Eozynofilia - objawy, rodzaje, przyczyny, normy

Czym jest eozynofilia?

O eozynofili mówi się w przypadku, kiedy liczba eozynofili jest zbyt wysoka w stosunku do normy, która mieści się w granicach od 50-400/µL krwi. Ze względu na to, jak dużo eozynofili jest we krwi, możemy mieć do czynienia z różnymi stopniami choroby:

• eozynofilią łagodną (od 500 do 1500/µL krwi),
• eozynofilią umiarkowaną (od 1500 do 5000/µL krwi),
• eozynofilią ciężką (powyżej 5000/µL krwi).

Co więcej, eozynofilię możemy podzielić ze względu na przyczynę jej powstawania. Jeżeli nie jest ona wynikiem innej choroby, wówczas mamy do czynienia z eozynofilią pierwotną. Eozynofilię wtórną rozpoznaje się, kiedy jest ona wynikiem innej choroby, na którą cierpi pacjent.
Dodatkową w eozynofilii pierwotnej możemy wyróżnić jej dwa podtypy:

• eozynofilia klonalna – jest wynikiem choroby nowotworowej, która prowadzi do zwiększonego wytwarzania (proliferacji) eozynofilów przez organizm;
• eozynofilia idiopatyczna – jest to eozynofilia o nieznanym pochodzeniu. W celu jej zdiagnozowania, konieczne jest wykluczenie eozynofilii wtórnej i klonalnej.

Czym są eozynofile?

Eozynofile należą do limfocytów, czyli do grupy białych krwinek. W osoczu przeważnie występuje od 0,04 do 0,5 x 10^9/l eozynofili. Nie spędzają one tam jednak dużo czasu, ponieważ bardzo szybko wędrują do tkanek, które mają bezpośredni kontakt ze środowiskiem zewnętrznym. 

Same eozynofile mają charakterystyczną budowę, ich jądro przypomina kształtem okulary, dodatkowo zawierają ziarnistości o czerwonym zabarwieniu (są w nich magazynowane kationowe białka eozynofilowe, neurotoksyny eozynofilowe, a także białka zasadowe). Dzięki związkom zawartym w eozynofilach, komórki te wykazują bardzo wysoką skuteczność w walce z wszelkiego rodzaju pasożytami. Co więcej, biorą one udział w odpowiedzi immunologicznej, a także odpowiadają za różnego rodzaju naprawy tkanek.

Eozynofilia – przyczyny

Do najczęstszych przyczyn wystąpienia eozynofilii zaliczamy:

• infekcje wywołane przez pasożyty – zaliczamy tutaj m.in. glistę ludzką, tasiemca, węgorka jelitowego, bąblowca i włośnicę,
• infekcje niepasożytnicze, np. okres zdrowienia po przejściu ostrej infekcji, zakażenia grzybicze, np. zakażenie Cryptococcus, aspergiloza,
• choroby o podłożu alergicznym lub nieznanego pochodzenia, np. pokrzywka, atopowe zapalenia skóry, astma oskrzelowa, alergiczny nieżyt nosa,
• choroby tkanki łącznej, np. eozynofilowe zapalenie powięzi, guzkowe zapalenia tętnic,
• zaburzenia immunologiczne, np. choroba przeszczep przeciwko biorcy, niedobór przeciwciał IgA,
• choroby nowotworowe, np. chłoniaki t-komórkowe, choroba Hodgkina,
• endokrynopatie,
• powikłania przyjmowanych leków, np. soli złota, karbamazepiny, czynników wzrostu, analogów puryn.

Objawy eozynofilii

Objawy, które towarzyszą eozynofilii są w głównej mierze zależne od przyczyny podniesionej liczby tych białych krwinek – inny zestaw symptomów można zaobserwować przy alergii, inny przy infekcji grzybiczej, a jeszcze inny przy chorobie nowotworowej.
W przypadku eozynofilii ciężkiej, może dojść do uszkodzenia narządów wewnętrznych. Dodatkowo, w wyniku uwalniania przez eozynofile zwiększonej ilości cytokin, można zaobserwować następujące objawy:

• gorączkę,
• zmęczenie,
• spadek wagi,
• brak apetytu,
• nadmierne pocenie się.

Podniesiony poziom eozynofili w osoczu może doprowadzić do powstawania nacieków w płucach, wówczas zaobserwować można wszelkiego rodzaju duszności, a także kaszel. Do tego dochodzą niejednokrotnie objawy skórne (w postaci obrzęków, świądu, zaczerwienień i obrzęków naczynioruchowych).

W przeważającej liczbie przypadków, pacjenci nie mają żadnych objawów związanych z eozynofilią.

W celu zwalczenia pojawiających się objawów, można sięgnąć po apteczne preparaty, takie jak Medispirant, Perspiblock (na nadmierne pocenie się) czy preparaty z paracetamolem (w celu zwalczenia gorączki).

Dostępność poszukiwanych preparatów w pobliskich aptekach możesz z łatwością i bez wychodzenia z domu sprawdzić za pomocą portalu KtoMaLek.pl.

Eozynofilia – diagnostyka

Głównym badaniem pozwalającym na wykrycie eozynofilii jest morfologia krwi. Uzyskany wynik powinien zostać skonsultowany z lekarzem, który na podstawie wywiadu i badania fizykalnego będzie mógł postawić odpowiednią diagnozę. Może się okazać, że w celach diagnostycznych, konieczne będzie wykonanie dodatkowych badań, np. badanie OB, CRP, LDH i badanie stężenia witaminy B12 we krwi.

Autor