VILSPOX

Vilspox , 50 mg+850 mg

Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg wildagliptyny ( Vildagliptinum ) i 850 mg metforminy chlorowodorku ( Metformini hydrochloridum ), co odpowiada 660 mg metforminy .

Vilspox , 50 mg+1000 mg

Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg wildagliptyny ( Vildagliptinum ) i 1000 mg metforminy chlorowodorku ( Metformini hydrochloridum ), co odpowiada 780 mg metforminy .

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.

• Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1.

• Jakikolwiek rodzaj ostrej kwasicy metabolicznej (jak kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa).

• Stan przedśpiączkowy w cukrzycy.

• Ciężka niewydolność nerek ( GFR < 30 ml/min) (patrz CHPL : punkt 4.4).

• Ostre stany, które mogą powodować zaburzenia czynności nerek, takie jak: - odwodnienie

- ciężkie zakażenie

- wstrząs

- donaczyniowe podawanie środków kontrastujących zawierających jod (patrz CHPL : punkt 4.4).

• Ostre lub przewlekłe choroby, które mogą spowodować niedotlenienie tkanek, takie jak:

- niewydolność serca lub niewydolność oddechowa,

- niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, - wstrząs.

• Zaburzenia czynności wątroby (patrz CHPL : punkty 4.2, 4.4 i 4.8).

• Ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm.

• Karmienie piersią (patrz CHPL : punkt 4.6).

Nie przeprowadzono badań klinicznych leczniczego stosowania produktu leczniczego Vilspox . Wykazano jednak biorównoważność produktu Vilspox i wildagliptyny stosowanej w skojarzeniu z metforminą (patrz CHPL : punkt 5.2). Przedstawione tu dane odnoszą się do jednoczesnego podawania wildagliptyny i metforminy , gdzie wildagliptynę dołączono do leczenia metforminą. Nie przeprowadzono badań metforminy dołączonej do leczenia wildagliptyną.

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Większość działań niepożądanych była łagodna i przemijająca, i nie wymagała przerwania leczenia. Nie stwierdzono zależności między działaniami niepożądanymi a wiekiem pacjenta, jego pochodzeniem etnicznym, czasem leczenia lub wielkością dawki dobowej.

Podczas stosowania wildagliptyny rzadko zgłaszano przypadki zaburzeń czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby). Były one zazwyczaj bezobjawowe, nie miały następstw klinicznych, a wyniki badań czynności wątroby wracały do normy po zaprzestaniu leczenia. W kontrolowanych, trwających do 24 tygodni badaniach, w których wildagliptynę stosowano w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami, częstość zwiększenia aktywności AlAT lub AspAT > 3 x GGN (stwierdzona w co najmniej 2 kolejnych oznaczeniach lub podczas ostatniej wizyty w czasie leczenia) wynosiła 0,2%, 0,3% i 0,2% odpowiednio dla wildagliptyny w dawce 50 mg raz na dobę, wildagliptyny w dawce 50 mg dwa razy na dobę i wszystkich leków porównywanych. Zwiększenia aktywności aminotransferaz były zazwyczaj bezobjawowe, z natury niepostępuj ące i niezwiązane z cholestazą lub żółtaczką.

Podczas stosowania wildagliptyny rzadko zgłaszano przypadki obrzęku naczynioruchowego, występuj ące z częstością podobną do grupy kontrolnej. Większy odsetek tych przypadków zgłaszano, gdy wildagliptynę podawano w skojarzeniu z inhibitorem ACE . Większość zdarzeń miała lekki przebieg i ustępowała w trakcie leczenia wildagliptyną.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Niżej wymieniono działania niepożądane występuj ące u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w monoterapii i w ramach terapii dodatkowej w trakcie badań z podwójnie ślepą próbą. Działania te wymieniono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz bezwzględną częstością. Działania niepożądane wymienione w tabeli 5 opracowano na podstawie dostępnej w UE Charakterystyki Produktu Leczniczego zawierającego metforminę.

Częstości określono następująco: bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100), rzadko (> 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Tabela 1 Działania niepożądane odnotowane u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w dawce 100 mg na dobę dodaną do metforminy w porównaniu z grupą otrzymującą placebo i metforminę w badaniach z podwójnie ślepą próbą (N=208)

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często	Hipoglikemia
Zaburzenia układu nerwowego
Często	Drżenie
Często	Ból głowy
Często	Zawroty głowy
Niezbyt często	Zmęczenie
Zaburzenia żołądka i jelit
Często	Nudności

Opis wybranych działań niepożądanych

W kontrolowanych badaniach klinicznych z zastosowaniem 100 mg wildagliptyny na dobę w skojarzeniu z metforminą, nie zgłoszono żadnego przypadku przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych ani w grupie otrzymuj ącej 100 mg wildagliptyny na dobę z metforminą, ani w grupie otrzymuj ącej placebo i metforminę.

W badaniach klinicznych hipoglikemia występowała często u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w skojarzeniu z metforminą (1%) oraz niezbyt często u pacjentów otrzymujących placebo i metforminę (0,4%). W grupie otrzymuj ącej wildagliptynę nie zgłoszono ciężkich przypadków hipoglikemii.

W badaniach klinicznych podawanie wildagliptyny w dawce dobowej 100 mg razem z metforminą nie powodowało zmiany masy ciała pacjenta w stosunku do wartości wyjściowej (odpowiednio +0,2 kg i -1,0 kg dla wildagliptyny i placebo).

Badania kliniczne trwaj ące maksymalnie ponad 2 lata nie wykazały żadnych dodatkowych sygnałów związanych z bezpieczeństwem stosowania ani nieprzewidzianego ryzyka, jeśli wildagliptynę dodano do leczenia metforminą.

Leczenie skojarzone z sulfonylomocznikiem

Tabela 2 Działania niepożądane odnotowane u pacjentów, którzy otrzymywali wildagliptynę w dawce 50 mg dwa razy na dobę razem z metforminą i sulfonylomocznikiem (n=157)

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często	Hipoglikemia
Zaburzenia układu nerwowego
Często	Zawroty głowy, drżenie
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często	Nadmierne pocenie się
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często	Astenia

Opis wybranych działań niepożądanych

Nie zgłoszono żadnego przypadku przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych w grupie otrzymuj ącej wildagliptynęą z metforminą i glimepirydem wobec 0,6% przypadków w grupie otrzymuj ącej placebo z metforminą i glimepirydem .

Hipoglikemia występowała często w obu grupach (5,1% w grupie otrzymuj ącej wildagliptynę z metforminą i glimepirydem i 1,9% w grupie otrzymuj ącej placebo z metforminą i glimepirydem ). W grupie otrzymuj ącej wildagliptynę zgłoszono jeden przypadek ciężkiej hipoglikemii.

Na koniec badania wpływ na masę ciała był neutralny (+0,6 kg w grupie wildagliptyny i -1,0 kg w grupie placebo).

Leczenie skojarzone z insuliną

Tabela 3 Działania niepożądane odnotowane u pacjentów, którzy otrzymywali wildagliptynę w dawce 100 mg na dobę w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez metforminy ) w ramach badań z podwójnie ślepą próbą (N=371)

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często	Zmniejszone stężenie glukozy we krwi
Zaburzenia układu nerwowego
Często	Ból głowy, dreszcze
Zaburzenia żołądka i jelit
Często	Nudności, choroba refluksowa przełyku
Niezbyt często	Biegunka, wzdęcia

Opis wybranych działań niepożądanych

W kontrolowanych badaniach klinicznych z zastosowaniem wildagliptyny w dawce 50 mg dwa razy na dobę w skojarzeniu z insuliną i metforminą lub bez metforminy ogólna częstość przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych wyniosła 0,3% w grupie otrzymuj ącej wildagliptynę wobec braku takich przypadków w grupie otrzymuj ącej placebo.

Częstość hipoglikemii była podobna w obu grupach terapeutycznych (14,0% w grupie otrzymuj ącej wildagliptynę i 16,4% w grupie otrzymuj ącej placebo). Ciężką hipoglikemię zgłosiło 2 pacjentów z grupy otrzymuj ącej wildagliptynę i 6 pacjentów z grupy placebo.

Na koniec badania wpływ na masę ciała był neutralny (+0,6 kg w grupie wildagliptyny i brak zmiany masy ciała wobec wartości wyjściowych w grupie placebo).

Dodatkowe informacje o poszczególnych substancjach czynnych wchodzących w skład leku złożonego

Wildagliptyna

Tabela 4 Działania niepożądane odnotowane u pacjentów, którzy otrzymywali wildagliptynę w dawce 100 mg na dobę w monoterapii w ramach badań z podwójnie ślepą próbą (N=1855)

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Bardzo rzadko	Zakażenia górnych dróg oddechowych
Bardzo rzadko	Zapalenie nosa i gardła
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Niezbyt często	Hipoglikemia
Zaburzenia układu nerwowego
Często	Zawroty głowy
Niezbyt często	Ból głowy
Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często	Obrzęki obwodowe
Zaburzenia żołądka i jelit
Niezbyt często	Zaparcie
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często	Ból stawów

Opis wybranych działań niepożądanych

W kontrolowanych badaniach klinicznych z zastosowaniem wildagliptyny w monoterapii ogólna częstość przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w dawce 100 mg na dobę (0,3%) nie była większa niż w grupie otrzymuj ącej placebo (0,6%) lub lek porównawczy (0,5%).

W porównawczych, kontrolowanych badaniach dotyczących stosowania wildagliptyny w monoterapii hipoglikemia występowała niezbyt często: 0,4% (u 7 na 1855 pacjentów) w grupie otrzymuj ącej wildagliptynę w dawce 100 mg na dobę w porównaniu z 0,2% (u 2 spośród 1082 pacjentów) w grupie otrzymuj ącej placebo lub lek porównawczy. Nie zgłoszono poważnych lub ciężkich zdarzeń.

W badaniach klinicznych zastosowanie wildagliptyny w dawce 100 mg na dobę w monoterapii nie spowodowało zmiany masy ciała w stosunku do wartości wyjściowych po (-0,3 kg w grupie wildagliptyny i -1,3 kg w grupie placebo).

Badania kliniczne trwaj ące do 2 lat nie ujawniły żadnych dodatkowych sygnałów związanych z bezpieczeństwem stosowania ani nieprzewidzianego ryzyka podczas stosowania wildagliptyny w monoterapii .

Metforminą

Tabela 5 Działania niepożądane metforminy

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo rzadko	Zmniejszone wchłanianie witaminy B12 i kwasica mleczanowa*
Zaburzenia układu nerwowego
Często	Metaliczny smak w ustach
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często	Nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha i utrata łaknienia
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo rzadko	Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby lub zapalenie wątroby**
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadko	Reakcje skórne, takie jak rumień, świąd i pokrzywka

U pacjentów długotrwale leczonych metforminą bardzo rzadko obserwowano zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 wraz ze zmniejszeniem jej stężenia w surowicy. U pacjentów z niedokrwistością megaloblastyczną zaleca się rozważenie takiej etiologii.

** Zgłaszano pojedyncze przypadki nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby lub zapalenia wątroby, które ustępowały po odstawieniu metforminy .

Reakcje niepożądane ze strony żołądka i jelit występują najczęściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie. W celu zapobieżenia im zaleca się przyjmowanie metforminy w dwóch dawkach podzielonych podczas posiłków lub po posiłku. Również powolne zwiększanie dawki może poprawić tolerancję ze strony przewodu pokarmowego.

Doświadczenie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu

Tabela 6 Działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu

Zaburzenia żołądka i jelit
Częstość nieznana	Zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Częstość nieznana	Zapalenie wątroby (ustępuj ące po odstawieniu produktu leczniczego) Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby (ustępuj ące po odstawieniu produktu leczniczego)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Częstość nieznana	Ból mięśni
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Częstość nieznana	Pokrzywka Złuszczaj ące i pęcherzowe zmiany skórne, w tym pemfigoid pęcherzowy

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dawkowanie

Dorośli z prawidłową czynnością nerek ( GFR > 90 ml/min)

Dawkę produktu leczniczego Vilspox w leczeniu przeciwcukrzycowym należy ustalać indywidualnie na podstawie aktualnego schematu leczenia pacjenta, skuteczności i tolerancji terapii, bez przekraczania maksymalnej zalecanej dobowej dawki wildagliptyny wynosz ącej 100 mg. Leczenie produktem leczniczym Vilspox można rozpoczynać od dawki 50 mg + 850 mg lub 50 mg +1000 mg podawanej dwa razy na dobę (jedna tabletka rano i jedna wieczorem).

- U pacjentów, u których nie uzyskano wystarczaj ącej kontroli glikemii stosując maksymalną tolerowaną dawkę metforminy w monoterapii :

Dawka początkowa produktu leczniczego Vilspox powinna zapewnić dostarczenie 50 mg wildagliptyny dwa razy na dobę (całkowita dawka dobowa 100 mg) oraz metforminy w dawce aktualnie przyjmowanej przez pacjenta.

- U pacjentów przyjmujących wcześniej wildagliptynę i metforminę w oddzielnych tabletkach: Dawka początkowa produktu leczniczego Vilspox powinna odpowiadać dawkom wildagliptyny i metforminy aktualnie stosowanym przez pacjenta.

- U pacjentów, u których nie uzyskano wystarczaj ącej kontroli glikemii stosując dwulekową terapię skojarzoną - metforminę z sulfonylomocznikiem :

Dawka produktu leczniczego Vilspox powinna zapewnić dostarczenie 50 mg wildagliptyny dwa razy na dobę (całkowita dawka dobowa 100 mg) oraz metforminy w dawce zbliżonej do dawki aktualnie stosowanej przez pacjenta.

Jeśli produkt Vilspox jest stosowany w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem , w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii można rozważyć podanie mniejszej dawki sulfonylomocznika .

- U pacjentów, u których nie uzyskano wystarczaj ącej kontroli glikemii stosując dwulekową terapię skojarzoną - insulinę z metforminą w maksymalnie tolerowanej dawce:

Dawka produktu leczniczego Vilspox powinna zapewnić dostarczenie 50 mg wildagliptyny dwa razy na dobę (całkowita dawka dobowa 100 mg) oraz metforminy w dawce zbliżonej do dawki aktualnie przyjmowanej przez pacjenta.

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności wildagliptyny i metforminy w trzylekowej terapii doustnej w skojarzeniu z tiazolidynodionem .

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku (> 65 lat)

Metformina jest wydalana przez nerki, a u osób w podeszłym wieku istnieje skłonność do pogarszania się czynności nerek. Z tego względu u osób w podeszłym wieku otrzymujących produkt leczniczy Vilspox należy regularnie oceniać czynność nerek (patrz CHPL : punkty 4.4 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek

Współczynnik przesączania kłębuszkowego ( GFR ) należy ocenić przed rozpoczęciem stosowania produktów leczniczych zawierających metforminę, a następnie co najmniej raz w roku w trakcie leczenia. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem progresji zaburzeń czynności nerek oraz u osób w podeszłym wieku czynność nerek należy kontrolować częściej, np. co 3 do 6 miesięcy.

Maksymalną dawkę dobową metforminy najlepiej podzielić na 2-3 dawki na dobę. Przed rozważeniem rozpoczęcia leczenia metforminą pacjentów z GFR < 60 ml/min należy przeanalizować czynniki, które mogą zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej (patrz CHPL : punkt 4.4).

Jeśli niedostępny jest produkt leczniczy Vilspox o odpowiedniej mocy, należy zastosować jego poszczególne składniki osobno zamiast produktu złożonego o ustalonej dawce.

GFR ml/min	Metformina	Wildagliptyna
60-89	Maksymalna dawka dobowa wynosi 3000 mg. Można rozważyć zmniejszenie dawki w przypadku pogarszaj ącej się czynności nerek.	Bez dostosowywania dawki.
45-59	Maksymalna dawka dobowa wynosi 2000 mg.	Maksymalna dawka dobowa wynosi
	Dawka początkowa powinna wynosić najwyżej połowę dawki maksymalnej.	50 mg.
30-44	Maksymalna dawka dobowa wynosi 1000 mg. Dawka początkowa powinna wynosić najwyżej połowę dawki maksymalnej.
< 30	Stosowanie metforminy jest przeciwwskazane.

Zaburzenia czynności wątroby

Produktu leczniczego Vilspox nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów, u których aktywność aminotransferazy alaninowej ( AlAT ) lub aminotransferazy asparaginianowej ( AspAT ) przed rozpoczęciem leczenia była ponad 3 razy większa od górnej granicy normy ( GGN ), patrz CHPL : punkty 4.3, 4.4 i 4.8.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Vilspox u dzieci i młodzieży (< 18 lat). Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Vilspox u dzieci i młodzieży (< 18 lat). Nie ma dostępnych danych.

Sposób podawania Podanie doustne.

Przyjmowanie produktu leczniczego Vilspox podczas lub bezpośrednio po posiłku może zmniejszyć objawy ze strony przewodu pokarmowego związane ze stosowaniem metforminy (patrz CHPL : także punkt 5.2).

Ogólne

Produkt leczniczy Vilspox nie zastępuje insuliny u pacjentów wymagających jej stosowania i nie należy go podawać pacjentom z cukrzycą typu 1.

Kwasica mleczanowa

Kwasica mleczanowa, bardzo rzadkie, ale ciężkie powikłanie metaboliczne, najczęściej występuje podczas ostrego pogorszenia czynności nerek, choroby serca i dróg oddechowych lub posocznicy. W przypadku ostrego pogorszenia czynności nerek następuje kumulacja metforminy , zwiększająca ryzyko kwasicy mleczanowej.

W razie odwodnienia (ciężka biegunka lub wymioty, gorączka lub przyjmowanie mniejszej ilości płynów) należy wstrzymać podawanie metforminy i zwrócić się do pracownika fachowego personelu medycznego.

U pacjentów leczonych metforminą należy ostrożnie rozpoczynać stosowanie produktów leczniczych, które mogą znacząco zaburzyć czynność nerek (takich jak leki przeciwnadciśnieniowe , moczopędne i NLPZ ). Innymi czynnikami ryzyka rozwoju kwasicy mleczanowej są: nadużywanie alkoholu, niewydolność wątroby, źle kontrolowana cukrzyca, ketoza, długotrwałe głodzenie i wszystkie stany związane z niedotlenieniem, a także jednoczesne stosowanie produktów leczniczych, które mogą spowodować kwasicę mleczanową (patrz CHPL : punkty 4.3 i 4.5).

Pacjentów i (lub) ich opiekunów należy poinformować o ryzyku wystąpienia kwasicy mleczanowej. Kwasica mleczanowa charakteryzuje się występowaniem duszności, bólu brzucha, kurczy mięśni, osłabienia i hipotermii, po której następuje śpiączka. W razie wystąpienia podejrzanych objawów należy przerwać przyjmowanie metforminy i natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się zmniejszenie pH krwi (< 7,35), zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu do wartości (> 5 mmol/l), zwiększenie luki anionowej i zwiększenie stosunku stężenia mleczanów do stężenia pirogronianów.

Podawanie środków kontrastujących zawierających jod

Donaczyniowe podanie środków kontrastujących zawierających jod może prowadzić do nefropatii wywołanej środkiem kontrastującym, powoduj ącej kumulacj ę metforminy i zwiększenie ryzyka kwasicy mleczanowej. Metforminę należy odstawić przed badaniem lub w momencie badania obrazowego i wznowić jej podawanie nie wcześniej niż po 48 godzinach od badania i tylko po ponownym stwierdzeniu, że czynność nerek jest stabilna (patrz CHPL : punkty 4.2 i 4.5).

Czynność nerek

Wartość GFR należy ocenić przed rozpoczęciem leczenia, a następnie regularnie w trakcie leczenia, patrz CHPL : 4.2. Metformina jest przeciwwskazana u pacjentów z GFR < 30 ml/min i należy czasowo przerwać jej stosowanie w stanach, w których może się zmienić czynność nerek, patrz CHPL : punkt 4.3.

Zaburzenia czynności wątroby

Produktu leczniczego Vilspox nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów, u których aktywność AlAT lub AspAT przed rozpoczęciem leczenia wynosiła > 3 x GGN (patrz CHPL : punkty 4,2, 4.3 i 4.8).

Monitorowanie aktywności enzymów wątrobowych

Podczas stosowania wildagliptyny rzadko zgłaszano przypadki zaburzeń czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby). Były one zazwyczaj bezobjawowe, nie miały następstw klinicznych, a wyniki badań czynności wątroby wracały do normy po zaprzestaniu leczenia. Przed rozpoczęciem stosowania produktu Vilspox należy wykonać badania czynności wątroby w celu ustalenia wartości początkowych u danego pacjenta. Czynność wątroby należy kontrolować w odstępach trzymiesięcznych w pierwszym roku leczenia, a następnie okresowo. U pacjentów, u których nastąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz, należy wykonać powtórne badanie czynności wątroby w celu potwierdzenia wcześniejszego wyniku, a kolejne badania należy wykonywać często aż do ustąpienia zmian. W razie utrzymywania się zwiększonej aktywności AspAT lub AlAT (co najmniej 3 x GGN ), zaleca się odstawienie produktu Vilspox . Pacjenci, u których wystąpi żółtaczka lub inne objawy wskazuj ące na zaburzenia czynności wątroby powinni przerwać przyjmowanie produktu leczniczego Vilspox .

Po przerwaniu leczenia produktem Vilspox i normalizacji wyników badań czynności wątroby nie należy wznawiać stosowania tego produktu leczniczego.

Zaburzenia skóry

Podczas nieklinicznych badań toksykologicznych zgłaszano występowanie zmian chorobowych skóry, w tym powstawanie pęcherzy i owrzodzenia na kończynach u małp otrzymujących wildagliptynę (patrz CHPL : punkt 5.3). Wprawdzie w badaniach klinicznych nie zaobserwowano zwiększonej częstości zmian chorobowych skóry, ale doświadczenie dotycz ące stosowania wildagliptyny u pacjentów z cukrzycowymi powikłaniami skórnymi jest ograniczone. Ponadto istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu o przypadkach pęcherzowych i złuszczających zmian skórnych. Dlatego zaleca się monitorowanie zaburzeń skóry, takich jak powstawanie pęcherzy lub owrzodzeń w ramach rutynowej opieki nad pacjentami z cukrzycą.

Ostre zapalenie trzustki

Stosowanie wildagliptyny wiązało się z ryzykiem rozwoju ostrego zapalenia trzustki. Pacjentów należy poinformować o charakterystycznym objawie tego zapalenia.

W razie podejrzewania zapalenia trzustki należy przerwać stosowanie wildagliptyny , a w razie potwierdzenia ostrego zapalenia trzustki, stosowania wildagliptyny nie należy wznawiać. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki w wywiadzie.

Hipoglikemia

Wiadomo, że pochodne sulfonylomocznika powodują hipoglikemię. Ryzyko hipoglikemii występuje u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem . Dlatego w celu zmniejszenia takiego ryzyka można rozważyć podanie mniejszej dawki sulfonylomocznika .

Zabiegi chirurgiczne

Stosowanie metforminy musi być przerwane w czasie zabiegu chirurgicznego w znieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym . Leczenie można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach po zabiegu lub po wznowieniu żywienia doustnego i tylko pod warunkiem, że czynność nerek została skontrolowana i jest stabilna.

Ogólne

Produkt leczniczy Vilspox nie zastępuje insuliny u pacjentów wymagających jej stosowania i nie należy go podawać pacjentom z cukrzycą typu 1.

Kwasica mleczanowa

Kwasica mleczanowa, bardzo rzadkie, ale ciężkie powikłanie metaboliczne, najczęściej występuje podczas ostrego pogorszenia czynności nerek, choroby serca i dróg oddechowych lub posocznicy. W przypadku ostrego pogorszenia czynności nerek następuje kumulacja metforminy , zwiększająca ryzyko kwasicy mleczanowej.

W razie odwodnienia (ciężka biegunka lub wymioty, gorączka lub przyjmowanie mniejszej ilości płynów) należy wstrzymać podawanie metforminy i zwrócić się do pracownika fachowego personelu medycznego.

U pacjentów leczonych metforminą należy ostrożnie rozpoczynać stosowanie produktów leczniczych, które mogą znacząco zaburzyć czynność nerek (takich jak leki przeciwnadciśnieniowe , moczopędne i NLPZ ). Innymi czynnikami ryzyka rozwoju kwasicy mleczanowej są: nadużywanie alkoholu, niewydolność wątroby, źle kontrolowana cukrzyca, ketoza, długotrwałe głodzenie i wszystkie stany związane z niedotlenieniem, a także jednoczesne stosowanie produktów leczniczych, które mogą spowodować kwasicę mleczanową (patrz CHPL : punkty 4.3 i 4.5).

Pacjentów i (lub) ich opiekunów należy poinformować o ryzyku wystąpienia kwasicy mleczanowej. Kwasica mleczanowa charakteryzuje się występowaniem duszności, bólu brzucha, kurczy mięśni, osłabienia i hipotermii, po której następuje śpiączka. W razie wystąpienia podejrzanych objawów należy przerwać przyjmowanie metforminy i natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się zmniejszenie pH krwi (< 7,35), zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu do wartości (> 5 mmol/l), zwiększenie luki anionowej i zwiększenie stosunku stężenia mleczanów do stężenia pirogronianów.

Podawanie środków kontrastujących zawierających jod

Donaczyniowe podanie środków kontrastujących zawierających jod może prowadzić do nefropatii wywołanej środkiem kontrastującym, powoduj ącej kumulacj ę metforminy i zwiększenie ryzyka kwasicy mleczanowej. Metforminę należy odstawić przed badaniem lub w momencie badania obrazowego i wznowić jej podawanie nie wcześniej niż po 48 godzinach od badania i tylko po ponownym stwierdzeniu, że czynność nerek jest stabilna (patrz CHPL : punkty 4.2 i 4.5).

Czynność nerek

Wartość GFR należy ocenić przed rozpoczęciem leczenia, a następnie regularnie w trakcie leczenia, patrz CHPL : 4.2. Metformina jest przeciwwskazana u pacjentów z GFR < 30 ml/min i należy czasowo przerwać jej stosowanie w stanach, w których może się zmienić czynność nerek, patrz CHPL : punkt 4.3.

Zaburzenia czynności wątroby

Produktu leczniczego Vilspox nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów, u których aktywność AlAT lub AspAT przed rozpoczęciem leczenia wynosiła > 3 x GGN (patrz CHPL : punkty 4,2, 4.3 i 4.8).

Monitorowanie aktywności enzymów wątrobowych

Podczas stosowania wildagliptyny rzadko zgłaszano przypadki zaburzeń czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby). Były one zazwyczaj bezobjawowe, nie miały następstw klinicznych, a wyniki badań czynności wątroby wracały do normy po zaprzestaniu leczenia. Przed rozpoczęciem stosowania produktu Vilspox należy wykonać badania czynności wątroby w celu ustalenia wartości początkowych u danego pacjenta. Czynność wątroby należy kontrolować w odstępach trzymiesięcznych w pierwszym roku leczenia, a następnie okresowo. U pacjentów, u których nastąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz, należy wykonać powtórne badanie czynności wątroby w celu potwierdzenia wcześniejszego wyniku, a kolejne badania należy wykonywać często aż do ustąpienia zmian. W razie utrzymywania się zwiększonej aktywności AspAT lub AlAT (co najmniej 3 x GGN ), zaleca się odstawienie produktu Vilspox . Pacjenci, u których wystąpi żółtaczka lub inne objawy wskazuj ące na zaburzenia czynności wątroby powinni przerwać przyjmowanie produktu leczniczego Vilspox .

Po przerwaniu leczenia produktem Vilspox i normalizacji wyników badań czynności wątroby nie należy wznawiać stosowania tego produktu leczniczego.

Zaburzenia skóry

Podczas nieklinicznych badań toksykologicznych zgłaszano występowanie zmian chorobowych skóry, w tym powstawanie pęcherzy i owrzodzenia na kończynach u małp otrzymujących wildagliptynę (patrz CHPL : punkt 5.3). Wprawdzie w badaniach klinicznych nie zaobserwowano zwiększonej częstości zmian chorobowych skóry, ale doświadczenie dotycz ące stosowania wildagliptyny u pacjentów z cukrzycowymi powikłaniami skórnymi jest ograniczone. Ponadto istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu o przypadkach pęcherzowych i złuszczających zmian skórnych. Dlatego zaleca się monitorowanie zaburzeń skóry, takich jak powstawanie pęcherzy lub owrzodzeń w ramach rutynowej opieki nad pacjentami z cukrzycą.

Ostre zapalenie trzustki

Stosowanie wildagliptyny wiązało się z ryzykiem rozwoju ostrego zapalenia trzustki. Pacjentów należy poinformować o charakterystycznym objawie tego zapalenia.

W razie podejrzewania zapalenia trzustki należy przerwać stosowanie wildagliptyny , a w razie potwierdzenia ostrego zapalenia trzustki, stosowania wildagliptyny nie należy wznawiać. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki w wywiadzie.

Hipoglikemia

Wiadomo, że pochodne sulfonylomocznika powodują hipoglikemię. Ryzyko hipoglikemii występuje u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem . Dlatego w celu zmniejszenia takiego ryzyka można rozważyć podanie mniejszej dawki sulfonylomocznika .

Zabiegi chirurgiczne

Stosowanie metforminy musi być przerwane w czasie zabiegu chirurgicznego w znieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym . Leczenie można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach po zabiegu lub po wznowieniu żywienia doustnego i tylko pod warunkiem, że czynność nerek została skontrolowana i jest stabilna.