Wysokie miano przeciwciał anty-TG - o czym świadczy?

Czym są przeciwciała anty-TG?

Tyreoglobulina (Tg) jest białkiem produkowanym przez pęcherzyki tarczycy, z którego syntezowane są hormony tarczycowe - trójjodotyronina (T3) i tyroksyna (T4). Z punktu widzenia ludzkiego zdrowia hormony te pełnią wiele istotnych funkcji, uczestnicząc w licznych przemianach i procesach metabolicznych.

Anty-TG są przeciwciałami wydzielanymi przez organizm swoiście w stosunku do tyreoglobuliny. U blisko 10% zdrowych osób stwierdza się niewielkie ich stężenie, a u osób w wieku 60-80 lat ich miano może być podwyższone. W pozostałych przypadkach obecność przeciwciał anty-TG może być symptomem autoimmunologicznych chorób tarczycy (oraz innych chorób autoimmunologicznych) lub nowotworów tego gruczołu. Ponadto przeciwciała anty-TG zazwyczaj obecne są u pacjentów w trakcie jodoterapii oraz poddanych zabiegom chirurgicznym gruczołu tarczowego.

Kiedy należy zbadać poziom anty-TG?

Poziom przeciwciał anty-TG sprawdza się, gdy istnieje prawdopodobieństwo występowania choroby autoimmunologicznej tarczycy - choroby Hashimoto lub Gravesa-Basedowa. Jednak obecność przeciwciał anty-TG nie jest wystarczającym kryterium diagnostycznym, a wynik ujemny nie wyklucza obecności choroby autoimmunologicznej tarczycy.

Badanie poziomu anty-TG wykorzystuje się też w diagnostyce niektórych typów raka tarczycy. Wskazaniem do badania jest pojawienie się wola tarczycowego (zauważalne powiększenie się obwodu szyi), nieprawidłowe stężenie wolnych hormonów tarczycy, przewlekłe problemy z zajściem w ciąże. Dodatkowo poziom anty-TG mierzy się w celu kontrolowania leczenia chorób tarczycy oraz wykrywania, monitorowania leczenia i wykrywania wznowy zróżnicowanego raka tarczycy.

Jak wygląda badanie anty-TG?

Pacjent nie musi się w żaden szczególny sposób przygotowywać do badania. Poziom anty-TG można oznaczyć o dowolnej porze dnia, więc nie ma konieczności stawienia się w laboratorium na czczo.

Krew do badania pobiera się z żyły łokciowej po uprzedniej dezynfekcji miejsca wkłucia. Wyniki najczęściej dostępne są już następnego dnia.

Normy dla ilości przeciwciał anty-TG

U zdecydowanej większości zdrowych osób przeciwciała anty-TG nie występują, jednak u 1 na 10 zdrowych pacjentów stwierdza się ich obecność. Za normę uznaje się każdy wynik poniżej wartości 115 IU/ml. Wartości referencyjne widoczne na wyniku badania mogą się różnić dla poszczególnych pacjentów. Uwzględniają one dodatkowe parametry, chociażby takie jak wiek czy płeć. Dodatkowo istotna jest metoda, z której korzystano podczas oznaczania miana przeciwciał. 

Co może oznaczać obecność przeciwciał anty-TG?

• Schorzenie autoimmunologiczne tarczycy – chorobę Hashimoto lub chorobę Gravesa-Basedowa, jednak wymagana jest dalsza diagnostyka, w tym wykonanie USG tarczycy oraz oznaczenie TSH, FT3, FT4 i przeciwciał anty-TPO;
• Nietarczycowe schorzenie autoimmunologiczne: cukrzyca typu 1, reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), toczeń rumieniowaty, niedokrwistość złośliwa;
• Raka tarczycy (łagodny bądź złośliwy). U chorych na raka tarczycy, którzy zostali wyleczeni, w okresie od 1 do 4 lat, stężenie przeciwciał spada do wartości niewykrywalnych. Ich wzrost uznawany jest za pierwszą oznakę wznowy choroby.

Wyniki badań laboratoryjnych należy omówić z lekarzem rodzinnym lub endokrynologiem, który przeanalizuje je pod kątem historii choroby pacjenta i zestawi z wynikami pozostałych badań. 

Autor