
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Betahistyna wskazana jest w leczeniu choroby Ménière´a, której objawami mogą być zawroty głowy, szumy uszne, utrata słuchu i nudności.
Jedna tabletka zawiera 8 mg betahistyny dichlorowodorku.
Jedna tabletka zawiera 70 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Betahistyna jest przeciwwskazana u pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy. Betahistyna jako syntetyczny analog histaminy może wywoływać uwalnianie amin katecholowych z guza, co powoduje wystąpienie ciężkiego nadciśnienia tętniczego.
Betahistyna jest również przeciwwskazana w przypadku:
· nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Rzadko (> 1/10000, < 1/1000): pokrzywka
Bardzo rzadko (< 1/10 000): wysypki skórne i świąd.
Zaburzenia układu nerwowego:
Częstość nieznana: bóle głowy i sporadycznie senność.
Zaburzenia żołądka i jelit:
Rzadko (> 1/10 000, < 1/1000): dolegliwości żołądkowo-jelitowe, nudności
i niestrawność.
Zaburzenia serca:
Rzadko (> 1/10000, < 1/1000): uczucie bicia serca.
Dawkowanie
Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku):
Początkowo, doustnie 8 do 16 mg trzy razy na dobę, podczas posiłków.
Dawki podtrzymujące wynoszą zazwyczaj od 24 do 48 mg na dobę. Dawkowanie można dostosować indywidualnie w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Czasami poprawa stanu pacjenta może nastąpić dopiero po upływie kilku tygodni leczenia.
Dzieci i młodzież:
Betahistyna tabletki nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z wrzodem trawiennym występującym obecnie lub stwierdzonym w przeszłości, ponieważ sporadycznie u pacjentów przyjmujących betahistynę występuje niestrawność.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową.
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku przepisywania betahistyny pacjentom z pokrzywką, wysypkami albo z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa, ze względu na możliwość nasilenia tych objawów.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkim niedociśnieniem.
Preparatu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z wrzodem trawiennym występującym obecnie lub stwierdzonym w przeszłości, ponieważ sporadycznie u pacjentów przyjmujących betahistynę występuje niestrawność.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową.
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku przepisywania betahistyny pacjentom z pokrzywką, wysypkami albo z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa, ze względu na możliwość nasilenia tych objawów.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkim niedociśnieniem.
Preparatu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Nie stwierdzono przypadków niebezpiecznych interakcji.
Istnieje doniesienie o interakcji z etanolem i preparatem zawierającym pirymetaminę z dapsonem oraz inne doniesienie o nasileniu działania betahistyny w trakcie stosowania z salbutamolem.
Betahistyna jest analogiem histaminy, jednoczesne podawanie antagonistów receptora H1 może powodować wzajemne hamowanie działania substancji czynnych.
Rzadko zgłaszano przypadki występowania senności związanej ze stosowaniem betahistyny. Należy poinformować pacjentów, aby w przypadku wystąpienia senności, unikali czynności wymagających koncentracji uwagi, takich jak prowadzenie pojazdów mechanicznych i obsługiwanie urządzeń mechanicznych.
Objawami przedawkowania betahistyny są nudności, wymioty, niestrawność, ataksja
i drgawki po przyjęciu dawek większych niż 200 mg. Drgawki mogą wystąpić nawet podczas stosowania większych dawek, takich jak 728 mg. Brak jest specyficznego antidotum. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Vestibo może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Vestibo nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Vestibo jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Vestibo nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Vestibo nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Betahistine nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: