Glista ludzka - objawy, leczenie, badanie na pasożyty

Glista ludzka - co to za pasożyt?

Glista ludzka (łac. Ascaris lumbricoides) jest szeroko rozpowszechnionym pasożytem z grupy nicieni. Dorosły osobnik może osiągnąć rozmiary od 15 cm do 50 cm. Zazwyczaj bytuje w jelicie cienkim człowieka, przyczepiając się do błony śluzowej. Pasożyt żywi się nabłonkiem niszczonej śluzówki oraz substancjami zawartymi w treści jelitowej. Glista ludzka w jelicie cienkim człowieka jest w stanie przeżyć nawet od 1 do 1,5 roku. Do tego potrafi produkować ponad 200 tys. jaj dziennie. Te z kolei wraz z wydalonym kałem żywiciela (człowieka) przedostają się do gleby. Tam, po ok. 6 tygodniowym okresie rozwoju w wilgotnym środowisku, stają się larwami, czyli postaciami zakaźnymi, które czekają jedynie na połknięcie przez kolejną osobę.

Jakie są objawy glistnicy?

Reakcja człowieka na zakażenie glistą ludzką w dużej mierze zależy od intensywności inwazji oraz od wrażliwości osobniczej człowieka. Czasami glistnica może przebiegać zupełnie bezobjawowo, a czasami towarzyszą jej inne objawy ogólne. Najczęstszymi objawami glistnicy są:

• reakcje alergiczne,
• wzmożona pobudliwość nerwowa,
• ból gardła,
• bóle brzucha,
• wzdęcia,
• zaparcia,
• wymioty,
• bóle głowy,
• ogólne zmęczenie,
• osłabienie organizmu,
• bóle w jamie brzusznej,
• zaburzenia snu,
• duszność wysiłkowa lub spoczynkowa.

U niektórych osób, w następstwie dużych zakażeń i skłębiania się glist w jelicie cienkim może dochodzić do objawów niedrożności przewodu pokarmowego.

Jak możemy nabawić się zakażenia glistą ludzką?

Do zakażenia glistą ludzką dochodzi zwykle drogą pokarmową - i najczęściej jest to konsekwencją nieprzestrzegania podstawowych zasad higieny, czyli potoczne “brudne ręce”. Dochodzi do niego także poprzez spożywanie niedokładnie umytych warzyw i owoców, na których są obecne jaja glisty, ale również przypadkowe spożycie wody z jeziora lub stawu może być źródłem zakażenia. Do swoich domów możemy przynieść pasożyta np. na podeszwach zabrudzonych butów. Na zakażenie glistą ludzką najbardziej narażone są małe dzieci, a to dlatego, że nie mają jeszcze nawyku mycia rąk, a do tego ciężko uchronić je przed wkładaniem do buzi brudnych rąk i przedmiotów.

Jak stwierdzić zakażenie glistą ludzką?

Wiele osób przechodzi zakażenie glistą ludzką bezobjawowo. W momencie, gdy pojawiają się niepokojące symptomy glistnicy lekarz może zlecić wykonanie odpowiednich badań w kierunku glisty ludzkiej. 

Rozpoznania dokonuje się na podstawie obecności jaj nicienia w kale. Próbki kału zanosimy do laboratorium kilka dni pod rząd, w celu uchwycenia momentu wysiewu jaj.  W niektórych przypadkach lekarz może zlecić także wykonanie morfologii z rozmazem (w przebiegu zakażenia występuje podwyższona ilość eozynofili) oraz testów serologicznych określających obecność swoistych przeciwciał przeciwko gliście ludzkiej.

Leczenie i zapobieganie glistnicy

W momencie potwierdzenia diagnozy odnośnie glistnicy, lekarz zaleca kurację przeciwpasożytniczą. Polega ona na jednorazowym, doustnym podaniu leków, które mają za zadanie usunąć pasożyta z jelit (np. Pyrantelum Medana zawiesina doustna, Pyrantelum Polpharma tabletki, Zentel zawiesina doustna, Zentel tabletki do rozgryzania i żucia, Zentel tabletki powlekane, Vermox tabletki). W aptece znajdziemy zarówno leki z przepisu lekarza, jak i te bez recepty. Dostępność tych oraz wielu innych preparatów w aptekach w Twojej okolicy można sprawdzić na portalu KtoMaLek.pl.

Każde podanie leku na glistnicę - zarówno u dziecka, jak i u dorosłego - należy skonsultować z lekarzem.  Po około 4 tygodniach od podania leku należy wykonać kontrolne badanie kału, w celu określenia skuteczności leczenia. Pamiętajmy, że zarówno podczas leczenia jak i już po jego zakończeniu trzeba rygorystycznie przestrzegać zasad higieny osobistej.

Czy da się uniknąć zakażenia glistą ludzką?

Odpowiednia higiena osobista stanowi podstawę w zapobieganiu zakażeniem glistą ludzką. Do najważniejszych nawyków ochraniających nas przed glistnicą należą: 

1. Dokładnie mycie rąk przed każdym posiłkiem.
2. Każdorazowe dokładne mycie warzyw i owoców przed ich spożyciem.
3. Unikanie spożywania nieprzegotowanej wody.
4. Zwracanie uwagi na to, aby dziecko nie wkładało brudnych rąk i przedmiotów do buzi.
5. Edukowanie małych dzieci odnośnie higieny osobistej.