LANGERIN

Langerin, 500 mg: każda tabletka powlekana zawiera 500 mg metforminy chlorowodorku, co odpowiada 390 mg metforminy

Langerin, 850 mg: każda tabletka powlekana zawiera 850 mg metforminy chlorowodorku, co odpowiada 662,9 mg metforminy

Langerin, 1000 mg: Każda tabletka powlekana zawiera 1000 mg metforminy chlorowodorku, co odpowiada 780 mg metforminy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Produkt leczniczy Langerin jest przeciwwskazany w poniższych stanach:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą leku

• cukrzycowa kwasica ketonowa, stan przedśpiączkowy w cukrzycy

• niewydolność nerek lub zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 60 ml/min)

• ostre stany, które mogą doprowadzić do zaburzeń czynności nerek, takie jak:

- odwodnienie - ciężkie zakażenie

- wstrząs

• ostre lub przewlekłe choroby, które mogą spowodować niedotlenienie tkanek, takie jak:

- niewydolność serca lub niewydolność oddechowa

- niedawno przebyty zawał serca

- wstrząs

• niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm

W trakcie rozpoczynania leczenia najczęstszymi działaniami niepożądanymi są nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha i utrata apetytu, które w większości przypadków ustępują samoistnie. W celu zapobiegania ich wystąpieniu zaleca się przyjmowanie metforminy w 2 lub 3 dawkach na dobę i powolne zwiększanie dawek.

W czasie leczenia metforminą mogą wystąpić następujące działania niepożądane. Częstość ich występowania określono następująco: bardzo często > 1/10; często ≥1/100 do < 1/10; niezbyt często ≥1/1000 do < 1/100; rzadko ≥1/10 000 do < 1/1000; bardzo rzadko < 1/10 000.Nieznana (nie możne być określona na podstawie dostępnych danych).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

Bardzo rzadko: Kwasica mleczanowa (patrz punkt 4.4).

Zmniejszenie wchłaniania witaminy B₁₂ ze zmniejszeniem jej stężenia w surowicy podczas długotrwałego stosowania metforminy. Zaleca się rozważenie takiej etiologii u pacjentów z niedokrwistością megaloblastyczną.

Zaburzenia układu nerwowego: Często:Zaburzenia smaku.

Zaburzenia żołądka i jelit:

Bardzo często:Zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha i utrata apetytu. Te objawy niepożądane występują najczęściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie. Aby zapobiec tym objawom, zalecane jest podawanie metforminy w 2 lub 3 dawkach na dobę w czasie lub po posiłkach. Stopniowe zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

Bardzo rzadko: Pojedyncze przypadki nieprawidłowych wyników badań czynnościowych wątroby lub zapalenie wątroby, ustępujące po przerwaniu leczenia metforminą.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Bardzo rzadko: Reakcje skórne, takie jak rumień, świąd, pokrzywka.

Dzieci i młodzież

Z danych opublikowanych po wprowadzeniu leku do obrotu i kontrolowanych badań klinicznych na ograniczonej populacji dziecięcej w wieku od 10 do 16 lat leczonych przez rok metforminą wynika, że charakter i nasilenie działań niepożądanych jest podobne jak w grupie dorosłych.

Pacjenci dorośli

Monoterapia i leczenie skojarzone z innymi doustnymi preparatami przeciwcukrzycowymi:

• Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg metforminy chlorowodorku, 2 lub 3 razy na dobę, podawane w trakcie lub po posiłkach.

• Po 10 do 15 dniach leczenia należy dostosować dawkę na podstawie pomiarów stężenia glukozy we krwi. Stopniowe zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego.

• Maksymalna zalecana dawka metforminy chlorowodorku to 3 g na dobę, podawane w 3 dawkach podzielonych.

• Jeśli jest planowana zamiana z innego doustnego preparatu przeciwcukrzycowego, należy odstawić poprzednio stosowany lek i rozpocząć leczenie metforminą zgodnie z dawkowaniem wskazanym powyżej.

Leczenie skojarzone z insuliną:

W celu uzyskania lepszej kontroli stężenia glukozy we krwi, metformina i insulina mogą być stosowane jednocześnie. Zazwyczaj dawka początkowa metforminy chlorowodorku to 500 mg lub 850 mg, podawane 2 lub 3 razy na dobę, natomiast dawkę insuliny ustala się na podstawie stężenia glukozy we krwi.

Pacjenci w podeszłym wieku: u pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na możliwość pogorszenia czynności nerek, dawkowanie metforminy powinno być ustalone na podstawie oceny czynności nerek. Podczas leczenia konieczne jest regularne kontrolowanie czynności nerek (patrz punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Monoterapia i leczenie skojarzone z insuliną:

• Produkt leczniczy Langerin można stosować u dzieci w wieku powyżej 10 lat oraz u młodzieży.

• Zazwyczaj dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg metforminy chlorowodorku, jeden raz na dobę, podawane w trakcie lub po posiłkach.

• Po 10 do 15 dniach leczenia należy dostosować dawkę na podstawie pomiaru stężenia glukozy we krwi. Stopniowe zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego. Maksymalna zalecana dawka metforminy chlorowodorku wynosi 2 g na dobę, podawane w 2 lub 3 dawkach podzielonych.

Kwasica mleczanowa

Kwasica mleczanowa jest rzadkim, lecz ciężkim powikłaniem metabolicznym (spowodowanym kumulacją metforminy) o wysokiej śmiertelności w przypadku niezastosowania w porę odpowiedniego leczenia. Odnotowane przypadki kwasicy mleczanowej występowały głównie u pacjentów z cukrzycą i znacznymi zaburzeniami czynności nerek. Kwasicy mleczanowej można i należy zapobiegać poprzez monitorowanie innych sprzyjających czynników ryzyka, takich jak: niedostatecznie kontrolowana cukrzyca, ketoza, długotrwałe głodzenie, nadużywanie alkoholu, niewydolność wątroby oraz inne stany związane z niedotlenieniem.

Rozpoznanie:

Ryzyko kwasicy mleczanowej musi być brane pod uwagę w przypadku niespecyficznych objawów, takich jak kurcze mięśni współistniejące z dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego, bólem brzucha i znacznym osłabieniem.

Następstwem może być oddech kwasiczy, ból brzucha oraz hipotermia i śpiączka. W badaniach diagnostycznych stwierdza się: zmniejszenie pH krwi, stężenie mleczanów w osoczu powyżej 5 mmol/l i zwiększenie luki anionowej oraz zwiększenie stosunku stężenia mleczanów do stężenia pirogronianów we krwi. W przypadku podejrzenia kwasicy metabolicznej należy przerwać stosowanie metforminy i natychmiast poddać pacjenta hospitalizacji (patrz punkt 4.9).

Czynność nerek

Ponieważ metformina jest wydalana przez nerki, przed rozpoczęciem leczenia oraz regularnie w trakcie leczenia należy oznaczać klirens kreatyniny (można go obliczyć na podstawie stężeń kreatyniny w surowicy przy pomocy wzoru Cockcrofta-Gaulta):

- co najmniej raz w roku u pacjentów z prawidłową czynnością nerek,

- co najmniej dwa do czterech razy w roku u pacjentów z klirensem kreatyniny na dolnej granicy normy oraz u osób w podeszłym wieku.

Pogorszenie czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku występuje często i bezobjawowo. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadkach, w których może dojść do zaburzenia czynności nerek, np. na początku stosowania leków obniżających ciśnienie krwi lub leków moczopędnych oraz na początku leczenia niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ).

Podawanie środków kontrastujących zawierających jod

Dożylne podanie środków kontrastujących zawierających jod w trakcie badań radiologicznych może spowodować niewydolność nerek. Może to powodować kumulację metforminy i sprzyjać rozwojowi kwasicy mleczanowej. Leczenie metforminą musi być przerwane przed badaniem i/lub na czas wykonywania badania. Leczenie można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach od badania, jedynie po ponownej ocenie czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona prawidłowa (patrz punkt 4.5).

Zabiegi chirurgiczne

Stosowanie produktu leczniczego Langerin musi być przerwane na 48 godzin przed planowanym zabiegiem chirurgicznym ze znieczuleniem ogólnym, dordzeniowym lub zewnątrzoponowym. Leczenie nie może być wznowione wcześniej niż po upływie 48 godzin od zabiegu lub wznowieniu żywienia doustnego i tylko po stwierdzeniu, że czynność nerek jest prawidłowa.

Dzieci i młodzież

Przed rozpoczęciem leczenia metforminą należy potwierdzić rozpoznanie cukrzycy typu 2. W kontrolowanych badaniach klinicznych trwających jeden rok, nie wykazano wpływu podawania metforminy na rozwój i dojrzewanie, niemniej jednak brak jest badań długoterminowych dotyczących tego zagadnienia. W związku z powyższym, zaleca się uważną obserwację wpływu metforminy na wymienione parametry u dzieci leczonych tym produktem, zwłaszcza u dzieci przed okresem dojrzewania.

Dzieci w wieku od 10 do 12 lat

Do kontrolowanych badań klinicznych prowadzonych u dzieci i młodzieży włączono tylko

15 pacjentów w wieku od 10 do 12 lat. Chociaż skuteczność i bezpieczeństwo stosowania metforminy u tych dzieci nie różni się od skuteczności i bezpieczeństwa u starszych dzieci i młodzieży, zaleca się szczególną ostrożność przy stosowaniu metforminy u dzieci w wieku od 10 do 12 lat.

Inne środki ostrożności

W trakcie stosowania metforminy wszyscy pacjenci powinni przestrzegać zaleceń diety dotyczących regularnego przyjmowania węglowodanów w ciągu całego dnia. Pacjenci z nadwagą powinni stosować dietę niskokaloryczną.

Rutynowe badania laboratoryjne zalecane w cukrzycy należy wykonywać regularnie.

Metformina stosowana w monoterapii nigdy nie wywołuje hipoglikemii, jednak zaleca się ostrożność w przypadku, kiedy jest stosowana jednocześnie z insuliną lub innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodnymi sulfonylomocznika lub meglitynidami).

Kwasica mleczanowa

Kwasica mleczanowa jest rzadkim, lecz ciężkim powikłaniem metabolicznym (spowodowanym kumulacją metforminy) o wysokiej śmiertelności w przypadku niezastosowania w porę odpowiedniego leczenia. Odnotowane przypadki kwasicy mleczanowej występowały głównie u pacjentów z cukrzycą i znacznymi zaburzeniami czynności nerek. Kwasicy mleczanowej można i należy zapobiegać poprzez monitorowanie innych sprzyjających czynników ryzyka, takich jak: niedostatecznie kontrolowana cukrzyca, ketoza, długotrwałe głodzenie, nadużywanie alkoholu, niewydolność wątroby oraz inne stany związane z niedotlenieniem.

Rozpoznanie:

Ryzyko kwasicy mleczanowej musi być brane pod uwagę w przypadku niespecyficznych objawów, takich jak kurcze mięśni współistniejące z dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego, bólem brzucha i znacznym osłabieniem.

Następstwem może być oddech kwasiczy, ból brzucha oraz hipotermia i śpiączka. W badaniach diagnostycznych stwierdza się: zmniejszenie pH krwi, stężenie mleczanów w osoczu powyżej 5 mmol/l i zwiększenie luki anionowej oraz zwiększenie stosunku stężenia mleczanów do stężenia pirogronianów we krwi. W przypadku podejrzenia kwasicy metabolicznej należy przerwać stosowanie metforminy i natychmiast poddać pacjenta hospitalizacji (patrz punkt 4.9).

Czynność nerek

Ponieważ metformina jest wydalana przez nerki, przed rozpoczęciem leczenia oraz regularnie w trakcie leczenia należy oznaczać klirens kreatyniny (można go obliczyć na podstawie stężeń kreatyniny w surowicy przy pomocy wzoru Cockcrofta-Gaulta):

- co najmniej raz w roku u pacjentów z prawidłową czynnością nerek,

- co najmniej dwa do czterech razy w roku u pacjentów z klirensem kreatyniny na dolnej granicy normy oraz u osób w podeszłym wieku.

Pogorszenie czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku występuje często i bezobjawowo. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadkach, w których może dojść do zaburzenia czynności nerek, np. na początku stosowania leków obniżających ciśnienie krwi lub leków moczopędnych oraz na początku leczenia niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ).

Podawanie środków kontrastujących zawierających jod

Dożylne podanie środków kontrastujących zawierających jod w trakcie badań radiologicznych może spowodować niewydolność nerek. Może to powodować kumulację metforminy i sprzyjać rozwojowi kwasicy mleczanowej. Leczenie metforminą musi być przerwane przed badaniem i/lub na czas wykonywania badania. Leczenie można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach od badania, jedynie po ponownej ocenie czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona prawidłowa (patrz punkt 4.5).

Zabiegi chirurgiczne

Stosowanie produktu leczniczego Langerin musi być przerwane na 48 godzin przed planowanym zabiegiem chirurgicznym ze znieczuleniem ogólnym, dordzeniowym lub zewnątrzoponowym. Leczenie nie może być wznowione wcześniej niż po upływie 48 godzin od zabiegu lub wznowieniu żywienia doustnego i tylko po stwierdzeniu, że czynność nerek jest prawidłowa.

Dzieci i młodzież

Przed rozpoczęciem leczenia metforminą należy potwierdzić rozpoznanie cukrzycy typu 2. W kontrolowanych badaniach klinicznych trwających jeden rok, nie wykazano wpływu podawania metforminy na rozwój i dojrzewanie, niemniej jednak brak jest badań długoterminowych dotyczących tego zagadnienia. W związku z powyższym, zaleca się uważną obserwację wpływu metforminy na wymienione parametry u dzieci leczonych tym produktem, zwłaszcza u dzieci przed okresem dojrzewania.

Dzieci w wieku od 10 do 12 lat

Do kontrolowanych badań klinicznych prowadzonych u dzieci i młodzieży włączono tylko

15 pacjentów w wieku od 10 do 12 lat. Chociaż skuteczność i bezpieczeństwo stosowania metforminy u tych dzieci nie różni się od skuteczności i bezpieczeństwa u starszych dzieci i młodzieży, zaleca się szczególną ostrożność przy stosowaniu metforminy u dzieci w wieku od 10 do 12 lat.

Inne środki ostrożności

W trakcie stosowania metforminy wszyscy pacjenci powinni przestrzegać zaleceń diety dotyczących regularnego przyjmowania węglowodanów w ciągu całego dnia. Pacjenci z nadwagą powinni stosować dietę niskokaloryczną.

Rutynowe badania laboratoryjne zalecane w cukrzycy należy wykonywać regularnie.

Metformina stosowana w monoterapii nigdy nie wywołuje hipoglikemii, jednak zaleca się ostrożność w przypadku, kiedy jest stosowana jednocześnie z insuliną lub innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodnymi sulfonylomocznika lub meglitynidami).