
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
• nadciśnienie pierwotne;
• obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego, obrzęki pochodzenia nerkowego.
Jedna tabletka zawiera 5 mg torasemidu (Torasemidum).
Tabletki 5 mg zawierają 58,44 mg laktozy jednowodnej w tabletce.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
• nadwraŜliwość na torasemid, pochodne sulfonylomocznika lub którykolwiek składnik leku,
• zaburzenia czynności nerek z bezmoczem;
• śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe;
• niedociśnienie tętnicze;
• nadwraŜliwość na torasemid, pochodne sulfonylomocznika lub którykolwiek składnik leku;
• zaburzenia akcji serca;
• ciąŜa i laktacja.
Zaburzenia metabolizmu i odŜywiania
Podobnie jak w przypadku innych leków moczopędnych, w zaleŜności od wielkości stosowanej dawki i czasu leczenia pojawić się mogą zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, zwłaszcza przy stosowaniu diety niskosodowej. MoŜe wystąpić hipokaliemia, zwłaszcza przy diecie ubogiej w potas, przy towarzyszących wymiotach, biegunce, stosowaniu duŜej ilości środków przeczyszczających, a takŜe w przypadku zaburzeń czynności wątroby.
Przy znacznej diurezie, szczególnie na początku leczenia, a takŜe u pacjentów w podeszłym wieku mogą pojawić się objawy utraty elektrolitów i płynów, takie jak bóle i zawroty głowy, spadki ciśnienia, osłabienie, senność, stany splątania, utrata apetytu, kurcze mięśniowe. MoŜe okazać się konieczna zmiana dawki leku.
Torasemid moŜe powodować zwiększenie stęŜenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów w osoczu.
Mogą zaostrzyć się objawy kwasicy metabolicznej.
Zaburzenia naczyniowe
W pojedynczych przypadkach dochodziło do powikłań zakrzepowych i zaburzeń krąŜenia, spowodowanych zagęszczeniem krwi.
Zaburzenia Ŝołądka i jelit
Mogą wystąpić zaburzenia Ŝołądkowo-jelitowe, a w pojedynczych przypadkach - zapalenie trzustki.
Suchość błon śluzowych jamy ustnej
Zaburzenia nerki i dróg moczowych
U pacjentów z zaburzeniami w odpływie moczu, moŜe dochodzić do jego nagłego zatrzymania.
MoŜe pojawić się zwiększenie stęŜenia mocznika i kreatyniny w osoczu krwi.
Zaburzenia wątroby i dróg Ŝółciowych
Torasemid moŜe powodować zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych np. gammaGT (gamma-glutamylotransferaza).
Badania diagnostyczne
Donoszono o pojedynczych przypadkach zmniejszenia liczby czerwonych i białych krwinek, a takŜe płytek krwi.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
W pojedynczych przypadkach moŜe dochodzić do reakcji alergicznych, takich jak świąd, wysypka i nadwraŜliwość na światło.
Zaburzenia układu nerwowego
Mogą pojawić się pojedyncze przypadki zaburzeń widzenia i słuchu (szumy uszne, utrata słuchu).
Rzadko donoszono o parestezjach kończyn.
Dawkowanie Dorośli:
Nadciśnienie pierwotne
Zaleca się stosować dawkę 2,5 mg doustnie 1 raz na dobę. JeŜeli istnieje taka potrzeba, dawkę moŜna zwiększyć do 5 mg 1 raz na dobę. Przeprowadzone badania sugerują, Ŝe dawki większe od 5 mg na dobę nie prowadzą do dalszego obniŜenia ciśnienia krwi. Maksymalny efekt terapeutyczny osiągany jest po około 12 tygodniowym leczeniu.
Obrzęki
Zwykle stosuje się 5 mg doustnie 1 raz na dobę. JeŜeli konieczne, dawkę moŜna zwiększyć stopniowo do 20 mg 1 raz na dobę. W indywidualnych, wyjątkowych przypadkach stosowano 40 mg na dobę.
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie ma potrzeby dostosowania dawkowania.
Stosowanie u dzieci
Brak doświadczeń klinicznych stosowania torasemidu w tej grupie wiekowej.
Stosowanie leku u pacjentów z niewydolnością wątroby
Podczas leczenia torasemidem, pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni być pod specjalną kontrolą ze względu na ryzyko zwiększenia stęŜenia torasemidu we krwi.
Przed rozpoczęciem leczenia torasemidem naleŜy przywrócić równowagę wodno-elektrolitową
(hipokaliemia, hiponatremia, hipowolemia) i usunąć przyczynę zaburzenia w oddawaniu moczu. Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularną kontrolę gospodarki wodnoelektrolitowej, stęŜenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi.
Zaleca się dokładną kontrolę pacjentów ze skłonnością do zwiększonego stęŜenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemii) i skazy moczanowej.
NaleŜy kontrolować metabolizm węglowodanów u pacjentów z utajoną lub jawną cukrzycą.
Produkt zawiera laktozę jednowodną, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Przed rozpoczęciem leczenia torasemidem naleŜy przywrócić równowagę wodno-elektrolitową
(hipokaliemia, hiponatremia, hipowolemia) i usunąć przyczynę zaburzenia w oddawaniu moczu. Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularną kontrolę gospodarki wodnoelektrolitowej, stęŜenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi.
Zaleca się dokładną kontrolę pacjentów ze skłonnością do zwiększonego stęŜenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemii) i skazy moczanowej.
NaleŜy kontrolować metabolizm węglowodanów u pacjentów z utajoną lub jawną cukrzycą.
Produkt zawiera laktozę jednowodną, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
JeŜeli torasemid stosowany jest jednocześnie z glikozydami nasercowymi moŜe dochodzić do zwiększenia wraŜliwości mięśnia sercowego na te leki, z powodu obniŜenia stęŜenia potasu i (lub) magnezu w osoczu.
W połączeniu z mineralo- i glikokortykosteroidami oraz środkami przeczyszczającymi moŜe powodować zwiększenie wydalania potasu z moczem.
Podobnie, jak w przypadku innych leków diuretycznych, moŜe wystąpić nasilenie działania obniŜającego ciśnienie krwi podawanych jednocześnie leków przeciwnadciśnieniowych.
Torasemid, zwłaszcza w duŜych dawkach moŜe zwiększać toksyczność antybiotyków aminoglikozydowych, cisplatyny, nefrotoksyczność cefalosporyn oraz kardio- i neurotoksyczność litu. Działanie leków zwiotczających mięśnie zawierających kurarę oraz działanie teofiliny moŜe ulec nasileniu podczas jednoczesnego stosowania z torasemidem.
U pacjentów otrzymujących duŜe dawki salicylanów moŜe zwiększać się ich toksyczność. Osłabieniu ulegać moŜe działanie leków przeciwcukrzycowych.
Zastosowanie inhibitorów angiotensyny po leczeniu torasemidem, albo rozpoczęcie terapii skojarzonej tymi lekami, moŜe powodować przemijające spadki ciśnienia. Efekt ten moŜe być zminimalizowany poprzez zmniejszenie początkowej dawki inhibitora angiotensyny i (lub) zmniejszenie dawki albo czasowe odstawienie torasemidu.
Torasemid moŜe zwiększać reaktywność tętnic na leki obkurczające naczynia (np. adrenalina, noradrenalina).
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. indometacyna) i probenecyd mogą zmniejszać działanie moczopędne i hipotensyjne torasemidu.
Nie badano jednoczesnego podawania torasemidu i cholestyraminy u ludzi, ale w badaniach na zwierzętach stwierdzano zmniejszenie absorpcji torasemidu.
Jak w przypadku innych leków wpływających na ciśnienie krwi pacjenci, u których występują zawroty głowy lub podobne objawy, nie powinni prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu.
Objawy
Typowy obraz przedawkowania torasemidu nie jest znany. W przypadku przedawkowania moŜe wystąpić znaczna diureza z niebezpieczeństwem utraty płynów i elektrolitów, a w następstwie senność, stany splątania, spadek ciśnienia krwi, zapaść krąŜenia. Mogą pojawić się zaburzenia Ŝołądkowo-jelitowe.
Leczenie
Brak jest specyficznej odtrutki. Objawy przedawkowania wymagają zmniejszenia dawki lub odstawienia leku, z jednoczesnym podaniem płynów i elektrolitów.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Zamiast tego leku można wybrać jeden z 5 zamienników. Kupując najtańszy z nich zaoszczędzisz 13,44 zł.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Diuver w aptekach waha się od 0,00 do 21,91 zł zł i może się różnić w zależności od odpłatności lub uprawnień dodatkowych (np.: Inwalida wojenny i rodzina, Pełniący obowiązki obronne).
Diuver jest refundowany. Warunki refundacji mogą zależeć od wskazań medycznych zawartych w decyzji refundacyjnej, wieku pacjenta, uprawnień pacjenta, niepełnosprawności pacjenta lub decyzji lekarza.
Diuver jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Diuver nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Diuver nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Torasemidum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: