Nadżerka szyjki macicy - czy jest groźna? Jak rozpoznać objawy nadżerki?

Czym jest nadżerka szyjki macicy?

Nadżerka szyjki macicy jest ubytkiem błony śluzowej w części pochwowej szyjki macicy, widocznym w badaniu ginekologicznym jako zaczerwienienie o nierównej powierzchni. Najczęstszą przyczyną jest toczący się stan zapalny, wywołany infekcją bakteryjną, wirusową lub grzybiczą. Rzadziej do czynienia mamy z urazem mechanicznym. Na wystąpienie nadżerki bardziej narażone są kobiety zmagające się z zaburzeniami hormonalnymi oraz posiadające wielu partnerów seksualnych, ze względu na większe prawdopodobieństwo wystąpienia chorób przenoszonych drogą płciową.

Nadżerka a ektopia - czym się różnią?

Nadżerka często mylona jest z tzw. ektopią. Niesłusznie pojęcia te używane są zamiennie, gdyż oznaczają dwa odrębne zjawiska. O ektopii mówimy w sytuacji, gdy nabłonek wielowarstwowy płaski, charakterystyczny dla części pochwowej (ujścia) macicy, zastępowany jest nabłonkiem gruczołowym, wyścielającym kanał i jamę macicy. Jest on bardziej przekrwiony i zaczerwieniony, dlatego zdarza się, że zjawiska nadżerki i ektopii są ze sobą mylone. W sytuacji, gdy badanie cytologiczne nie wykazało odchyleń od normy, ektopia nie wymaga stosowania leczenia.

Objawy nadżerki

Nadżerka najczęściej nie daje żadnych objawów. W sytuacji, gdy przyczyną problemu są zakażenia, mogą pojawić się symptomy charakterystyczne dla poszczególnych infekcji, takie jak upławy, świąd, pieczenie. Poważniejsze objawy dotyczą nadżerek w zaawansowanym stadium, w przypadku których nie podjęto na czas odpowiedniego leczenia. Są to bóle podbrzusza, krwawienia i plamienia pomiędzy miesiączkami oraz dyskomfort podczas stosunku. Wtedy niezwłocznie należy udać się do lekarza ginekologa, który postawi diagnozę i zdecyduje o dalszym postępowaniu.

Powikłania nieleczonej nadżerki

Nadżerka ze względu na częsty brak objawów jest podstępnym schorzeniem, wykrywanym zazwyczaj podczas rutynowej wizyty ginekologicznej. Niestety, niekontrolowana nadżerka przechodzić może w zmiany nowotworowe. Fakt ten podkreśla ogromną wagę regularnych badań kontrolnych, które stanowią podstawę skutecznej profilaktyki.

Leczenie nadżerki

Po zdiagnozowaniu nadżerki, lekarz ginekolog decyduje o właściwej strategii leczenia. Obrane metody zależne są od indywidualnej sytuacji zdrowotnej pacjentki.

Badania

Często dobór odpowiedniej terapii wymaga przeprowadzenia dodatkowych badań, w celu stwierdzenia ewentualnych infekcji, szczególnie zakażenia wirusem HPV. Niezbędne jest także wykonanie cytologii, aby upewnić się, że w obrębie dróg rodnych nie zaczął rozwijać się proces nowotworowy. Lekarz skontrolować może również gospodarkę hormonalną pacjentki.

Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne obejmuje głównie leki przeciwzapalne, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne lub przeciwgrzybicze, w zależności od przyczyny wystąpienia nadżerki. Dostępne są preparaty zarówno w postaci doustnej, jak i dopochwowej. Istotne jest, aby nie skracać terapii bez konsultacji z lekarzem, nawet jeśli dokuczające objawy ustąpią, gdyż infekcje mogą powrócić ze zdwojoną siłą i pogłębić problem nadżerki.

Leczenie zabiegowe

W przypadku niepowodzenia leczenia przyczynowego za pomocą leków, możliwe jest leczenie zabiegowe. Zaliczamy do nich:

• elektrokoagulację, czyli usunięcie nieprawidłowych komórek za pomocą iskry elektrycznej, przy użyciu specjalnej elektrody; metoda ta jest niezalecana u kobiet, które planują potomstwo, gdyż niesie ze sobą ryzyko blizn;
• kriokoagulację, czyli usunięcie zmiany z użyciem ciekłego azotu; metoda uznawana jest za bezpieczniejszą od elektrokoagulacji;
• fotokoagulację, czyli usunięcie zmiany za pomocą wiązki lasera - jest to metoda najmniej inwazyjna, obarczona najniższym ryzykiem powstawania blizn;

Profilaktyka nadżerki

Profilaktyka nadżerki polega przede wszystkim na unikaniu przypadkowych kontaktów seksualnych i stosowaniu zabezpieczenia w postaci prezerwatywy. Konieczne jest utrzymywanie odpowiedniej higieny miejsc intymnych, za pomocą specjalnie przeznaczonych do tego preparatów (Iladian Żel Intima, Hydrovag emulsja, Ziaja Intima). Po miesiączce warto również wesprzeć regenerację błony śluzowej stosując globulki dopochwowe z kwasem hialuronowym (Mucovagin, Cicatridina) lub preparaty zawierające bakterie Lactobacillus, wspierające odbudowę fizjologicznej flory bakteryjnej, w postaci kapsułek doustnych (Provag) lub dopochwowych (Lactovaginal). Nie lekceważmy nigdy objawów infekcji. Jeżeli zdecydujemy się na leki bez recepty, np. Gynoxin Optima w zakażeniu grzybiczym czy Albothyl w zakażeniach bakteryjnych, lecz nie przyniosą one efektu, natychmiast skonsultujmy się z ginekologiem. A ponad wszystko pamiętajmy o regularnych wizytach kontrolnych.
Pamiętaj, że dostępność szukanych przez Ciebie preparatów w aptekach w Twojej okolicy możesz sprawdzić w serwisie KtoMaLek.pl.

Autor