ApoTiapina tabletki powlekane | 200 mg | 60 tabl.

Każdatabletka powlekana 200 mg zawiera 200 mg kwetiapiny (w postaci kwetiapiny fumaranu).

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna i żółcień pomarańczowa (E110).

Każdatabletka powlekana 200 mg zawiera 56,00 mg laktozy jednowodnej.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z inhibitorami CYP 3A4 cytochromu P450, takimi jak inhibitory proteazy HIV, produkty przeciwgrzybicze z grupy pochodnych azolu, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem kwetiapiny są senność, zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niewielkie osłabienie, zaparcia, tachykardia, hipotonia ortostatyczna i niestrawność.

Podobnie jak w przypadku innych produktów przeciwpsychotycznych, stosowanie kwetiapiny wiązało się ze zwiększeniem masy ciała, omdleniami, wystąpieniem złośliwego zespołu neuroleptycznego, leukopenią, neutropenią i obrzękami obwodowymi.

Częstość występowania działań niepożądanych związanych z leczeniem kwetiapiną przedstawiono poniżej zgodnie z zaleceniami Rady Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (Grupa Robocza CIOMS III; 1995).

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często: zmniejszenie stężenia hemoglobiny ²³

Często: leukopenia ²⁷ , zmniejszenie liczby neutrofilów, zwiększenie liczby eozynofilów ²⁸

Niezbyt często: trombocytopenia, niedokrwistość, zmniejszenie liczby krwinek płytkowych ¹⁴

Rzadko: agranulocytoza ²⁹

Nieznana: neutropenia ¹

Zaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często:  nadwrażliwość (w tym skórne reakcje alergiczne)

Bardzo rzadko:  reakcja anafilaktyczna ⁶

Zaburzenia endokrynologiczne

Często : Hiperprolaktynemia ¹⁶ , zmniejszenie stężenia całkowitej tyroksyny (T ₄ ) ²⁵ , zmniejszenie stężenia wolnej tyroksyny (T ₄ ) ²⁵ , zmniejszenie stężenia całkowitej trijodotyroniny (T ₃ ) ²⁵ , zwiększenie stężenia TSH ²⁵

Niezbyt często:  zmniejszenie stężenia wolnej trijodotyroniny (T ₃ ) ²⁵ , niedoczynność gruczołu tarczowego ²²

Bardzo rzadko : nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo często: zwiększenie stężenia triglicerydów w surowicy ^{11, 31} , zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie frakcji LDL) ^{12, 31} , zmniejszenie stężenia frakcji HDL cholesterolu ^{18, 31} , zwiększenie masy ciała ^{9, 31}

Często: zwiększone łaknienie, zwiększenie stężenia glukozy do stężenia występującego w hiperglikemii ^{7, 31}

Niezbyt często: hiponatremia ²⁰ , cukrzyca ^{1, 5, 6}

Rzadko: zespół metaboliczny ³⁰

Zaburzenia psychiczne

Często: zaburzenia snu i koszmary senne, myśli i zachowania samobójcze ²¹

Rzadko: somnambulizm i związane z nim reakcje, takie jak mówienie przez sen i jedzenie podczas snu

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: zawroty głowy ^{4, 17} , senność ^{2, 17} ,ból głowy

Często: Omdlenia ^{4, 17} , objawy pozapiramidowe ^{1, 22} , dyzartria

Niezbyt często: napady drgawek ¹ , zespół niespokojnych nóg, dyskinezy późne ^{1, 6}

Zaburzenia serca

Często: tachykardia ⁴ , palpitacje ²⁴

Niezbyt często: wydłużenie odstępu QT ^{1, 13, 19}

Zaburzenia oka

Często: niewyraźne widzenie

Zaburzenia naczyniowe

 Często: hipotonia ortostatyczna ^{4, 17}

Rzadko: żylna choroba zakrzepowo-zatorowa ¹

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często:  zapalenie błony śluzowej nosa, duszność ²⁴

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często:  suchość błony śluzowej jamy ustnej

Często:  zaparcia, niestrawność, wymioty ²⁶

Niezbyt często:  dysfagia ⁸

Rzadko:  zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często:  zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT, AspAT) ³ , zwiększenie aktywności GGTP ³

Rzadko:  żółtaczka ⁶ , zapalenie wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo rzadko:  obrzęk naczynioruchowy ⁶ , zespół Stevensa-Johnsona ⁶

Nieznana:  toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, rumień wielopostaciowy

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Bardzo rzadko:  rabdomioliza

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Niezbyt często: zaburzenia seksualne

Rzadko: priapizm, mlekotok, obrzęk piersi, zaburzenia menstruacji

Stan ciąży, połogu i okołoporodowy

Nieznana: noworodkowy zespół odstawienia leku

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Bardzo często:  objawy odstawienne ^{1, 10}

Często:  łagodne osłabienie, obrzęk obwodowy, drażliwość, gorączka

Rzadko:  złośliwy zespół neuroleptyczny ¹ , hipotermia

Badania diagnostyczne

Rzadko:  zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi ¹⁵

⁽¹⁾ Patrz punkt "Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania"

⁽²⁾ Może wystąpić senność, zazwyczaj w pierwszych dwóch tygodniach od rozpoczęcia leczenia, która zwykle ustępuje podczas dłuższego stosowania kwetiapiny.

⁽³⁾ U niektórych pacjentów leczonych kwetiapiną odnotowano bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (AIAT, AspAT) lub GGTP w surowicy (zmiana z wartości prawidłowych do 3krotnie większych od prawidłowych w dowolnym czasie). To zwiększenie aktywności było na ogół odwracalne podczas kontynuowania leczenia kwetiapiną.

⁽⁴⁾ Kwetiapina, podobnie jak inne produkty przeciwpsychotyczne blokujące receptory α ₁ adrenergiczne, może powodować hipotonię ortostatyczną, z zawrotami głowy, tachykardią, a u niektórych pacjentów omdleniami, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawki

⁽⁵⁾ Bardzo rzadko informowano o zaostrzeniu objawów występującej wcześniej cukrzycy.

⁽⁶⁾ Częstość występowania tych działań niepożądanych określono jedynie na podstawie danych uzyskanych po wprowadzeniu do obrotu kwetiapiny w postaci preparatu o natychmiastowym uwalnianiu.

⁽⁷⁾ Stężenie glukozy we krwi na czczo ≥126 mg/dl (≥7,0 mmol/l) oraz po posiłku ≥200 mg/dl (≥11,1 mmol/l), co najmniej w jednym oznaczeniu.

⁽⁸⁾ Zwiększenie częstości utrudnień przy połykaniu po zastosowaniu kwetiapiny w porównaniu z placebo odnotowano jedynie w badaniach klinicznych dotyczących epizodów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.

⁽⁹⁾ Na podstawie > 7% zwiększenia masy ciała w porównaniu z masą ciała przed rozpoczęciem leczenia; dotyczy zwłaszcza pierwszych tygodni leczenia.

⁽¹⁰⁾ Najczęściej obserwowanymi objawami odstawienia występującymi w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny w monoterapii były: bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Częstość występowania tych objawów znamiennie się zmniejszała po tygodniu od odstawienia produktu.

⁽¹¹⁾ Stężenie triglicerydów u pacjentów ≥18 lat: ≥200 mg/dl (≥2,258 mmol/l) lub u pacjentów < 18 lat: ≥150 mg/dl (≥1,694 mmol/l), co najmniej w jednym oznaczeniu.

⁽¹²⁾ Stężenie cholesterolu u pacjentów ≥18 lat: ≥240 mg/dl (≥6,2064 mmol/l) lub u pacjentów < 18 lat: ≥200 mg/dl (≥5,172 mmol/l), co najmniej w jednym oznaczeniu. Bardzo często występowało zwiększenie stężenia frakcji LDL cholesterolu o ≥30 mg/dl (≥0,769 mmol/l). Średnia zmiana wartości u pacjentów, u których odnotowano to zwiększenie, wynosiła 41,7 mg/dl (≥1,07 mmol/l).

⁽¹³⁾ Patrz tekst poniżej.

⁽¹⁴⁾ Liczba płytek ≤100 x 10 ⁹ /l co najmniej w jednym oznaczeniu.

⁽¹⁵⁾ Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej raportowane w badaniach klinicznych, niezwiązane z występowaniem złośliwego zespołu neuroleptycznego.

⁽¹⁶⁾ Stężenia prolaktyny u pacjentów > 18 lat - mężczyźni: > 20 µg/l (> 869,56 pmol/l); kobiety w każdym wieku:> 30 µg/l (> 1304.34 pmol/l).

⁽¹⁷⁾ Działanie niepożądane, które może powodować upadki.

⁽¹⁸⁾ Frakcja HDL cholesterolu - mężczyźni: < 40 mg/dl (1,025 mmol/l); kobiety w dowolnym czasie: < 50 mg/dl (1,282 mmol/l).

⁽¹⁹⁾ Pacjenci, u których stwierdzono zmianę odstępu QT w zakresie od < 450 ms (milisekund) do ≥450 ms ze zwiększeniem o ≥30 ms. W kontrolowanych badaniach z placebo dotyczących kwetiapiny średnia zmiana i zakres pacjentów, u których nastąpiło znaczące klinicznie zwiększenie odstępu, były porównywalne z wynikiem w grupie placebo.

⁽²⁰⁾ Zmiana z > 132 mmol/l do ≤132 mmol/l co najmniej w jednym oznaczeniu.

⁽²¹⁾ Raportowano przypadki występowania myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia kwetiapiną w postaci preparatu o przedłużonym uwalnianiu lub w początkowym okresie po jego odstawieniu.

⁽²²⁾ Patrz punkt "Właściwości farmakodynamiczne"

⁽²³⁾ Zmniejszenie stężenia hemoglobiny do ≤13 g/dl (8,07 mmol/l) u mężczyzn, ≤12 g/dl (7,45 mmol/l) u kobiet przynajmniej raz wystąpiło u 11% pacjentów leczonych kwetiapiną w rozszerzonych długoterminowych badaniach otwartych. U tych pacjentów średnie maksymalne zmniejszenie stężenia hemoglobiny w dowolnym czasie wynosiło 1,50 g/dl.

⁽²⁴⁾ Działania te często występowały u pacjentów z tachykardią, zawrotami głowy, hipotonią ortostatyczną i (lub) chorobą podstawową serca lub układu oddechowego.

⁽²⁵⁾ Na podstawie zmian początkowych wartości prawidłowych do potencjalnie istotnych klinicznie wartości we wszystkich badaniach klinicznych, w dowolnym czasie od rozpoczęcia badania.

⁽²⁶⁾ Na podstawie zwiększenia częstości występowania wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku (> 65 lat).

⁽²⁷⁾ Na podstawie zmian początkowych wartości prawidłowych do potencjalnie istotnych klinicznie wartości we wszystkich badaniach klinicznych, w dowolnym czasie od rozpoczęcia badania. Zmiany liczby krwinek/l, w dowolnym czasie. Na podstawie zmian początkowych wartości prawidłowych do potencjalnie istotnych klinicznie wartości we wszystkich badaniach klinicznych, w dowolnym czasie od rozpoczęcia badania. Zmiany liczby eozynofilów określono jako > 1 x 10 ⁹ /l, w dowolnym czasie.

⁽²⁹⁾ Zmiana początkowej liczby neutrofilów z ≥1,5 x 10 ⁹ /l do liczby < 0,5x10 ⁹ /l, w dowolnym czasie.

⁽³⁰⁾ Na podstawie raportów o zdarzeniach niepożądanych dotyczących zespołu metabolicznego, uzyskanych we wszystkich badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny.

⁽³¹⁾ U niektórych pacjentów w badaniach klinicznych występowało pogorszenie więcej niż jednego czynnika metabolicznego (masa ciała, stężenie glukozy we krwi, stężenie lipidów we krwi)

Podczas stosowania neuroleptyków zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT, przedsionkowych zaburzeń rytmu, nagłych niewyjaśnionych zgonów, zatrzymania akcji serca i zaburzeń typu torsade de pointes, które uznaje się za działania dotyczące całej klasy tych produktów.

W krótkoterminowych badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny i kontrolowanych placebo, przeprowadzonych u pacjentów ze schizofrenią lub epizodem manii w przebiegu choroby dwubiegunowej, łączna częstość objawów pozapiramidowych była zbliżona do występującej w grupie placebo (schizofrenia: 7,8% w grupie leczonej kwetiapiną i 8,0% w grupie otrzymującej placebo; epizod manii w przebiegu choroby dwubiegunowej: 11,2% w grupie leczonej kwetiapiną i 11,4% w grupie otrzymującej placebo). W krótkoterminowych badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny i kontrolowanych placebo, przeprowadzonych u pacjentów z epizodem depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej, łączna częstość występowania objawów pozapiramidowych w grupie stosującej kwetiapinę wynosiła 8,9% w porównaniu do 3,8% w grupie placebo, jednak częstość poszczególnych działań niepożądanych (np. akatyzji, zespołu pozapiramidowego, drżeń, dyskinez, dystonii, niepokoju, mimowolnych skurczów mięśni, nadaktywności psychomotorycznej i sztywności mięśni) była ogólnie nieznaczna i nie przekraczała 4% w żadnej z badanych grup.

Leczenie kwetiapiną wiązało się również z niewielkim, zależnym od dawki zmniejszeniem stężenia hormonów gruczołu tarczowego we krwi, zwłaszcza całkowitej i wolnej tyroksyny (T ₄ ). Zmniejszenie stężenia całkowitej i wolnej T ₄ było najsilniej zaznaczone podczas pierwszych dwóch do czterech tygodni leczenia kwetiapiną, a następnie utrzymywało się na niezmienionym poziomie podczas długotrwałego leczenia. Niemal we wszystkich przypadkach przerwanie leczenia kwetiapiną wiązało się z odwróceniem wpływu na całkowitą i wolną T ₄ , bez względu na czas trwania leczenia. Niewielkie zmniejszenie stężenia całkowitej i odwróconej trijodotyroniny (T ₃ ) występowało jedynie po zastosowaniu większych dawek. Zasadniczo, nie odnotowano zmian stężenia TBG ani wzajemnego zwiększenia stężenia TSH; nic nie wskazuje na to, aby kwetiapina powodowała klinicznie istotne objawy niedoczynności gruczołu tarczowego.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

U dzieci należy wziąć pod uwagę występowanie takich samych działań niepożądanych, jak u dorosłych. W tabeli poniżej przedstawiono działania niepożądane, które częściej występują u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) niż u dorosłych, lub których nie obserwowano u dorosłych.

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo często:  zwiększone łaknienie

Badania diagnostyczne

Bardzo często: zwiększenie stężenia prolaktyny ¹ , zwiększenie ciśnienia tętniczego ²

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: objawy pozapiramidowe ³

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często:  drażliwość ⁴

⁽¹⁾ Stężenie prolaktyny u pacjentów < 18 lat: chłopcy: > 20 µg/l (> 869,56 pmol/l); dziewczynki: > 26 µg/l (> 1130,428 pmol/l), w dowolnym czasie. U mniej niż 1% pacjentów stężenie prolaktyny wynosiło > 100 µg/l.

⁽²⁾ W oparciu o kryteria Narodowych Instytutów Zdrowia (NIH) lub stwierdzenie zwiększenia ciśnienia skurczowego o > 20 mm Hg lub ciśnienia rozkurczowego o > 10 mm Hg, w dowolnym czasie; na podstawie wyników dwóch badań kontrolowanych z placebo (3 i 6 tygodni) u dzieci i młodzieży.

⁽³⁾ Patrz punkt "Właściwości farmakodynamiczne".

⁽⁴⁾ Uwaga: Częstość występowania jest zgodna z obserwowaną u dorosłych, ale drażliwość może być związana z innymi klinicznymi implikacjami u dzieci i młodzieży niż u dorosłych.

Dla każdego wskazania obowiązuje inny schemat dawkowania. Należy upewnić się, że pacjent otrzymał klarowne informacje dotyczące odpowiedniego dawkowania w przypadku jego choroby.

Produkt leczniczy ApoTiapina można stosować z posiłkiem lub bez posiłku.

Dorośli

Leczenie schizofrenii:

W leczeniu schizofrenii produkt leczniczy ApoTiapina należy stosować dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi: 50 mg (1. dzień), 100 mg (2. dzień), 200 mg (3. dzień) i 300 mg (4. dzień).

Począwszy od 4. dnia, dawkę należy stopniowo zwiększać do dawki skutecznej, wynoszącej zazwyczaj od 300 mg do 450 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji klinicznej i tolerancji przez pacjenta, dawkę można dostosować w zakresie od 150 mg do 750 mg na dobę.

Leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej:

W leczeniu epizodów maniakalnych towarzyszących chorobie dwubiegunowej produkt leczniczy ApoTiapina należy stosować dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi: 100 mg (1. dzień), 200 mg (2. dzień), 300 mg (3. dzień) i 400 mg (4. dzień). Następnie dawkę można zwiększać, nie więcej niż o 200 mg na dobę, do dawki 800 mg na dobę, podanej 6. dnia.

W zależności od indywidualnej reakcji klinicznej i tolerancji przez pacjenta dawkę można dostosować w zakresie od 200 mg do 800 mg na dobę. Zazwyczaj dawka skuteczna mieści się w zakresie od 400 mg do 800 mg na dobę.

Leczenie epizodów depresyjnych w chorobie dwubiegunowej:

Kwetiapinę należy stosować raz na dobę, przed snem. Całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi: 50 mg (1. dzień), 100 mg (2. dzień), 200 mg (3. dzień) i 300 mg (4. dzień). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg. W badaniach klinicznych nie wykazano dodatkowych korzyści związanych ze stosowaniem dawki dobowej 600 mg w porównaniu z dawką 300 mg (patrz punkt 5.1). Niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyści ze stosowania dawki dobowej 600 mg. Dawki większe niż 300 mg na dobę powinny być zalecane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu choroby dwubiegunowej. Badania kliniczne wykazały, że w przypadku złej tolerancji produktu można rozważyć u niektórych pacjentów zmniejszenie dawki dobowej do 200 mg.

Zapobieganie nawrotom w chorobie dwubiegunowej:

Pacjenci, u których wystąpiła reakcja na kwetiapinę stosowaną w leczeniu ostrej fazy choroby dwubiegunowej, powinni kontynuować stosowanie produktu leczniczego w tej samej dawce w zapobieganiu nawrotom epizodów maniakalnych, mieszanych lub depresyjnych w przebiegu choroby dwubiegunowej. Dawkę można modyfikować w zakresie od 300 mg do 800 mg na dobę, zależnie od indywidualnej reakcji klinicznej i tolerancji przez pacjenta. Ważne, aby w leczeniu podtrzymującym stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Podobnie jak inne produkty przeciwpsychotyczne, kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji klinicznej i tolerancji przez pacjenta konieczne może być wolniejsze zwiększanie dawki i wybór mniejszej dawki leczniczej, niż stosowana u młodszych pacjentów. Upacjentów w podeszłym wieku średni klirens osoczowy kwetiapiny był o 30 do 50% mniejszy w porównaniu z młodszymi pacjentami.

Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u pacjentów powyżej 65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.

Dzieci i młodzież:

Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat ze względu na brak danych przemawiających za stosowaniem w tej grupie wiekowej.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

Kwetiapina jest intensywnie metabolizowana w wątrobie, dlatego należy ją ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznanymi zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w początkowym okresie leczenia. U pacjentów z rozpoznanymi zaburzeniami czynności wątroby należy rozpoczynać leczenie od dawki 25 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji klinicznej i tolerancji przez pacjenta dawkę należy zwiększać codziennie o 25 mg do 50 mg na dobę, aż do osiągnięcia dawki skutecznej.

Ponieważ kwetiapina jest stosowana w różnych wskazaniach, jej profil bezpieczeństwa należy rozpatrywać z uwzględnieniem indywidualnego rozpoznania u danego pacjenta oraz zastosowanej dawki.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat):

Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat ze względu na brak danych wspierających stosowanie w tej grupie wiekowej. W badaniach klinicznych wykazano, że oprócz znanego profilu bezpieczeństwa określonego u dorosłych, u dzieci i młodzieży częściej niż u dorosłych występowały pewne działania niepożądane (zwiększone łaknienie, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i objawy pozapiramidowe) oraz działanie niepożądane niewystępujące wcześniej w badaniach z udziałem dorosłych (zwiększenie ciśnienia tętniczego). U dzieci i młodzieży odnotowano także zmiany w wynikach badań czynności gruczołu tarczowego.

Ponadto, przez okres dłuższy niż 26 tygodni nie badano długoterminowych następstw leczenia odnośnie rozwoju i dojrzewania. Nie jest znany długoterminowy wpływ na rozwój poznawczy i behawioralny.

W kontrolowanych badaniach placebo, przeprowadzonych z udziałem dzieci i młodzieży, stosowanie kwetiapiny wiązało się ze zwiększoną częstością występowania objawów pozapiramidowych (EPS) u pacjentów ze schizofrenią i manią dwubiegunową, w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.

Samobójstwa, myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego:

Depresja w przebiegu choroby dwubiegunowej jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji. Poprawa może nie wystąpić przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia i w związku z tym pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu jej wystąpienia. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw nasila się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.

Ponadto lekarz prowadzący powinien rozważyć potencjalne ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z próbami samobójczymi po nagłym odstawieniu produktu leczniczego, biorąc pod uwagę czynniki ryzyka związane z leczoną chorobą.

Także inne stany psychiczne, w których jest stosowana kwetiapina, mogą się wiązać z nasilonym ryzykiem zdarzeń związanych z próbami samobójczymi. Ponadto, stany te mogą współistnieć - z dużymi epizodami depresyjnymi. Z tych powodów u pacjentów z dużymi epizodami depresyjnymi, leczonych kwetiapiną, należy zachować te same środki ostrożności, jak u pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi. 

Wykazano, że u pacjentów, u których występowały w wywiadzie zdarzenia związane z próbami samobójczymi lub myśli samobójcze przed rozpoczęciem leczenia, występuje nasilone ryzyko zamiarów lub prób samobójczych. Pacjenci ci podczas leczenia powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską. Wyniki metaanalizy klinicznych badań kontrolowanych z placebo, dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych u dorosłych z zaburzeniami psychicznymi, wykazały nasilone ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat stosujących leki przeciwdepresyjne, w porównaniu do otrzymujących placebo.

Podczas leczenia należy ściśle nadzorować pacjentów, zwłaszcza z grupy zwiększonego ryzyka, szczególnie na początku leczenia i po zmianie dawki. Pacjentów (i ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności obserwacji pod kątem wystąpienia pogorszenia stanu klinicznego, pojawienia się zachowań lub myśli samobójczych oraz niecodziennych zmian w zachowaniu. 

W badaniach klinicznych u pacjentów z ciężką depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej odnotowano nasilone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych pacjentów poniżej 25 lat, którzy byli leczeni kwetiapiną, w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (odpowiednio 3,0% vs 0%).

Senność i zawroty głowy:

Leczenie kwetiapiną wiąże się z występowaniem senności i innych objawów, takich jak uspokojenie. W badaniach klinicznych u pacjentów z epizodami depresji w chorobie dwubiegunowej objawy te występowały zazwyczaj podczas pierwszych trzech dni leczenia i miały głównie nasilenie łagodne do umiarkowanego. Pacjenci z depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt lekarskich przez co najmniej dwa pierwsze tygodnie od wystąpienia senności lub do czasu poprawy, i może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.

Leczenie kwetiapiną wiąże się także z występowaniem hipotonii ortostatycznej i wywoływanych przez nią zawrotów głowy. które podobnie jak senność, występują zwykle w początkowym okresie zwiększania dawki. Może to nasilać występowanie przypadkowych urazów (wskutek upadku), zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Należy więc uprzedzić pacjentów o potrzebie zachowania ostrożności, dopóki nie poznają potencjalnego działania leku na swój organizm.

Choroby układu krążenia:

Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznanymi chorobami układu krążenia, chorobami naczyniowymi mózgu lub innymi stanami predysponującymi do wystąpienia hipotonii. Kwetiapina może wywołać hipotonię ortostatyczną, zwłaszcza w początkowym okresie zwiększania dawki. W takim przypadku należy rozważyć zmniejszenie dawki lub jej wolniejsze zwiększanie.

Powolne dostosowanie dawki należy rozważyć u pacjentów z objawami choroby układu krążenia.

Napady drgawkowe:

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie stwierdzono różnic w częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak danych dotyczących napadów drgawkowych u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie.

Objawy pozapiramidowe:

W kontrolowanych badaniach klinicznych u dorosłych pacjentów leczenie kwetiapiną wiązało się ze zwiększonym, w porównaniu z placebo, występowaniem objawów pozapiramidowych u pacjentów z dużymi epizodami depresyjnymi w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.

Stosowanie kwetiapiny związane jest z występowaniem akatyzji, charakteryzującej się subiektywnie nieprzyjemnym lub trudnym do zniesienia niepokojem i potrzebą bycia w ciągłym ruchu, z jednoczesną niemożnością siedzenia lub stania w pozycji nieruchomej. Dla pacjentów, u których wystąpią te objawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe. 

Dyskinezy późne:

W razie wystąpienia przedmiotowych i podmiotowych objawów dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się pogłębić lub pojawić nawet po zakończeniu leczenia.

Złośliwy zespół neuroleptyczny:

Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego wiąże się ze stosowaniem produktów przeciwpsychotycznych, w tym również kwetiapiny. Objawy kliniczne to hipertermia, zmiany stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego izwiększenie aktywności kinazy kreatynowej. W takim przypadku należy przerwać stosowanie kwetiapiny i zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia:

W badaniach klinicznych kwetiapiny niezbyt często obserwowano ciężką neutropenię (liczba neutrofilów < 0,5 x 10 ⁹ /1). Większość przypadków ciężkiej neutropenii występowała w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia leczenia kwetiapiną. Nie obserwowano wyraźnego związku między występowaniem neutropenii a dawką produktu leczniczego. Z doświadczeń po wprowadzeniu produktu do obrotu wynika, że leukopenia i (lub) neutropenia ustępują po zakończeniu leczenia produktem ApoTiapina. Możliwe czynniki ryzyka neutropenii to mała liczba krwinek białych występująca przed leczeniem oraz neutropenia polekowa w wywiadzie. Kwetiapinę należy odstawić u pacjentów z liczbą neutrofilów < 1,0 x 10 ⁹ /1. Należy obserwować pacjentów pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych infekcji oraz monitorować liczbę neutrofilów (do czasu jej zwiększenia do > 1,5 x 10 ⁹ /1).

Interakcje:

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny i silnych produktów leczniczych indukujących enzymy wątrobowe, takich jak karbamazepina lub fenytoina, znacznie zmniejsza stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów stosujących produkt leczniczy zwiększający aktywność enzymów wątrobowych leczenie kwetiapiną można rozpocząć jedynie w przypadku, gdy lekarz uzna, że korzyści wynikające z jej zastosowania przewyższają ryzyko związane z odstawieniem produktu indukującego enzymy wątrobowe. Ważne, aby wszelkie zmiany dotyczące leczenia produktem indukującym enzymy wątrobowe przeprowadzać stopniowo i, jeśli to konieczne, zastąpić go produktem leczniczym pozbawionym właściwości induktora enzymatycznego (np. walproinian sodu).

Masa ciała:

Informowano o zwiększeniu masy ciała u pacjentów leczonych kwetiapiną. Należy kontrolować masę ciała i postępować zgodnie ze wskazówkami klinicznymi i wytycznymi dotyczącymi stosowania produktów przeciwpsychotycznych.

Hiperglikemia:

U pacjentów leczonych kwetiapiną opisywano rzadkie przypadki hiperglikemii, rozwinięcia się lub zaostrzenia istniejącej wcześniej cukrzycy, której czasem towarzyszyła kwasica ketonowa lub śpiączka, ze zgonami włącznie. W niektórych przypadkach poprzedzało je zwiększenie masy ciała, które może być czynnikiem predysponującym do wystąpienia cukrzycy. Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego pacjentów zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania produktów przeciwpsychotycznych. Pacjentów leczonych jakimkolwiek produktem przeciwpsychotycznym, w tym także kwetiapiną, należy monitorować pod kątem wystąpienia objawów hiperglikemii (takich jak nadmierne pragnienie i łaknienie, wielomocz i osłabienie). U pacjentów z cukrzycą lub czynnikami ryzyka cukrzycy należy regularnie obserwować pod kątem pogorszenia kontroli stężenia glukozy we krwi. Należy regularnie kontrolować masę ciała.

Lipidy:

W badaniach klinicznych kwetiapiny odnotowano zwiększenie stężenia triglicerydów, frakcji LDL cholesterolu i cholesterolu całkowitego oraz zmniejszenie stężenia frakcji HDL cholesterolu. W przypadku zmiany profilu lipidowego, należy postępować zgodnie z wytycznymi klinicznymi.

Ryzyko metaboliczne:

Ze względu na odnotowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia glukozy (patrz hiperglikemia) i lipidów w osoczu, u pacjentów (także w przypadku prawidłowych wartości wyjściowych) może wystąpić pogorszenie profilu ryzyka zmian metabolicznych. W takim przypadku należy postępować zgodnie z wytycznymi klinicznymi i zastosować odpowiednie leczenie.

Wydłużenie odstępu QT:

W badaniach klinicznych i podczas stosowania zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego nie wykazano trwałego całkowitego wydłużenia odstępu QT związanego ze stosowaniem kwetiapiny. W badaniach po wprowadzeniu leku do obrotu, po zastosowaniu terapeutycznych dawek kwetiapiny zgłaszano wydłużenie odstępu QT po dawkach terapeutycznych i po przedawkowaniu. Podobnie, jak w przypadku innych produktów przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, stosując kwetiapinę u pacjentów z chorobą układu krążenia lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Zachowanie ostrożności jest również konieczne, gdy kwetiapinę stosuje się jednocześnie z innymi produktami wydłużającymi odstęp QT oraz z neuroleptykami, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią.

Odstawienie:

Po nagłym przerwaniu stosowania kwetiapiny opisywano ostre objawy odstawienia, takie jak bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Wskazane jest stopniowe odstawianie produktu przez okres co najmniej jednego do dwóch tygodni.

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem:

Produkt leczniczy ApoTiapina nie jest dopuszczony do leczenia pacjentów z psychozą w przebiegu otępienia.

W randomizowanych, kontrolowanych badaniach z placebo, przeprowadzonych u pacjentów z demencją, leczonych niektórymi nietypowymi produktami przeciwpsychotycznymi, odnotowano ok. 3-krotne zwiększenie ryzyka zdarzeń niepożądanych związanych z krążeniem mózgowym. Mechanizm tego zjawiska nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększenia ryzyka w przypadku stosowania innych produktów przeciwpsychotycznych lub innych grup pacjentów. Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru.

W metaanalizie dotyczącej nietypowych produktów przeciwpsychotycznych stwierdzono, że u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem ryzyko zgonu jest większe niż w grupie pacjentów otrzymujących placebo. Jednak w dwóch 10-tygodniowych kontrolowanych badaniach z placebo dotyczących kwetiapiny, przeprowadzonych w tej samej populacji pacjentów (n = 710; średnia wieku: 83 lata; przedział: 56-99 lat), częstość zgonów w grupie pacjentów leczonych kwetiapiną wynosiła 5,5% w porównaniu z 3,2% w grupie otrzymującej placebo. Śmierć pacjentów biorących udział w tych badaniach następowała z różnych przyczyn, zgodnie z przewidywaniami dla tej populacji. Przytoczone dane nie dowodzą związku przyczynowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami wśród pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Dysfagia:

Po zastosowaniu kwetiapiny zgłaszano przypadki dysfagii. Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE):

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ang. venous thromboembolism, VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia produktem leczniczym ApoTiapina oraz podczas jego trwania należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE i podjąć działania zapobiegawcze.

Zapalenie trzustki:

W badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu raportowano o zapaleniu trzustki, jednak związek przyczynowy nie został ustalony. W raportach sporządzonych po wprowadzeniu produktu do obrotu u wielu pacjentów występowały czynniki powiązane z zapaleniem trzustki, takie jak zwiększenie stężenia triglicerydów, kamica żółciowa i spożywanie alkoholu.

Dodatkowe informacje:

Dane z badań dotyczących stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z walproinianem sodu lub produktami litu w ostrych epizodach maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego są ograniczone, jednak leczenie skojarzone było dobrze tolerowane. Dane wykazały działanie addycyjne w 3. tygodniu leczenia.

Laktoza:

Tabletki kwetiapiny zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy nie powinni stosować tego produktu.

Jednym ze składników produktu ApoTiapina, 25 mg jest żółcień pomarańczowa (E110), która może wywoływać reakcje alergiczne.

Ponieważ kwetiapina jest stosowana w różnych wskazaniach, jej profil bezpieczeństwa należy rozpatrywać z uwzględnieniem indywidualnego rozpoznania u danego pacjenta oraz zastosowanej dawki.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat):

Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat ze względu na brak danych wspierających stosowanie w tej grupie wiekowej. W badaniach klinicznych wykazano, że oprócz znanego profilu bezpieczeństwa określonego u dorosłych, u dzieci i młodzieży częściej niż u dorosłych występowały pewne działania niepożądane (zwiększone łaknienie, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i objawy pozapiramidowe) oraz działanie niepożądane niewystępujące wcześniej w badaniach z udziałem dorosłych (zwiększenie ciśnienia tętniczego). U dzieci i młodzieży odnotowano także zmiany w wynikach badań czynności gruczołu tarczowego.

Ponadto, przez okres dłuższy niż 26 tygodni nie badano długoterminowych następstw leczenia odnośnie rozwoju i dojrzewania. Nie jest znany długoterminowy wpływ na rozwój poznawczy i behawioralny.

W kontrolowanych badaniach placebo, przeprowadzonych z udziałem dzieci i młodzieży, stosowanie kwetiapiny wiązało się ze zwiększoną częstością występowania objawów pozapiramidowych (EPS) u pacjentów ze schizofrenią i manią dwubiegunową, w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.

Samobójstwa, myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego:

Depresja w przebiegu choroby dwubiegunowej jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji. Poprawa może nie wystąpić przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia i w związku z tym pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu jej wystąpienia. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw nasila się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.

Ponadto lekarz prowadzący powinien rozważyć potencjalne ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z próbami samobójczymi po nagłym odstawieniu produktu leczniczego, biorąc pod uwagę czynniki ryzyka związane z leczoną chorobą.

Także inne stany psychiczne, w których jest stosowana kwetiapina, mogą się wiązać z nasilonym ryzykiem zdarzeń związanych z próbami samobójczymi. Ponadto, stany te mogą współistnieć - z dużymi epizodami depresyjnymi. Z tych powodów u pacjentów z dużymi epizodami depresyjnymi, leczonych kwetiapiną, należy zachować te same środki ostrożności, jak u pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi. 

Wykazano, że u pacjentów, u których występowały w wywiadzie zdarzenia związane z próbami samobójczymi lub myśli samobójcze przed rozpoczęciem leczenia, występuje nasilone ryzyko zamiarów lub prób samobójczych. Pacjenci ci podczas leczenia powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską. Wyniki metaanalizy klinicznych badań kontrolowanych z placebo, dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych u dorosłych z zaburzeniami psychicznymi, wykazały nasilone ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat stosujących leki przeciwdepresyjne, w porównaniu do otrzymujących placebo.

Podczas leczenia należy ściśle nadzorować pacjentów, zwłaszcza z grupy zwiększonego ryzyka, szczególnie na początku leczenia i po zmianie dawki. Pacjentów (i ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności obserwacji pod kątem wystąpienia pogorszenia stanu klinicznego, pojawienia się zachowań lub myśli samobójczych oraz niecodziennych zmian w zachowaniu. 

W badaniach klinicznych u pacjentów z ciężką depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej odnotowano nasilone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych pacjentów poniżej 25 lat, którzy byli leczeni kwetiapiną, w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (odpowiednio 3,0% vs 0%).

Senność i zawroty głowy:

Leczenie kwetiapiną wiąże się z występowaniem senności i innych objawów, takich jak uspokojenie. W badaniach klinicznych u pacjentów z epizodami depresji w chorobie dwubiegunowej objawy te występowały zazwyczaj podczas pierwszych trzech dni leczenia i miały głównie nasilenie łagodne do umiarkowanego. Pacjenci z depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt lekarskich przez co najmniej dwa pierwsze tygodnie od wystąpienia senności lub do czasu poprawy, i może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.

Leczenie kwetiapiną wiąże się także z występowaniem hipotonii ortostatycznej i wywoływanych przez nią zawrotów głowy. które podobnie jak senność, występują zwykle w początkowym okresie zwiększania dawki. Może to nasilać występowanie przypadkowych urazów (wskutek upadku), zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Należy więc uprzedzić pacjentów o potrzebie zachowania ostrożności, dopóki nie poznają potencjalnego działania leku na swój organizm.

Choroby układu krążenia:

Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznanymi chorobami układu krążenia, chorobami naczyniowymi mózgu lub innymi stanami predysponującymi do wystąpienia hipotonii. Kwetiapina może wywołać hipotonię ortostatyczną, zwłaszcza w początkowym okresie zwiększania dawki. W takim przypadku należy rozważyć zmniejszenie dawki lub jej wolniejsze zwiększanie.

Powolne dostosowanie dawki należy rozważyć u pacjentów z objawami choroby układu krążenia.

Napady drgawkowe:

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie stwierdzono różnic w częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak danych dotyczących napadów drgawkowych u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie.

Objawy pozapiramidowe:

W kontrolowanych badaniach klinicznych u dorosłych pacjentów leczenie kwetiapiną wiązało się ze zwiększonym, w porównaniu z placebo, występowaniem objawów pozapiramidowych u pacjentów z dużymi epizodami depresyjnymi w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.

Stosowanie kwetiapiny związane jest z występowaniem akatyzji, charakteryzującej się subiektywnie nieprzyjemnym lub trudnym do zniesienia niepokojem i potrzebą bycia w ciągłym ruchu, z jednoczesną niemożnością siedzenia lub stania w pozycji nieruchomej. Dla pacjentów, u których wystąpią te objawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe. 

Dyskinezy późne:

W razie wystąpienia przedmiotowych i podmiotowych objawów dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się pogłębić lub pojawić nawet po zakończeniu leczenia.

Złośliwy zespół neuroleptyczny:

Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego wiąże się ze stosowaniem produktów przeciwpsychotycznych, w tym również kwetiapiny. Objawy kliniczne to hipertermia, zmiany stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego izwiększenie aktywności kinazy kreatynowej. W takim przypadku należy przerwać stosowanie kwetiapiny i zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia:

W badaniach klinicznych kwetiapiny niezbyt często obserwowano ciężką neutropenię (liczba neutrofilów < 0,5 x 10 ⁹ /1). Większość przypadków ciężkiej neutropenii występowała w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia leczenia kwetiapiną. Nie obserwowano wyraźnego związku między występowaniem neutropenii a dawką produktu leczniczego. Z doświadczeń po wprowadzeniu produktu do obrotu wynika, że leukopenia i (lub) neutropenia ustępują po zakończeniu leczenia produktem ApoTiapina. Możliwe czynniki ryzyka neutropenii to mała liczba krwinek białych występująca przed leczeniem oraz neutropenia polekowa w wywiadzie. Kwetiapinę należy odstawić u pacjentów z liczbą neutrofilów < 1,0 x 10 ⁹ /1. Należy obserwować pacjentów pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych infekcji oraz monitorować liczbę neutrofilów (do czasu jej zwiększenia do > 1,5 x 10 ⁹ /1).

Interakcje:

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny i silnych produktów leczniczych indukujących enzymy wątrobowe, takich jak karbamazepina lub fenytoina, znacznie zmniejsza stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów stosujących produkt leczniczy zwiększający aktywność enzymów wątrobowych leczenie kwetiapiną można rozpocząć jedynie w przypadku, gdy lekarz uzna, że korzyści wynikające z jej zastosowania przewyższają ryzyko związane z odstawieniem produktu indukującego enzymy wątrobowe. Ważne, aby wszelkie zmiany dotyczące leczenia produktem indukującym enzymy wątrobowe przeprowadzać stopniowo i, jeśli to konieczne, zastąpić go produktem leczniczym pozbawionym właściwości induktora enzymatycznego (np. walproinian sodu).

Masa ciała:

Informowano o zwiększeniu masy ciała u pacjentów leczonych kwetiapiną. Należy kontrolować masę ciała i postępować zgodnie ze wskazówkami klinicznymi i wytycznymi dotyczącymi stosowania produktów przeciwpsychotycznych.

Hiperglikemia:

U pacjentów leczonych kwetiapiną opisywano rzadkie przypadki hiperglikemii, rozwinięcia się lub zaostrzenia istniejącej wcześniej cukrzycy, której czasem towarzyszyła kwasica ketonowa lub śpiączka, ze zgonami włącznie. W niektórych przypadkach poprzedzało je zwiększenie masy ciała, które może być czynnikiem predysponującym do wystąpienia cukrzycy. Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego pacjentów zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania produktów przeciwpsychotycznych. Pacjentów leczonych jakimkolwiek produktem przeciwpsychotycznym, w tym także kwetiapiną, należy monitorować pod kątem wystąpienia objawów hiperglikemii (takich jak nadmierne pragnienie i łaknienie, wielomocz i osłabienie). U pacjentów z cukrzycą lub czynnikami ryzyka cukrzycy należy regularnie obserwować pod kątem pogorszenia kontroli stężenia glukozy we krwi. Należy regularnie kontrolować masę ciała.

Lipidy:

W badaniach klinicznych kwetiapiny odnotowano zwiększenie stężenia triglicerydów, frakcji LDL cholesterolu i cholesterolu całkowitego oraz zmniejszenie stężenia frakcji HDL cholesterolu. W przypadku zmiany profilu lipidowego, należy postępować zgodnie z wytycznymi klinicznymi.

Ryzyko metaboliczne:

Ze względu na odnotowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia glukozy (patrz hiperglikemia) i lipidów w osoczu, u pacjentów (także w przypadku prawidłowych wartości wyjściowych) może wystąpić pogorszenie profilu ryzyka zmian metabolicznych. W takim przypadku należy postępować zgodnie z wytycznymi klinicznymi i zastosować odpowiednie leczenie.

Wydłużenie odstępu QT:

W badaniach klinicznych i podczas stosowania zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego nie wykazano trwałego całkowitego wydłużenia odstępu QT związanego ze stosowaniem kwetiapiny. W badaniach po wprowadzeniu leku do obrotu, po zastosowaniu terapeutycznych dawek kwetiapiny zgłaszano wydłużenie odstępu QT po dawkach terapeutycznych i po przedawkowaniu. Podobnie, jak w przypadku innych produktów przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, stosując kwetiapinę u pacjentów z chorobą układu krążenia lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Zachowanie ostrożności jest również konieczne, gdy kwetiapinę stosuje się jednocześnie z innymi produktami wydłużającymi odstęp QT oraz z neuroleptykami, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią.

Odstawienie:

Po nagłym przerwaniu stosowania kwetiapiny opisywano ostre objawy odstawienia, takie jak bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Wskazane jest stopniowe odstawianie produktu przez okres co najmniej jednego do dwóch tygodni.

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem:

Produkt leczniczy ApoTiapina nie jest dopuszczony do leczenia pacjentów z psychozą w przebiegu otępienia.

W randomizowanych, kontrolowanych badaniach z placebo, przeprowadzonych u pacjentów z demencją, leczonych niektórymi nietypowymi produktami przeciwpsychotycznymi, odnotowano ok. 3-krotne zwiększenie ryzyka zdarzeń niepożądanych związanych z krążeniem mózgowym. Mechanizm tego zjawiska nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększenia ryzyka w przypadku stosowania innych produktów przeciwpsychotycznych lub innych grup pacjentów. Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru.

W metaanalizie dotyczącej nietypowych produktów przeciwpsychotycznych stwierdzono, że u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem ryzyko zgonu jest większe niż w grupie pacjentów otrzymujących placebo. Jednak w dwóch 10-tygodniowych kontrolowanych badaniach z placebo dotyczących kwetiapiny, przeprowadzonych w tej samej populacji pacjentów (n = 710; średnia wieku: 83 lata; przedział: 56-99 lat), częstość zgonów w grupie pacjentów leczonych kwetiapiną wynosiła 5,5% w porównaniu z 3,2% w grupie otrzymującej placebo. Śmierć pacjentów biorących udział w tych badaniach następowała z różnych przyczyn, zgodnie z przewidywaniami dla tej populacji. Przytoczone dane nie dowodzą związku przyczynowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami wśród pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Dysfagia:

Po zastosowaniu kwetiapiny zgłaszano przypadki dysfagii. Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE):

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ang. venous thromboembolism, VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia produktem leczniczym ApoTiapina oraz podczas jego trwania należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE i podjąć działania zapobiegawcze.

Zapalenie trzustki:

W badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu raportowano o zapaleniu trzustki, jednak związek przyczynowy nie został ustalony. W raportach sporządzonych po wprowadzeniu produktu do obrotu u wielu pacjentów występowały czynniki powiązane z zapaleniem trzustki, takie jak zwiększenie stężenia triglicerydów, kamica żółciowa i spożywanie alkoholu.

Dodatkowe informacje:

Dane z badań dotyczących stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z walproinianem sodu lub produktami litu w ostrych epizodach maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego są ograniczone, jednak leczenie skojarzone było dobrze tolerowane. Dane wykazały działanie addycyjne w 3. tygodniu leczenia.

Laktoza:

Tabletki kwetiapiny zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy nie powinni stosować tego produktu.

Jednym ze składników produktu ApoTiapina, 25 mg jest żółcień pomarańczowa (E110), która może wywoływać reakcje alergiczne.