Fenoratio 100 kapsułki | 100 mg | 100 kaps.

Każda kapsułka zawiera 100 mg fenofibratu.

Produkt zawiera laktozę jednowodną.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Produkt leczniczy Fenoratio 100 jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

- nadwrażliwość na fenofibrat lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- nadwrażliwość na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub substancji o podobnej strukturze chemicznej, w szczególności ketoprofenu.

- choroby wątroby (z wyjątkiem stłuszczenia wątroby, które jest często występującym objawem hipertriglicerydemii)

- niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min)

- u dzieci poniżej 10 lat

- choroby pęcherzyka żółciowego (kamica żółciowa, zapalnie pęcherzyka żółciowego) -przeciwwskazanie względne

- przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki z wyjątkiem ostrego zapalenia trzustki z powodu ciężkiej hipertriglicerydemii

- ciąża i karmienie piersią.

Częstość występowania działań niepożądanych leków jest określana jak następuje: bardzo częste (> 1/10), częste (> 1/100 do < 1/10), niezbyt częste (> 1/1000 do < 1/100), rzadkie (> 1/10000 do < 1/1000), bardzo rzadkie (< 1/10000) włączając raporty odosobnione.

Zaburzenia żołądka i jelit:

Częste: zaburzenia trawienne, żołądkowe lub jelitowe (bóle brzucha, nudności, wymioty, zaparcia, biegunka i wzdęcia z oddawaniem wiatrów) o umiarkowanej ciężkości. Niezbyt częste: zapalenie trzustki *.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

Częste: umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (patrz punkt 4.4). Niezbyt częste: rozwój kamieni żółciowych.

Bardzo rzadkie: przypadki zapalenia wątroby. W przypadku wystąpienia objawów wskazujących na zapalenie wątroby (np. żółtaczka i świąd) należy przeprowadzić badania laboratoryjne kontrolujące czynność wątroby i odstawić fenofibrat jeśli jest to konieczne (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Niezbyt częste: świąd, wysypka, pokrzywka lub nadwrażliwość na światło. Rzadkie: wyłysienie.

Bardzo rzadkie: w pojedynczych przypadkach może wystąpić (nawet po wielu miesiącach stosowania) reakcja alergiczna na światło w postaci świądu, pęcherzyków lub guzków na

częściach skóry wystawionej na światło słoneczne lub na działanie sztucznego światła UV (lampy opalające).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości:

Rzadkie: rozsiane mialgie, zapalenie mięśni, skurcze i osłabienie mięśni.

Bardzo rzadkie: rabdomioliza.

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt częste: powikłania zakrzepowo-zatorowe (zator tętnicy płucnej, zakrzepica żył głębokich)*.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

Rzadkie: zmniejszenie stężenia hemoglobiny i liczby leukocytów.

Zaburzenia układu nerwowego: Rzadkie: zmniejszenie libido.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Bardzo rzadkie: śródmiąższowe zapalenie płuc.

Badania diagnostyczne:

Niezbyt często: zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika w surowicy krwi.

Pacjenci powinni stosować odpowiednią dietę i inne zalecane niefarmakologiczne metody leczenia.

Dorośli: 2 - 3 kapsułki na dobę, w dawkach podzielonych. Dzieci (powyżej 10 lat):

Brak jest wystarczających badań dotyczących stosowania fenofibratu u dzieci. Typ hiperlipidemii powinien zostać ustalony na podstawie badań genetycznych i biologicznych. Występowanie rodzinnej hiperlipidemii pozwala na wczesne wdrożenie leczenia. Zalecane jest rozpoczęcie leczenia poprzez wdrożenie ścisłej diety przez minimum 3 miesiące.

Jeżeli leczenie farmakologiczne wydaje się być konieczne np. jeśli występuje ciężka hiperlipidemia z towarzyszącymi klinicznymi objawami miażdżycy i (lub) obecnością pozanaczyniowych złogów cholesterolu i (lub) ze zmianami miażdżycowymi sercowo-naczyniowymi u rodziców, które wystąpiły u nich przed 40 rokiem życia fenofibrat może być przepisany tylko przez specjalistę.

Maksymalna zalecana dawka u dzieci powyżej 10 roku życia wynosi 5 mg/kg mc./dobę, czyli

1 kapsułka/20 kg mc./dobę.

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek fenofibrat można zastosować w przypadku precyzyjnie ustalonego wskazania. Dawkę należy zredukować w zależności od stężenia kreatyniny w surowicy krwi, które należy regularnie kontrolować.

Zaleca się zmniejszenie dawki do 1 kapsułki na dobę, jeśli stężenie kreatyniny w osoczu jest większe niż 2 mg/dl.

U pacjentów dializowanych dawkę należy zmniejszyć do 1 kapsułki podawanej, co 2 dni.

Zmniejszenie dawki jest również zalecane w przypadku hipoalbuminemii (jak np. w zespole nerczycowym).

W celu dokładnego ustalenia dawki zaleca się w takich przypadkach oznaczenie stężenia fenofibratu w osoczu krwi, aby uniknąć przedawkowania i spowodowanego tym rozpadu mięśni prążkowanych.

Należy zwracać uwagę na regularne dostarczanie pacjentowi wystarczającej ilości płynów. Sposób podawania

Kapsułki należy połykać w całości, przyjmować w trakcie posiłków, popijając odpowiednią ilością płynów.

Długość leczenia zależy od rodzaju i przebiegu choroby.

Hiperlipidemia, obok nadciśnienia tętniczego i nadużywania nikotyny, uważana jest za jeden z podstawowych czynników ryzyka powstawania i rozwoju arteriosklerozy oraz chorób będących jej następstwem (choroba wieńcowa serca, zaburzenia krążenia mózgowego i obwodowego).

Leczenie hiperlipidemii należy rozpocząć od udzielenia porady dotyczącej odżywiania oraz zidentyfikowania i korygowania czynników ryzyka.

U wielu pacjentów można korzystnie wpłynąć na występujące zaburzenia metabolizmu lipidów za pomocą środków dietetycznych, zmniejszenia masy ciała, zwiększenia aktywności fizycznej i odpowiedniego leczenia współistniejących innych schorzeń metabolicznych. Podczas leczenia fenofibratem należy kontynuować stosowanie tych środków.

Podczas stawiania diagnozy należy wziąć pod uwagę, że stężenie lipidów we krwi zależy od szeregu czynników, takich jak: pora dnia; czas, jaki upłynął od spożycia ostatniego posiłku oraz jego rodzaju; spożywanie alkoholu oraz sytuacje stresowe.

Terapia lekowa hiperlipidemii jest zwykle długotrwała, dlatego decyzję o zastosowaniu takiego leczenia należy podjąć rozważnie z uwzględnieniem indywidualnego stanu pacjenta.

Przed rozpoczęciem podawania fenofibratu należy wdrożyć odpowiednie leczenie schorzeń będących przyczyną wtórnej hipercholesterolemii, takich jak: cukrzyca typu II, niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z utrudnionym odpływem żółci, alkoholizm.

Ostrzeżenia

Uszkodzenie mięśni, włączając bardzo rzadkie przypadki rabdomiolizy były zgłaszane po podaniu fibratów. Uszkodzenia mięśni występują częściej u pacjentów z hipoalbuminemią i niewydolnością nerek w wywiadzie. Rabdomiolizę należy podejrzewać u wszystkich pacjentów odczuwających rozsiane bóle mięśniowe, wrażliwość mięśni na dotyk i (lub) znaczne zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (5 razy powyżej normy). W takich przypadkach należy przerwać leczenie fenofibratem.

Czynnikami predysponującymi do rabdomiolizy są: wiek powyżej 70 lat, osobnicza lub dziedziczna skłonność do miopatii w wywiadzie, uszkodzenie nerek, niedoczynność tarczycy, wysokie spożycie alkoholu. U pacjentów z takimi czynnikami może zwiększać się ryzyko wystąpienia rabdomiolizy. Przed rozpoczęciem terapii należy bardzo uważnie ocenić korzyści i ryzyko leczenia.

Ponadto ryzyko uszkodzenia mięśni może zwiększyć się, jeśli lek jest stosowany z innym fibratem lub inhibitorem reduktazy HMG-CoA (patrz punkt 4.5), szczególnie, jeśli poprzednio występowały choroby mięśni.

Środki ostrożności dotyczące stosowania

- Długotrwałe bezpieczeństwo u dzieci nie było oceniane, skutek działania na rozwój organizmu w czasie wzrostu nie jest znany.

- Efekty leczenia należy monitorować poprzez okresowe pomiary stężenia lipidów (całkowity cholesterol, cholesterol LDL, triglicerydy) w osoczu. Jeśli po kilku miesiącach leczenia (3 miesiące) stężenie lipidów w surowicy nie zmniejszy się wystarczająco, należy zastosować dodatkowe lub inne leczenie.

- U niektórych pacjentów obserwowano, w większości przypadków przemijające, zwiększenie aktywności aminotransferaz.

W świetle obecnej wiedzy wydaje się być uzasadnione:

■ systematyczne monitorowanie aktywności aminotransferaz co 3 miesiące przez pierwsze 12 miesięcy podawania leku,

■ przerwanie leczenia w przypadku zwiększenia aktywności AspAT i AlAT 3-krotnie powyżej górnej granicy normy.

- Zapalenie trzustki: przypadki zapalenia trzustki były obserwowane u pacjentów leczonych fenofibratem. Może być ono spowodowane brakiem skuteczności leczenia u pacjentów z ciężką hipertriglicerydemią, jako bezpośredni skutek działania leku albo skutek wywołany przez kamienie żółciowe lub złogi, utrudniające przepływ żółci przez przewód żółciowy wspólny (patrz punkt 4.3 i 4.8).

- W przypadku równoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych wymagana jest zwiększona kontrola czasu protrombinowego, wyrażonego w INR (ang. International Normalised Ratio) (patrz punkt 4.5).

- U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny jest konieczne sprawdzenie czy hiperlipidemia jest pierwotna czy wtórna (możliwe zwiększenie stężenia lipidów spowodowane doustnymi estrogenami).

- Zaburzenia czynności nerek. Należy przerwać podawanie fenofibratu jeżeli poziom kreatyniny przekroczy o 50% górną granicę normy. Zaleca się monitorowanie poziomu kreatyniny w trakcie pierwszych trzech miesięcy leczenia.

Lek zawiera laktozę, w związku z tym nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Hiperlipidemia, obok nadciśnienia tętniczego i nadużywania nikotyny, uważana jest za jeden z podstawowych czynników ryzyka powstawania i rozwoju arteriosklerozy oraz chorób będących jej następstwem (choroba wieńcowa serca, zaburzenia krążenia mózgowego i obwodowego).

Leczenie hiperlipidemii należy rozpocząć od udzielenia porady dotyczącej odżywiania oraz zidentyfikowania i korygowania czynników ryzyka.

U wielu pacjentów można korzystnie wpłynąć na występujące zaburzenia metabolizmu lipidów za pomocą środków dietetycznych, zmniejszenia masy ciała, zwiększenia aktywności fizycznej i odpowiedniego leczenia współistniejących innych schorzeń metabolicznych. Podczas leczenia fenofibratem należy kontynuować stosowanie tych środków.

Podczas stawiania diagnozy należy wziąć pod uwagę, że stężenie lipidów we krwi zależy od szeregu czynników, takich jak: pora dnia; czas, jaki upłynął od spożycia ostatniego posiłku oraz jego rodzaju; spożywanie alkoholu oraz sytuacje stresowe.

Terapia lekowa hiperlipidemii jest zwykle długotrwała, dlatego decyzję o zastosowaniu takiego leczenia należy podjąć rozważnie z uwzględnieniem indywidualnego stanu pacjenta.

Przed rozpoczęciem podawania fenofibratu należy wdrożyć odpowiednie leczenie schorzeń będących przyczyną wtórnej hipercholesterolemii, takich jak: cukrzyca typu II, niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z utrudnionym odpływem żółci, alkoholizm.

Ostrzeżenia

Uszkodzenie mięśni, włączając bardzo rzadkie przypadki rabdomiolizy były zgłaszane po podaniu fibratów. Uszkodzenia mięśni występują częściej u pacjentów z hipoalbuminemią i niewydolnością nerek w wywiadzie. Rabdomiolizę należy podejrzewać u wszystkich pacjentów odczuwających rozsiane bóle mięśniowe, wrażliwość mięśni na dotyk i (lub) znaczne zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (5 razy powyżej normy). W takich przypadkach należy przerwać leczenie fenofibratem.

Czynnikami predysponującymi do rabdomiolizy są: wiek powyżej 70 lat, osobnicza lub dziedziczna skłonność do miopatii w wywiadzie, uszkodzenie nerek, niedoczynność tarczycy, wysokie spożycie alkoholu. U pacjentów z takimi czynnikami może zwiększać się ryzyko wystąpienia rabdomiolizy. Przed rozpoczęciem terapii należy bardzo uważnie ocenić korzyści i ryzyko leczenia.

Ponadto ryzyko uszkodzenia mięśni może zwiększyć się, jeśli lek jest stosowany z innym fibratem lub inhibitorem reduktazy HMG-CoA (patrz punkt 4.5), szczególnie, jeśli poprzednio występowały choroby mięśni.

Środki ostrożności dotyczące stosowania

- Długotrwałe bezpieczeństwo u dzieci nie było oceniane, skutek działania na rozwój organizmu w czasie wzrostu nie jest znany.

- Efekty leczenia należy monitorować poprzez okresowe pomiary stężenia lipidów (całkowity cholesterol, cholesterol LDL, triglicerydy) w osoczu. Jeśli po kilku miesiącach leczenia (3 miesiące) stężenie lipidów w surowicy nie zmniejszy się wystarczająco, należy zastosować dodatkowe lub inne leczenie.

- U niektórych pacjentów obserwowano, w większości przypadków przemijające, zwiększenie aktywności aminotransferaz.

W świetle obecnej wiedzy wydaje się być uzasadnione:

■ systematyczne monitorowanie aktywności aminotransferaz co 3 miesiące przez pierwsze 12 miesięcy podawania leku,

■ przerwanie leczenia w przypadku zwiększenia aktywności AspAT i AlAT 3-krotnie powyżej górnej granicy normy.

- Zapalenie trzustki: przypadki zapalenia trzustki były obserwowane u pacjentów leczonych fenofibratem. Może być ono spowodowane brakiem skuteczności leczenia u pacjentów z ciężką hipertriglicerydemią, jako bezpośredni skutek działania leku albo skutek wywołany przez kamienie żółciowe lub złogi, utrudniające przepływ żółci przez przewód żółciowy wspólny (patrz punkt 4.3 i 4.8).

- W przypadku równoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych wymagana jest zwiększona kontrola czasu protrombinowego, wyrażonego w INR (ang. International Normalised Ratio) (patrz punkt 4.5).

- U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny jest konieczne sprawdzenie czy hiperlipidemia jest pierwotna czy wtórna (możliwe zwiększenie stężenia lipidów spowodowane doustnymi estrogenami).

- Zaburzenia czynności nerek. Należy przerwać podawanie fenofibratu jeżeli poziom kreatyniny przekroczy o 50% górną granicę normy. Zaleca się monitorowanie poziomu kreatyniny w trakcie pierwszych trzech miesięcy leczenia.

Lek zawiera laktozę, w związku z tym nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.