Ondansetron Bluefish tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej | 8 mg | 10 tabl.

Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 8 mg ondansetronu (Ondansetronum). Substancje pomocnicze:

Aspartam (E951) 1,76 mg w każdej 8 mg tabletce. Sorbitol (E420) do 16,884 mg w każdej 8 mg tabletce. Glukoza i siarki dwutlenek (E220).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na ondansetron lub na innych wybiórczych antagonistów receptora 5-HT3 (np. granisetron, dolasetron) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Działania niepożądane wymieniono poniżej z zachowaniem podziału według układów narządów i częstości występowania.

Kategorie częstości występowania zdefiniowano jako: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100, < 1/10), niezbyt często (> =1/1000, < 1/100), rzadko (> =1/10 000 i < 1/1000) oraz bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym również pojedyncze przypadki.

Kategorie częstości występowania działań niepożądanych określone jako bardzo często, często i niezbyt często określono przede wszystkim na podstawie badań klinicznych. Uwzględniono częstość występowania działań niepożądanych w grupie otrzymującej placebo. Dane dotyczące działań niepożądanych zgłaszanych rzadko i bardzo rzadko pochodzą głównie z raportów z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.

Podane poniżej częstości występowania oszacowano w odniesieniu do standardowych, zalecanych dawek ondansetronu, w zależności od wskazania i postaci produktu.

Zaburzenia serca:

Niezbyt często: Zaburzenia rytmu serca, ból w klatce piersiowej z lub bez obniżenia odcinka ST w EKG, bradykardia.

Bardzo rzadko opisywano przemijające zmiany w zapisie EKG, obejmujące wydłużenie odstępu QT.

Zaburzenia układu nerwowego:

Bardzo często: Ból głowy

Niezbyt często: Obserwowano drgawki, zaburzenia ruchowe, w tym objawy ze strony układu pozapiramidowego, jak reakcje dystoniczne, napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych i dyskineza bez istotnego, trwałego wpływu na stan kliniczny pacjenta

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

Niezbyt często: Czkawka

Zaburzenia żołądka i jelit:

Często: Zaparcia

Zaburzenia naczyniowe:

Często: Uczucie gorąca lub nagle zaczerwienienie skóry

Niezbyt często: Obniżenie ciśnienia tętniczego

Zaburzenia układu immunologicznego:

Rzadko: Reakcje natychmiastowej nadwrażliwości, niekiedy o ciężkim przebiegu, w tym reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

Niezbyt często: Bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Te działania niepożądane obserwowane były przede wszystkim u pacjentów otrzymujących chemioterapię z cisplatyną.

Rzadko: Zawroty głowy w trakcie podawania dożylnego, którym w większości przypadków można zapobiec lub spowodować ich ustąpienie poprzez wydłużenie czasu wlewu.

Zaburzenia oka:

Rzadko: Przemijające zaburzenia widzenia (np. zamazane widzenie) podczas podawania dożylnego. Bardzo rzadko: Przemijająca utrata wzroku, przede wszystkim podczas podawania dożylnego. W większości przypadków ślepota ustępowała w ciągu 20 minut. Większość pacjentów przyjmowała chemioterapeutyki, w tym cisplatynę. W niektórych przypadkach przemijającej utraty wzroku opisywano jej korowe pochodzenie.

Do stosowania doustnego.

Tabletkę ulegającą rozpadowi w jamie ustnej należy położyć na języku, gdzie w ciągu kilku sekund rozpuści się.

Do stosowania w różnych schematach dawkowania dostępne są inne moce oraz postaci produktu.

Nudności i wymioty wywoływane przez chemioterapię i radioterapię

Dorośli:

Siła wymiotnego działania terapii przeciwnowotworowej różni się w zależności od dawki leku i od wspólnego działania chemioterapii i radioterapii stosowanych w skojarzonym leczeniu przeciwnowotworowym. Droga podania i dawka ondansetronu powinny być dobierane elastycznie, według zasad podanych poniżej.

Chemioterapia o działaniu wymiotnym i radioterapia:

Pacjentom, u których stosuje się chemioterapię o działaniu wymiotnym lub radioterapię, ondansetron może być podawany zarówno doustnie, jak i dożylnie.

U większości pacjentów, otrzymujących chemioterapię o działaniu wymiotnym lub radioterapię ondansetron należy początkowo podawać dożylnie, bezpośrednio przed rozpoczęciem leczenia, a następnie doustnie w dawce 8 mg co 12 godzin.

Podanie doustne: 8 mg na 1 do 2 godzin przed rozpoczęciem leczenia, a następnie 8 mg po 12 godzinach.

W celu zapobiegania wymiotom opóźnionym lub przedłużającym się po pierwszych 24 godzinach, należy kontynuować leczenie doustne do 5 dni po zakończeniu terapii. Zalecana dawka doustna wynosi 8 mg dwa razy na dobę.

Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym:

Pacjentom, u których stosuje się chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny, ondansetron można podawać dożylnie.

W celu zapobiegania wymiotom opóźnionym lub przedłużającym się po pierwszych 24 godzinach, należy kontynuować leczenie doustne do 5 dni po zakończeniu terapii. Zalecana doustna dawka wynosi 8 mg dwa razy na dobę.

Dzieci (w wieku 2 lat i powyżej! i młodzież (< 18 lat):

Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci jest ograniczone. Dzieciom w wieku powyżej 2 lat ondansetron można podawać w pojedynczej dawce dożylnej 5 mg/m2, przez 15 minut bezpośrednio przed chemioterapią, a następnie 4 mg doustnie po 12 godzinach. Doustne podawanie produktu w dawce odpowiedniej do powierzchni ciała należy kontynuować do 5 dni po zakończeniu kursu leczenia. Dzieci o całkowitej powierzchni ciała od 0,6 do 1,2 m2 powinny otrzymywać ondansetron w dawce 4 mg dwa razy na dobę, a dzieci o powierzchni ciała powyżej 1,2 m2 powinny otrzymywać 8 mg dwa razy na dobę.

Dzieci:

Nudności i wymioty wywoływane przez chemioterapię u dzieci w wieku > = 6 miesięcy i u młodzieży Dawkowanie w przypadku nudności i wymiotów wywoływanych przez chemioterapię może być ustalone na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała - patrz poniżej. Dawkowanie dostosowane do masy ciała wymaga zastosowania większych dawek dobowych, niż w przypadku dawkowania dostosowanego do powierzchni ciała - patrz punkt 4.4 i 5.1.

Brak danych z badań klinicznych z grupą kontrolną, dotyczących stosowania ondansetronu w zapobieganiu wymiotom opóźnionym lub przedłużającym się, wywołanym przez chemioterapię. Brak danych z badań klinicznych z grupą kontrolną, dotyczących stosowania ondansetronu w zapobieganiu wymiotom wywołanym przez radioterapię u dzieci.

Dawkowanie dostosowane do powierzchni ciała:

Ondansetron należy podawać w pojedynczej dawce dożylnej 5 mg/m2 bezpośrednio przed chemioterapią. Dawka dożylna nie powinna być większa niż 8 mg.

Doustne podawanie produktu w dawce odpowiedniej do powierzchni ciała należy kontynuować do 5 dni po zakończeniu kursu leczenia. Patrz tabela 1 poniżej.

Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki 32 mg stosowanej u dorosłych.

Tabela 1: Dawkowanie dostosowane do powierzchni ciała w przypadku nudności i wymiotów wywoływanych przez chemioterapie u dzieci w wieku > = 6 miesięcy i młodzieży

a Dawka dożylna nie powinna być większa niż 8 mg.

b Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki 32 mg stosowanej u dorosłych.

Dawkowanie dostosowane do masy ciała

Dawkowanie dostosowane do masy ciała wymaga zastosowania większych dawek dobowych, niż w przypadku dawkowania dostosowanego do powierzchni ciała - patrz punkt 4.4 i 5.1.

Ondansetron należy podawać w pojedynczej dawce dożylnej 0,15 mg/kg m.c. bezpośrednio przed chemioterapią. Dawka dożylna nie powinna być większa niż 8 mg.

Można podać dwie dodatkowe dawki dożylne w odstępach czterogodzinnych. Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki 32 mg stosowanej u dorosłych. Doustne podawanie produktu można rozpocząć 12 godzin później i kontynuować do 5 dni. Patrz tabela 2 poniżej.

Tabela 2: Dawkowanie dostosowane do masy ciała w przypadku nudności i wymiotów wywoływanych przez chemioterapię u dzieci w wieku > = 6 miesięcy i młodzieży

a Dawka dożylna nie powinna być większa niż 8 mg.

b Całkowita dawka nie może przekroczyć dawki 32 mg stosowanej u dorosłych.

Pacjenci w wieku podeszłym:

Ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat, nie jest wymagana zmiana dawki, częstości podawania lub drogi podania.

Należy zapoznać się również z informacjami zawartymi w punkcie ?Szczególne populacje pacjentów".

Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym

Dorośli:

Zapobieganie nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym

W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym ondansetron może być podawany doustnie lub dożylnie.

Podanie doustne: 16 mg na godzinę przed znieczuleniem.

Alternatywnie: 8 mg na godzinę przed znieczuleniem, a następnie dwie dalsze dawki po 8 mg w odstępach co osiem godzin.

Leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym

W leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zaleca się podawanie produktu drogą dożylną.

Dzieci (w wieku 2 lat i powyżej i młodzież (< 18 lat)

W zapobieganiu oraz leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zaleca się podanie produktu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.

Dzieci:

Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku > = 1 miesiąca i u młodzieży

Postaci doustne:

Nie przeprowadzono badań dotyczących podawania doustnego ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym; w takich przypadkach zaleca się podanie produktu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.

Wstrzyknięcie!

W zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym u dzieci poddanych zabiegowi operacyjnemu w znieczuleniu ogólnym można podać ondansetron w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (nie krócej niż przez 30 sekund) w pojedynczej dawce od 0,1 mg/kg m.c. do maksymalnie 4 mg przed lub po wprowadzeniu do znieczulenia.

Brak doświadczeń dotyczących leczenia nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Doświadczenie dotyczące stosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u pacjentów w podeszłym wieku jest ograniczone, niemniej jednak, ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat, otrzymujących chemioterapię.

Należy zapoznać się również z informacjami zawartymi w punkcie ?Szczególne populacje pacjentów".

Szczególne populacje pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Nie jest wymagana zmiana dawki, częstości podawania lub drogi podania produktu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

U pacjentów umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami wątroby klirens ondansetronu jest znacząco zmniejszony, a okres półtrwania produktu w surowicy znacząco wydłużony. Dlatego też w tej grupie pacjentów nie należy przekraczać dawki dobowej 8 mg.

Pacjenci z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny:

U pacjentów określanych jako osoby wolno metabolizujące sparteinę i debryzochinę, okres półtrwania ondansetronu nie jest zmieniony. Oznacza to, że w tej grupie pacjentów powtarzane dawkowanie powoduje uzyskanie ekspozycji na produkt leczniczy, nie różniącej się od występującej w ogóle populacji. Nie jest wymagana zmiana dawki i częstości podawania produktu.

Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, którzy wykazywali nadwrażliwość na innych wybiórczych antagonistów receptorów 5HT3.

Pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy dokładnie obserwować po podaniu produktu, ponieważ wiadomo, że ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego.

Bardzo rzadko i przede wszystkim podczas dożylnego stosowania ondansetronu opisywano przemijające zmiany w zapisie EKG, obejmujące wydłużenie odstępu QT. Dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca lub z zaburzeniami przewodzenia, u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne lub beta-adrenolityki oraz u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami elektrolitowymi.

Dzieci:

Zdarzenia ze strony układu oddechowego należy leczyć objawowo a klinicysta powinien zwrócić szczególną uwagę na te zdarzenia, ponieważ mogą one być prekursorami reakcji nadwrażliwości. Dzieci otrzymujące ondansetron jednocześnie ze środkami hepatotoksycznymi należy dokładnie kontrolować pod kątem zaburzeń czynności wątroby.

Nudności i wymioty wywoływane przez chemioterapię

W przypadku dawkowania w mg/kg mc. i podawania trzech dawek w odstępach czterogodzinnych, całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku zastosowania pojedynczej dawki 5 mg/m2 z następczym podaniem dawki doustnej. W badaniach klinicznych nie przeprowadzono porównania skuteczności tych dwóch różnych schematów dawkowania. Skrzyżowane porównanie badań wskazuje na podobną skuteczność obu schematów - patrz punkt 5.1.

Ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych:

Aspartam, zawierający źródło fenyloalaniny. Ponieważ aspartam jest metabolizowany do fenyloalaniny, może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

Produkt zawiera sorbitol. mannitol i glukozę, dlatego pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Esencja zapachowa, truskawkowa zawiera dwutlenek siarki (E220), który może w rzadkich przypadkach powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.

Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, którzy wykazywali nadwrażliwość na innych wybiórczych antagonistów receptorów 5HT3.

Pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy dokładnie obserwować po podaniu produktu, ponieważ wiadomo, że ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego.

Bardzo rzadko i przede wszystkim podczas dożylnego stosowania ondansetronu opisywano przemijające zmiany w zapisie EKG, obejmujące wydłużenie odstępu QT. Dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca lub z zaburzeniami przewodzenia, u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne lub beta-adrenolityki oraz u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami elektrolitowymi.

Dzieci:

Zdarzenia ze strony układu oddechowego należy leczyć objawowo a klinicysta powinien zwrócić szczególną uwagę na te zdarzenia, ponieważ mogą one być prekursorami reakcji nadwrażliwości. Dzieci otrzymujące ondansetron jednocześnie ze środkami hepatotoksycznymi należy dokładnie kontrolować pod kątem zaburzeń czynności wątroby.

Nudności i wymioty wywoływane przez chemioterapię

W przypadku dawkowania w mg/kg mc. i podawania trzech dawek w odstępach czterogodzinnych, całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku zastosowania pojedynczej dawki 5 mg/m2 z następczym podaniem dawki doustnej. W badaniach klinicznych nie przeprowadzono porównania skuteczności tych dwóch różnych schematów dawkowania. Skrzyżowane porównanie badań wskazuje na podobną skuteczność obu schematów - patrz punkt 5.1.

Ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych:

Aspartam, zawierający źródło fenyloalaniny. Ponieważ aspartam jest metabolizowany do fenyloalaniny, może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

Produkt zawiera sorbitol. mannitol i glukozę, dlatego pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Esencja zapachowa, truskawkowa zawiera dwutlenek siarki (E220), który może w rzadkich przypadkach powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.