
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 990 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 990 aptekach
Leczenie substytucyjne jako konsekwencja uzależnienia od opioidów u osób dorosłych, w połączeniu z odpowiednią opieką medyczną, społeczną i psychospołeczną.
Jeden mililitr roztworu doustnego zawiera 5 mg lewometadonu chlorowodorku.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu : jeden mililitr roztworu doustnego zawiera 1,5 mg metylu parahydroksybenzoesanu (E218).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1
- Równoczesne stosowanie inhibitorów MAO oraz okres do 2 tygodni od momentu odstawienia tych leków.
- W czasie leczenia lewometadonem nie wolno podawać opioidowych antagonistów lub innych agonistów i (lub) antagonistów (np. pentazocyna i buprenorfina ), z wyjątkiem leczenia przedawkowania.
- Depresja oddechowa.
- Obturacyjne choroby układu oddechowego.
- Pacjenci uzależnieni od leków nieopioidowych.
- Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat.
Często, na początku leczenia substytucyjnego pojawiają się objawy odstawienia leków opioidowych, takie jak: lęk, jadłowstręt, nieskoordynowane i szybkie ruchy, skurcze jelit, depresja, biegunka, wymioty, gorączka, naprzemiennie dreszcze i uderzenia gorąca, ziewanie, gęsia skórka, zmniejszenie masy ciała, tachykardia, katar, kichanie, zwężenie źrenic, rozdrażnienie, zawroty głowy, bóle całego ciała, osłabienie, nadmierne pocenie, zwiększone łzawienie, nudności, niepokój ruchowy, skurcze brzucha i drżenie.
Występowanie działań niepożądanych zostało sklasyfikowane następująco:
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Nie znana |
(> 1/10) (> 1/100 do < 1/10) (> 1/1000 do < 1/100) (> 1/10 000 do < 1/1000) (< 1/10 000) (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) |
||||
Klasyfikacja układów i narządów ( MedDRA ) |
Częstość |
Zdarzenie niepożądane |
|||
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
Niezbyt często do często |
Brak apetytu. |
|||
Zaburzenia układu nerwowego |
Niezbyt często do często |
Zawroty głowy, uspokojenie polekowe, stan splątania, dezorientacja, bóle głowy, bezsenność, niepokój ruchowy, zmniejszenie libido i (lub) potencji, euforia, dysforia. |
|||
Zaburzenia oka |
Niezbyt często do często |
Zaburzenia widzenia. |
|||
Zaburzenia serca |
Niezbyt często do często |
Kołatanie serca, bradykardia. |
|||
Rzadko do bardzo rzadko |
Zaburzenia rytmu serca (utrata przytomności), zatrzymanie akcji serca. |
||||
Zaburzenia naczyniowe |
Rzadko do bardzo rzadko |
Ortostatyczne niedociśnienie tętnicze, zaburzenia krążenia, wstrząs, sączące krwawienie. |
|||
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
Niezbyt często do często |
Depresja oddechowa. |
|||
Rzadko do bardzo rzadko |
Zatrzymanie oddechu. |
||||
Zaburzenia żołądka i jelit |
Niezbyt często do często |
Wymioty, nudności, suchość w ustach, zaparcia. |
|||
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
Niezbyt często do często |
Skurcz dróg żółciowych. |
|||
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
Niezbyt często do często |
Pokrzywka i inne rodzaje wysypki skórnej, świąd. |
|||
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
Niezbyt często do często |
Zmniejszona objętość moczu, trudności w oddawaniu moczu. |
|||
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
Niezbyt często do często |
Nadmierne pocenie, omdlenia, osłabienie, obrzęki. |
|||
Rzadko do bardzo rzadko |
Uderzenia gorąca. |
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl @urpl.gov.pl.
Dokładna ocena wskazań i szczegółowa kontrola medyczna są konieczne w następujących przypadkach:
- Ciąża i okres karmienia piersią (patrz CHPL : punkt 4.6).
- Zmniejszona świadomość.
- Równoczesne stosowanie produktów leczniczych lub substancji działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy i odpowiednio oddechowy.
- Stany chorobowe, w których należy unikać depresji oddechowej.
- Umiarkowane do ciężkich zaburzenia ośrodka oddechowego i oddychania.
- Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe.
- Niedociśnienie w przypadku hipowolemii.
- Rozrost gruczołu krokowego z zatrzymaniem moczu.
- Zapalenie trzustki.
- Zaburzenia dróg żółciowych.
- Niedrożność i zapalne choroby jelit.
- Guz chromochłonny.
- Niedoczynność tarczycy.
- Znane lub podejrzewane wydłużenie odstępu QT bądź zaburzenia równowagi elektrolitowej, w szczególności hypokaliemia.
- Bradykardia.
- Terapia lekami przeciwarytmicznymi klasy I i III.
Lewometadon należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub sercem płucnym, a w przypadkach indywidualnych: ze znacznie zmniejszoną rezerwą oddechową, wcześniejszym zaburzeniem czynności oddechowej, hipoksją czy hiperkapnią. Nawet standardowe terapeutyczne dawki leków opioidowych mogą zmniejszyć czynność ośrodka oddechowego u tych pacjentów, podczas gdy jednocześnie opór oddechowy może się zwiększyć aż do wystąpienia bezdechu. U pacjentów szczególnie podatnych na takie atopowe odczyny mogą wystąpić: zaostrzenie wcześniej istniejącej astmy, wysypki skórne i zmieniona liczba krwinek (eozynofilia).
Działanie leków opioidowych powodujące depresję układu oddechowego oraz zwiększenie ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego może zostać istotnie zwiększone w przypadku istniejącego wcześniej zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego . Mając na uwadze profil terapeutyczny lewometadonu będącego agonistą receptorów substancję czynną należy stosować z niezwykłą ostrożnością i stosować tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne w leczeniu takich pacjentów.
Stosowanie lewometadonu może powodować uzależnienie. Odstawienie po wielokrotnym przyjmowaniu i (lub) w przypadku uzależnienia od leków opioidowych, bądź stosowania antagonisty opioidowego powoduje wystąpienie objawów odstawienia.
Levomethadone Hydrochloride Molteni przeznaczony jest wyłącznie do stosowania doustnego. Nadużycie poprzez podanie dożylne Levomethadone Hydrochloride Molteni może powodować ciężkie działania niepożądane, takie jak posocznica, zapalenie żył czy zator płucny.
Nadużycie substancji odurzających i substancji psychotropowych w czasie terapii substytucyjnej może prowadzić do sytuacji zagrażających życiu. Należy tego bezwzględnie unikać.
Należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:
- Pacjenci z grup szczególnego ryzyka
Próby samobójcze z wykorzystaniem substancji opioidowych, szczególnie w skojarzeniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, alkoholem i innymi substancjami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy są częścią klinicznych przejawów uzależnienia. Dlatego też należy rozważyć dokonanie indywidualnej oceny oraz zastosowanie schematu leczenia uwzględniającego również okres hospitalizacji w przypadku tych pacjentów, którzy pomimo odpowiednio wdrożonej farmakoterapii, nadal w sposób niekontrolowany przyjmują leki i wykazują uporczywe, wysoce szkodliwe zachowania.
- Ostre schorzenia jamy brzusznej
Generalnie, podobnie jak w przypadku innych agonistów receptora ^ stosowanie lewometadonu u pacjentów z ostrymi schorzeniami jamy brzusznej może zaburzyć rozpoznanie lub kliniczny przebieg choroby. Dlatego też do czasu ustalenia ostatecznego rozpoznania pacjenci z objawami zespołu ostrego brzucha otrzymujący terapię substytucyjną powinni znajdować się pod ścisłą kontrolą lekarza.
- Zaburzenia rytmu serca
Zgłaszano przypadki wydłużenia odstępów QT i torsade de pointes w czasie leczenia metadonem, w szczególności po dużych dawkach (> 100 mg/dobę) oraz lewometadonem . U pacjentów, u których potencjalne korzyści z leczenia lewometadonem są większe niż ryzyko częstoskurczu, należy przed rozpoczęciem badania i dwa tygodnie po jego rozpoczęciu wykonać badanie EKG, by ocenić i określić wpływ działania lewometadonu na odstęp QT . Podobnie zaleca się przeprowadzenie badania EKG przed zwiększeniem dawki.
Ponadto, należy regularnie wykonywać badanie moczu w celu wykrycia możliwego jednoczesnego zażywania substancji odurzających.
Podczas stosowania lewometadonu ważne jest aby pamiętać, iż siła działania lewometadonu jest około dwukrotnie większa niż racematu metadonu (patrz CHPL : także punkt 4.2).
Stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni może powodować pozytywne wyniki testów antydopingowych. Ponadto, stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni , jako substancji dopingującej, może ciężko zaszkodzić zdrowiu pacjenta.
Levomethadone Hydrochloride Molteni zawiera substancję pomocniczą metylu parahydroksybenzoesan (E218), która może wywołać reakcje alergiczne (prawdopodobnie opóźnione).
Dokładna ocena wskazań i szczegółowa kontrola medyczna są konieczne w następujących przypadkach:
- Ciąża i okres karmienia piersią (patrz CHPL : punkt 4.6).
- Zmniejszona świadomość.
- Równoczesne stosowanie produktów leczniczych lub substancji działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy i odpowiednio oddechowy.
- Stany chorobowe, w których należy unikać depresji oddechowej.
- Umiarkowane do ciężkich zaburzenia ośrodka oddechowego i oddychania.
- Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe.
- Niedociśnienie w przypadku hipowolemii.
- Rozrost gruczołu krokowego z zatrzymaniem moczu.
- Zapalenie trzustki.
- Zaburzenia dróg żółciowych.
- Niedrożność i zapalne choroby jelit.
- Guz chromochłonny.
- Niedoczynność tarczycy.
- Znane lub podejrzewane wydłużenie odstępu QT bądź zaburzenia równowagi elektrolitowej, w szczególności hypokaliemia.
- Bradykardia.
- Terapia lekami przeciwarytmicznymi klasy I i III.
Lewometadon należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub sercem płucnym, a w przypadkach indywidualnych: ze znacznie zmniejszoną rezerwą oddechową, wcześniejszym zaburzeniem czynności oddechowej, hipoksją czy hiperkapnią. Nawet standardowe terapeutyczne dawki leków opioidowych mogą zmniejszyć czynność ośrodka oddechowego u tych pacjentów, podczas gdy jednocześnie opór oddechowy może się zwiększyć aż do wystąpienia bezdechu. U pacjentów szczególnie podatnych na takie atopowe odczyny mogą wystąpić: zaostrzenie wcześniej istniejącej astmy, wysypki skórne i zmieniona liczba krwinek (eozynofilia).
Działanie leków opioidowych powodujące depresję układu oddechowego oraz zwiększenie ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego może zostać istotnie zwiększone w przypadku istniejącego wcześniej zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego . Mając na uwadze profil terapeutyczny lewometadonu będącego agonistą receptorów substancję czynną należy stosować z niezwykłą ostrożnością i stosować tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne w leczeniu takich pacjentów.
Stosowanie lewometadonu może powodować uzależnienie. Odstawienie po wielokrotnym przyjmowaniu i (lub) w przypadku uzależnienia od leków opioidowych, bądź stosowania antagonisty opioidowego powoduje wystąpienie objawów odstawienia.
Levomethadone Hydrochloride Molteni przeznaczony jest wyłącznie do stosowania doustnego. Nadużycie poprzez podanie dożylne Levomethadone Hydrochloride Molteni może powodować ciężkie działania niepożądane, takie jak posocznica, zapalenie żył czy zator płucny.
Nadużycie substancji odurzających i substancji psychotropowych w czasie terapii substytucyjnej może prowadzić do sytuacji zagrażających życiu. Należy tego bezwzględnie unikać.
Należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:
- Pacjenci z grup szczególnego ryzyka
Próby samobójcze z wykorzystaniem substancji opioidowych, szczególnie w skojarzeniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, alkoholem i innymi substancjami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy są częścią klinicznych przejawów uzależnienia. Dlatego też należy rozważyć dokonanie indywidualnej oceny oraz zastosowanie schematu leczenia uwzględniającego również okres hospitalizacji w przypadku tych pacjentów, którzy pomimo odpowiednio wdrożonej farmakoterapii, nadal w sposób niekontrolowany przyjmują leki i wykazują uporczywe, wysoce szkodliwe zachowania.
- Ostre schorzenia jamy brzusznej
Generalnie, podobnie jak w przypadku innych agonistów receptora ^ stosowanie lewometadonu u pacjentów z ostrymi schorzeniami jamy brzusznej może zaburzyć rozpoznanie lub kliniczny przebieg choroby. Dlatego też do czasu ustalenia ostatecznego rozpoznania pacjenci z objawami zespołu ostrego brzucha otrzymujący terapię substytucyjną powinni znajdować się pod ścisłą kontrolą lekarza.
- Zaburzenia rytmu serca
Zgłaszano przypadki wydłużenia odstępów QT i torsade de pointes w czasie leczenia metadonem, w szczególności po dużych dawkach (> 100 mg/dobę) oraz lewometadonem . U pacjentów, u których potencjalne korzyści z leczenia lewometadonem są większe niż ryzyko częstoskurczu, należy przed rozpoczęciem badania i dwa tygodnie po jego rozpoczęciu wykonać badanie EKG, by ocenić i określić wpływ działania lewometadonu na odstęp QT . Podobnie zaleca się przeprowadzenie badania EKG przed zwiększeniem dawki.
Ponadto, należy regularnie wykonywać badanie moczu w celu wykrycia możliwego jednoczesnego zażywania substancji odurzających.
Podczas stosowania lewometadonu ważne jest aby pamiętać, iż siła działania lewometadonu jest około dwukrotnie większa niż racematu metadonu (patrz CHPL : także punkt 4.2).
Stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni może powodować pozytywne wyniki testów antydopingowych. Ponadto, stosowanie Levomethadone Hydrochloride Molteni , jako substancji dopingującej, może ciężko zaszkodzić zdrowiu pacjenta.
Levomethadone Hydrochloride Molteni zawiera substancję pomocniczą metylu parahydroksybenzoesan (E218), która może wywołać reakcje alergiczne (prawdopodobnie opóźnione).
W przypadku jednoczesnego stosowania lewometadonu z innymi produktami leczniczymi lub substancjami, należy wziąć pod uwagę następujące interakcje:
Zwiększenie depresyjnego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy i możliwe wystąpienie depresji oddechowej w przypadku jednoczesnego stosowania z następującymi produktami leczniczymi lub innymi substancjami:
- lekami przeciwbólowymi działającymi ośrodkowo (także innymi opioidowymi lekami przeciwbólowymi)
- alkoholem
- pochodnymi fenotiazyny
- benzodiazepinami
- barbituranami i innymi nasennymi lekami oraz odpowiednio substancjami odurzającymi - trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi.
W przypadku leczenia inhibitorami MAO w ciągu 14 dni przed zastosowaniem opioidów (petydyny), zgłaszane były przypadki zagrażające życiu wpływu na ośrodkowy układ nerwowy, oddychanie i krążenie związane z objawami depresji lub pobudzenia. Reakcji tych nie można wykluczyć w trakcie stosowania lewometadonu .
Działanie lewometadonu może nasilić stosowanie przeciwnadciśnieniowych substancji czynnych, takich jak:
- rezerpina
- klonidyna
- urapidyl - prazosyna.
W przypadku stosowania lewometadonu z poniższymi produktami leczniczymi i substancjami hamującymi metabolizm enzymatyczny lewometadonu w wątrobie (układ cytochromu P450), może wystąpić zwiększenie stężenia lewometadonu w osoczu oraz przedłużenie jego działania:
- cymetydyna
- leki przeciwgrzybicze - leki przeciwarytmiczne - środki antykoncepcyjne.
Przy jednoczesnym stosowaniu produktów leczniczych i substancji nasilających metabolizm enzymatyczny lewometadonu w wątrobie, wystąpić może zmniejszenie stężenia lewometadonu w osoczu i skrócenie czasu jego działania. Substancje te to np.:
- karbamazepina
- fenobarbital
- fenytoina - ryfampicyna
- flunitrazepam.
Istnieje możliwość wystąpienia objawów odstawienia.
U pacjentów uzależnionych od heroiny lub u pacjentów w trakcie leczenia metadonem, pentazocyna i buprenorfina mogą powodować zespół odstawienia (patrz CHPL : również punkt 4.3). Nie wolno stosować buprenorfiny wcześniej niż przed upływem 20 godzin od odstawienia Levomethadone Hydrochloride Molteni .
Levomethadone Hydrochloride Molteni wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, gdyż może powodować zawroty głowy i zmniejszać czujność.
Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn podczas przyjmowania Levomethadone Hydrochloride Molteni . Czas, po którym takie czynności mogą być bezpiecznie wznowione w dużej mierze zależy od pacjenta i musi na to zezwolić lekarz.
W szczególności u pacjentów nietolerujących leków opioidowych (przede wszystkim u dzieci), wystąpić może niebezpieczne zatrucie, także w przypadku dawek mniejszych niż te podane w terapii substytucyjnej: u dzieci w wieku do 5 lat zatrucie może wystąpić począwszy od 0,5 mg lewometadonu , u starszych dzieci począwszy od około 1,5 mg, a u dorosłych nietolerujących leków opioidowych począwszy od około 10 mg.
Zalecane jest zmniejszenie dawki u pacjentów wykazujących oznaki i objawy nadmiernego działania lewometadonu , charakteryzujące się takimi zaburzeniami, jak: „uczucie wesołości", zaburzona zdolność koncentracji, senność i możliwe zawroty głowy podczas stania.
Ponadto przedawkowanie charakteryzuje się depresją oddechową (oddech Cheyne-Stokesa, cyjanoza), nadmierną sennością z tendencją do zmniejszonej świadomości, a nawet śpiączką, zwężeniem źrenic, zwiotczeniem mięśni szkieletowych, zimną i wilgotną skórą oraz czasami bradykardią i niedociśnieniem. Ciężkie zatrucia mogą spowodować zatrzymanie oddychania, niewydolność krążenia, zatrzymanie akcji serca i zgon.
Obligatoryjna jest natychmiastowa pomoc w oddziale ratunkowym lub na oddziale intensywnej opieki medycznej (np. intubacja i wentylacja). Do leczenia objawów zatrucia można użyć specyficznych antagonistów receptora opioidowego (np. naloksonu ). Dawki poszczególnych antagonistów receptora opioidowego są różne. W szczególności istotne jest wzięcie pod uwagę, iż lewometadon może mieć długotrwałe działanie depresyjne na układ oddechowy (do 75 godzin), podczas gdy antagoniści receptora opioidowego działają znacznie krócej (od 1 do 3 godzin). Dlatego też w momencie zmniejszenia skutków działania antagonistów, może być konieczne ponowienie wstrzyknięcia. Konieczne może być podjęcie kroków zapobiegających utracie temperatury i utrzymanie odpowiedniej objętości wewnatrznaczyniowej.
W przypadku doustnego zatrucia lewometadonem , płukanie żołądka można przeprowadzić tylko po podaniu antagonisty. Szczególnie istotne jest zabezpieczenie dróg oddechowych poprzez intubację zarówno w przypadku płukania żołądka, jak i przed podaniem antagonistów (możliwe wystąpienie wymiotów). W leczeniu zatruć alkoholem nie można stosować barbituranów, bemegridu , fenotiazyny i skopolaminy.
Lewometadon nie podlega dializie.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Levomethadone Hydrochloride Molteni może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Levomethadone Hydrochloride Molteni nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Levomethadone Hydrochloride Molteni jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Levomethadone Hydrochloride Molteni nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Levomethadone Hydrochloride Molteni nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Levomethadonum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: