Leki na nadciśnienie - jak działają?

Leki związane z angiotensyną

Angiotensyna I jest związkiem chemicznym obecnym w naszym organizmie. Enzym konwertaza angiotensyny przekształca ją w angiotensynę II, której cząsteczki po połączeniu z pewnymi charakterystycznymi tylko dla siebie białkami (receptorami angiotensyny II) wywołują szereg zjawisk związanych ze wzrostem ciśnienia tętniczego krwi. Dochodzi między innymi do zwiększenia wydzielania hormonu aldosteronu oraz uruchomienia bezpośrednich i pośrednich mechanizmów zwężenia naczyń krwionośnych - skurczu, a także stopniowego przerostu i utwardzenia ich ścian. Zbyt duża ilość angiotensyny II może więc być jedną z przyczyn nadciśnienia.

Istnieje grupa leków blokujących enzym konwertazę angiotensyny (ACEI - inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę). Zablokowany enzym nie przekształca już angiotensyny I w II, co niweluje jej działanie podnoszące ciśnienie. Do tej grupy zaliczamy takie substancje lecznicze, jak: 

• chinapryl (Acurenal);
• enalapryl (Enarenal); 
• kaptopryl (Captopril Polfarmex, Captopril Jelfa);
• lizynopryl (Lisiprol, Ranopril, Prinivil);
• perindopril (Prenessa, Prestarium);
• ramipryl (Axtil, Polpril, Tritace, Vivace); 
• zofenopryl (Zofenil).

Drugim rodzajem leków są antagoniści receptora dla angiotensyny II (ARB). Warunkiem działania angiotensyny jest nie tylko jej konwersja, ale także połączenie z receptorem. Jeśli więc jest on zablokowany przez cząsteczki leku, dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia. Do ARB przynależą:

• kandesartan (Atacand, Candepres, Carzap, Karbis);
• losartan (Cozaar, Lorista, Losacor, Lozap);
• telmisartan (Actelsar, Micardis, Polsart, Telmizek, Tezeo, Tolura, Zanacodar);
• walsartan (Bespres, Valsacor, Valzek, Vanatex).

Blokery kanału wapniowego działające na naczynia

Substancje te blokują przedostawanie się nadmiernej ilości jonów wapnia do wnętrza komórek mięśniowych naczyń krwionośnych. Ponieważ jony wapnia są tym komórkom potrzebne do skurczu mięśniówki i zwężenia światła naczyń, podanie blokera kanału wapniowego skutkuje rozkurczem naczyń i spadkiem ciśnienia.

W ten sposób działają: 

• amlodypina (Adipine, Agen, Aldan, Amlopin, Amlozek, Norvasc, Vilpin, Normodipine, Amlomyl);
• nitrendypina (Nitrendypina Egis);
• lacydypina (Lacipil);
• lerkanidypina (Lecalpin, Lercan, Primacor).

Beta-blokery

Beta-adrenolityki, zwane też popularnie beta-blokerami, to bardzo rozległa grupa leków zmniejszająca aktywność współczulnego układu nerwowego. Jest on odpowiedzialny za mnogość różnorakich funkcji naszego ciała, dlatego też preparaty na niego oddziałujące znalazły zastosowanie w terapii wielu różnych jednostek chorobowych takich, jak jaskra, choroby tarczycy, choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, niektóre arytmie, a nawet lęk sceniczny.   

W nadciśnieniu stosuje się następujące beta-blokery:

• betaksolol (Lokren);
• bisoprolol (Concor, Corectin, Bisoratio, Sobycor);
• karwedilol (Vivacor);
• metoprolol (Metocard);
• nebiwolol (Ebivol, Nebilet, Nebilenin, Nebicard, Nedal).

Diuretyki

Diuretyki to produkty lecznicze zwiększające diurezę, a więc powodujące zwiększenie wydzielania moczu. Dzięki temu organizm pozbywa się nadmiaru wody, co przekłada się na zmniejszenie objętości płynów ustrojowych, w tym krwi krążącej, a w dalszej kolejności na obniżenie ciśnienia.

Diuretyki zwiększają filtrację nerkową, mogą jednak to robić na różnym poziomie, oddziałując na różne odcinki nerkowych jednostek filtracyjnych - nefronów.

Do leków diuretycznych stosowanych w terapii nadciśnienia należą:

• indapamid (Indapen, Indapen SR);
• hydrochlortiazyd (Hydrochlorothiazidum Polpharma);
• chlortalidon (Hygroton);
• torasemid (Diuver, Diured, Toramide, Trifas, Trifas Cor);
• spironolakton (Spironol).

Preparaty łączone i o przedłużonym uwalnianiu

W zależności od stanu chorego może być konieczna terapia kilkoma lekami jednocześnie. Na rynku istnieją preparaty złożone zawierające leki z różnych grup w jednej tabletce, aby ułatwić ich przyjmowanie. Zwykle nazwy takich produktów leczniczych tworzy się poprzez dodanie przedrostka “Co-” (np. Co-Prestarium, Co-Dipper, Co-Valsacor) lub dodanie do nazwy wyrazu “Combi” (Prestozek Combi, Ramizek Combi). Ponieważ często drugim lekiem wprowadzonym do terapii jest diuretyk, zwykle hydrochlorotiazyd, w preparatach zawierających jego połączenia może występować skrót HCT (np. Telmizek HCT, Lisiprol HCT). Jeśli w nazwie leku przepisanego przez lekarza występuje skrót SR, oznacza to, że będziemy przyjmować lek o przedłużonym uwalnianiu. Warto pamiętać, że różnica w uwalnianiu substancji leczniczej jest ważna dla skuteczności i bezpieczeństwa terapii i nie powinno się stosować zamienne takich leków (np. Indapen i Indapen SR).

Dostępność wszystkich poszukiwanych preparatów w okolicznych aptekach można szybko i łatwo sprawdzić na portalu KtoMaLek.pl.

Autor