Kolendra – właściwości i zastosowanie

Dlaczego kolendra pomaga?

Kolendrę uprawia się głównie ze względu na jej zielone części rośliny stosowane w kuchni oraz owoce (nasiona). W owocach tych znaleźć można między innymi flawonoidy, fitosterole, kwasy polifenolowe, związki kumarynowe i białkowe oraz węglowodany. Są one również surowcem do produkcji olejku eterycznego mającego szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie. Głównym związkiem chemicznym występującym w olejku jest linalol stanowiąc 70% jego zawartości, a także około 30 innych substancji takich jak: geraniol, terpinen, α i β-pinen, limonen, kamfen, myrcen, estry czy kumaryny.

Kolendra i jej właściwości

Kolendra (Coriandrum L.) jest przedstawicielem rodziny baldaszkowatych (Apiaceae Lindl.). Najbardziej popularnym gatunkiem jest kolendra uprawna (Coriandrum sativum L.) To roślina jednoroczna, którą w Polsce hoduje się na plantacjach, chociaż spotkać ją można także jako roślinę dziko rosnącą. Otrzymywany z kolendry olejek eteryczny zawiera linalol działający rozkurczająco na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, co powoduje ustąpienie gazów i uczucia wzdęcia. Olejek posiada również silne właściwości grzybobójcze i przeciwbakteryjne wobec niektórych drobnoustrojów np. Staphylococcus aureus, Bacillus subtilis, Pseudomonas aeruginosa czy Escherichia coli - dzięki czemu przyczynia się do przywrócenia naturalnej mikroflory jelitowej. Napary z owoców kolendry wpływają również na zwiększenie łaknienia poprzez wzrost wydzielania soków żołądkowych, a także dzięki silnym właściwościom żółciopędnym poprawiają trawienie i przyswajanie pokarmów. Owoce kolendry, a w szczególności pozyskiwany z nich linalol w postaci olejku poprawia samopoczucie wykazując działanie uspokajające. Olejek eteryczny może być również stosowany zewnętrznie na skórę, powodując złuszczanie się zrogowaciałego naskórka.

Kolendra na talerzu

Kolendra występuje w postaci preparatów i mieszanek ziołowych pomocnych przede wszystkim w chorobach przewodu pokarmowego. Jej wybór sprawdzi się zwłaszcza w trakcie braku apetytu, utrudnionym trawieniu, zapaleniu błony śluzowej żołądka czy nadmiernym występowaniu gazów. Ponadto, owoce kolendry stosować można podczas uciążliwego bólu stawów, w walce z reumatyzmem oraz pasożytami jelitowymi. Olejek kolendrowy znajduje się również w preparatach stosowanych do płukania jamy ustnej i gardła, a zewnętrznie pomoże także w leczeniu trudno gojących się ran i oparzeń. Kolendrę możemy znaleźć w aptekach w postaci ziół do zaparzania (Owoc Kolendry, Zioł. Owoc Kolendry Flos), preparatów złożonych w postaci tabletek (Żurawina + kolendra Nord Farm), a także w formie płynu doustnego na niestrawność zawierającego wyciągi z kilku substancji czynnych (Cholesol Herbapol). Dostępność tych oraz wielu innych preparatów w aptekach w Twojej okolicy można sprawdzić na portalu KtoMaLek.pl.

Kolendra znalazła swoje zastosowanie nie tylko w lecznictwie, ale również jako przyprawa, dodatek do dekoracji ciast i dań. Jest ona składnikiem indyjskiej mieszanki przypraw curry i doskonałym dodatkiem do przygotowywania potraw z mięsa i ryb. Liście kolendry używane są do sałatek, zup i sosów nadając daniu bardzo charakterystyczny mocny i lekko piekący smak. Dodatkowo można ją użyć jako przyprawę stosowaną do wypieku chleba, pierników, ciast, a także do peklowania szynki czy konserwowania mięs. Kolendra szczególne miejsce zajmuje w daniach kuchni azjatyckiej.

Dania z dodatkiem kolendry:

• Czerwone bądź żółte curry z kalafiorem, orzechami nerkowca i liśćmi kolendry;
• Pieczone bataty z pesto kolendrowym i hummusem;
• Zupa tajska na mleku kokosowym z kurczakiem, makaronem i świeżą kolendrą;
• Koktajl ze szpinaku, kolendry, imbiru, cytryny i banana;
• Placuszki z marchewką, pietruszką, zielonym groszkiem oraz pociętymi liśćmi kolendry i chilli.

Kto nie powinien stosować kolendry?

Przeciwwskazaniem do jej stosowania jest nadwrażliwość na owoc kolendry. Nie jest zalecana również u osób poniżej 12 roku życia. Ze względu na obecność przeciw witaminowego czynnika witaminy B1, jej długotrwałe zażywanie może powodować jej niedobory, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na czas jej stosowania.

Autor