Inulina dla dzieci - czym jest i jak ją stosować?

Inulina dla dzieci. Co to jest inulina?

Inulina została po raz pierwszy wyizolowana z korzenia omanu wielkiego ponad 200 lat temu, w 1804 roku przez niemieckiego farmaceutę Valentina Rose. Jest wielocukrem, który składa się z cząsteczek glukozy i fruktozy. Ta substancja bardzo pozytywnie wpływa na pracę układu pokarmowego, m.in. pobudzając perystaltykę jelit. Inulina nie podlega trawieniu w przewodzie pokarmowym (jest odporna na działanie enzymów jelitowych człowieka), a jedynie procesowi fermentacji, stymuluje w jelicie grubym wzrost oraz aktywność bakterii probiotycznych. Ten wielocukier wspomaga również wchłanianie niezbędnych makro- i mikroelementów. Inulina rozpuszcza się w wodzie i jest niskokaloryczna (1g -1,5 kcal). Jako że nie podnosi poziomu glukozy we krwi, może stanowić stały składnik diety dzieci będących diabetykami. Jest też składnikiem syropu wysokofruktozowego.

Prebiotyki dla dzieci – dlaczego warto podać je najmłodszym?

Zanim zostaną omówione korzyści inuliny dla dzieci, na wstępie warto wyjaśnić, co to w ogóle jest prebiotyk. To składnik żywności, ułatwiający rozwój bakterii probiotycznych, korzystnych dla naszego organizmu. Prebiotyki są rodzajem błonnika pokarmowego, nie podlegają trawieniu ani nie zawierają żadnych mikroorganizmów, w przeciwieństwie do probiotyków, które są wyselekcjonowanymi kulturami bakterii lub drożdży. Do najlepiej poznanych prebiotyków należy inulina oraz oligofruktoza. Warto podkreślić, że korzystny efekt zdrowotny tych naturalnych prebiotyków został udokumentowany naukowo. Rodzice powinni więc szczególnie zadbać o to, aby w codziennym menu dziecka znalazły się pokarmy z dużą zawartością prebiotyków, co przełoży się na ich lepszą kondycję zdrowotną. Warto przypomnieć, że układ immunologiczny dziecka ciągle się kształtuje, nie jest jeszcze w pełni dojrzały i tak silny jak osoby dorosłej, dlatego należy wzmacniać go na wszystkie możliwe sposoby.

Prebiotyk a zdrowe jelita. Co zaburza florę bakteryjną jelit dziecka?

Prebiotyki, takie jak inulina, wspierają jelita, a co im szkodzi? Bez wątpienia niekorzystny wpływ na jelita małego pacjenta ma długotrwała antybiotykoterapia. Dlaczego? Ponieważ antybiotyki zwalczają nie tylko chorobotwórcze bakterie, lecz także te pożyteczne, dobre bakterie, które bytują w jelitach, stanowiąc florę fizjologiczną. Zanim skład flory jelitowej się odbuduje, może minąć wiele tygodni, a stosowanie inuliny dla dzieci z pewnością przyspiesza ten proces. Negatywny wpływ na zdrowie jelit ma także długotrwały stres, nieprawidłowa dieta uboga w błonnik oraz choroby układu pokarmowego, np. zespół jelita drażliwego, inaczej nadpobudliwość jelita grubego (z ang. Irritable Bowel Syndrome – IBS). Ta jednostka chorobowa jest dosyć powszechna u dzieci w różnych grupach wiekowych. 

Wszystkie te czynniki sprzyjają małej ilości bakterii probiotycznych w jelitach, co przekłada się na obniżoną odporność dziecka i podatność na infekcje dróg oddechowych, takie jak angina czy przeziębienie, które są najczęstszą przyczyną wizyt u lekarza. 

Inulina dla dzieci - jak wpływa na zdrowie najmłodszych pacjentów?

Jakie są zalety inuliny dla dzieci? Jej regularne spożywanie daje małemu pacjentowi szereg korzyści zdrowotnych. Ten prebiotyk m.in.:

• zwiększa gęstość mineralną kości, 
• daje efekt sytości, hamuje uczucie głodu (co ma duże znaczenie w przypadku dzieci z nadwagą lub otyłością),
• wzmacnia układ immunologiczny,
• wspiera rozwój bakterii probiotycznych,
• ma działanie przeciwnowotworowe,
• zwiększa masę stolca.

Jakie są najlepsze źródła inuliny?

Wielu rodziców dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym zupełnie nie wie, w jakich produktach jest najwięcej inuliny. Co stanowi jej źródło? Inulina jest składnikiem wielu produktów spożywczych (m.in. jest dodawana do pokarmów w zastępstwie bardziej kalorycznego, białego cukru) i suplementów, występuje także w sposób naturalny w warzywach oraz owocach. Ten cenny prebiotyk znajdziemy m.in. w czosnku, karczochach, ziemniakach, cebuli, porze, szparagach, bananach. Jednak najbogatszym źródłem inuliny jest topinambur i cykoria (a dokładnie jej korzenie). Słonecznik bulwiasty, czyli wspomniany topinambur, zawiera 17-20% inuliny, a w ostatnich latach zauważalny jest znaczny wzrost zainteresowania tym wartościowym warzywem.

Cykoria (Cichorium intybus) cechuje się podobną zawartością tego pożytecznego probiotyku, co słonecznik bulwiasty. To roślina z rodziny astrowatych, która, pomimo cennych, prozdrowotnych właściwości, wciąż nie jest zbyt popularna w Polsce. To właśnie z cykorii pozyskuje się inulinę na skalę przemysłową. Jakie są zalety tego warzywa, poza wysoką zawartością naturalnego probiotyku w postaci inuliny dla dzieci i dorosłych? Roślina:

• łagodzi zaparcia,
• pozytywnie wpływa na mikroflorę jelit,
• reguluje poziom cukru we krwi,
• działa żółciopędnie (stymuluje wydzielanie żółci),
• obniża cholesterol,
• poprawia pracę wątroby i żołądka.

Cykoria zawiera także wiele witamin i minerałów, takich jak np. wapń, żelazo, kwas foliowy, fosfor, cynk, mangan, potas, a także witaminy: A, B, B1, ryboflawina (tj. witamina B2), C, E, K, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu dziecka. Warto więc wprowadzić cykorię na stałe do swojej kuchni oraz przemycać ją w posiłkach dla najmłodszych. Jak dawkować inulinę dla dzieci?

Dawkowanie inuliny. Jak stosować inulinę dla dzieci?

Chcąc dostarczyć inulinę dla dzieci w naturalnej formie, warto wprowadzić do codziennej diety cykorię (np. dodając ją do sałatek, surówek), banany, ziemniaki, czosnek, topinambur. Dzienna, zalecana dawka inuliny dla dzieci to 5-8 g. Natomiast dobowe spożycie na poziomie 20-30 g może spowodować szereg nieprzyjemnych dolegliwości, takich jak wzdęcia, biegunki, bóle brzucha, dlatego nie należy przekraczać zalecanych dawek.

Podsumowując, stosowanie prebiotyków w postaci inuliny dla dzieci ma niezaprzeczalnie korzystny wpływ na zachowanie równowagi ekosystemu jelitowego oraz tym samym wsparcie odporności organizmu malucha. To szczególnie ważne w przypadku małych dzieci, które przeszły długotrwałą terapię antybiotykami i często zapadają na infekcje górnych dróg oddechowych.

Autor