ELONVA

Każda ampułkostrzykawka zawiera 150 mikrogramów koryfolitropiny alfa w 0,5 ml roztworze do wstrzykiwań.

Koryfolitropina alfa jest glikoproteiną wytwarzaną w komórkach jajnika chomika chińskiego (CHO) metodami rekombinacji DNA.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

? Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych.

? Nowotwory jajników, piersi, macicy, przysadki lub podwzgórza.

? Nieprawidłowe (inne niż menstruacyjne) krwawienie z pochwy bez znanej/rozpoznanej przyczyny.

? Pierwotna niewydolność jajników.

? Torbiele lub powiększenie jajników.

? Przebyty zespół hiperstymulacji jajników (Ovarian Hyperstimulation Syndrome - OHSS) w wywiadzie.

? Jeśli w poprzednim cyklu kontrolowanej stymulacji jajników doszło do wytworzenia więcej niż 30 pęcherzyków o średnicy > =11 mm w badaniu USG.

? Liczba pęcherzyków antralnych > 20.

? Włókniako-mięśniaki macicy uniemożliwiające zajście w ciążę.

? Wady rozwojowe narządów płciowych uniemożliwiające zajście w ciążę.

W badaniach klinicznych preparatu Elonva do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należały: OHSS (5,2%, patrz również punkt 4.4), ból w obrębie miednicy (4,1%) oraz dyskomfort (5,5%), ból głowy (3,2%), nudności (1,7%), zmęczenie (1,4%) i dolegliwości ze strony piersi (w tym tkliwość piersi) (1,2%).

W poniższej tabeli przedstawiono najważniejsze działania niepożądane występujące u kobiet przyjmujących preparat Elonva w badaniach klinicznych według klasyfikacji układów i narządów i częstości występowania; często (> = 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> = 1/1000 do < 1/100). W każdej podgrupie działania niepożądane uporządkowano od najbardziej do najmniej ciężkich.

Ponadto opisywano ciążę pozamaciczną, poronienia oraz ciąże mnogie. Powyższe działania niepożądane są związane z programem ART lub ciążą będącą następstwem programu ART.

Preparat Elonva powinien być podawany przez specjalistę mającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń płodności.

Dawkowanie

U kobiet o masie ciała < = 60 kilogramów należy podać pojedynczą dawkę 100 mikrogramów. U kobiet o masie ciała > 60 kilogramów należy podać pojedynczą dawkę 150 mikrogramów.

Stymulacja dzień 1:

Preparat Elonva należy podawać w postaci pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego, najlepiej w ścianę brzucha, we wczesnej fazie folikularnej cyklu miesiączkowego.

Zalecane dawki preparatu Elonva określono wyłącznie dla schematu leczenia z antagonistą GnRH (patrz punkt 4.1 i 4.4).

Stymulacja dzień 5 lub 6:

Leczenie antagonistą hormonu uwalniającego gonadotropiny przysadkowe (Gonadotropin Releasing Hormone - GnRH) najlepiej rozpocząć w 5. lub 6. dniu stymulacji w zależności od odpowiedzi jajników, np. liczby i rozmiaru pęcherzyków jajnikowych i (lub) ilości krążącego estradiolu. Antagonistę GnRH stosuje się w celu zapobiegnięcia przedwczesnemu uwalnianiu hormonu luteinizującego (LH).

Stymulacja dzień 8:

Siedem dni po podaniu preparatu Elonva, leczenie można kontynuować, podając codziennie wstrzyknięcia (rekombinowanego) hormonu Folikulotropowego (Follicle Stimulating Hormone -(rec)FSH)), aż do osiągnięcia kryteriów zainicjowania ostatecznej fazy dojrzewania komórek jajowych (3 pęcherzyki > =17 mm). Dawka dobowa (rec)FSH może zależeć od odpowiedzi jajników. U pacjentek z prawidłową odpowiedzią na leczenie zalecana dawka dobowa wynosi 150j .m. (rec)FSH. W zależności od odpowiedzi jajników można ominąć dawkę (rec)FSH przypadającą w dniu podania ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG). Zgodnie z ogólną zasadą przyjmuje się, że pęcherzyki osiągają odpowiedni etap rozwoju zazwyczaj około dziewiątego dnia leczenia (przedział czasowy wynosi od 6 do 18 dni).

Z chwilą gdy co najmniej 3 pęcherzyki osiągną średnicę > =17 mm, należy jeszcze tego samego dnia lub najpóźniej w dniu następnym podać jednorazowo we wstrzyknięciu od 5000 do 10 000j.m. hCG w celu pobudzenia ostatecznego dojrzewania oocytów. W przypadku nadmiernej odpowiedzi jajników w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników (ang. ovarian hyperstimulation syndrome, OHSS) należy postępować zgodnie z zaleceniami podanymi w punkcie 4.4.

Populacje szczególne

Pacjentki z zaburzeniami czynności nerek: nie przeprowadzono badań klinicznych z udziałem pacjentek z niewydolnością nerek. Ze względu na fakt, iż eliminacja koryfolitropiny alfa u pacjentek z niewydolnością nerek może być zmieniona, nie zaleca się stosowania preparatu Elonva u tych kobiet (patrz punkt 4.4 oraz 5.2).

Pacjentki z zaburzeniami czynności wątroby: mimo braku danych dotyczących stosowania preparatu u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby, jest mało prawdopodobne, by nieprawidłowa czynność tego narządu miała wpływ na eliminację koryfolitropiny alfa (patrz punkt 5.2).

Dzieci

Zastosowanie preparatu Elonva u dzieci wykracza poza zarejestrowane wskazania do stosowania.

Sposób podawania

Podskórne wstrzyknięcie preparatu Elonva może być wykonywane samodzielnie przez kobietę lub jej partnera, po uprzednim szczegółowym poinstruowaniu przez lekarza. Samodzielne podawanie preparatu Elonva można zalecić wyłącznie kobietom o silnej motywacji do leczenia, po odpowiednim przeszkoleniu i z łatwym dostępem do fachowego poradnictwa.

Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać szczegółowej oceny rodzaju niepłodności u danej pary oraz zbadać czy u kobiety występują przeciwwskazania do ciąży. Szczególną uwagę należy zwrócić u pacjentek na niedoczynność tarczycy, niewydolność kory nadnerczy, hiperprolaktynemię oraz guzy przysadki lub podwzgórza i, w razie konieczności, zastosować właściwe leczenie.

Preparat Elonva jest wskazany wyłącznie do pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego. Kolejne wstrzyknięcia preparatu Elonva nie mogą być wykonywane w tym samym cyklu leczenia.

W ciągu pierwszych siedmiu dni po podaniu preparatu Elonva nie należy podawać (rec)FSH (patrz punkt 4.2).

U pacjentek z łagodną, umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek wydalanie koryfolitropiny alfa może być zmniejszone (patrz punkt 4.2 i 5.2). Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu Elonva u tych pacjentek.

Dane dotyczące leczenia preparatem Elonva w skojarzeniu z agonistą GnRH są ograniczone. Wyniki niewielkiego, niekontrolowanego badania klinicznego wskazują na silniejszą odpowiedź jajników w porównaniu do skojarzenia z antagonistą GnRH. Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu Elonva w skojarzeniu z agonistą GnRH (patrz punkt 4.2).

Nie badano stosowania preparatu Elonva u pacjentek z zespołem policystycznych jajników (ang. polycystic ovarian syndrome - PCOS). Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu Elonva u tych pacjentek.

Wykazano, że odpowiedź jajników była silniejsza po leczeniu preparatem Elonva w porównaniu do codziennego stosowania recFSH. Dlatego kobiety ze znanymi czynnikami ryzyka dla silnej odpowiedzi jajników mogą być szczególnie podatne na występowanie OHSS w trakcie lub po leczeniu preparatem Elonva. U kobiet poddawanych pierwszemu cyklowi stymulacji jajników, u których czynniki ryzyka nie są w pełni znane, zaleca się dokładne kontrolowanie w kierunku potencjalnej hiperstymulacji jajników.

Zespół hiperstymulacji jajników (OHSS):

OHSS jest stanem klinicznym różnym od niepowikłanego powiększenia jajników. Objawy przedmiotowe i podmiotowe łagodnego i umiarkowanego OHSS obejmują ból brzucha, nudności, biegunkę, łagodne lub umiarkowane powiększenie jajników oraz torbiele jajników. Ciężki OHSS może zagrażać życiu pacjentki. Do klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych ciężkiego OHSS należą duże torbiele jajników (podatne na pęknięcia), ostry ból brzucha, płyn w otrzewnej, wysięk opłucnowy, płyn w opłucnej, duszność, skąpomocz, nieprawidłowości hematologiczne oraz zwiększenie masy ciała. W rzadkich przypadkach przebieg OHSS może być powikłany wystąpieniem zakrzepów żylnych lub tętniczych.

Objawy przedmiotowe i podmiotowe OHSS są stymulowane przez podawanie ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (Chorionic Gonadotropin - hCG) oraz przez ciążę (endogenne hCG). Wczesne objawy OHSS występują na ogół w ciągu 10 dni po podaniu hCG i mogą być związane z nadmierną odpowiedzią jajników na stymulację gonadotropiną. Zazwyczaj wczesny OHSS ustępuje samoistnie wraz z wystąpieniem miesiączki. Późny OHSS występuje po ponad 10 dniach po podaniu hCGjako następstwo (mnogiej) ciąży. Ze względu na ryzyko wystąpienia OHSS należy kontrolować pacjentki przez co najmniej dwa tygodnie po podaniu hCG.

Aby zminimalizować ryzyko OHSS, zaleca się wykonywanie badań ultrasonograficznych rozwoju pęcherzyków i/lub oznaczanie stężenia estradiolu w surowicy przed rozpoczęciem leczenia oraz w regularnych odstępach w trakcie leczenia. W przypadku stosowania techniki wspomaganego rozrodu (ART) istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia OHSS w postaci

18 lub więcej pęcherzyków o średnicy 11 mm lub większej. W przypadku 30 lub więcej pęcherzyków zaleca się wstrzymanie podawania hCG.

W zależności od odpowiedzi jajników można zastosować następujące środki zapobiegające OHSS:

- wstrzymanie dalszej stymulacji gonadotropiną przez okres maksymalnie 3 dni (ang. coasting);

- opóźnienie wywołania fazy dojrzewania komórek j aj owych za pomocą podawania hCG do czasu stabilizacji lub zmniejszenia stężenia estradiolu;

- podawanie dawek mniejszych niż 10 000j.m. hCG w celu wywołania fazy dojrzewania komórek jajowych, np. 5000j.m. hCG lub 250 mikrogramów rec-hCG (dawki równoważnej około 6500j.m.);

- zamrażanie wszystkich zarodków w celu ich przeniesienia w przyszłości;

- wstrzymanie podawania hCG i przerwanie cyklu leczenia.

Należy unikać podawania hCG w celu suplementacji fazy lutealnej.

Przestrzeganie zalecanych dawek preparatu Elonva oraz schematów leczenia i dokładne kontrolowanie odpowiedzi jajników jest istotne dla minimalizacji ryzyka OHSS.

? Ciąże mnogie oraz porody mnogie opisywano w przypadku wszystkich metod leczenia gonadotropinami. Należy pouczyć kobietę i jej partnera o potencjalnym ryzyku dla matki (powikłania podczas ciąży i porodu) oraz dla noworodka (niska waga urodzeniowa) przed rozpoczęciem leczenia. U kobiet poddawanych zabiegom ART ryzyko ciąży mnogiej wynika głównie z liczby przenoszonych zarodków.

? Ponieważ u kobiet bezpłodnych poddawanych zabiegom ART, a w szczególności IVF, często występują nieprawidłowości w obrębie jajowodów, częstość występowania ciąży pozamacicznej może być podwyższona. Istotne jest wykonanie wczesnego badania ultrasonograficznego w celu potwierdzenia, że ciąża jest wewnątrzmaciczna i wykluczenia ciąży pozamacicznej.

? Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po terapii ART może być nieco wyższa w porównaniu do zapłodnienia naturalnego. Sądzi się, że jest to spowodowane różnicami

w charakterystyce rodziców (np. wiek matki, parametry nasienia) oraz częstszym występowaniem ciąż mnogich.

? Odnotowano przypadki nowotworu jajników lub nowotworów innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, występujących u kobiet poddanych złożonej terapii lekowej w celu leczenia niepłodności. Nie udowodniono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa potencjalne ryzyko wystąpienia tych nowotworów u kobiet niepłodnych.

? U kobiet z rozpoznanymi czynnikami ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, takimi jak dane z wywiadu w tym rodzinnego, znaczna otyłość (wskaźnik WMC > 30 kg/m2) lub skłonność do zakrzepicy, leczenie gonadotropinami może zwiększyć to ryzyko. U takich kobiet należy ocenić stopień korzyści do ryzyka związanego z leczeniem gonadotropinami. Należy jednak zwrócić uwagę, że sama ciąża również zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.

Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać szczegółowej oceny rodzaju niepłodności u danej pary oraz zbadać czy u kobiety występują przeciwwskazania do ciąży. Szczególną uwagę należy zwrócić u pacjentek na niedoczynność tarczycy, niewydolność kory nadnerczy, hiperprolaktynemię oraz guzy przysadki lub podwzgórza i, w razie konieczności, zastosować właściwe leczenie.

Preparat Elonva jest wskazany wyłącznie do pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego. Kolejne wstrzyknięcia preparatu Elonva nie mogą być wykonywane w tym samym cyklu leczenia.

W ciągu pierwszych siedmiu dni po podaniu preparatu Elonva nie należy podawać (rec)FSH (patrz punkt 4.2).

U pacjentek z łagodną, umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek wydalanie koryfolitropiny alfa może być zmniejszone (patrz punkt 4.2 i 5.2). Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu Elonva u tych pacjentek.

Dane dotyczące leczenia preparatem Elonva w skojarzeniu z agonistą GnRH są ograniczone. Wyniki niewielkiego, niekontrolowanego badania klinicznego wskazują na silniejszą odpowiedź jajników w porównaniu do skojarzenia z antagonistą GnRH. Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu Elonva w skojarzeniu z agonistą GnRH (patrz punkt 4.2).

Nie badano stosowania preparatu Elonva u pacjentek z zespołem policystycznych jajników (ang. polycystic ovarian syndrome - PCOS). Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu Elonva u tych pacjentek.

Wykazano, że odpowiedź jajników była silniejsza po leczeniu preparatem Elonva w porównaniu do codziennego stosowania recFSH. Dlatego kobiety ze znanymi czynnikami ryzyka dla silnej odpowiedzi jajników mogą być szczególnie podatne na występowanie OHSS w trakcie lub po leczeniu preparatem Elonva. U kobiet poddawanych pierwszemu cyklowi stymulacji jajników, u których czynniki ryzyka nie są w pełni znane, zaleca się dokładne kontrolowanie w kierunku potencjalnej hiperstymulacji jajników.

Zespół hiperstymulacji jajników (OHSS):

OHSS jest stanem klinicznym różnym od niepowikłanego powiększenia jajników. Objawy przedmiotowe i podmiotowe łagodnego i umiarkowanego OHSS obejmują ból brzucha, nudności, biegunkę, łagodne lub umiarkowane powiększenie jajników oraz torbiele jajników. Ciężki OHSS może zagrażać życiu pacjentki. Do klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych ciężkiego OHSS należą duże torbiele jajników (podatne na pęknięcia), ostry ból brzucha, płyn w otrzewnej, wysięk opłucnowy, płyn w opłucnej, duszność, skąpomocz, nieprawidłowości hematologiczne oraz zwiększenie masy ciała. W rzadkich przypadkach przebieg OHSS może być powikłany wystąpieniem zakrzepów żylnych lub tętniczych.

Objawy przedmiotowe i podmiotowe OHSS są stymulowane przez podawanie ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (Chorionic Gonadotropin - hCG) oraz przez ciążę (endogenne hCG). Wczesne objawy OHSS występują na ogół w ciągu 10 dni po podaniu hCG i mogą być związane z nadmierną odpowiedzią jajników na stymulację gonadotropiną. Zazwyczaj wczesny OHSS ustępuje samoistnie wraz z wystąpieniem miesiączki. Późny OHSS występuje po ponad 10 dniach po podaniu hCGjako następstwo (mnogiej) ciąży. Ze względu na ryzyko wystąpienia OHSS należy kontrolować pacjentki przez co najmniej dwa tygodnie po podaniu hCG.

Aby zminimalizować ryzyko OHSS, zaleca się wykonywanie badań ultrasonograficznych rozwoju pęcherzyków i/lub oznaczanie stężenia estradiolu w surowicy przed rozpoczęciem leczenia oraz w regularnych odstępach w trakcie leczenia. W przypadku stosowania techniki wspomaganego rozrodu (ART) istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia OHSS w postaci

18 lub więcej pęcherzyków o średnicy 11 mm lub większej. W przypadku 30 lub więcej pęcherzyków zaleca się wstrzymanie podawania hCG.

W zależności od odpowiedzi jajników można zastosować następujące środki zapobiegające OHSS:

- wstrzymanie dalszej stymulacji gonadotropiną przez okres maksymalnie 3 dni (ang. coasting);

- opóźnienie wywołania fazy dojrzewania komórek j aj owych za pomocą podawania hCG do czasu stabilizacji lub zmniejszenia stężenia estradiolu;

- podawanie dawek mniejszych niż 10 000j.m. hCG w celu wywołania fazy dojrzewania komórek jajowych, np. 5000j.m. hCG lub 250 mikrogramów rec-hCG (dawki równoważnej około 6500j.m.);

- zamrażanie wszystkich zarodków w celu ich przeniesienia w przyszłości;

- wstrzymanie podawania hCG i przerwanie cyklu leczenia.

Należy unikać podawania hCG w celu suplementacji fazy lutealnej.

Przestrzeganie zalecanych dawek preparatu Elonva oraz schematów leczenia i dokładne kontrolowanie odpowiedzi jajników jest istotne dla minimalizacji ryzyka OHSS.

? Ciąże mnogie oraz porody mnogie opisywano w przypadku wszystkich metod leczenia gonadotropinami. Należy pouczyć kobietę i jej partnera o potencjalnym ryzyku dla matki (powikłania podczas ciąży i porodu) oraz dla noworodka (niska waga urodzeniowa) przed rozpoczęciem leczenia. U kobiet poddawanych zabiegom ART ryzyko ciąży mnogiej wynika głównie z liczby przenoszonych zarodków.

? Ponieważ u kobiet bezpłodnych poddawanych zabiegom ART, a w szczególności IVF, często występują nieprawidłowości w obrębie jajowodów, częstość występowania ciąży pozamacicznej może być podwyższona. Istotne jest wykonanie wczesnego badania ultrasonograficznego w celu potwierdzenia, że ciąża jest wewnątrzmaciczna i wykluczenia ciąży pozamacicznej.

? Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po terapii ART może być nieco wyższa w porównaniu do zapłodnienia naturalnego. Sądzi się, że jest to spowodowane różnicami

w charakterystyce rodziców (np. wiek matki, parametry nasienia) oraz częstszym występowaniem ciąż mnogich.

? Odnotowano przypadki nowotworu jajników lub nowotworów innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, występujących u kobiet poddanych złożonej terapii lekowej w celu leczenia niepłodności. Nie udowodniono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa potencjalne ryzyko wystąpienia tych nowotworów u kobiet niepłodnych.

? U kobiet z rozpoznanymi czynnikami ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, takimi jak dane z wywiadu w tym rodzinnego, znaczna otyłość (wskaźnik WMC > 30 kg/m2) lub skłonność do zakrzepicy, leczenie gonadotropinami może zwiększyć to ryzyko. U takich kobiet należy ocenić stopień korzyści do ryzyka związanego z leczeniem gonadotropinami. Należy jednak zwrócić uwagę, że sama ciąża również zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.