Marzanna barwierska — właściwości lecznicze, działanie, zastosowanie
Marzanna barwierska posiada wiele nazw zwyczajowych stosowanych w Polsce. Należą do nich między innymi barwica, czerwony korzeń, czerwony gryk czy reta. Roślina ta znana jest ludzkości już od czasów starożytnego Egiptu, gdzie była wykorzystywana do barwienia tkanin, skąd też wzięła się jej nazwa. Współcześnie dalej wykorzystywana jest w barwieniu niektórych farb. Surowcem stosowanym w medycynie jest ziele marzanny oraz jej kłącze. Surowce te używane są w chorobach dróg moczowych.
Marzanna barwierska — właściwości
Marzanna barwierska zawiera w swoim składzie szereg związków pozytywnie wpływających na jej właściwości prozdrowotne. Należą do nich kwas ruberytrynowy, galiozyna, kwas chlorogenowy, flawonoidy, pektyny, garbniki i saponiny. Substancje te wykazują działanie moczopędne, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne w obrębie dróg moczowych.
Marzanna barwierska — jak wygląda i skąd pochodzi?
Marzanna barwierska (łac. Rubia tinctorum) pochodzi z terenów Południowo-Wschodniej Europy oraz Azji Zachodniej i Środkowej. W XX wieku rozprzestrzeniła się na cały obszar Europy. W Polsce uprawiana jest głównie w hodowlach zielarskich.
Marzanna barwierska dorasta do około metra wysokości, a rosnąc na oparciu, może osiągnąć nawet do 2 metrów. Charakteryzuje się poprzecznie rosnącymi kłączami koloru czerwonego. Jej liście są lancetowate i porośnięte haczykowatymi włoskami. Kwiaty marzanny są żółtozielone i kwitną na szczycie łodygi. Owocami marzanny barwierskiej są czerwonobrązowe jagody wielkością przypominające groch.
Marzanna barwierska — działanie, wskazania do stosowania
Marzanna barwierska dzięki pozytywnemu działaniu na układ moczowy i działaniu moczopędnemu stosowana jest w infekcjach dróg moczowych, ale także przy usuwaniu kamieni moczowych. Wskazaniami do stosowania tej rośliny są też inne choroby układu moczowego i nerek.
Marzanna barwierska w leczeniu kamicy nerkowej
Marzanna barwierska może być skutecznie stosowana w leczeniu kamicy moczowej. Związki obecne w tej roślinie rozpuszczają kamienie fosforanowo-szczawianowe oraz mają zdolność do wiązania wapnia. Dzięki temu sprawdzą się zarówno w leczeniu obecnych już kamieni, jak i profilaktyce przed powstawaniem nowych.
Marzanna barwierska w infekcjach dróg moczowych
Marzanna barwierska wykazuje działania przeciwbakteryjne i przeciwzapalne w obrębie przewodów moczowych. Właściwości przeciwdrobnoustrojowe pozwalają na skuteczne stosowanie marzanny barwierskiej w leczeniu łagodnych infekcji dróg moczowych.
Marzanna barwierska w zaburzeniach apetytu
Marzanna barwierska może być również stosowana w zaburzeniach apetytu. Dzięki zawartości pektyn ogranicza wchłanianie glukozy w jelicie cienkim oraz obniża poziom cholesterolu. Saponiny w niej obecne z kolei przyspieszają metabolizm tłuszczów, obniżając poziom “złego cholesterolu”, czyli frakcji LDL. Dzięki prawidłowym procesom metabolicznym wpływają pozytywnie na zwalczanie zaburzeń apetytu przede wszystkim związanych z uczuciem sytości i brakiem apetytu.
Marzanna barwierska — jak dawkować?
Napar z marzanny barwierskiej przygotowuje się przez zalanie 1 łyżeczki suszu szklanką wrzącej wody. Całość należy gotować przez 15 minut. Po tym czasie gotowy napar należy odsączyć i po ostudzeniu można go spożywać. Nie należy przekraczać zalecanej dawki 1 szklanki dziennie maksymalnie przez okres 30 dni.
Leki i suplementy zawierające marzannę barwierską
Marzanna barwierska nie jest składnikiem leków i suplementów dostępnych na polskim rynku. Gotowe suszone surowce roślinne można kupić w sklepach zielarskich. Preparaty te przeznaczone są do domowego sporządzenia naparu z marzanny barwierskiej.
Marzanna barwierska w ciąży
Marzanna barwierska nie posiada wystarczającej ilości badań dotyczących bezpieczeństwa jej stosowania w trakcie ciąży oraz podczas karmienia piersią. W związku z tym nie powinna być stosowana w tych okresach. Wszystkie przyjmowane leki, zioła oraz suplementy diety każdorazowo powinny być skonsultowane z lekarzem prowadzącym ciążę.
Marzanna barwierska — przeciwwskazania i środki ostrożności
Marzanna barwierska nie powinna być stosowana przez kobiety w ciąży oraz karmiące piersią ze względu na brak dowodów na bezpieczeństwo tej rośliny dla prawidłowego rozwoju płodu. Rośliny tej nie powinny również przyjmować dzieci do 14. roku życia oraz osoby z niewydolnością nerek, oraz chorobą wrzodową układu pokarmowego. Należy zachować również ostrożność w stosowaniu marzanny barwierskiej, jeżeli w przeszłości wystąpiły jakiekolwiek reakcje alergiczne na tę roślinę lub inne rośliny z rodziny Rubiaceae (marzanowatych).
Marzanna barwierska — możliwe działania niepożądane
Marzanna barwierska stosowana niewłaściwie lub w zbyt dużych ilościach może wywoływać działania niepożądane. Do najczęstszych objawów przedawkowania należą dolegliwości trawienne, takie jak biegunki, nudności i wymioty. Ze względu na obecność naturalnych barwników podczas stosowania marzanny można również zaobserwować czerwone zabarwienie potu i moczu. Nie należy jednak mylić tego czerwonego zabarwienia z obecnością krwi w pocie i moczu. Dla bezpieczeństwa w każdej sytuacji, kiedy mocz lub pot przyjmują czerwone zabarwienie, należy udać się do lekarza w celu poznania przyczyny i wykluczenia obecności krwi.
Marzanna barwierska — interakcje z lekami i innymi ziołami
Marzanna barwierska, jak każde inne ziele, może wchodzić w interakcje z lekami i innymi ziołami, znosząc ich działanie lub wywołując działania niepożądane. Należy zachować ostrożność w stosowaniu preparatów z marzanny przy jednoczesnym przyjmowaniu innych leków i ziół mających pomóc w chorobach dróg moczowych i nerek.
Marzanna barwierska w Ziołopedii — podsumowanie
Marzanna barwierska jest rośliną znaną ludzkości już od czasów starożytnego Egiptu. Pierwotnie stosowana była do barwienia tkanin na kolor czerwony. Dzięki zawartym w niej związkom chemicznym skutecznie może być stosowana w chorobach układu moczowego, w tym w infekcjach czy przy usuwaniu kamieni moczowych.
Bibliografia
- Manajlovic, N.T. Solujic, S., Milosev, M. Antifungal activity of Rubia tinctorum, Rhamnus frangula and Caloplaca cerina. Fitoterapia 76. 2005. str.: 244–246
- Goverdina, C.H. Derksen, Teris, A., Van Beek. Rubia tinctorum L.Studies in Natural Products Chemistry, Elsevier, Volume 26, Part G, 2002, str.: 629-684
- Kalyoncu, F., Cetin, B., Saglam, H. Antimicrobial activity of common madder (Rubia tinctorum L.). Phytotherapy research, 20(6). 2006. str.: 490-492
Autor
Redakcja KtoMaLek.pl - Zespół redakcyjny KtoMaLek.pl tworzą doświadczeni farmaceuci, którzy specjalizują się w różnych obszarach tematyki zdrowotnej. Doświadczenie zdobyte w zawodzie oraz wiedza uzyskana podczas studiów farmaceutycznych, pozwalają na tworzenie merytorycznych treści zgodnych z EBM (and. Evidence-based Medicine), opartych na rzetelnych źródłach — aktualnych badaniach naukowych, branżowych podręcznikach i książkach. Za praktyką podążają również pasja i niesłabnąca chęć do poszerzania wiedzy oraz dzielenia się nią z pacjentami. Dzięki temu użytkownicy otrzymują dostęp do ciekawych i angażujących materiałów edukacyjnych.