Magnez w organizmie - objawy i skutki niedoboru i nadmiaru

Niedobór magnezu – objawy i skutki

Hipomagnezemia to stan zbyt małego stężenia magnezu we krwi. Stwierdza się go, gdy poziom magnezu wynosi poniżej 0,65 mmol/l. Niedobór magnezu to dość częste zaburzenie. Szacuje się, że dotyczy ono około 10% osób. Łagodna i przewlekła hipomagnezemia zwykle nie wywołuje żadnych objawów. Konsekwencje zbyt niskiego poziomu magnezu występują rzadko. Dają o sobie znać, gdy stężenie magnezu spada poniżej 0,5 mmol/l lub gdy maleje bardzo szybko. 

Objawami towarzyszącymi hipomagnezemii są przede wszystkim: osłabienie mięśni, zaburzenia czucia (np. uczucie mrowienia), ogólne zmęczenie, spadek energii, zaburzenia rytmu serca – nieprawidłowości w zapisie EKG, kołatanie serca, drżenia mięśni (kończyn i języka), skurcze mięśni w różnych regionach ciała. Konsekwencją niedoboru magnezu mogą być: pogorszona kondycja skóry, nadmierne wypadania włosów, łamliwość paznokci. Może dojść do zaburzeń snu, bólu głowy, w tym migreny, kłopotów ze skupieniem uwagi, zaburzeń koncentracji. Przy ciężkiej hipomagnezemii pojawiają się ataki drgawek takich jak w padaczce, zaburzenia zachowania i świadomości (apatia, depresja, rozdrażnienie, nerwowość).

Nadmiar magnezu – objawy i skutki

Hipermagnezemia to stan zbyt wysokiego stężenia magnezu we krwi. Stwierdza się go, gdy poziom magnezu wynosi powyżej 2 mmol/l. Nadmiar magnezu jest rzadki i rozwija się przeważnie u osób zmagających się z niewydolnością nerek, które nadużywają preparatów magnezu. Łagodna hipermagnezemia zazwyczaj nie powoduje żadnych dolegliwości. Z reguły obserwuje się je, gdy poziom magnezu we krwi osiągnie wartość ponad 2 mmol/l.

Wśród najczęstszych objawów zbyt wysokiego poziomu magnezu wymienia się: mrowienie i zaczerwienienie twarzy, obniżenie ciśnienia tętniczego, zatrzymanie moczu, zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (osłabienie mięśni i odruchów głębokich objawiających się skurczem mięśnia w reakcji na bodziec), zaparcia, nudności, wymioty. W skrajnych przypadkach na skutek hipermagnezemii dochodzi do osłabienia mięśni oddechowych, zatrzymania pracy jelit (niedrożności), a nawet zatrzymania krążenia.

Magnez w organizmie – badanie

Aby nie dopuścić do rozwoju negatywnych konsekwencji zarówno zbyt niskiego, jak i za wysokiego stężenia magnezu we krwi, wskazane są odpowiednie badania laboratoryjne. Na podstawie oznaczenia stężenia magnezu we krwi i w razie potrzeby dodatkowych badań określa się sposób leczenia. Ważnym elementem terapii hipomagnezemii jest suplementowanie magnezu i zwiększenie spożycia pokarmów bogatych w magnez. Z kolei w hipermagnezemii wskazane jest ograniczenie udziału magnezu w diecie i stosowanie leków moczopędnych, które przyspieszają jego usuwanie z moczem. W cięższych przypadkach leczenie zaburzeń poziomu magnezu rozszerza się o inne działania.

Autor