Symepezil tabletki powlekane | 5 mg | 28 tabl.

Symepezil, 5 mg, tabletka powlekana:

Każda tabletka powlekana zawiera 5 mg chlorowodorku donepezylu (Donepezili hydrochloridum), co odpowiada 4,56 mg wolnego donepezylu.

Substancje pomocnicze: 79,32 mg laktozy jednowodnej w tabletce.

Symepezil, 10 mg, tabletka powlekana:

Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg chlorowodorku donepezylu (Donepezili hydrochloridum), co odpowiada 9,12 mg wolnego donepezylu.

Substancje pomocnicze: 158,64 mg laktozy jednowodnej w tabletce.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Produkt Symepezil jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na chlorowodorek donepezylu, pochodne piperydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Działania niepożądane odnotowane jako częstsze niż pojedyncze przypadki wymieniono w zestawieniu poniżej, według klasyfikacji narządowej i częstości ich występowania.

* U pacjentów badanych w kierunku omdleń lub napadów padaczkowych, należy wziąć pod uwagę możliwość bloku serca lub zahamowania zatokowego (patrz punkt 4.4).

** Omamy, pobudzenie i agresywne zachowanie ustępowały po zmniejszeniu dawki lub przerwaniu leczenia.

***W przypadkach niewyjaśnionego zaburzenia czynności wątroby, należy rozważyć odstawienie produktu Symepezil.

Dorośli/pacjenci w podeszłym wieku

Leczenie rozpoczyna się od dawki 5 mg/dobę (dawkowanie raz na dobę). Symepezil należy przyjmować doustnie, wieczorem, bezpośrednio przed pójściem spać. Podawanie dawki 5 mg na dobę należy kontynuować przez co najmniej jeden miesiąc, co pozwoli na kliniczną ocenę skuteczności leczenia i osiągniecie stanu stacjonarnego stężenia chlorowodorku donepezylu. Po ocenie klinicznej leczenia przez miesiąc dawką 5 mg/dobę, dawkę preparatu Symepezil można zwiększyć do 10 mg/dobę (podawanie raz na dobę). Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 10 mg. Dawki powyżej 10 mg na dobę nie były oceniane w badaniach klinicznych.

Leczenie powinno być rozpoczęte i kontrolowane przez lekarza mającego doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu otępienia w chorobie Alzheimera. Rozpoznanie powinno być dokonane zgodnie z zatwierdzonymi wytycznymi (np. DSM IV, ICD 10). Leczenie donepezylem należy rozpocząć tylko wówczas, gdy obecny jest opiekun, który będzie regularnie kontrolował przyjmowanie leku przez pacjenta. Leczenie podtrzymujące można kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne dla pacjenta działanie preparatu. Dlatego ocena korzyści terapeutycznych donepezylu powinna być wykonywana regularnie. W przypadku ustania korzystnego działania należy rozważyć przerwanie leczenia.

Nie można przewidzieć indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie donepezylem.

Po odstawieniu leczenia widoczne jest stopniowe słabnięcie korzystnego działania produktu Symepezil.

Upośledzenie czynności nerek i wątroby

Podobny schemat dawkowania można zastosować u pacjentów z upośledzeniem czynności nerek, ponieważ stan ten nie ma wpływu na klirens chlorowodorku donepezylu.

Z uwagi na możliwą zwiększoną ekspozycję w przypadku dysfunkcji wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego (patrz punkt 5.2), zwiększanie dawki należy przeprowadzać w zależności od tolerancji na lek u każdego pacjenta indywidualnie. Brak danych dotyczących pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby.

Dzieci

Nie ma wskazań do stosowania preparatu Symepezil u dzieci.

Stosowanie donepezylu u pacjentów z ciężkim otępieniem w chorobie Alzheimera, innymi rodzajami otępienia lub innymi rodzajami zaburzeń pamięci (np. osłabienie funkcji poznawczych związane z wiekiem) nie zostało zbadane.

Znieczulenie: Chlorowodorek donepezylu, jako inhibitor cholinesterazy, może nasilać zwiotczenie mięśni wywołane przez pochodne sukcynylocholiny podczas znieczulenia.

Układ krążenia: Z uwagi na ich farmakologiczne działanie, inhibitory cholinesterazy mogą wywierać działanie zwiększające napięcie nerwu błędnego i wpływać na częstość akcji serca (np. powodować bradykardię). Powyższe działanie może być szczególnie istotne u pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego lub innymi zaburzeniami przewodzenia nadkomorowego, takimi jak blok zatokowo-przedsionkowy lub przedsionkowo-komorowy.

Opisano przypadki omdleń i napadów padaczkowych. W diagnostyce takich objawów należy wziąć pod uwagę możliwość bloku serca lub dłużej trwające zahamowanie zatokowe.

Układ pokarmowy: Pacjenci o zwiększonym ryzyku rozwoju wrzodów trawiennych, np. z chorobą wrzodową w wywiadzie lub przyjmujący jednocześnie niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), powinni być pytani o dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Badania kliniczne z donepezylem, nie wykazały jednak zwiększenia, w porównaniu z placebo, częstotliwości zapadania na chorobę wrzodową ani krwawienia z przewodu pokarmowego.

Układ moczowo-płciowy: Chociaż nie zostało to zaobserwowane w badaniach klinicznych z donepezylem, cholinomimetyki mogą powodować zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego.

Układ nerwowy:

Złośliwy zespół neuroleptyczny (ang. Neuroleptic Malignant Syndrome, NMS) : w związku ze stosowaniem donepezylu, zwłaszcza u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki przeciwpsychotyczne, zgłaszano bardzo rzadkie przypadki złośliwego zespołu neuroleptycznego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu, charakteryzującego się podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni, zaburzeniami ze strony układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i podwyższoną aktywnością kinazy kreatynowej w surowicy. Innymi jego objawami może być mioglobinuria (rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych) i ostra niewydolność nerek. W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na złośliwy zespół neuroleptyczny, bądź pojawienia się wysokiej gorączki niewyjaśnionego pochodzenia, bez innych klinicznych objawów tego zespołu, należy przerwać leczenie.

Napady drgawkowe: uważa się, że cholinomimetyki mogą wywoływać uogólnione drgawki. Jednak drgawki mogą być również objawem choroby Alzheimera.

Cholinomimetyki mogą nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe.

Układ oddechowy: Ze względu na działanie cholinomimetyczne, należy zachować ostrożność przepisując inhibitory cholinesterazy pacjentom z astmą lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie.

Należy unikać jednoczesnego podawania chlorowodorku donepezylu z innymi inhibitorami esterazy acetylocholinowej, agonistami lub antagonistami układu cholinergicznego.

Ciężka niewydolność wątroby: Nie ma danych dotyczących pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby.

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować tego leku.

Śmiertelność w otępieniu naczyniopochodnym - badania kliniczne:

Przeprowadzono trzy badania kliniczne trwające 6 miesięcy z udziałem pacjentów spełniających kryteria NINDS-AIREN prawdopodobnej lub możliwej demencji naczyniowej. Kryteria NINDSAIREN zostały stworzone w celu identyfikacji pacjentów, których otępienie wydaje się być spowodowane wyłącznie z przyczyn naczyniowych oraz w celu wykluczenia pacjentów z chorobą Alzheimera. W pierwszym badaniu odsetek zgonów wynosił 2/198 (1,0%) przy dawce 5 mg chlorowodorku donepezylu, 5/206 (2,4%) przy dawce 10 mg chlorowodorku donepezylu oraz 7/199 (3,5%) w przypadku placebo. W drugim badaniu odsetek zgonów wynosił 4/208 (1,9%) przy dawce

5 mg chlorowodorku donepezylu, 3/215 (1,4%) przy dawce 10 mg chlorowodorku donepezylu oraz 1/193 (0,5%) w przypadku placebo. W trzecim badaniu odsetek zgonów wynosił 11/648 (1,7%) przy dawce 5 mg chlorowodorku donepezylu oraz 0/326 (0%) w przypadku placebo. Łączny odsetek zgonów dla tych trzech badań dotyczących demencji naczyniowej w grupie otrzymującej chlorowodorek donepezylu (1,7%) był liczbowo wyższy niż w grupie placebo (1,1%), jednak różnica ta nie była statystycznie znamienna. Większość zgonów pacjentów przyjmujących chlorowodorek donepezylu lub placebo wydaje się wynikać z różnych przyczyn pochodzenia naczyniowego, których można się spodziewać w populacji pacjentów w podeszłym wieku z chorobą naczyniową jako chorobą zasadniczą. Analiza wszystkich poważnych zdarzeń naczyniowych niezakończonych zgonem oraz zakończonych zgonem nie wykazała różnicy w częstości występowania w grupie przyjmującej chlorowodorek donepezylu w porównaniu z placebo.

W łącznej analizie badań choroby Alzheimera (n=4146) oraz w populacji obejmującej badania choroby Alzheimera razem z badaniami innego rodzaju otępienia, włączając w to badania demencji naczyniowej (całkowite n =6888), współczynnik zgonów w grupach placebo liczbowo przewyższał ten współczynnik w grupach przyjmujących chlorowodorek donepezylu.

Stosowanie donepezylu u pacjentów z ciężkim otępieniem w chorobie Alzheimera, innymi rodzajami otępienia lub innymi rodzajami zaburzeń pamięci (np. osłabienie funkcji poznawczych związane z wiekiem) nie zostało zbadane.

Znieczulenie: Chlorowodorek donepezylu, jako inhibitor cholinesterazy, może nasilać zwiotczenie mięśni wywołane przez pochodne sukcynylocholiny podczas znieczulenia.

Układ krążenia: Z uwagi na ich farmakologiczne działanie, inhibitory cholinesterazy mogą wywierać działanie zwiększające napięcie nerwu błędnego i wpływać na częstość akcji serca (np. powodować bradykardię). Powyższe działanie może być szczególnie istotne u pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego lub innymi zaburzeniami przewodzenia nadkomorowego, takimi jak blok zatokowo-przedsionkowy lub przedsionkowo-komorowy.

Opisano przypadki omdleń i napadów padaczkowych. W diagnostyce takich objawów należy wziąć pod uwagę możliwość bloku serca lub dłużej trwające zahamowanie zatokowe.

Układ pokarmowy: Pacjenci o zwiększonym ryzyku rozwoju wrzodów trawiennych, np. z chorobą wrzodową w wywiadzie lub przyjmujący jednocześnie niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), powinni być pytani o dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Badania kliniczne z donepezylem, nie wykazały jednak zwiększenia, w porównaniu z placebo, częstotliwości zapadania na chorobę wrzodową ani krwawienia z przewodu pokarmowego.

Układ moczowo-płciowy: Chociaż nie zostało to zaobserwowane w badaniach klinicznych z donepezylem, cholinomimetyki mogą powodować zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego.

Układ nerwowy:

Złośliwy zespół neuroleptyczny (ang. Neuroleptic Malignant Syndrome, NMS) : w związku ze stosowaniem donepezylu, zwłaszcza u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki przeciwpsychotyczne, zgłaszano bardzo rzadkie przypadki złośliwego zespołu neuroleptycznego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu, charakteryzującego się podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni, zaburzeniami ze strony układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i podwyższoną aktywnością kinazy kreatynowej w surowicy. Innymi jego objawami może być mioglobinuria (rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych) i ostra niewydolność nerek. W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na złośliwy zespół neuroleptyczny, bądź pojawienia się wysokiej gorączki niewyjaśnionego pochodzenia, bez innych klinicznych objawów tego zespołu, należy przerwać leczenie.

Napady drgawkowe: uważa się, że cholinomimetyki mogą wywoływać uogólnione drgawki. Jednak drgawki mogą być również objawem choroby Alzheimera.

Cholinomimetyki mogą nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe.

Układ oddechowy: Ze względu na działanie cholinomimetyczne, należy zachować ostrożność przepisując inhibitory cholinesterazy pacjentom z astmą lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie.

Należy unikać jednoczesnego podawania chlorowodorku donepezylu z innymi inhibitorami esterazy acetylocholinowej, agonistami lub antagonistami układu cholinergicznego.

Ciężka niewydolność wątroby: Nie ma danych dotyczących pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby.

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować tego leku.

Śmiertelność w otępieniu naczyniopochodnym - badania kliniczne:

Przeprowadzono trzy badania kliniczne trwające 6 miesięcy z udziałem pacjentów spełniających kryteria NINDS-AIREN prawdopodobnej lub możliwej demencji naczyniowej. Kryteria NINDSAIREN zostały stworzone w celu identyfikacji pacjentów, których otępienie wydaje się być spowodowane wyłącznie z przyczyn naczyniowych oraz w celu wykluczenia pacjentów z chorobą Alzheimera. W pierwszym badaniu odsetek zgonów wynosił 2/198 (1,0%) przy dawce 5 mg chlorowodorku donepezylu, 5/206 (2,4%) przy dawce 10 mg chlorowodorku donepezylu oraz 7/199 (3,5%) w przypadku placebo. W drugim badaniu odsetek zgonów wynosił 4/208 (1,9%) przy dawce

5 mg chlorowodorku donepezylu, 3/215 (1,4%) przy dawce 10 mg chlorowodorku donepezylu oraz 1/193 (0,5%) w przypadku placebo. W trzecim badaniu odsetek zgonów wynosił 11/648 (1,7%) przy dawce 5 mg chlorowodorku donepezylu oraz 0/326 (0%) w przypadku placebo. Łączny odsetek zgonów dla tych trzech badań dotyczących demencji naczyniowej w grupie otrzymującej chlorowodorek donepezylu (1,7%) był liczbowo wyższy niż w grupie placebo (1,1%), jednak różnica ta nie była statystycznie znamienna. Większość zgonów pacjentów przyjmujących chlorowodorek donepezylu lub placebo wydaje się wynikać z różnych przyczyn pochodzenia naczyniowego, których można się spodziewać w populacji pacjentów w podeszłym wieku z chorobą naczyniową jako chorobą zasadniczą. Analiza wszystkich poważnych zdarzeń naczyniowych niezakończonych zgonem oraz zakończonych zgonem nie wykazała różnicy w częstości występowania w grupie przyjmującej chlorowodorek donepezylu w porównaniu z placebo.

W łącznej analizie badań choroby Alzheimera (n=4146) oraz w populacji obejmującej badania choroby Alzheimera razem z badaniami innego rodzaju otępienia, włączając w to badania demencji naczyniowej (całkowite n =6888), współczynnik zgonów w grupach placebo liczbowo przewyższał ten współczynnik w grupach przyjmujących chlorowodorek donepezylu.