na podstawie zmian skórnych. Bardzo często pomocne okazują się także dodatkowe badania, np. w kierunku rozpoznania innych, współistniejących chorób. 

Niestety, nie są znane skuteczne sposoby leczenia bielactwa. Metod terapeutycznych jest wiele, jednak żadna z nich zazwyczaj nie daje pożądanych efektów. Wśród leków stosowanych w leczeniu bielactwa znajdują się m.in. glikokortykosteroidy, które stosowane są miejscowo na zmiany skórne. Dodatkowo pacjentom zaleca się inhibitory kalcyneuryny (pimekrolimus lub takrolimus), które po kilku miesiącach terapii mogą doprowadzić do repigmentacji skóry. 

Innymi metodami leczenia bielactwa jest m.in. fototerapia lub metody chirurgiczne, jak np. przeszczep naskórka, transplantacja hodowanych melanocytów czy miniprzeszczep autologiczny. 

Pamiętaj, że dostępność preparatów w aptekach w Twojej okolicy z łatwością i bez wychodzenia z domu sprawdzisz na portalu KtoMaLek.pl.