Ziemniaki a cukrzyca - czy można spożywać ziemniaki, chorując na cukrzycę?

Indeks glikemiczny a cukrzyca - czyli o czym należy pamiętać

Diabetyk powinien ograniczać posiłki słodzone, wysokoprzetworzone i te z wysokim indeksem glikemicznym. Co to oznacza w praktyce?

Indeks glikemiczny (IG) - określa procentową szybkość wzrostu stężenia glukozy we krwi po zjedzeniu produktów spożywczych w porównaniu do wzrostu jaki następuje po spożyciu tej samej ilości węglowodanów w postaci czystej glukozy. 

Dotyczy on produktów zawierających w swoim składzie węglowodany. Dzięki temu parametrowi można zmierzyć jak szybko węglowodany zawarte w produktach spożywczych ulegają zamianie na glukozę krążącą we krwi. Produkty o wysokim indeksie glikemicznym, są szybko trawione i wchłaniane w przewodzie pokarmowym, co prowadzi do gwałtownego zwiększenia glikemii poposiłkowej. W następnym etapie dochodzi do szybkiego zmniejszenia stężenia glukozy we krwi. Produkty o niskim IG powodują znacznie wolniejszy wyrzut cukru do układu krwionośnego.

Podział produktów spożywczych w zależności od wartość IG:

• niski IG < 55;
• średni IG 55-70;
• wysoki IG > 70.

Osobom zmagającym się z cukrzycą diabetolodzy zalecają dietę o niskim indeksie glikemicznym. Produkty spożywcze znajdujące się w tej grupie, są trawione znacznie wolniej, dzięki czemu organizm dłużej czuje się syty. Utrzymywanie niskiego poziomu insuliny zapobiega gromadzeniu się tłuszczu i ułatwia wykorzystanie jego zapasów na energię. Ziemniaki należą do produktów klasyfikowanych jako wysoki indeks glikemiczny. Zatem czy osoby zmagające się z cukrzycą powinny całkowicie zrezygnować ze spożywania ziemniaków?

Ziemniaki - właściwości odżywcze

Ziemniak stanowi podstawę diety większości Polaków. Wbrew panującej opinii, ziemniaki wcale nie są takie złe. Zaliczane są do produktów niskokalorycznych, a 100 g dostarcza 60-70 kcal. Głównym węglowodanem złożonym w bulwach jest skrobia. Jej zawartość waha się w granicach 10-25%. Zawierają duże ilości witaminy C, jednak jest ona częściowo tracona w wyniku gotowania. W skład ziemniaków wchodzą niewielkie ilości witamin z grupy B w tym także kwas foliowy. Szczególnie cenne składniki mineralne znajdujące się w bulwach to: potas, wapń i magnez – mają działanie zasadotwórcze. Ich obecność w pożywieniu neutralizuje zakwaszające działanie przetworów zbożowych, mięsa, i ryb.

Z żywieniowego punktu widzenia cenny jest również błonnik pokarmowy występujący w bulwie w ilości 2,0-2,5%, w skład którego wchodzą: celuloza, pektyny i lignina. Błonnik występuje również w postaci preparatów dostępnych w aptekach, do których zaliczyć można: Błonnik Walmark, Błonnik z ananasem Apteo, Błonnik witalny Intenson, Solgar błonnik z łusek babki płesznik, Bio-Błonnik, Solgar błonnik multiple fibre formuła.

Dostępność tych oraz wielu innych preparatów w aptekach w Twojej okolicy można sprawdzić na portalu KtoMaLek.pl.

Czy można spożywać ziemniaki, chorując na cukrzycę?

Ziemniaki mogą być sporadycznym elementem diety cukrzyka pod warunkiem prawidłowego skomponowania posiłku. Połączenie ziemniaków z dużą ilości błonnika w formie surówki oraz białka w postaci chudego mięsa lub ryby spowoduje, że reakcja uwalniania glukozy nie będzie aż tak gwałtowna jak po zjedzeniu samego ziemniaka. W tym wypadku wyrzut insuliny będzie kontrolowany. 

Sposób przyrządzania ziemniaków, również wpływa na jakość produktu końcowego. Spożywane w mundurkach charakteryzują się większą obecnością błonnika pokarmowego. Jako dodatku można użyć oliwy z oliwek, która znacznie spowolni uwalnianie cukru do krwi. 

Dobrym sposobem może okazać się również schłodzenie ugotowanych ziemniaków w lodówce. Takie działanie prowadzi do przekształcenia skrobi do formy, która wolniej ulega rozkładowi w naszym organizmie. Można wykorzystać je jako składnik sałatek warzywnych. 

Ważne aby sposób żywienia chorego na cukrzycę był indywidualny i spełniał założenia żywienia zdrowego człowieka, z uwzględnieniem elementów związanych z chorobą. Absurdem jest rezygnacja z owoców i warzyw. Dostarczają one cennych dla organizmu składników odżywczych. Odpowiednia obróbka termiczna, prawidłowe skomponowanie posiłku oraz samoobserwacja i ciągła kontrola glikemii to klucz do sukcesu.

Autor