Chlamydioza - objawy i leczenie. Jak zarazić się chlamydiozą?

Chlamydia – co to takiego?

Chlamydie (łac. Chlamydiae) są bakteriami Gram-ujemnymi. Wyróżnia się kilka gatunków chlamydii, które są chorobotwórcze dla człowieka. Najlepiej poznane są bakterie Chlamydia trachomatis oraz Chlamydia pneumoniae - ta pierwsza przenoszona jest drogą płciową, druga rozprzestrzenia się drogą kropelkową.

Zakażenia Chlamydia trachomatis są powszechne i dotyczą zarówno kobiet jak i mężczyzn. Kłopot polega na tym, że u nawet 8 na 10 zakażonych osób choroba przebiega bezobjawowo lub bardzo łagodnie, co grozi nieświadomym jej rozprzestrzenianiem. Szacuje się, że tylko w Polsce nawet 40% populacji miało kontakt z tą bakterią.

Jakie są rodzaje i objawy zakażenia chlamydią?

Objawy chlamydiozy zależne są od gatunku bakterii oraz drogi jej rozprzestrzeniania się. Typowymi przypadłościami są infekcje układu moczowo-płciowego i odbytnicy, oka, gardła, a także dróg oddechowych. Do zakażenia bakterią może dojść także podczas porodu z zakażonej matki na noworodka.

Zakażenie układu moczowo-płciowego, odbytnicy, gardła

Patogenem odpowiedzialnym za infekcje tych obszarów jest Chlamydia trachomatis. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakty seksualne, w szczególności te odbywające się bez użycia prezerwatywy.

U kobiet zakażenie C.trachomatis doprowadzić może do zapalenia szyjki macicy, co w blisko 80% przypadków przebiega bezobjawowo. W pozostałych przypadkach pojawia się obrzęk wraz z zaczerwienieniem tarczy szyjki macicy, bóle podbrzusza, plamienia lub krwawienia śródcykliczne, a także śluzowo-ropna wydzielina w ujściu zewnętrznym szyjki macicy. Jeżeli bakteria zaatakowała cewkę moczową, wystąpić może ropno-śluzowa wydzielina z cewki moczowej i częstsze oddawanie moczu. U mężczyzn dominującym objawem zakażenia C.trachomatis jest wyciek z cewki moczowej, pieczenie i ból podczas oddawania moczu, a także zaczerwienienie i świąd w okolicy ujścia cewki moczowej.

Zakażenie C.trachomatis może objąć także odbytnicę, czego objawem jest występowanie śluzowo-ropnej wydzieliny (często z domieszką krwi), a także uporczywe pieczenie w okolicy odbytu. Uprawianie seksu oralnego grozi przeniesieniem bakterii do gardła, jednak w tym przypadku infekcja przebiega bezobjawowo.

Zakażenie oka

Ten typ zakażeń C.trachomatis występuje stosunkowo rzadko i przebiegać może pod postacią jaglicy (w Polsce choroba ta została wyeliminowana) lub wtrętowego zapalenia spojówek. Typowymi objawami tego drugiego schorzenia są nawracające stany zapalne, odczyn grudkowy spojówek, a także śluzowo-ropna wydzielina. Symptomy te dotyczą zwykle jednego oka, mogą utrzymywać się nawet przez kilka lat, z okresami zaostrzeń i remisji.  Bardzo często zapaleniu spojówek towarzyszy zakażenie układu moczowo-płciowego.

Zakażenie dróg oddechowych

Do zakażenia układu oddechowego dochodzi na skutek kontaktu z bakterią Chlamydia pneumoniae. Zakażenie może objąć krtań, migdałki, a także ucho środkowe, zaś poważniejsze infekcje prowadzą do rozwoju zapalenia oskrzeli oraz płuc.

Czym grozi nieleczona chlamydioza?

Choć w większości przypadków zakażenie chlamydią nie daje żadnych objawów, niepodjęcie leczenia choroby może nieść poważne konsekwencje zdrowotne. Jedną z nich jest bezpłodność – zakażenie C.trachomatis może odprowadzić do rozwoju stanu zapalnego jajowodów i w konsekwencji ich zwężenia. Niedrożność jajowodów uniemożliwia zapłodnienie i znacząco zwiększa ryzyko ciąży pozamacicznej. Ponadto, nawracające stany zapalne przyczyniać się mogą do występowania zrostów i ropni. Obecność bakterii jest przyczyną przedwczesnych porodów i poronień, grozi także zarażeniem noworodka podczas porodu.

Nieleczona chlamydioza może skutkować także tzw. zespołem Reitera, który objawia się zapaleniem cewki moczowej i spojówek, a także odczynowym zapaleniem stawów.

Przebieg leczenia chlamydiozy

Jeżeli lekarz podejrzewa chlamydiozę, konieczne jest wykonanie wymazu (u kobiet) lub pobranie próbki moczu (u mężczyzn), aby ustalić przyczynę występowania objawów oraz wykluczyć inne patogeny (np. rzeżączkę i rzęsistkowicę). Zakażenia chlamydialne leczy się antybiotykami – tetracyklinami, makrolidami lub fluorochinolonami. Terapia powinna obejmować oboje partnerów seksualnych, zaś w czasie leczenia należy unikać jakichkolwiek kontaktów seksualnych i szczególnie dbać o przestrzeganie zasad higieny. W czasie trwania antybiotykoterapii warto zadbać o uzupełnienie flory bakteryjnej w bakterie probiotyczne w postaci preparatów doustnych (np. Lacidofil, Multilac, Provag, Lacibios Femina) lub dopochwowych (np. Invag, Lactovaginal, Lakcid Intima). Przywrócenie prawidłowej flory bakteryjnej zmniejszy ryzyko infekcji grzybiczej, która jest częstym skutkiem ubocznym leczenia antybiotykami.

Jak chronić się przed chlamydiozą?

Ryzyko zakażenia chlamydią jest większe u osób utrzymujących stosunki seksualne z więcej niż jednym partnerem. Ważne jest zatem, by unikać ryzykownych kontaktów seksualnych oraz pamiętać o stosowaniu prezerwatywy, choć ta metoda nie daje 100% ochrony.

Lekarze zalecają, by w ramach profilaktyki każda osoba aktywna seksualnie wykonywała test na obecność bakterii Chlamydia trachomatis co najmniej raz w roku. W tym celu można sięgnąć po szybkie testy (np. HandiLab-C) lub wykonać badanie w laboratorium analitycznym.

Autor