Zespół Cushinga – typowe objawy, diagnostyka, metody leczenia

Zespół Cushinga – objawy

Do wystąpienia objawów klinicznych predysponuje długie stosowanie glikokortykosteroidów. Najczęstszymi objawami choroby Cushinga są:

• nadmiernie nagromadzenie tkanki tłuszczowej na tułowiu oraz karku, przy jednocześnie szczupłych kończynach górnych oraz dolnych;
• twarz księżycowata – zaokrąglona i zaczerwieniona;
• osłabienie siły mięśniowej;
• wiotka, ścieńczała skóra pokryta rozstępami, szczególnie w okolicy brzuchu oraz bioder;
• wybroczyny skórne;
• osteoporoza stwierdzona w młodym wieku;
• nadciśnienie tętnicze;
• hirsutyzm;
• zaburzenia psychiczne: zachowania maniakalne, drażliwość, zaburzenia pamięci, lęk, urojenia, halucynacje, próby samobójcze;
• zmiany trądzikowe;
• obniżona odporność.

Osoby dotknięte chorobą Cushinga dużo szybciej męczą się nawet przy niewielkim wysiłku fizycznym. Poprzez spadek odporności są bardziej podatne na wszelkiego rodzaju zakażenia. Kobiety chore na zespół Cushinga często zmagają się z zaburzeniami miesiączkowania oraz zaburzeniami libido. U takich osób stwierdza się również objawy depresji oraz zaburzenia snu. Aby poprawić jakość snu, można sięgnąć po preparaty wspomagające zasypianie dostępne w aptece. Są to między innymi: Herbatka ziołowo-owocowa Na spokojny sen, Doppelherz aktiv Na sen kapsułki, Novanoc Naturalny Sen, Kapsułki na dobry sen NovaMed. Osoby z zespołem Cushinga mogą zmagać się także z upośledzeniem tolerancji glukozy lub zespołem metabolicznym. U dzieci u których zdiagnozowano zespół Cushinga obserwuje się charakterystyczny nagły wzrost masy ciała powiązany z zaburzeniami wzrostu.

Dostępność tych oraz wielu innych preparatów w aptekach w Twojej okolicy możesz sprawdzić za pomocą portalu KtoMaLek.pl.

Diagnostyka zespołu Cushinga

Zespół Cushinga diagnozuje się znacznie częściej u dorosłych kobiet niż u mężczyzn. Inaczej jest w przypadku dzieci – częściej na zespół Cushinga zapadają chłopcy niż dziewczynki w okresie przedpokwitaniowym. Podstawą diagnostyki jest zebranie dokładnego wywiadu lekarskiego oraz obserwacja chorego. 

Zalecane badania przesiewowe w diagnostyce zespołu Cushinga to:

• nocny test hamowania deksametazonem w dawce 1 mg;
• standardowy test hamowania deksametazonem w niskich dawkach;
• późnowieczorne oznaczenie stężenia kortyzolu w ślinie.

Zespół Cushinga – leczenie

Głównym celem leczenia zespołu Cushinga jest częściowa lub całkowita eliminacja skutków choroby oraz wyrównanie poziomu kortyzolu we krwi. Jeśli za zespół Cushinga odpowiedzialny jest guz przysadki lub guz ektopowy, należy wówczas poddać się zabiegowi jego usunięcia. Inną metodą jest wprowadzenie leczenia farmakologicznego polegającego na hamowaniu steroidogenezy oraz hamowaniu sekrecji hormonu adrenokortykotropowego (ACTH). Należy pamiętać, iż przywrócenie prawidłowego poziomu kortyzolu oraz eliminacja skutków choroby nie powoduje całkowitego wyleczenia. Okazuje się, że prawidłowe wyniki mogą cofnąć się nawet po 20 latach. Konieczna zatem jest stała kontrola lekarska, aby w jak najszybszym czasie wychwycić wszelkie nieprawidłowości mogące wskazywać na nawrót zespołu Cushinga.

Zespół Cushinga wśród społeczeństwa występuje stosunkowo rzadko. Jeśli jednak zmagamy się z tą chorobą nie wolno lekceważyć konieczności jej leczenia. Powikłania związane z zespołem Cushinga są poważne, a nieleczona choroba sieje spustoszenie w całym organizmie (może powodować między innymi udar mózgu, niewydolność krążenia, miopatię, osteoporozę czy zaburzenia psychiczne). Terapia w procesie leczenia zespołu Cushinga jest długotrwała, lecz przynosi wiele korzyści. Warto poświęcić czas oraz zaangażowanie zarówno pacjenta jak i personelu medycznego, aby jak najlepiej stoczyć walkę z chorobą.

Bibliografia:

1. Juszczak A., Grossman A. (2014). Postępowanie w chorobie Cushinga - od testu diagnostycznego do leczenia. Endokrynologia Polska. vol 65, str 2-12.
2. Jonczyk P. (2014). Symptomatologia zespołu Cushinga. Endokrynologia Pediatryczna. vol 13/2014, nr. 1(46).

Autor