Zespół cieśni nadgarstka - objawy, leczenie, operacja

Czym jest zespół cieśni nadgarstka?

Zespół cieśni nadgarstka powstaje w wyniku ucisku nerwu pośrodkowego. Nerw pośrodkowy to taki nerw w naszym organizmie, który biegnie ze splotu ramiennego wzdłuż całej długości kończyny górnej aż do ręki przechodząc przez tzw. kanał nadgarstka. Odpowiada on między innymi za unerwienie czuciowe sporego fragmentu skóry rąk, a także ruchowe zaopatrzenie większości mięśni przedramienia (przedniego przedziału) oraz część mięśni ręki. Jego ucisk lub mechaniczne uszkodzenie wiążą się z wystąpieniem nieprzyjemnych objawów, które mogą być sygnałem alarmowym mówiącym o pojawieniu się tzw. cieśni nadgarstka.

Cieśń nadgarstka - u kogo występuje?

Zespół cieśni nadgarstka obserwuje się najczęściej u osób, które przekroczyły 50. rok życia. Może jednak wystąpić także u osób w młodszym wieku. Statystyki donoszą, że nawet 6% ludności cierpi na tą nieprzyjemną przypadłość.

Przyczyny zespołu cieśni nadgarstka

Pojawienie się zespołu cieśni nadgarstka może być wynikiem urazów (np. złamanie nadgarstka), chorób reumatycznych (dny moczanowej, reumatoidalnego zapalenia stawów), niedoczynności tarczycy, cukrzycy lub gruźlicy. Bardzo często przyczyną cieśni nadgarstka jest jednak po prostu całodzienna praca i złe nawyki. Wykonywanie ciągłych, powtarzalnych ruchów całego nadgarstka i pojedynczych palców sprzyja powstawaniu stanów patologicznych i ucisku na nerw. 

Do czynności, które przyczyniają się do powstawania tego schorzenia, zalicza się m.in. długotrwałe pisanie na klawiaturze, całodniowe używanie myszki komputerowej, intensywną grę na instrumencie, a nawet  „zwykłą” jazdę na rowerze. Zakres przyczyn pokazuje więc, jak ważne jest dbanie o regularny wypoczynek podczas pracy oraz w trakcie innych czynności obciążających nadgarstek.

Objawy cieśni nadgarstka

Objawy wskazujące na zespół cieśni nadgarstka mogą występować w jednej ręce lub obydwu rękach naraz. Odczuwane są przez chorego zazwyczaj w okolicy kciuka oraz palca wskazującego i na połowie palca serdecznego. Jeśli obserwujesz u siebie wymienione niżej dolegliwości − skonsultuj się z lekarzem specjalistą (reumatologiem, neurologiem) lub lekarzem rodzinnym, który pomoże w ustaleniu dalszej diagnostyki.

Objawy cieśni nadgarstka:

• mrowienie palców,
• drętwienie palców,
• uczucie dyskomfortu palca,
• osłabienie mięśni ręki,
• niemożność wykonania ręką precyzyjnego ruchu,
• trudność z zaciśnięciem pięści.

Pojawienie się tych objawów szybko staje się uciążliwe. Mogą zaburzać prawidłowe wykonywanie codziennych czynności (np. trzymanie kubka z kawą) oraz pracę zawodową. Stopień ich nasilenia często zwiększa się w nocy, gdy niekontrolowanie podczas snu podnosimy rękę do góry. Chorzy niejednokrotnie budzą się z powodu odczuwania cieśni nadgarstka w ciągu nocy - są więc niewyspani i zmęczeni.

Zespół cieśni nadgarstka - ćwiczenia i zapobieganie

Można zminimalizować ryzyko wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka poprzez regularne wykonywanie prostych ćwiczeń rozluźniających. Wpływają one na stopień rozciągnięcia mięśni i przynoszą ulgę w bólu. Aby ćwiczenia były wykonywane w sposób prawidłowy i bezpieczny, warto poprosić fizjoterapeutę lub lekarza o ich zademonstrowanie i opracowanie indywidualnego planu ćwiczeń.

W celu zapobiegania cieśni nadgarstka konieczne jest również zachowanie właściwej postawy w trakcie pracy i robieniu regularnych przerw.

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka

O sposobie leczenia zespołu cieśni nadgarstka decyduje lekarz specjalista na podstawie własnej wiedzy oraz doświadczenia. Lekarz, który zajmuje się leczeniem tego schorzenia, może być reumatologiem, neurologiem lub ortopedą. 

Oprócz wdrożenia leczenia farmakologicznego zachodzi niekiedy konieczność przeprowadzenia operacji. Zabieg operacyjny ma na celu zmniejszenie lub zlikwidowanie ucisku wywoływanego na nerw. W przypadku leczenia operacyjnego może być potrzebna pomoc chirurga ręki. 

Jeśli cierpisz na zespół cieśni nadgarstka i masz wątpliwości dotyczące swojego stanu zdrowia − skonsultuj się z lekarzem. Nie podejmuj samodzielnie działań leczniczych, by dodatkowo nie pogorszyć ucisku nerwu i nie zwiększyć dolegliwości związanych z cieśnią.

Autor