Przerośnięte migdałki - przyczyny i leczenie

Co to są migdałki i jakie funkcje pełnią?

Migdałki podniebienne wraz z migdałkiem gardłowym, migdałkiem językowym, migdałkami trąbkowymi, pasmami bocznymi tkanki chłonnej i grudkami chłonnymi błony śluzowej gardła stanowią pierścień gardłowy Waldeyera - inaczej układ chłonny gardła. Jest to struktura układu limfatycznego, zlokalizowana na pograniczu układu oddechowego i pokarmowego. Jego zadaniem jest ochrona przed przedostawaniem się do dalszych odcinków przewodu pokarmowego i układu oddechowego wszelkich drobnoustrojów chorobotwórczych - bakterii, wirusów i grzybów, czyli najogólniej - ochrona przed zachorowaniem. 
Obecność migdałków ma ogromne znaczenie w pierwszych latach życia, kiedy organizm dziecka zaczyna przystosowywać się do otaczającego go środowiska i “uczy się” walki z drobnoustrojami chorobotwórczymi. Usytuowanie migdałków ma szczególne znaczenie dla prawidłowego spełniania tej funkcji, ponieważ umożliwia stały kontakt układu chłonnego z patogenami (antygenami), które chcą przedostać się do organizmu. W odpowiedzi na antygeny bakteryjne, wirusowe czy grzybicze organizm rozpoczyna walkę z zagrożeniem - wytwarzają się przeciwciała wiążące antygeny oraz komórki pamięci immunologicznej. Te ostatnie będą spełniały istotną funkcję w przypadku ponownego wtargnięcia do organizmu tego samego patogenu - komórki pamięci od razu go rozpoznają i zwalczą zapobiegając rozwojowi infekcji.

Przerost migdałków

Migdałki pełnią niezwykle ważną rolę dla prawidłowego funkcjonowania układu immunologicznego - szczególnie u dzieci, u których prawidłowe mechanizmy obronne organizmu dopiero się wykształcają. 
Migdałki podniebienne to struktury o elipsoidalnym kształcie - 2 cm długości i 1 cm szerokości, zlokalizowane po obu stronach gardła. Z kolei migdałek gardłowy (trzeci) to struktura w kształcie czworoboku o zaokrąglonych bokach lub owalnym kształcie, zlokalizowany obrębie jamy nosowo-gardłowej. Fizjologicznie migdałki podniebienne i migdałek gardłowy zwiększają swoje rozmiary u dzieci pomiędzy 3- 7. rokiem życia. Jest to naturalny proces, który ustaje w okresie pokwitania, przy czym u osób dorosłych zazwyczaj obserwuje się całkowity zanik migdałka gardłowego. 
Problem przerostu migdałków pojawia się w sytuacji, w której migdałki zaczynają patologicznie zwiększać swoje rozmiary - przede wszystkim dotyczy to właśnie dwóch wspomnianych - migdałków podniebiennych i migdałka gardłowego. Najczęściej ma to miejsce u dzieci w wieku przedszkolnym. Przerost migdałków powoduje zmniejszenie drożności układu oddechowego, może być przyczyną chrapania, występowania bezdechów sennych oraz powoduje problemy z przełykaniem.

Objawy przerostu migdałków podniebiennych

Do objawów przerostu migdałków podniebiennych należą m. in.:

• niewyraźna, kluskowata mowa 
• trudności w przełykaniu
• nocne chrapanie
• bezdechy senne
• częste, nawracające infekcje górnych dróg oddechowych.

Objawy przerostu migdałka gardłowego

Patologicznemu przerostowi migdałka podniebiennego towarzyszą objawy takie jak:

• przewlekła niedrożność nosa 
• oddychanie przez usta, 
• przewlekły wyciek z nosa, 
• chrapanie,
• mówienie przez nos 
• częste, nawracające infekcje górnych dróg oddechowych 
• nawracające ostre zapalenia ucha środkowego,
• przewlekłe zapalenie zatok.

W razie podejrzenia przerostu migdałków należy zgłosić się na konsultację do lekarza rodzinnego, pediatry lub laryngologa, aby ustalić odpowiedni sposób radzenia sobie z problemem. 

Leczenie przerośniętych migdałków

Na konieczność leczenia przerośniętych migdałków wpływ ma wiek i nasilenie objawów. Niewielki przerost migdałka gardłowego u dzieci często nie wymaga żadnej interwencji i najczęściej ustępuje samoistnie. Leczenie chirurgiczne przerośniętych migdałków wykonuje się przede wszystkim ze wskazań takich jak ostre infekcje błony śluzowej gardła pojawiające się min. 6-7 razy do roku, ropień okołomigdałkowy oraz przewlekłe zapalenie migdałków. Przed wykonaniem zabiegu podejmuje się próby leczenia farmakologicznego z użyciem donosowych glikokortekosteroisów (Buderhin, Fanipos, Flixonase, Metmin, Momester, Tafen Nasal, Tafen Nasal 32 mcg, Tafen Nasal 64 mcg) i leczenia immunostymulacyjnego. W przypadku, gdy te zawiodą lekarz podejmuje decyzję o ich chirurgicznym usunięciu. 

Dostępność leków w aptekach w Twojej okolicy możesz sprawdzić w serwisie KtoMaLek.pl.

Autor