Preparaty na łuszczyce - maści, żele

Preparaty na łuszczycę

Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca jest niezakaźną, przewlekłą, ogólnoustrojową chorobą zapalną, która charakteryzuje się specyficznymi zmianami skórnymi wynikającymi z nadmiernego rogowacenia naskórka. Skóra chorych na łuszczycę nadmiernie się złuszcza. Charakterystyczną cechą łuszczycy jest bowiem to, że cykl komórkowy skóry skraca się ośmiokrotnie - w zdrowym naskórku komórki z warstwy podstawnej do rogowej przemieszczają się w ciągu 28 dni, w łuszczycy trwa to zaś 3-4 dni.

Warto wiedzieć, że w Polsce łuszczyca jest jedną z najczęstszych chorób skóry – na łuszczycę w Polsce choruje ok. 1 mln osób, a aż 80 proc. z nich jest w wieku 20-40 lat.

Zmiany łuszczycowe mogą pojawić się w zasadzie na całym ciele – na tułowiu i na kończynach, na skórze głowy, w okolicach intymnych, a  także na paznokciach (w postaci tzw. plam olejowych lub bielactwa paznokci). U około 40 proc. chorych dochodzi też do rozwoju łuszczycowego zapalenia stawów.

Jakie czynniki predysponują do zachorowania na łuszczycę?

Pomimo licznych badań prowadzonych przez różne ośrodki naukowe na świecie, przyczyna łuszczycy pozostaje ciągle nie w pełni wyjaśniona. Niewątpliwie na rozwój choroby mają wpływ czynniki:

• genetyczne – m.in. polimorfizm genu HLA-Cw6,
• immunologiczne – zaburzenia funkcjonowania zlokalizowanych w naskórku komórek Langerhansa oraz mechanizmy zależne od limfocytów T,
• środowiskowe – przebyte infekcje, niektóre leki (m.in. przeciwmalaryczne, beta-blokery, cymetydyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne), stres, palenie tytoniu, picie alkoholu, ciąża i poród, menopauza.

W jaki sposób można leczyć łuszczycę?

Łuszczyca pozostaje chorobą nieuleczalną z okresami zaostrzeń i remisji. Chcąc złagodzić objawy choroby możemy stosować leczenie zewnętrzne, ogólne lub fototerapię. Pierwszy rodzaj wystarcza u większości chorych, u których zmiany obejmują niewielką część ciała (do 25 %).

Leczenie polega na usunięciu łuski i doprowadzeniu do remisji zmian skórnych. Najczęściej najpierw stosuje się maści, kremy lub balsamy z kwasem salicylowym lub mocznikiem, które stosuje się do trzech dni w celu usunięcia łuski. W drugiej kolejności wprowadza się preparaty zapobiegające nadmiernej proliferacji naskórka, np. z cygnoliną lub dziegciem. Dobre efekty obserwuje się także przy stosowaniu kortykosteroidów miejscowych i pochodnych witaminy D.

W przypadku leczenia miejscowego, bardzo ważna jest regularność i stosowanie się do zaleceń lekarskich. Leczenie zewnętrzne stosuje się w leczeniu łuszczycy skóry ciała, w tym owłosionej skóry głowy i zazwyczaj przynosi ono dobre efekty. Gorzej wygląda leczenie paznokci, gdzie skutki są zazwyczaj niewielkie. Stosuje się tu silne preparaty miejscowe z kortykosteroidami oraz kwasem salicylowym. Wskazaniem do wdrożenia leczenia ogólnego są przede wszystkim zajęcie zmianami łuszczycowymi powyżej 25% powierzchni ciała, oporność na leczenie miejscowe i zły stan psychiczny chorego. Stosuje się głównie leki immunosupresyjne, które mogą jednak wywołać poważne działania niepożądane. Najczęściej stosowane substancje lecznicze to: metotreksat, retinoidy, cyklosporyna A, leki biologiczne oraz pomocniczo antybiotyki (w przypadku infekcji). 

Pomocniczo stosuje się także fototerapię, wykorzystującą promieniowanie UVA i UVB. Zmiany naświetla się 2-3 razy w tygodniu, a objawy ustępują po około dwudziestu zabiegach.

Jak pielęgnować skórę zmienioną łuszczycowo?

Uzupełnieniem leczenia łuszczycy powinna być odpowiednia pielęgnacja skóry. Polecane jest stosowanie emolientów, a więc preparatów o działaniu natłuszczającym, które pozwalają na utrzymywanie odpowiedniego nawilżenia skóry.

Emolienty charakteryzują się działaniem ochronnym, gdyż pozwalają na regenerację płaszcza lipidowego skóry. Warto pamiętać o wybieraniu dermokosmetyków przeznaczonych dla skóry łuszczycowej. 

Podsumowując, leczenie łuszczycy jest coraz nowocześniejsze i skuteczniejsze, jednak należy pamiętać o tym, jak ważny jest styl życia. Unikanie używek i stresu, utrzymywanie prawidłowej masy ciała i aktywność fizyczna pozwala na osiąganie lepszych wyników terapii.