Ondansetron B.Braun 2 mg/ml roztwór do wstrzykiwań | 2 mg/ml | 5 amp. po 4 ml

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera:

2 mg ondansetronu w postaci ondansetronu chlorowodorku dwuwodnego.

Każda ampułka 2 ml zawiera 4 mg ondansetronu. Każda ampułka 4 ml zawiera 8 mg ondansetronu.

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 3,34 mg sodu w postaci sodu cytrynianu dwuwodnego i sodu chlorku.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na ondansetron lub na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptora 5-HT₃ (np., granisetron, dolasetron) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Zastosowano następującą terminologię częstości występowania: bardzo często: ≥1/10; często: ≥1/100 do< 1/10; niezbyt często: ≥1/1000 do < 1/100; rzadko: ≥1/10 000 do < 1/1000; bardzo rzadko: < 1/10 000 oraz pojedyncze przypadki.

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko: Reakcje nadwrażliwości typu wczesnego, czasem ciężkie, w tym anafilakasja.

Reakcje anafilaktyczne mogą być śmiertelne.

Reakcje nadwrażliwości na lek zaobserwowano również u pacjentów, którzy byli uczuleni na inne środki selektywnie antagonistyczne dla receptora 5-HT₃.

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: Ból głowy

Niezbyt często: Istnieją doniesienia wskazujące na bezwolne zaburzenia ruchowe takie jak reakcje pozapiramidowe, np. napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek /reakcje dystoniczne i dyskineza bez definitywnych dowodów na trwały stan kliniczny, oraz zaobserwowano napady (np., drgawki epileptyczne), chociaż nieznany jest farmakologiczny mechanizm mogący wytłumaczyć udział ondansetronu w ich wywołaniu.

Rzadko: Zawroty głowy w trakcie szybkiego podania dożylnego Bardzo rzadko: Depresja

Zaburzenia oka

Rzadko: Tymczasowe zaburzenia widzenia (np., zamazane widzenie) podczas szybkiego podania dożylnego.

Bardzo rzadko: W pojedynczych przypadkach zanotowano przejściową ślepotę u pacjentów, którzy przyjmowali środki chemioterapeutyczne, w tym cisplatynę. Większość zgłoszonych przypadków ustępowała w ciągu 20 minut.

Zaburzenia serca

Niezbyt często: Ból w klatce piersiowej z lub bez obniżenia odcinka ST, zaburzenia rytmu serca i bradykardia. Bóle w klatce piersiowej i zaburzenia rytmu serca mogą być śmiertelne w skutkach u niektórych pacjentów.

Bardzo rzadko: Zaobserwowano przejściowe zmiany w elektrokardiogramie, w tym wydłużenie odstępu QT, głownie po dożylnym podaniu ondansetronu.

Zaburzenia naczyniowe

Często: Uczucie „uderzenia krwi” lub gorąca. Niezbyt często: Niedociśnienie tętnicze.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: Czkawka.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: Wiadomo, że ondansetron przedłuża czas pasażu jelitowego i dlatego może powodować zaparcia u niektórych pacjentów.

Zaburzenia wątrobowe i dróg żółciowych

Niezbyt często: Bezobjawowe zwiększenie wyników badania czynności wątroby. Reakcje te były często obserwowane u pacjentów poddanych chemioterapii cisplatyną.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: Mogą wystąpić reakcje alergiczne wokół miejsca wstrzyknięcia (np., wysypka, pokrzywka, swędzenie), czasem rozciągające się wzdłuż żyły, do której podano lek.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często: Miejscowe reakcje w miejscu iniekcji dożylnej.

Dzieci

Profil działań niepożądanych u dzieci i młodzieży był porównywalny do profilu obserwowanego u dorosłych.

Lek jest przeznaczony do wstrzykiwań dożylnych lub do wlewów dożylnych po rozcieńczeniu.

Instrukcje dotyczące rozcieńczania produktu przed podaniem, patrz punkt 6.6.

Lekarze zamierzający wykorzystać ondansetron do zapobiegania opóźnionym nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią lub radioterapią u osób dorosłych, dorastających lub dzieci powinni uwzględnić bieżącą praktykę i odpowiednie wytyczne.

Nudności i wymioty wywołane chemioterapią lub radioterapią

Dorośli

Siła wymiotnego działania leczenia przeciwnowotworowego zależy od dawki oraz zastosowanej kombinacji chemioterapii i radioterapii. Zakres dawek ondansetronu w roztworze do wstrzykiwań lub we wlewie wynosi 8 do 32 mg na dobę, a dawka dobierana jest w następujący sposób.

Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym

Pacjentom poddawanym leczeniu chemioterapią lub radioterapią wywołującą wymioty ondansetron można podawać dożylnie lub inną drogą, jednak niniejszy produkt jest podawany tylko dożylnie.

Zalecana dawka dożylna ondansetronu wynosi 8 mg, podawanego jako powolne wstrzyknięcie lub krótkotrwały wlew przez 15 minut bezpośrednio przed terapią, po czym leczenie jest kontynuowane w innej postaci niż dożylna.

Leczenie innymi niż dożylna postaciami leku jest zalecane w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po pierwszych 24 godzinach od rozpoczęcia terapii.

Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym

Pacjentom, u których stosuje się chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, np., duże dawki cisplatyny, ondansetron może być podany dożylnie lub inną drogą, jednak niniejszy produkt jest podawany tylko dożylnie.

Ondansetron okazał się równie skuteczny, gdy był podawany według następujących schematów dawkowania w ciągu pierwszych 24 godzin po chemioterapii:

• Pojedyncza dawka 8 mg poprzez powolne wstrzyknięcie dożylne bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii.

• Dawka 8 mg przez powolne wstrzyknięcie dożylne lub krótkotrwały wlew dożylny trwający 15 minut bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii, a następnie dwie dalsze dawki dożylne 8 mg w odstępie dwóch do czterech godzin, lub poprzez stały wlew w ilości 1 mg/godzinę do 24 godzin.

• Pojedyncza dawka 32 mg leku rozcieńczonego 50-100 ml roztworu chlorku sodu 9 mg/ml (0,9% w/v) lub innym wykazującym zgodność płynem do wlewów (patrz zgodność z roztworami do wlewów, punkt 6.6) podana we wlewie trwającym nie krócej niż 15 minut bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii.

Dawki od ponad 8 mg do 32 mg ondansetronu mogą być podane tylko poprzez wlew dożylny trwający nie krócej niż 15 minut.

Wybór odpowiednich dawek zależy od ciężkości wymiotów i nudności.

Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym można polepszyć dodając pojedynczą dożylną dawkę 20 mg deksametazonu sodu fosforanu, podaną przed rozpoczęciem chemioterapii.

W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po pierwszych

24 godzinach, należy kontynuować leczenie ondansetronem w innej postaci niż dożylna.

Dzieci:

Nudności i wymioty wywołane chemioterapią u dzieci w wieku 6 miesięcy i powyżej oraz młodzieży

Dawkę w celu leczenia nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią można obliczyć na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała – patrz poniżej. Dawkowanie uwzględniające masę ciała skutkuje wyższymi całkowitymi dawkami dobowymi w porównaniu z dawkowaniem według powierzchni ciała (punkty 4.4. i 5.1).

Ondansetron do wstrzykiwań należy rozcieńczyć 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu lub innym wykazującym zgodność płynem do wlewów (patrz punkt 6.6) i podawać we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 15 minut. Brak jest danych z kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania leku Ondansetron w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią. Brak jest danych z kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania leku Ondansetron w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych radioterapią u dzieci.

Dawkowanie według powierzchni ciała:

Ondansetron należy podawać w postaci pojedynczej dawki dożylnej 5 mg/m² pc. bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg.

Podawanie leku w dawce doustnej można rozpocząć po dwunastu godzinach i kontynuować przez okres do 5 dni (Tabela 1).

Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg. Tabela 1: Dawkowanie dostosowane do powierzchni ciała dla pacjentów poddawanych chemioterapii – Dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzież

a Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg.

b Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg

Dawkowanie według masy ciała:

Dawkowanie dostosowane do masy ciała skutkuje wyższymi całkowitymi dawkami dobowymi w porównaniu z dawkowaniem dostosowanym do powierzchni ciała (punkty 4.4. i

5.1).

Ondansetron należy podawać w postaci pojedynczej dawki dożylnej 0,15 mg/kg mc. bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg. Dwie dodatkowe dawki można podać dożylnie w odstępach 4 godzinnych. Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg.

Podawanie leku w dawce doustnej można rozpocząć po dwunastu godzinach i kontynuować przez okres do 5 dni (Tabela 2).

Tabela 2: Dawkowanie dostosowane do masy ciała dla pacjentów poddawanych chemioterapii

– Dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzież

a Dawka dożylna nie może przekroczyć 8 mg.

b Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki dla dorosłych równej 32 mg

Osoby w podeszłym wieku

Ondansetron jest dobrze tolerowany przez osoby w wieku powyżej 65 lat, a zasady dotyczące dawek, częstości i drogi podawania leku nie ulegają zmianie.

Patrz również “ Szczególne populacje pacjentów”.

Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego (PONV)

Zapobieganie nudnościom i wymiotom okresu pooperacyjnego

Dorośli: W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom okresu pooperacyjnego ondansetron można podawać w dożylnym wstrzyknięciu lub w innej postaci.

Ondansetron można stosować jako pojedynczą dawkę 4 mg podaną w powolnym dożylnym wstrzyknięciu podczas znieczulenia.

Leczenie występujących pooperacyjnych nudności i wymiotów W celu leczenia występujących nudności i wymiotów pooperacyjnych zaleca się podanie pojedynczej dawki 4 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.

Dzieci

Leczenie pooperacyjnych nudności i wymiotów u dzieci w wieku 1 miesiąca i powyżej oraz młodzieży

W celu zapobiegania pooperacyjnym nudnościom i wymiotom w pediatrii u pacjentów operowanych w ogólnym znieczuleniu, ondansetron można podać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (nie krótszym niż 30 sekund) w dawce 0,1 mg/kg mc. do maksimum 4 mg, przed, w momencie albo po rozpoczęciu znieczulenia.

W celu leczenia nudności i wymiotów występujących u dzieci operowanych w ogólnym znieczuleniu, ondansetron można podać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym ( nie krótszym niż 30 sekund) w dawce 0,1 mg/kg mc. do maksimum 4 mg. Brak jest danych na temat stosowania ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów pooperacyjnych u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

Osoby w podeszłym wieku

Liczba doniesień na temat stosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku jest niewielka, jednakże ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów powyżej 65 lat leczonych chemioterapią.

Patrz również “ Szczególne populacje pacjentów”.

Szczególne populacje pacjentów

Pacjenci z niewydolnością nerek

Zarówno dawki, jak i odstępy między nimi i droga podania leku nie ulegają zmianie.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością wątroby dochodzi do znacznego zmniejszenia klirensu ondansetronu i znacznego wydłużenia okresu jego półtrwania. W takich przypadkach nie należy przekraczać dziennej dawki równej 8 mg.

Pacjenci z zaburzonym metabolizmem sparteiny /debryzochiny

Okres półtrwania ondansetronu nie ulega zmianie u osób, które wolno metabolizują sparteinę i debryzochinę. W związku z tym u takich pacjentów otrzymujących wielokrotne dawki, narażenie na działanie leku nie różni się od poziomu ogółu populacji. Nie ma konieczności modyfikacji dobowej dawki czy częstości podawania leku.

Obserwowano reakcje uczuleniowe u pacjentów, u których wystąpiła nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptora 5-HT₃.

Ponieważ ondansetron może wydłużać czas pasażu jelitowego, pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu leku.

Jak dotychczas jest niewiele danych na temat stosowania ondansetronu u pacjentów z chorobami serca. Należy zachować ostrożność jeśli ondansetron podaje się łącznie ze środkami znieczulającymi pacjentom z arytmią lub zaburzeniami przewodzenia serca, czy też pacjentom, którzy są leczeni środkami przeciwarytmicznymi lub beta-blokerami.

Bardzo rzadko i głównie po dożylnym podaniu ondansetronu, obserwowano przejściowe zmiany w zapisie EKG, w tym wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów, którzy przyjęli środki kardiotoksyczne oraz pacjentów z wywiadem lub rodzinnym wywiadem dot. występowania zespołu wydłużonego QT.

U pacjentów poddawanych zabiegowi adenotonsylektomii zapobieganie wystąpieniu nudności i wymiotów przez podanie ondansetronu może maskować krwawienie utajone. Z tego powodu należy dokładnie obserwować takich pacjentów po podaniu ondansetronu.

Dzieci:

Pacjenci w wieku dziecięcym otrzymujący ondansetron równocześnie ze środkami chemioterapeutycznymi, które wykazują toksyczne działanie na wątrobę powinni być ściśle obserwowani celem wykrycia zaburzeń czynności wątroby.

Nudności i wymioty wywołane chemioterapią

Przy obliczaniu dawki na podstawie masy ciała i podawaniu trzech dawek w odstępach 4godzinnych, całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku podawania jednej pojedynczej dawki 5 mg/m² pc., po której leczenie kontynuowane jest dawką doustną.

Porównywalna skuteczność tych dwóch schematów dawkowania nie została oceniona w badaniach klinicznych. Porównania między badaniami wskazują na podobną skuteczność obu schematów dawkowania (punkt 5.1).

Lek zawiera 2,3 mmol (lub 53,5 mg) sodu na dawkę 32 mg ondansetronu. Należy to wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów przestrzegających diety z obniżoną ilością sodu.

Obserwowano reakcje uczuleniowe u pacjentów, u których wystąpiła nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptora 5-HT₃.

Ponieważ ondansetron może wydłużać czas pasażu jelitowego, pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu leku.

Jak dotychczas jest niewiele danych na temat stosowania ondansetronu u pacjentów z chorobami serca. Należy zachować ostrożność jeśli ondansetron podaje się łącznie ze środkami znieczulającymi pacjentom z arytmią lub zaburzeniami przewodzenia serca, czy też pacjentom, którzy są leczeni środkami przeciwarytmicznymi lub beta-blokerami.

Bardzo rzadko i głównie po dożylnym podaniu ondansetronu, obserwowano przejściowe zmiany w zapisie EKG, w tym wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów, którzy przyjęli środki kardiotoksyczne oraz pacjentów z wywiadem lub rodzinnym wywiadem dot. występowania zespołu wydłużonego QT.

U pacjentów poddawanych zabiegowi adenotonsylektomii zapobieganie wystąpieniu nudności i wymiotów przez podanie ondansetronu może maskować krwawienie utajone. Z tego powodu należy dokładnie obserwować takich pacjentów po podaniu ondansetronu.

Dzieci:

Pacjenci w wieku dziecięcym otrzymujący ondansetron równocześnie ze środkami chemioterapeutycznymi, które wykazują toksyczne działanie na wątrobę powinni być ściśle obserwowani celem wykrycia zaburzeń czynności wątroby.

Nudności i wymioty wywołane chemioterapią

Przy obliczaniu dawki na podstawie masy ciała i podawaniu trzech dawek w odstępach 4godzinnych, całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku podawania jednej pojedynczej dawki 5 mg/m² pc., po której leczenie kontynuowane jest dawką doustną.

Porównywalna skuteczność tych dwóch schematów dawkowania nie została oceniona w badaniach klinicznych. Porównania między badaniami wskazują na podobną skuteczność obu schematów dawkowania (punkt 5.1).

Lek zawiera 2,3 mmol (lub 53,5 mg) sodu na dawkę 32 mg ondansetronu. Należy to wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów przestrzegających diety z obniżoną ilością sodu.