Sprawdzamy dostępność
leków w 10 914 aptekach
Ultravist 300 roztwór do wstrzykiwań | 623,4 mg/ml | 10 but. po 100 ml
Dowiedz się więcej
Rodzaj:
lek na receptę
Substancja czynna:
Iopromidum
Podmiot odpowiedzialny:
BAYER AG
- Kiedy stosujemy lek Ultravist 300?
- Jaki jest skład leku Ultravist 300?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Ultravist 300?
- Ultravist 300 – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Ultravist 300 - dawkowanie leku
- Ultravist 300 – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie leku Ultravist 300 w czasie ciąży
- Czy Ultravist 300 wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Ultravist 300 wchodzi w interakcje z alkoholem?
- Podobne leki zawierające Iopromidum.
Opis produktu Ultravist 300
Kiedy stosujemy lek Ultravist 300?
Produkt leczniczy przeznaczony wyłącznie do diagnostyki.
Ultravist 240/300/370: do podawania dożylnego, dotętniczego i do jam ciała.
Środek kontrastowy do stosowania w tomografii komputerowej (TK), arteriografii, wenografii, do podawania dożylnego lub dotętniczego w cyfrowej angiografii subtrakcyjnej (DSA), urografii dożylnej, endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej (ERCP), artrografii i badań innych jam ciała.
Ultravist 370: środek zalecany do stosowania w angiokardiografii.
Jaki jest skład leku Ultravist 300?
1 ml preparatu Ultravist 240 zawiera 498,72 mg jopromidu (równoważnik 240 mg jodu)
1 ml preparatu Ultravist 300 zawiera 623,40 mg jopromidu (równoważnik 300 mg jodu) 1 ml preparatu Ultravist 370 zawiera 768,86 mg jopromidu (równoważnik 370 mg jodu)
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Ultravist 300?
Nie istnieją przeciwwskazania bezwzględne do stosowania preparatu Ultravist.
Ultravist 300 – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Działania niepożądane związane ze stosowaniem jodowych środków kontrastowych zwykle są przejściowe i mają niewielkie nasilenie, jednak opisywano również reakcje o ciężkim lub zagrażającym życiu przebiegu. Pacjenci najczęściej skarżą się na nudności, wymioty, ból oraz uczucie ciepła.
Wszystkie wskazania
Układ narządów | Często (> 1/100,< 1/ 10) | Niezbyt często (> 1/1000,< 1/100) | Rzadko (> 1/10 000,< 1/1000) |
Zaburzenia układu immunologicznego | Reakcje rzekomoanafilaktyczne / nadwrażliwości | Wstrząs rzekomoanafilaktyczny (również przypadki zakończone zgonem) | |
Zaburzenia | Zaburzenia czynności tarczycy, przełom | ||
Układ narządów | Często (> 1/100,< 1/ 10) | Niezbyt często (> 1/1000,< 1/100) | Rzadko (> 1/10 000,< 1/1000) |
endokrynologiczne | tyreotoksyczny | ||
Zaburzenia układu nerwowego | Zawroty głowy, niepokój | Parestezje / niedoczulica, splątanie, lęk, pobudzenie, niepamięć, zaburzenia mowy, senność, utrata przytomności, śpiączka, drżenia, drgawki, niedowład / porażenie, niedokrwienie / zawał mózgu, udar mózgu. Przejściowa, korowa utrata wzrokua | |
Zaburzenia oka | Zmniejszenie ostrości / zaburzenia widzenia | Zapalenie spojówek, łzawienie. | |
Zaburzenia ucha i błędnika | Zaburzenia słuchu. | ||
Zaburzenia serca | Zaburzenia rytmu | Kołatania serca, ból / uczucie ucisku w klatce piersiowej, bradykardia, tachykardia, zatrzymanie krążenia, niewydolność serca, niedokrwienie / zawał mięśnia sercowego, sinica. | |
Zaburzenia naczyniowe | Rozszerzenie naczyń krwionośnych | Niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze, wstrząs. Skurcz naczyń krwionośnycha, zaburzenia zakrzepowo-zatorowea | |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | Kichanie, kaszel | Nieżyt nosa, duszność, obrzęk błony śluzowej, astma, chrypka, obrzęk krtani / gardła / języka / twarzy, skurcz oskrzeli, skurcz krtani / gardła, obrzęk płuc, niewydolność oddechowa, zatrzymanie oddychania. | |
Zaburzenia żołądka i jelit | Nudności | Wymioty, zaburzenia smaku | Podrażnienie gardła, dysfagia, obrzęk ślinianek, ból brzucha, biegunka |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Pokrzywka, świąd, osutka, rumień | Obrzęk naczyniowo-ruchowy, zespół objawów śluzówkowo-skórnych (np. zespół Stevensa i Johnsona lub zespół Lyella) | |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | Zaburzenia czynności nereka | Ostra niewydolność nereka | |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Uczucie gorąca lub bólu, ból głowy | Złe samopoczucie, dreszcze, zwiększona potliwość, reakcje wazowagalne | Bladość, zmiany temperatury ciała, obrzęki Ból w miejscu podania, niewielkie ocieplenie oraz obrzęk, zmiany zapalne i uszkodzenie tkanek w przypadku wynaczynienia |
ajedynie podczas stosowania donaczyniowego
Szacunkowe wartości częstości występowania opracowano na podstawie danych pochodzących z badań przed zarejestrowaniem preparatu (obejmujących ponad 3900 pacjentów) oraz po wprowadzeniu preparatu do obrotu (obejmujących ponad 74 000 pacjentów), a także w oparciu o opisy przypadków i informacje publikowane w piśmiennictwie (szacunkowe wartości częstości występowania dotyczą przede wszystkim donaczyniowej drogi podania).
Większość działań niepożądanych związanych z mielografią lub podawaniem środków kontrastowych do jam ciała występuje w ciągu kilku godzin po zakończeniu badania.
ERCP
Poza wymienionymi powyżej ERCP może wywoływać następujące działania niepożądane:
zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych (często), zapalenie trzustki (rzadko).
Ultravist 300 - dawkowanie leku
Informacje ogólne
? Zalecenia dietetyczne
Pacjenci mogą stosować normalną dietę do 2 godzin przed przystąpieniem do badania, natomiast w ciągu 2 godzin przed rozpoczęciem badania nie powinni przyjmować żadnych pokarmów.
? Nawodnienie
Należy dopilnować właściwego nawodnienia pacjentów zarówno przed przystąpieniem do badania, jak i po donaczyniowym podaniu środków kontrastowych. Dotyczy to szczególnie pacjentów dotkniętych szpiczakiem mnogim, cukrzycą lub pacjentów, u których występuje wielomocz, skąpomocz, hiperurykemia, oraz noworodków, niemowląt, małych dzieci i osób w podeszłym wieku.
? Noworodki (wiek: < 1 miesiąca) oraz niemowlęta (wiek: 1 miesiąc-2 lata)
Młodsze niemowlęta (w wieku < 1 roku), a zwłaszcza noworodki, należą do grupy szczególnie zagrożonej występowaniem zaburzeń elektrolitowych i zmiennych warunków hemodynamicznych. Należy zachować ostrożność podczas ustalania dawki środka kontrastowego, doboru parametrów badania radiologicznego oraz podczas monitorowania stanu pacjenta.
? Lęk
Stany nadmiernego pobudzenia i lęku oraz dolegliwości bólowe mogą zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych lub wzmagać nasilenie reakcji na środki kontrastowe. W takich przypadkach można podać środek uspokajający.
? Ogrzanie produktu przed użyciem
Ogrzanie środków kontrastowych do temperatury ciała przed podaniem korzystnie wpływa na tolerancję oraz powoduje zmniejszenie lepkości cieczy, ułatwiając wstrzykiwanie. Należy ogrzać wyłącznie taką liczbę butelek, jaka jest wymagana do przeprowadzenia badań w danym dniu. Ogrzewanie należy prowadzić w inkubatorze do osiągnięcia temperatury nieprzekraczającej 37°C. Jeżeli produkt jest przechowywany bez dostępu światła dziennego, wydłużenie okresu przechowywania po ogrzaniu nie powoduje zmniejszenia czystości chemicznej, niemniej jednak okres przechowywania nie może przekraczać 3 miesięcy.
? Podanie próbne
Nie zaleca się próbnego badania nadwrażliwości przez podanie niewielkiej dawki środka kontrastowego, ponieważ ta metoda jest pozbawiona wartości predykcyjnej. Ponadto stwierdzono, że próbne badanie nadwrażliwości było niekiedy przyczyną poważnych, a nawet śmiertelnych reakcji nadwrażliwości.
Dawkowanie ? podawanie donaczyniowe
O ile to możliwe, podczas donaczyniowego podawania środków kontrastowych pacjent powinien znajdować się w pozycji leżącej.
U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością nerek, niewydolnością serca lub obwodowych naczyń krwionośnych oraz u pacjentów w złym stanie ogólnym należy stosować jak najmniejsze dawki środków kontrastowych. W takich przypadkach zaleca się monitorowanie czynności nerek przez co najmniej 3 dni od podania środka.
Dawkę dobiera się w zależności od wieku i masy ciała pacjenta oraz problemu diagnostycznego i techniki badania.
Poniżej przedstawiono jedynie zalecane dawki, odpowiadające przeciętnym wartościom stosowanym u zdrowych dorosłych osób o masie 70 kg. Podane dawki odnoszą się do pojedynczych wstrzyknięć w przeliczeniu na 1 kilogram (kg) masy ciała (m.c.), zgodnie z poniższymi wskazówkami.
Dawki nieprzekraczające 1,5 g jodu na kg m.c. są na ogół dobrze tolerowane.
Przerwa pomiędzy dwoma wstrzyknięciami powinna być wystarczająco długa, aby umożliwić przemieszczenie się płynu tkankowego i normalizację zwiększonej osmolalności osocza. W szczególnych okolicznościach u osób dorosłych można w razie konieczności zastosować dawkę całkowitą przekraczającą 300-350 ml. W takich przypadkach należy zwiększyć podaż wody i, jeśli to konieczne, elektrolitów.
Zalecane dawkowanie (pojedyncze wstrzyknięcie)
Angiografia konwencjonalna
Angiografia łuku aorty | 50-80 ml preparatu Ultravist 300 |
Angiografia selektywna | 6-15 ml preparatu Ultravist 300 |
Aortografia piersiowa | 50-80 ml preparatu Ultravist 300/370 |
Aortografia brzuszna Arteriografia: | 40-60 ml preparatu Ultravist 300 |
kończyn górnych | 8-12 ml preparatu Ultravist 300 |
kończyn dolnych Angiokardiografia: | 20-30 ml preparatu Ultravist 300 |
komór serca | 40-60 ml preparatu Ultravist 370 |
tętnic wieńcowych Wenografia: | 5-8 ml preparatu Ultravist 370 |
kończyn górnych | 50-60 ml preparatu Ultravist 240 |
lub | 15-30 ml preparatu Ultravist 300 |
kończyn dolnych | 50-80 ml preparatu Ultravist 240 |
lub | 30-60 ml preparatu Ultravist 300 |
Dożylna cyfrowa angiografia subtrakcyjna
W badaniach kontrastowych dużych naczyń tułowia zaleca się dożylne podanie 30-60 ml preparatu Ultravist 300/370 w jednorazowym wstrzyknięciu (bolusie) z szybkością 8-12 ml/s w przypadku podawania do żyły łokciowej lub 10-20 ml/s podczas podawania do żyły głównej. Ilość środka kontrastowego pozostającego w żylnym łożysku naczyniowym można zmniejszyć, uzyskując jednocześnie efekt diagnostyczny, przez przepłukanie naczynia bolusem izotonicznego roztworu chlorku sodu tuż po podaniu środka.
Dorośli:
30-60 ml preparatu Ultravist 300/370
Dotętnicza cyfrowa angiografia subtrakcyjna (DSA)
W tętniczej cyfrowej angiografii subtrakcyjnej można stosować mniejsze dawki w porównaniu z konwencjonalną angiografią.
Tomografia komputerowa (TK)
O ile to możliwe, preparat Ultravist należy podawać w jednorazowym wstrzyknięciu dożylnym, najlepiej przy użyciu automatycznej strzykawki. Tylko w przypadku aparatów o długim czasie przebiegu skanu, w celu zapewnienia względnie stałego (choć nie maksymalnego) stężenia środka we krwi, połowę dawki całkowitej można podać w bolusie, a pozostałą część dawki ? w ciągu 2-6 min.
Zastosowanie jednowarstwowej, a zwłaszcza wielowarstwowej spiralnej TK umożliwia szybkie wykonanie skanu podczas wstrzymania oddechu. Aby uzyskać optymalne kontrastowanie w obszarze zainteresowania (stężenie maksymalne, czas wystąpienia i czas trwania kontrastowania) po podaniu jednorazowej dawki dożylnej 80-150 ml preparatu Ultravist 300, zaleca się wstrzykiwanie środka kontrastowego automatyczną strzykawką oraz stosowanie techniki bolus tracking (rozpoczęcie badania po osiągnięciu zadanego stężenia środka w danej strukturze).
? TK całego ciała
W badaniach TK dawkę oraz szybkość podawania środków kontrastowych dobiera się w zależności od ocenianych organów, problemu diagnostycznego oraz, przede wszystkim, czasu przebiegu skanu i czasu rekonstrukcji obrazu ? parametrów skanera wykorzystywanego w danej pracowni.
? TK czaszki
Dorośli:
Ultravist 240: 1,5-2,5 ml/kg m.c.
Ultravist 300: 1,0-2,0 ml/kg m.c.
Ultravist 370: 1,0-1,5 ml/kg m.c.
Urografia dożylna
W przypadku noworodków konieczne jest stosowanie stosunkowo dużych dawek środka kontrastowego ze względu na niewielką zdolność niedojrzałych nefronów do zagęszczania.
Zaleca się stosowanie następujących dawek:
Noworodki 1,2 g I/kg m.c. = 5,0 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 240
(< 1 miesiąca) = 4,0 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 300
= 3,2 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 370
Niemowlęta 1,0 g I/kg m.c. = 4,2 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 240
(wiek: 1 miesiąc-2 lata) = 3,0 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 300
= 2,7 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 370
Dzieci 0,5 g I/kg m.c. = 2,1 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 240
(wiek: 2-11 lat) = 1,5 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 300
= 1,4 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 370
Młodzież 0,3 g I/kg m.c. = 1,3 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 240 i osoby dorosłe = 1,0 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 300
= 0,8 ml/kg m.c. preparatu Ultravist 370
W uzasadnionych przypadkach u osób dorosłych można stosować większe dawki.
Parametry czasowe badań
Podczas stosowania przedstawionego schematu dawkowania i wstrzyknięcia w ciągu 1-2 min preparatu Ultravist 300/370 (3-5 min w przypadku preparatu Ultravist 240) po 3-5 min od rozpoczęcia podawania preparatu Ultravist 300/370 (5-10 min od podania preparatu Ultravist 240) następuje silne zakontrastowanie miąższu nerek, a po 8-15 min (12-20 min od podania preparatu Ultravist 240) ? silne zakontrastowanie miedniczek nerkowych i dróg moczowych. Dolna wartość podanego przedziału czasowego odnosi się do młodszych pacjentów, a górna wartość ? do pacjentów w podeszłym wieku.
Zwykle zaleca się wykonanie pierwszego zdjęcia już po 2-3 min od podania środka kontrastowego. U noworodków, niemowląt i pacjentów z zaburzoną czynnością nerek na zdjęciach wykonanych w fazie opóźnionej uzyskuje się lepszą wizualizację układu moczowego.
Dawkowanie ? podawanie do jam ciała
Wstrzyknięcia środka kontrastowego podczas artrografii, histerosalpingografii oraz ERCP należy wykonywać pod kontrolą fluoroskopową.
Zalecane dawkowanie dla pojedynczego badania
Dawkowanie zależy od wieku, masy ciała i stanu ogólnego pacjenta, a także od problemu klinicznego, techniki badania oraz badanej okolicy anatomicznej. Poniżej podano jedynie zalecane dawki, odpowiadające przeciętnym wartościom stosowanym u zdrowej dorosłej osoby.
Artrografia:
5-15 ml preparatu Ultravist 240/300/370 Histerosalpingografia:
10-25 ml preparatu Ultravist 240
ERCP: dawkę dobiera się w zależności od problemu diagnostycznego oraz rozmiarów badanej okolicy.
Inne: dawkę dobiera się w zależności od problemu diagnostycznego oraz rozmiarów badanej okolicy.
Ultravist 300 – jakie środki ostrożności należy zachować?
Wszystkie wskazania do stosowania
Poniższe ostrzeżenia i środki ostrożności odnoszą się do wszystkich dróg podawania, jednak największe zagrożenia towarzyszą donaczyniowemu podawaniu środków kontrastowych.
Specjalne ostrzeżenia
? Reakcje nadwrażliwości
Z uwagi na zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości szczególnie uważnie należy rozważyć bilans korzyści i ryzyka u pacjentów, u których rozpoznano nadwrażliwość na preparat Ultravist lub którąkolwiek substancję pomocniczą tego preparatu oraz u pacjentów, u których uprzednio wystąpiła nadwrażliwość na inne jodowe środki kontrastowe.
Ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji jest większe u pacjentów z nadwrażliwością na jodowe środki kontrastowe lub u pacjentów, u których w przeszłości doszło do reakcji na takie środki. Niemniej jednak tego typu reakcje występują nieregularnie, a ich przebieg jest trudny do przewidzenia.
? Zaburzenia czynności tarczycy
Szczególnie starannie należy rozważyć bilans korzyści i ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się lub rozpoznano wole lub nadczynność tarczycy, z uwagi na możliwość wystąpienia nadczynności tarczycy i przełomu tarczycowego po podaniu jodowych środków kontrastowych. U pacjentów, u których podejrzewa się lub rozpoznano nadczynność tarczycy, przed podaniem preparatu Ultravist można rozważyć wykonanie badań czynności tarczycy i (lub) zapobiegawcze podanie leków hamujących czynność tarczycy.
? Osoby w podeszłym wieku
Z uwagi na współistniejące choroby układu naczyniowego i zaburzenia neurologiczne częste u osób w podeszłym wieku, ta grupa pacjentów jest obarczona większym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych po podaniu jodowych środków kontrastowych.
? Pacjenci w ciężkim stanie ogólnym
Należy zachować szczególną ostrożność podczas badania pacjentów w ciężkim stanie ogólnym.
Szczególne środki ostrożności
Wszystkie wskazania do stosowania:
? Reakcje nadwrażliwości
Stosowanie preparatu Ultravist może wiązać się z wystąpieniem odczynów rzekomoanafilaktycznych, reakcji nadwrażliwości bądź innych reakcji idiosynkratycznych przebiegających z objawami ze strony układu sercowo-naczyniowego, oddechowego oraz skóry.
Mogą wystąpić reakcje rzekomoalergiczne o nasileniu od łagodnego przez ciężkie do wstrząsu (patrz punkt 4.8). Większość tego typu reakcji występuje w ciągu pierwszej godziny od podania, jednak niekiedy dochodzi do reakcji opóźnionych (po kilku godzinach lub kilku dniach od podania).
Ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości jest większe w przypadku pacjentów, u których:
- w przeszłości doszło do reakcji na środki kontrastowe,
- w wywiadzie chorobowym stwierdzono astmę lub inne alergie.
U pacjentów leczonych beta-adrenolitykami, u których dojdzie do wspomnianych reakcji, może występować oporność na leczenie beta-adrenomimetykami (patrz również punkt 4.5).
Ryzyko wystąpienia poważnych działań lub nawet zgonu na skutek ciężkich reakcji nadwrażliwości jest większe u pacjentów dotkniętych chorobami układu naczyniowego.
Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych reakcji nadwrażliwości zaleca się monitorowanie stanu pacjentów po podaniu środka kontrastowego.
Konieczne jest przygotowanie leczenia doraźnego na wypadek nagłego zagrożenia życia.
Jeżeli dojdzie do wystąpienia reakcji nadwrażliwości (patrz punkt 4.8), należy natychmiast przerwać podawanie środka kontrastowego i, w razie potrzeby, dożylnie podać stosowne leki. Z tego powodu zaleca się dożylne podawanie środka kontrastowego przez kaniulę (wenflon) do żył obwodowych. Należy zapewnić łatwy dostęp do odpowiednich leków, rurki dotchawiczej i respiratora oraz zachować gotowość do natychmiastowego zastosowania odpowiedniego postępowania w przypadkach nagłego zagrożenia życia.
Jeżeli jest stosowana premedykacja, zaleca się podanie kortykosteroidu.
Podawanie donaczyniowe
? Zaburzenia czynności nerek
Preparat Ultravist po podaniu donaczyniowym może wykazywać działanie nefrotoksyczne manifestujące się zaburzeniami czynności nerek; w sporadycznych przypadkach może wystąpić ostra niewydolność nerek.
Do czynników ryzyka zalicza się m.in.:
- istniejącą niewydolność nerek,
- odwodnienie,
- cukrzycę,
- szpiczaka mnogiego lub paraproteinemię,
- podawanie wielokrotnych i (lub) dużych dawek preparatu Ultravist.
Przed podaniem preparatu Ultravist należy zawsze zastosować odpowiednie nawodnienie. W tym celu zaleca się stosowanie infuzji dożylnych przed przystąpieniem do podania środka kontrastowego oraz po zakończeniu badania, do czasu eliminacji środka kontrastowego przez nerki.
Do czasu eliminacji środka kontrastowego należy zapobiegać dodatkowemu pogorszeniu czynności nerek, unikając podawania leków o działaniu nefrotoksycznym, doustnych środków stosowanych w cholecystografii, zabiegów klemowania lub rekonstrukcji tętnic nerkowych bądź poważnych operacji.
W takich przypadkach można rozważyć wykonanie nowego badania kontrastowego po okresie niezbędnym do powrotu parametrów czynności nerek do wartości wyjściowych.
Ponieważ jodowe środki kontrastowe podlegają eliminacji podczas dializy, u pacjentów poddawanych dializoterapii można wykonywać kontrastowe badania radiologiczne.
? Choroby układu sercowo-naczyniowego
Po podaniu środków kontrastowych pacjentom dotkniętym poważnymi chorobami serca, w tym również zaawansowaną chorobą wieńcową, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia arytmii i istotnych zaburzeń hemodynamicznych.
Po podaniu środków kontrastowych pacjentom, u których rozpoznano wady zastawkowe lub nadciśnienie płucne może dojść do istotnych zaburzeń hemodynamicznych. Reakcje obejmujące zmiany niedokrwienne w EKG oraz poważne zaburzenia rytmu występują częściej u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów ze współistniejącymi chorobami serca.
Donaczyniowe podanie środka kontrastowego pacjentom z niewydolnością serca może wywołać obrzęk płuc.
? Choroby ośrodkowego układu nerwowego
Ryzyko wystąpienia napadów drgawkowych lub innych powikłań ze strony ośrodkowego układu nerwowego może być zwiększone u pacjentów, u których w przeszłości występowały napady drgawkowe lub inne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Powikłania neurologiczne częściej towarzyszą angiografii naczyń mózgowych i podobnym procedurom diagnostycznym.
? Guz chromochłonny nadnerczy
Z uwagi na ryzyko przełomu nadciśnieniowego zaleca się profilaktyczne podanie alfa-adrenolityku.
? Choroby z autoagresji
U pacjentów, u których uprzednio rozpoznano choroby z autoagresji opisywano występowanie zapalenia naczyń o ciężkim przebiegu lub zespołu Stevensa i Johnsona.
? Miastenia
Jodowe środki kontrastowe mogą nasilać objawy nużliwości mięśni.
? Choroba alkoholowa
W czasie ostrego zatrucia alkoholem lub przewlekłej choroby alkoholowej może dojść do zwiększenia przepuszczalności bariery krew-mózg. Ułatwia to penetrację środka kontrastowego do tkanki mózgowej i powoduje zwiększenie ryzyka reakcji ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Ponadto należy zachować ostrożność podczas badania osób uzależnionych od alkoholu lub substancji psychoaktywnych, z uwagi na obniżenie progu drgawkowego.
? Incydenty zakrzepowo-zatorowe
Niejonowe środki kontrastowe nie wpływają w znaczący sposób na przebieg procesów fizjologicznych. W warunkach in vitro niejonowe środki kontrastowe wykazują słabsze działanie przeciwzakrzepowe niż środki jonowe. Ryzyko wystąpienia incydentów zakrzepowo-zatorowych może zależeć nie tylko od rodzaju środka kontrastowego, lecz również od czasu trwania badania, liczby wstrzyknięć, materiału, z jakiego zbudowany jest cewnik lub strzykawka, współistniejących chorób oraz stosowanych leków. Należy o tym pamiętać, wykonując cewnikowanie naczyń krwionośnych, aby zminimalizować ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, należy zwracać drobiazgową uwagę na technikę badania angiograficznego i często przepłukiwać cewnik solą fizjologiczną (o ile to możliwe z dodatkiem heparyny) oraz skrócić do minimum czas trwania badania.
Stwierdzono, że zastąpienie strzykawek szklanych plastikowymi pozwoliło na ograniczenie (ale nie wyeliminowanie) ryzyka wykrzepiania in vitro.
Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów dotkniętych homocystynurią, z uwagi na ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.
Podawanie do jam ciała
Przed przystąpieniem do histerosalpingografii należy wykluczyć ciążę.
Zmiany zapalne w obrębie dróg żółciowych lub jajowodów mogą predestynować do wystąpienia reakcji po ERCP lub histerosalpingografii.
Do badań kontrastowych przewodu pokarmowego u noworodków, niemowląt i dzieci należy rutynowo stosować rozpuszczalne w wodzie niskoosmolarne środki kontrastowe, ponieważ w tej grupie pacjentów istnieje szczególne ryzyko zachłyśnięcia, niedrożności jelit lub wycieku kontrastu do jamy otrzewnej.
Przyjmowanie leku Ultravist 300 w czasie ciąży
Wszystkie wskazania do stosowania
Poniższe ostrzeżenia i środki ostrożności odnoszą się do wszystkich dróg podawania, jednak największe zagrożenia towarzyszą donaczyniowemu podawaniu środków kontrastowych.
Specjalne ostrzeżenia
? Reakcje nadwrażliwości
Z uwagi na zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości szczególnie uważnie należy rozważyć bilans korzyści i ryzyka u pacjentów, u których rozpoznano nadwrażliwość na preparat Ultravist lub którąkolwiek substancję pomocniczą tego preparatu oraz u pacjentów, u których uprzednio wystąpiła nadwrażliwość na inne jodowe środki kontrastowe.
Ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji jest większe u pacjentów z nadwrażliwością na jodowe środki kontrastowe lub u pacjentów, u których w przeszłości doszło do reakcji na takie środki. Niemniej jednak tego typu reakcje występują nieregularnie, a ich przebieg jest trudny do przewidzenia.
? Zaburzenia czynności tarczycy
Szczególnie starannie należy rozważyć bilans korzyści i ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się lub rozpoznano wole lub nadczynność tarczycy, z uwagi na możliwość wystąpienia nadczynności tarczycy i przełomu tarczycowego po podaniu jodowych środków kontrastowych. U pacjentów, u których podejrzewa się lub rozpoznano nadczynność tarczycy, przed podaniem preparatu Ultravist można rozważyć wykonanie badań czynności tarczycy i (lub) zapobiegawcze podanie leków hamujących czynność tarczycy.
? Osoby w podeszłym wieku
Z uwagi na współistniejące choroby układu naczyniowego i zaburzenia neurologiczne częste u osób w podeszłym wieku, ta grupa pacjentów jest obarczona większym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych po podaniu jodowych środków kontrastowych.
? Pacjenci w ciężkim stanie ogólnym
Należy zachować szczególną ostrożność podczas badania pacjentów w ciężkim stanie ogólnym.
Szczególne środki ostrożności
Wszystkie wskazania do stosowania:
? Reakcje nadwrażliwości
Stosowanie preparatu Ultravist może wiązać się z wystąpieniem odczynów rzekomoanafilaktycznych, reakcji nadwrażliwości bądź innych reakcji idiosynkratycznych przebiegających z objawami ze strony układu sercowo-naczyniowego, oddechowego oraz skóry.
Mogą wystąpić reakcje rzekomoalergiczne o nasileniu od łagodnego przez ciężkie do wstrząsu (patrz punkt 4.8). Większość tego typu reakcji występuje w ciągu pierwszej godziny od podania, jednak niekiedy dochodzi do reakcji opóźnionych (po kilku godzinach lub kilku dniach od podania).
Ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości jest większe w przypadku pacjentów, u których:
- w przeszłości doszło do reakcji na środki kontrastowe,
- w wywiadzie chorobowym stwierdzono astmę lub inne alergie.
U pacjentów leczonych beta-adrenolitykami, u których dojdzie do wspomnianych reakcji, może występować oporność na leczenie beta-adrenomimetykami (patrz również punkt 4.5).
Ryzyko wystąpienia poważnych działań lub nawet zgonu na skutek ciężkich reakcji nadwrażliwości jest większe u pacjentów dotkniętych chorobami układu naczyniowego.
Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych reakcji nadwrażliwości zaleca się monitorowanie stanu pacjentów po podaniu środka kontrastowego.
Konieczne jest przygotowanie leczenia doraźnego na wypadek nagłego zagrożenia życia.
Jeżeli dojdzie do wystąpienia reakcji nadwrażliwości (patrz punkt 4.8), należy natychmiast przerwać podawanie środka kontrastowego i, w razie potrzeby, dożylnie podać stosowne leki. Z tego powodu zaleca się dożylne podawanie środka kontrastowego przez kaniulę (wenflon) do żył obwodowych. Należy zapewnić łatwy dostęp do odpowiednich leków, rurki dotchawiczej i respiratora oraz zachować gotowość do natychmiastowego zastosowania odpowiedniego postępowania w przypadkach nagłego zagrożenia życia.
Jeżeli jest stosowana premedykacja, zaleca się podanie kortykosteroidu.
Podawanie donaczyniowe
? Zaburzenia czynności nerek
Preparat Ultravist po podaniu donaczyniowym może wykazywać działanie nefrotoksyczne manifestujące się zaburzeniami czynności nerek; w sporadycznych przypadkach może wystąpić ostra niewydolność nerek.
Do czynników ryzyka zalicza się m.in.:
- istniejącą niewydolność nerek,
- odwodnienie,
- cukrzycę,
- szpiczaka mnogiego lub paraproteinemię,
- podawanie wielokrotnych i (lub) dużych dawek preparatu Ultravist.
Przed podaniem preparatu Ultravist należy zawsze zastosować odpowiednie nawodnienie. W tym celu zaleca się stosowanie infuzji dożylnych przed przystąpieniem do podania środka kontrastowego oraz po zakończeniu badania, do czasu eliminacji środka kontrastowego przez nerki.
Do czasu eliminacji środka kontrastowego należy zapobiegać dodatkowemu pogorszeniu czynności nerek, unikając podawania leków o działaniu nefrotoksycznym, doustnych środków stosowanych w cholecystografii, zabiegów klemowania lub rekonstrukcji tętnic nerkowych bądź poważnych operacji.
W takich przypadkach można rozważyć wykonanie nowego badania kontrastowego po okresie niezbędnym do powrotu parametrów czynności nerek do wartości wyjściowych.
Ponieważ jodowe środki kontrastowe podlegają eliminacji podczas dializy, u pacjentów poddawanych dializoterapii można wykonywać kontrastowe badania radiologiczne.
? Choroby układu sercowo-naczyniowego
Po podaniu środków kontrastowych pacjentom dotkniętym poważnymi chorobami serca, w tym również zaawansowaną chorobą wieńcową, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia arytmii i istotnych zaburzeń hemodynamicznych.
Po podaniu środków kontrastowych pacjentom, u których rozpoznano wady zastawkowe lub nadciśnienie płucne może dojść do istotnych zaburzeń hemodynamicznych. Reakcje obejmujące zmiany niedokrwienne w EKG oraz poważne zaburzenia rytmu występują częściej u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów ze współistniejącymi chorobami serca.
Donaczyniowe podanie środka kontrastowego pacjentom z niewydolnością serca może wywołać obrzęk płuc.
? Choroby ośrodkowego układu nerwowego
Ryzyko wystąpienia napadów drgawkowych lub innych powikłań ze strony ośrodkowego układu nerwowego może być zwiększone u pacjentów, u których w przeszłości występowały napady drgawkowe lub inne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Powikłania neurologiczne częściej towarzyszą angiografii naczyń mózgowych i podobnym procedurom diagnostycznym.
? Guz chromochłonny nadnerczy
Z uwagi na ryzyko przełomu nadciśnieniowego zaleca się profilaktyczne podanie alfa-adrenolityku.
? Choroby z autoagresji
U pacjentów, u których uprzednio rozpoznano choroby z autoagresji opisywano występowanie zapalenia naczyń o ciężkim przebiegu lub zespołu Stevensa i Johnsona.
? Miastenia
Jodowe środki kontrastowe mogą nasilać objawy nużliwości mięśni.
? Choroba alkoholowa
W czasie ostrego zatrucia alkoholem lub przewlekłej choroby alkoholowej może dojść do zwiększenia przepuszczalności bariery krew-mózg. Ułatwia to penetrację środka kontrastowego do tkanki mózgowej i powoduje zwiększenie ryzyka reakcji ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Ponadto należy zachować ostrożność podczas badania osób uzależnionych od alkoholu lub substancji psychoaktywnych, z uwagi na obniżenie progu drgawkowego.
? Incydenty zakrzepowo-zatorowe
Niejonowe środki kontrastowe nie wpływają w znaczący sposób na przebieg procesów fizjologicznych. W warunkach in vitro niejonowe środki kontrastowe wykazują słabsze działanie przeciwzakrzepowe niż środki jonowe. Ryzyko wystąpienia incydentów zakrzepowo-zatorowych może zależeć nie tylko od rodzaju środka kontrastowego, lecz również od czasu trwania badania, liczby wstrzyknięć, materiału, z jakiego zbudowany jest cewnik lub strzykawka, współistniejących chorób oraz stosowanych leków. Należy o tym pamiętać, wykonując cewnikowanie naczyń krwionośnych, aby zminimalizować ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, należy zwracać drobiazgową uwagę na technikę badania angiograficznego i często przepłukiwać cewnik solą fizjologiczną (o ile to możliwe z dodatkiem heparyny) oraz skrócić do minimum czas trwania badania.
Stwierdzono, że zastąpienie strzykawek szklanych plastikowymi pozwoliło na ograniczenie (ale nie wyeliminowanie) ryzyka wykrzepiania in vitro.
Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów dotkniętych homocystynurią, z uwagi na ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.
Podawanie do jam ciała
Przed przystąpieniem do histerosalpingografii należy wykluczyć ciążę.
Zmiany zapalne w obrębie dróg żółciowych lub jajowodów mogą predestynować do wystąpienia reakcji po ERCP lub histerosalpingografii.
Do badań kontrastowych przewodu pokarmowego u noworodków, niemowląt i dzieci należy rutynowo stosować rozpuszczalne w wodzie niskoosmolarne środki kontrastowe, ponieważ w tej grupie pacjentów istnieje szczególne ryzyko zachłyśnięcia, niedrożności jelit lub wycieku kontrastu do jamy otrzewnej.
Charakterystyka produktu leczniczego Ultravist 300
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Interakcje Ultravist 300 z innymi lekami
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku wraz z innymi lekami dochodziło do jakichkolwiek interakcji, mających negatywny wpływ na zdrowie.
Interakcje Ultravist 300 z żywnością
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Inne opakowania Ultravist 300
Grupy
Podobne produkty z tą samą substancją czynną
Może Cię również zainteresować:
Choroba Addisona – przyczyny, objawy, leczenie
Dieta Sirt - Czyli jak schudła Adele
Ministerstwo Zdrowia ogranicza sprzedaż leków Arechin i Plaquenil
HiB – obowiązkowa szczepionka dla dzieci
Dodatkowe informacje
Wybierz interesujące Cię informacje:
Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.