Sprawdzamy dostępność
leków w 10 929 aptekach
INDAPAMIDE KRKA
Ulotka
- Kiedy stosujemy Indapamide Krka?
- Jaki jest skład Indapamide Krka?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania Indapamide Krka?
- Indapamide Krka – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Indapamide Krka - dawkowanie
- Indapamide Krka – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie Indapamide Krka w czasie ciąży
- Zamienniki leku
- Czy Indapamide Krka wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Indapamide Krka wchodzi w interakcje z alkoholem?
- Podobne leki zawierające Indapamidum.
Kiedy stosujemy Indapamide Krka?
Nadciśnienie tętnicze samoistne.
Jaki jest skład Indapamide Krka?
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu (Indapamidum).
Substancja pomocnicza: 97,58 mg laktozy jednowodnej w jednej tabletce.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania Indapamide Krka?
Indapamid jest przeciwwskazany w przypadku:
- Nadwrażliwości na indapamid, inne sulfonamidy lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych
- Ciężkiej niewydolności nerek
- Encefalopatii wątrobowej lub ciężkich zaburzeń czynności wątroby - Hipokaliemii.
Indapamide Krka – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Większość działań niepożądanych indapamidu dotyczących parametrów klinicznych i diagnostycznych jest zależna od dawki.
Częstość działań niepożądanych określono w następujący sposób:
- Bardzo często (> 1/10),
- Często (≥1/100 do < 1/10),
- Niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100),
- Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000), - Bardzo rzadko (< 1/10 000),
- Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Tiazydopodobne leki moczopędne, łącznie z indapamidem, mogą powodować następujące działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Bardzo rzadko: trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna i niedokrwistość hemolityczna.
Zaburzenia układu nerwowego
Rzadko: zawroty głowy, uczucie zmęczenia, ból głowy, parestezje.
Zaburzenia serca
Bardzo rzadko: arytmia, niedociśnienie tętnicze.
Zaburzenia żołądka i jelit
Niezbyt często: wymioty.
Rzadko: nudności, zaparcia, suchość jamy ustnej. Bardzo rzadko: zapalenie trzustki.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo rzadko: zaburzenia czynności wątroby.
Nieznana: możliwość rozwoju encefalopatii wątrobowej w przebiegu niewydolności wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Reakcje nadwrażliwości, głównie skórne u pacjentów skłonnych do reakcji nadwrażliwości i reakcji astmatycznych.
Często: wysypki grudkowo-plamiste.
Niezbyt często: plamica.
Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona.
Nieznana: możliwość nasilenia objawów tocznia rumieniowatego układowego.
Odnotowano również przypadki reakcji nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4).
Badania diagnostyczne
Podczas badań klinicznych, hipokaliemia wystąpiła u 10% pacjentów (stężenie potasu w osoczu
< 3,4 mmol/l) i u 4% pacjentów (stężenie potasu w osoczu < 3,2 mmol/l) po 4-6 tygodniach leczenia.
Po 12 tygodniach leczenia, średnie zmniejszenie stężenia potasu w osoczu wynosiło 0,23 mmol/l. Bardzo rzadko: Hiperkalcemia.
Nieznana:
- Utrata potasu z hipokaliemią, szczególnie nasilona w grupach wysokiego ryzyka (patrz punkt
4.4).
- Hiponatremia z hipowolemią prowadząca do odwodnienia i niedociśnienia ortostatycznego. Z powodu współistniejącej utraty jonów chlorkowych może wystąpić wtórna wyrównawcza zasadowica metaboliczna: częstość i nasilenie tego działania jest niewielka.
- Zwiększenie stężenia kwasu moczowego w osoczu i glukozy we krwi podczas leczenia:
celowość stosowania tych leków moczopędnych u pacjentów z dną moczanową lub cukrzycą należy rozważyć szczególnie dokładnie.
Indapamide Krka - dawkowanie
Produkt leczniczy Indapamide SR jest podawany doustnie.
Jedna tabletka raz na dobę, najlepiej rano. Tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą. Tabletki nie należny żuć.
W większych dawkach, działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu nie nasila się, natomiast zwiększa się działanie saluretyczne.
U pacjentów w podeszłym wieku, przy ocenie czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu należy uwzględnić wiek, płeć oraz masę ciała pacjenta. U pacjentów w podeszłym wieku indapamid można stosować jedynie wówczas, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona w niewielkim stopniu.
Niewydolność nerek (patrz punkty 4.3 i 4.4):
W przypadku ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) stosowanie produktu leczniczego Indapamide Krka jest przeciwwskazane.
Tiazydy i tiazydopodobne leki moczopędne są w pełni skuteczne, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona w niewielkim stopniu.
Pacjenci z niewydolnością wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4):
W przypadku ciężkiej niewydolności wątroby stosowanie produktu leczniczego Indapamide Krka jest przeciwwskazane.
Indapamide Krka – jakie środki ostrożności należy zachować?
Ostrzeżenia
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, tiazydopodobne leki moczopędne mogą powodować encefalopatię wątrobową, zwłaszcza w przypadku zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej. W takim przypadku, należy natychmiast przerwać podawanie leku moczopędnego.
Środki ostrożności dotyczące stosowania
1. Równowaga wodno-elektrolitowa
Stężenie sodu w osoczu
Leki moczopędne mogą powodować niedobór sodu we krwi, co może mieć bardzo poważne następstwa. Przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć stężenie sodu, a następnie regularnie je kontrolować. Zmniejszenie stężenia sodu w osoczu może początkowo nie dawać żadnych objawów, dlatego konieczna jest jego regularna kontrola. U pacjentów w podeszłym wieku i z marskością wątroby kontrola powinna odbywać się jeszcze częściej (patrz punkty 4.8 i 4.9).
Stężenie potasu w osoczu
Główne ryzyko leczenia tiazydami i tiazydopodobnymi lekami moczopędnymi wiąże się z hipokaliemią. Należy zapobiegać wystąpieniu hipokaliemii (< 3,4 mmol/l) w grupach dużego ryzyka, do których należą pacjenci niedożywieni i (lub) przyjmujący kilka leków jednocześnie, osoby w podeszłym wieku, pacjenci z marskością wątroby, obrzękami i wodobrzuszem, pacjenci z chorobą wieńcową i niewydolnością serca. U tych pacjentów hipokaliemia zwiększa kardiotoksyczność glikozydów naparstnicy oraz ryzyko wystąpienia arytmii.
Do grupy ryzyka należą także pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na to, czy jest to zaburzenie wrodzone czy wywołane przez leki. Hipokaliemia (jak również bradykardia) jest czynnikiem predysponującym do wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu serca, w szczególności częstoskurczu komorowego typu torsades de pointes, który może prowadzić do zgonu.
U tych pacjentów należy częściej kontrolować stężenie potasu w osoczu. Pierwsze oznaczenie stężenia potasu w osoczu powinno być wykonane w pierwszym tygodniu leczenia. Jeśli stężenie potasu jest niskie, należy je wyrównać.
Stężenie wapnia w osoczu
Tiazydy i tiazydopodobne leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie wapnia i powodować niewielkie i przemijające zwiększenie stężenia wapnia w osoczu. Znaczny nadmiar wapnia we krwi może być spowodowany nierozpoznaną wcześniej nadczynnością przytarczyc. Przed planowanym badaniem czynności przytarczyc, należy przerwać stosowanie leku moczopędnego.
Stężenie glukozy we krwi
U pacjentów z cukrzycą należy kontrolować stężenie glukozy we krwi, zwłaszcza gdy występuje u nich hipokaliemia.
Kwas moczowy
U pacjentów z hiperurykemią może dojść do zwiększenia częstości napadów dny moczanowej.
Czynność nerek i leki moczopędne
Tiazydy i tiazydopodobne leki moczopędne są w pełni skuteczne u pacjentów z prawidłową lub tylko w niewielkim stopniu zaburzoną czynnością nerek (stężenie kreatyniny w osoczu poniżej 25 mg/l, tj. 220 µmol/l u dorosłych). U osób w podeszłym wieku podczas oceny czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu, należy wziąć pod uwagę wiek, płeć oraz masę ciała. Na początku leczenia hipowolemia, wtórna do utraty wody i sodu spowodowana lekiem moczopędnym, powoduje zmniejszenie przesączania kłębuszkowego. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia mocznika we krwi oraz kreatyniny w osoczu. Te przemijające zaburzenia czynności nerek nie mają żadnych konsekwencji u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, ale mogą spowodować nasilenie już istniejącej niewydolności nerek.
Sportowcy
Produkt leczniczy Indapamide Krka zawiera substancję czynną, która może dać wynik dodatni w testach antydopingowych.
Nadwrażliwość na światło
Odnotowano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło podczas stosowania tiazydów i tiazydopodobnych leków moczopędnych (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcje te pojawią się w trakcie leczenia, zaleca się jego przerwanie. W przypadku konieczności ponownego zastosowania indapamidu, zaleca się ochronę powierzchni skóry narażonej na działanie słońca lub sztucznego promieniowania UVA.
Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
Przyjmowanie Indapamide Krka w czasie ciąży
Ostrzeżenia
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, tiazydopodobne leki moczopędne mogą powodować encefalopatię wątrobową, zwłaszcza w przypadku zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej. W takim przypadku, należy natychmiast przerwać podawanie leku moczopędnego.
Środki ostrożności dotyczące stosowania
1. Równowaga wodno-elektrolitowa
Stężenie sodu w osoczu
Leki moczopędne mogą powodować niedobór sodu we krwi, co może mieć bardzo poważne następstwa. Przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć stężenie sodu, a następnie regularnie je kontrolować. Zmniejszenie stężenia sodu w osoczu może początkowo nie dawać żadnych objawów, dlatego konieczna jest jego regularna kontrola. U pacjentów w podeszłym wieku i z marskością wątroby kontrola powinna odbywać się jeszcze częściej (patrz punkty 4.8 i 4.9).
Stężenie potasu w osoczu
Główne ryzyko leczenia tiazydami i tiazydopodobnymi lekami moczopędnymi wiąże się z hipokaliemią. Należy zapobiegać wystąpieniu hipokaliemii (< 3,4 mmol/l) w grupach dużego ryzyka, do których należą pacjenci niedożywieni i (lub) przyjmujący kilka leków jednocześnie, osoby w podeszłym wieku, pacjenci z marskością wątroby, obrzękami i wodobrzuszem, pacjenci z chorobą wieńcową i niewydolnością serca. U tych pacjentów hipokaliemia zwiększa kardiotoksyczność glikozydów naparstnicy oraz ryzyko wystąpienia arytmii.
Do grupy ryzyka należą także pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na to, czy jest to zaburzenie wrodzone czy wywołane przez leki. Hipokaliemia (jak również bradykardia) jest czynnikiem predysponującym do wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu serca, w szczególności częstoskurczu komorowego typu torsades de pointes, który może prowadzić do zgonu.
U tych pacjentów należy częściej kontrolować stężenie potasu w osoczu. Pierwsze oznaczenie stężenia potasu w osoczu powinno być wykonane w pierwszym tygodniu leczenia. Jeśli stężenie potasu jest niskie, należy je wyrównać.
Stężenie wapnia w osoczu
Tiazydy i tiazydopodobne leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie wapnia i powodować niewielkie i przemijające zwiększenie stężenia wapnia w osoczu. Znaczny nadmiar wapnia we krwi może być spowodowany nierozpoznaną wcześniej nadczynnością przytarczyc. Przed planowanym badaniem czynności przytarczyc, należy przerwać stosowanie leku moczopędnego.
Stężenie glukozy we krwi
U pacjentów z cukrzycą należy kontrolować stężenie glukozy we krwi, zwłaszcza gdy występuje u nich hipokaliemia.
Kwas moczowy
U pacjentów z hiperurykemią może dojść do zwiększenia częstości napadów dny moczanowej.
Czynność nerek i leki moczopędne
Tiazydy i tiazydopodobne leki moczopędne są w pełni skuteczne u pacjentów z prawidłową lub tylko w niewielkim stopniu zaburzoną czynnością nerek (stężenie kreatyniny w osoczu poniżej 25 mg/l, tj. 220 µmol/l u dorosłych). U osób w podeszłym wieku podczas oceny czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu, należy wziąć pod uwagę wiek, płeć oraz masę ciała. Na początku leczenia hipowolemia, wtórna do utraty wody i sodu spowodowana lekiem moczopędnym, powoduje zmniejszenie przesączania kłębuszkowego. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia mocznika we krwi oraz kreatyniny w osoczu. Te przemijające zaburzenia czynności nerek nie mają żadnych konsekwencji u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, ale mogą spowodować nasilenie już istniejącej niewydolności nerek.
Sportowcy
Produkt leczniczy Indapamide Krka zawiera substancję czynną, która może dać wynik dodatni w testach antydopingowych.
Nadwrażliwość na światło
Odnotowano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło podczas stosowania tiazydów i tiazydopodobnych leków moczopędnych (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcje te pojawią się w trakcie leczenia, zaleca się jego przerwanie. W przypadku konieczności ponownego zastosowania indapamidu, zaleca się ochronę powierzchni skóry narażonej na działanie słońca lub sztucznego promieniowania UVA.
Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
- Substancja czynna:
- Indapamidum
- Dawka:
- 1,5 mg
- Postać:
- tabletki o przedłużonym uwalnianiu
- Działanie:
- Wewnętrzne
- Temp. przechowywania:
- od 15.0° C do 25.0° C
- Podmiot odpowiedzialny:
- KRKA D.D. NOVO MESTO
- Grupy:
- Leki moczopędne
- Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
- Lek, Gotowy, Lek w Polsce
- Dostępność:
- Apteki szpitalne, Apteki otwarte, Punkty apteczne
- Podawanie:
- Doustnie
- Ostrzeżenia:
- Silnie działający (B)
- Wydawanie:
- Na receptę Rp
- Rejestracja:
- Decyzja o dopuszczeniu (leki)
- Opakowanie handlowe:
- 30 tabl.
Zamienniki leku
Zamiast tego leku można wybrać jeden z 8 zamienników.