Furagina (furazydyna) - właściwości, zastosowania, przeciwwskazania, skutki uboczne

Zakażenie pęcherza i cewki moczowej

Zakażenie pęcherza i cewki moczowej jest powszechną przypadłością, która zdecydowanie częściej dotyczy płci żeńskiej. Fakt ten związany jest z występowaniem u kobiet krótszej cewki moczowej oraz bliskiego sąsiedztwa ujścia pochwy i odbytnicy. Infekcja ma najczęściej podłoże bakteryjne, a około 90% zachorowań wynika z zakażenia pałeczką okrężnicy Escherichia coli. 

Infekcja pęcherza i cewki moczowej objawia się dyskomfortem podczas oddawania moczu, częstym parciem na mocz oraz bólem w dolnej części brzucha. Niepowikłane zakażenia mogą być leczone furaginą, dostępną w aptece także bez recepty.

Furagina w leczeniu infekcji dolnych dróg moczowych

Furagina jest chemioterapeutykiem zaliczanym do pochodnych nitrofuranu, stosowanym w niepowikłanych infekcjach bakteryjnych dolnych dróg moczowych. Jej działanie polega na hamowaniu syntezy białek i uszkadzaniu DNA bakterii, co uniemożliwia ich dalsze namnażanie. Ponadto, pochodne nitrofuranu mobilizują układ odpornościowy do walki z drobnoustrojami.

Zarówno w preparatach bez recepty, jak i dostępnych z przepisu lekarza, furagina występuje w dwóch dawkach - 50 mg i 100 mg. Zalecane dawkowanie to:

• 100 mg cztery razy dziennie w pierwszym dniu infekcji,
• 100 mg trzy razy dziennie przez kolejne 6 dni.

Pamiętajmy, aby nie przerywać przedwcześnie kuracji furaginą, nawet jeśli dokuczliwe objawy ustępują. Prowadzi to najczęściej do nawrotów zakażenia, które mogą wymagać antybiotykoterapii.

Furagina a zakwaszenie moczu

Wielu pacjentów uważa, że zakwaszenie moczu, m.in. poprzez stosowanie wysokich dawek witaminy C, wspomaga leczenie furaginą. W rzeczywistości prowadzi to do zmniejszenia wydalania leku z organizmu i sprzyja jego kumulacji w tkankach, zwiększając prawdopodobieństwo wystąpienia objawów toksycznych.

Furagina - skutki uboczne

Do najczęściej występujących skutków ubocznych furaginy należą nudności, bóle głowy, zmniejszenie łaknienia oraz reakcje alergiczne, wynikające z nadwrażliwości na pochodne nitrofuranu. Ponadto możliwe jest drętwienie i mrowienie kończyn oraz pieczenie skóry. 

W przypadku nasilonych działań niepożądanych konieczna jest konsultacja z lekarzem, celem dobrania alternatywnego leczenia.

Kto może stosować furaginę?

Furagina może być stosowana samodzielnie w przypadku niepowikłanych infekcji pęcherza i cewki moczowej od 15. roku życia. W przypadku młodszych pacjentów konieczna jest konsultacja z pediatrą. W ostatnich latach zarejestrowano preparat z furaginą w postaci syropu, dopuszczony do stosowania od 3. miesiąca życia, wydawany jedynie na receptę.

Furagina jest przeciwwskazana u pacjentów ze stwierdzoną polineuropatią obwodową, niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej oraz w przypadku niewydolności nerek. Kobiety ciężarne nie powinny zażywać furaginy w I trymestrze ciąży oraz po planowanym terminie porodu. W II i III trymestrze, a także podczas karmienia piersią może być stosowana jedynie po konsultacji z lekarzem, w sytuacji gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

O czym warto pamiętać stosując furaginę?

Stosując furaginę warto pamiętać, aby:

• przyjmować ją wraz z posiłkiem białkowym, który zwiększa dostępność biologiczną leku;
• zachować co najmniej dwugodzinny odstęp pomiędzy zażyciem leku a środkami zobojętniającymi sok żołądkowy;
• w przypadku zaleconej przez lekarza dłuższej kuracji, włączyć suplementację witaminami z grupy B.

Pamiętajmy także, aby stosując furaginę nie sięgać po napoje alkoholowe, gdyż może dojść do tzw. reakcji disulfiramowej. Prowadzi ona do nasilenia objawów zatrucia etanolem, reakcji skórnych, a nawet zaburzeń rytmu serca lub utraty przytomności.

Profilaktyka zakażeń dolnych dróg moczowych

W przypadku nawracających infekcji dolnych dróg moczowych warto zwrócić uwagę na podstawowe metody profilaktyki. Bardzo ważne jest picie 1,5-2l płynów dziennie oraz regularne oddawanie moczu, w celu wypłukiwania bakterii z pęcherza i cewki moczowej. Ponadto można sięgnąć po preparaty ziołowe, zawierające m.in. wyciąg z żurawiny, korzenia pietruszki, liści brzozy czy ziela pokrzywy lub skrzypu (Furoxin, Żuravit, Apo-Uro Plus).

Lekarz może zdecydować także o przeprowadzeniu kuracji lekiem immunostymulującym w postaci kapsułek doustnych, zawierających liofilizowany lizat bakterii E. coli. Skuteczna kuracja profilaktyczna wymaga stosowania preparatu przez 3 miesiące.

Wybrany preparat zarezerwujesz w pobliskiej aptece za pomocą portalu KtoMaLek.pl.

Bibliografia:

1. Tuszyński, P., Żmudzka, E., Uman-Ntuk, E. (2020). Intymne problemy kobiet z perspektywy farmaceuty. Wydawnictwo Farmaceutyczne, Kraków, s. 113-120.
2. FURAGINUM TEVA 50 mg, tabletki. Charakterystyka Produktu Leczniczego. Dostępne na: https://leki.urpl.gov.pl/files/FuraginumTeva_tabl_50mg.pdf. (Dostęp: maj 2022).
3. Furazydyna. Medycyna praktyczna. Dostępne na: https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=1599. (Dostęp: maj 2022).

Autor