DUODOPA

1 ml zawiera 20 mg lewodopy oraz 5 mg karbidopy (w postaci jednowodnej). 100 ml zawiera 2000 mg lewodopy oraz 500 mg karbidopy (w postaci jednowodnej). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Preparat Duodopa jest przeciwwskazany u pacjentów, u których występuje: - nadwrażliwość na lewodopę, karbidopę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, - jaskra z wąskim kątem przesączania - ciężka niewydolność wątroby lub nerek - ciężka niewydolność serca - ciężka arytmia sercowa - ostry udar - nie wolno równocześnie stosować nieselektywnych inhibitorów MAO ani selektywnych inhibitorów MAO typu A; należy je odstawić co najmniej 2 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia preparatem Duodopa, patrz punkt 4.5. - choroby, w przypadku których podawanie leków adrenomimetycznych jest przeciwwskazane, np. guz chromochłonny, nadczynność tarczycy oraz zespół Cushinga.

Działania niepożądane występujące często podczas stosowania lewodopy z karbidopą związane są z ośrodkowym działaniem neurofarmakologicznym dopaminy. Reakcje te mogą być zwykle zmniejszone przez zmniejszenie dawkowania lewodopy. Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Często ?1/100 do < 1/10 Niezbyt często ?1/1000 do < 1/100 Rzadko ?1/10 000 do < 1/1000 Bardzo rzadko < 1/10 000 Zaburzenia krwi i układu chłonnego leukopenia, niedokrwistość hemolityczna i niehemolityczna, małopłytkowość agranulocytoza Zaburzenia metabolizmu i odżywiania brak łaknienia zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała Zaburzenia psychiczne omamy, splątanie, koszmary nocne, senność, zmęczenie, bezsenność, depresja z bardzo rzadkimi próbami samobójczymi, euforia, otępienie, epizody psychotyczne, uczucie pobudzenia pobudzenie, lęk, zmniejszona zdolność myślenia, dezorientacja, zwiększony popęd płciowy, zdrętwienie Zaburzenia układu nerwowego dyskinezy, ruchy choreatyczne oraz dystonia, epizody ?ONOFF?, zawroty głowy, spowolnienie ruchowe (epizody ?ON-OFF?)1, senność2 ataksja, nasilenie drżenia rąk złośliwy zespół neuroleptyczny, parestezje, upadki, nieprawidłowy chód, szczękościsk, ból głowy, drgawki Zaburzenia oka niewyraźne widzenie, kurcz powiek (patrz punkt 4.9), aktywacja utajonego zespołu Hornera, podwójne widzenie, rozszerzone źrenice, napad przymusowego patrzenia w górę z rotacją gałek ocznych Zaburzenia serca uczucie bicia serca, nieregularny rytm serca Zaburzenia naczyniowe niedociśnienie ortostatyczne, skłonność do omdleń, omdlenia nadciśnienie tętnicze zapalenie żył Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia chrypka, bóle w klatce piersiowej duszności, nieprawidłowy wzorzec oddechowy Zaburzenia żołądka i jelit nudności, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, gorzki smak zaparcia, biegunki, nadmierne wydzielanie śliny, utrudnione przełykanie, wzdęcia z oddawaniem gazów niestrawność, bóle żołądka i jelit, ciemne zabarwienie śliny, zgrzytanie zębami, czkawka, krwawienie z przewodu pokarmowego, uczucie pieczenia języka, owrzodzenie dwunastnicy Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej obrzęk obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie twarzy, wypadanie włosów, wysypka, zwiększone pocenie się, ciemny pot, czerniak złośliwy, choroba Schönleina-Henocha Zaburzenia mięśniowoszkieletowe, tkanki łącznej i kości skurcze mięśni Zaburzenia nerek i dróg moczowych ciemny mocz zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, priapizm Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania osłabienie, złe samopoczucie 1 Spowolnienie ruchowe (epizody ?ON-OFF?) może wystąpić po kilku miesiącach do kilku lat po rozpoczęciu leczenia lewodopą i jest prawdopodobnie związane z postępem choroby. Konieczne może być dostosowanie dawkowania i odstępów pomiędzy dawkami. 2 Lewodopa z karbidopą są związane z sennością, bardzo rzadko występowała nadmierna senność w ciągu dnia i epizody nagłego zaśnięcia. Inne działania niepożądane zgłaszane w związku ze stosowaniem połączenia lewodopy z karbidopą, w tym produktu Duodopa: Zaburzenia kontroli impulsów: U pacjentów leczonych agonistami dopaminy i (lub) innymi produktami dopaminergicznymi zawierającymi lewodopę, w tym produktem Duodopa, może wystąpić uzależnienie od hazardu, zwiększone libido, hiperseksualność, kompulsyjne wydawanie pieniędzy lub kupowanie oraz kompulsyjne lub napadowe objadanie się. (patrz punkt 4.4) Badania laboratoryjne: Zgłaszano następujące nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych podczas leczenia lewodopą z karbidopą, które należy brać pod uwagę podczas leczenia pacjentów preparatem Duodopa: podwyższone stężenie azotu mocznikowego we krwi, zwiększona aktywność fosfatazy alkalicznej, zwiększenie aktywności AspAT, AlAT, LDH, zwiększone stężenie bilirubiny, glukozy we krwi, kreatyniny, kwasu moczowego, pozytywny wynik testu Coombsa oraz zmniejszone stężenie hemoglobiny i wartość hematokrytu. Zgłaszano zwiększoną liczbę białych krwinek, bakterii, oraz krew w moczu. Lewodopa z karbidopą, a zatem również preparat Duodopa, mogą powodować powstanie fałszywie dodatniego wyniku, gdy stosowany jest test paskowy do wykrywania ketonów w moczu; reakcja ta nie ulega zmianie pod wpływem gotowania próbki moczu. Zastosowanie testu z oksydazą glukozy może dać fałszywie ujemne wyniki przy wykrywaniu glukozy w moczu. Urządzenie: Komplikacje związane z urządzeniem są bardzo częste (?1/10), np. zatkanie złączki, przemieszczenie cewnika dojelitowego. Przemieszczenie się cewnika dojelitowego do żołądka prowadzi do ponownego wystąpienia fluktuacji motorycznych (z powodu nieregularnych opróżnień żołądka z preparatu Duodopa do jelita cienkiego). Zwykle cewnik można umieścić w prawidłowym położeniu przy pomocy prowadnika do sterowania cewnikiem, wprowadzając go do dwunastnicy pod kontrolą fluoroskopii. Zatkanie, załamania lub węzły cewnika powodują uruchomienie sygnału w pompie, informującego o wysokim ciśnieniu. Zatkaniom cewnika można zazwyczaj zaradzić przepłukując cewnik bieżącą wodą; załamanie, zasuplenie lub przemieszczenie cewnika może wymagać ponownego umocowania cewnika. W przypadku całkowitego braku działania cewnika lub pompy, pacjentowi należy podawać lewodopę z karbidopą doustnie, aż do usunięcia awarii. Przetoka zazwyczaj goi się bez powikłań. Bezpośrednio po zabiegu chirurgicznym mogą jednak wystąpić bóle brzuszne, infekcje i przeciek soku żołądkowego, ale rzadko stanowią one długotrwały problem. Odnotowano powikłania, w tym perforację sąsiadujących struktur anatomicznych, zwłaszcza podczas umiejscawiania zestawu do przezskórnej gastrostomi endoskopowej (ang. PEG), krwawienia, zakażenie rany (najczęstsze powikłanie) i zapalenie otrzewnej. Miejscowe infekcje wokół przetoki mogą być leczone zachowawczo środkiem odkażającym. Rzadko zachodzi konieczność leczenia antybiotykami. Informowano o pojedynczych przypadkach tworzenia się bezoaru (patrz punkt 4.4).

Duodopa jest żelem do podawania dojelitowego w sposób ciągły. Podczas długotrwałego stosowania żel należy podawać za pomocą przenośnej pompy bezpośrednio do dwunastnicy lub górnej części jelita czczego, poprzez przezskórną gastrostomię endoskopową wyposażoną w założony na stałe cewnik dojelitowy. Jeśli z jakiegoś powodu nie można wykonać przezskórnej gastrostomii endoskopowej, można rozważyć wykonanie gastrojejunostomii pod kontrolą radiologiczną. Założenie gastrostomii lub gastrojejunostomii oraz dostosowanie dawki leku należy przeprowadzić przy współpracy z poradnią neurologiczną. Zaleca się założenie tymczasowego cewnika nosowo-dwunastniczego w celu ustalenia, czy pacjent pozytywnie reaguje na taką metodę leczenia oraz w celu dostosowania dawki przed rozpoczęciem leczenia przez cewnik założony na stałe. Dawka powinna być indywidualnie dostosowana, w celu osiągnięcia optymalnej reakcji klinicznej, która oznacza maksymalizację okresu działania dawki (ON) podczas dnia poprzez minimalizację liczby epizodów końca dawki (OFF) oraz czasu trwania spowolnienia ruchowego końca dawki, oraz minimalizację okresu działania dawki (ON) ze znaczną dyskinezą. Patrz zalecenia w punkcie Dawkowanie. Preparat Duodopa powinien być początkowo podawany w monoterapii. W razie konieczności można podawać równocześnie inne leki stosowane w chorobie Parkinsona. Do podawania preparatu Duodopa należy stosować wyłącznie pompę Duodopa CADD-legacy (CE 0473). Instrukcja obsługi przenośnej pompy jest dołączona do urządzenia. 1 Leczenie preparatem Duodopa poprzez cewnik założony na stałe może być przerwane w dowolnym momencie, poprzez usunięcie cewnika i umożliwienie wygojenia rany. Leczenie należy następnie kontynuować podając doustne leki zawierające lewodopę z karbidopą. Dawkowanie: Całkowita dawka dobowa preparatu Duodopa składa się z trzech indywidualnie dostosowanych dawek: porannej (bolus), ciągłej dawki podtrzymującej, oraz dawek dodatkowych (bolus). Dawka poranna: Dawka poranna (bolus) jest podawana za pomocą pompy w celu szybkiego osiągnięcia stężenia terapeutycznego leku (w ciągu 10-30 minut). Dawkę należy obliczyć na podstawie poprzednio przyjmowanej przez pacjenta dawki porannej lewodopy + objętość konieczna do wypełnienia cewnika. Zazwyczaj dawka poranna wynosi 5-10 ml, co odpowiada 100-200 mg lewodopy. Całkowita dawka poranna nie powinna przekroczyć 15 ml (300 mg lewodopy). Ciągła dawka podtrzymująca: Istnieje możliwość dostosowywania dawki podtrzymującej stopniowo po 2 mg/godzinę (0,1 ml/godzinę). Dawkę należy wyliczyć na podstawie wcześniej przyjmowanej przez pacjenta dziennej dawki lewodopy. W przypadku odstawienia leczenia uzupełniającego należy dostosować dawkę preparatu Duodopa. Ciągła dawka podtrzymująca jest dostosowywana indywidualnie. Powinna mieścić się w zakresie 1-10 ml/godzinę (20-200 mg lewodopy/godzinę) i zazwyczaj wynosi 2-6 ml/godzinę (40-120 mg lewodopy/godzinę). Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 200 ml (patrz punkt 4.4). W wyjątkowych przypadkach konieczne może być podawanie większej dawki. Przykład: Dzienna dawka lewodopy w preparacie Duodopa: 1640 mg/dobę Dawka poranna (bolus): 140 mg = 7 ml (wyłączając ilość konieczną do wypełnienia cewnika jelitowego) Ciągła dawka podtrzymująca: 1500 mg/dobę 1500 mg/dobę: 20 mg/ml = 75 ml preparatu Duodopa na dobę Przyjmowanie jest obliczane dla okresu 16 godzin: 75 ml/16 godzin = 4,7 ml/godzinę. Dodatkowe dawki (bolus): Podawane w razie konieczności, w przypadku występowania u pacjenta zespołów hipokinetycznych w ciągu dnia. Dodatkową dawkę należy dostosować indywidualnie, zazwyczaj wynosi ona 0,5-2,0 ml. W rzadkich przypadkach konieczne może być podanie większej dawki. Jeśli liczba dodatkowych dawek przekroczy 5 na dobę, należy zwiększyć dawkę podtrzymującą. Po wstępnym ustaleniu dawki, dawkę poranną, dawkę podtrzymującą oraz dawki dodatkowe należy dokładniej dostosowywać przez kilka tygodni. Preparat Duodopa można podawać w nocy, jeśli jest to uzasadnione medycznie. Monitorowanie leczenia: Nagłe pogorszenie reakcji na leczenie, z nawracającymi fluktuacjami motorycznymi, powinno być podstawą do podejrzenia, że dalsza część cewnika przemieściła się z dwunastnicy do żołądka. Położenie cewnika należy określić przy pomocy prześwietlenia rentgenowskiego, a następnie, pod stałą kontrolą obrazu rentgenowskiego, umieścić go ponownie w dwunastnicy. Dzieci i młodzież Nie ma odpowiednich wskazań do stosowania preparatu Duodopa u dzieci i młodzieży. Osoby w podeszłym wieku Istnieje znaczne doświadczenie w stosowaniu lewodopy z karbidopą u osób w podeszłym wieku. Zalecenia dotyczące dawkowania przedstawione powyżej odzwierciedlają dane kliniczne będące wynikiem tego doświadczenia. Zaburzenie czynności nerek lub wątroby Dostosowanie dawki nie jest konieczne. Przerwanie leczenia Pacjentów należy dokładnie obserwować w przypadku, gdy wymagane jest nagłe zmniejszenie dawki lub staje się konieczne odstawienie leczenia preparatem Duodopa, zwłaszcza jeśli pacjent otrzymuje leki przeciwpsychotyczne, patrz punkt 4.4. W przypadku podejrzewanej lub zdiagnozowanej demencji oraz zwiększonej skłonności do występowania splątania, pompa pacjenta powinna być obsługiwana wyłącznie przez personel pielęgniarski lub osobę spokrewnioną zdolną do obsługi. Zaraz przed użyciem, kasetkę należy podłączyć do przenośnej pompy, a całość podłączyć do cewnika nosowo-dwunastniczego lub portu przezbrzusznego/cewnika dwunastniczego do podawania leku, zgodnie z podanymi instrukcjami. Kasetki z lekiem są jednorazowego użytku i nie powinny być stosowane dłużej niż jeden dzień (do 16 godzin), nawet jeśli zawierają niewykorzystany preparat. Nie należy ponownie używać otwartej kasetki. Pod koniec okresu ważności żel może przybrać lekko żółtą barwę. Nie wpływa to na stężenie leku ani na przebieg leczenia.

Szereg ostrzeżeń i środków ostrożności odnosi się do lewodopy, a zatem również do preparatu Duodopa. - Preparat Duodopa nie jest zalecany w leczeniu polekowych reakcji pozapiramidowych. - Preparat Duodopa powinien być ostrożnie podawany pacjentom z ciężką chorobą sercowonaczyniową lub płuc, astmą oskrzelową, chorobą nerek, wątroby lub wydzielania wewnętrznego, lub z chorobą wrzodową bądź drgawkami w wywiadzie. - U pacjentów z wywiadem świadczącym o zawale mięśnia sercowego, u których utrzymuje się arytmia węzła przedsionkowego lub arytmia komorowa, czynność serca powinno się monitorować szczególnie dokładnie podczas początkowego dostosowywania dawki. - Wszystkich pacjentów leczonych preparatem Duodopa należy dokładnie monitorować pod kątem zaburzeń psychicznych, depresji z tendencjami samobójczymi i innych poważnych zaburzeń psychicznych. Pacjenci z psychozą w wywiadzie lub aktualnie występującą powinni być leczeni ostrożnie. - Należy zachować ostrożność przy równoczesnym podawaniu leków przeciwpsychotycznych o właściwościach blokowania receptorów dopaminowych, szczególnie antagonistów receptora D2, a pacjenci powinni być dokładnie obserwowani pod kątem utraty działania przeciw chorobie Parkinsona, lub nasilenia objawów choroby Parkinsona, patrz punkt 4.5. - Pacjentów z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania można leczyć preparatem Duodopa z zachowaniem ostrożności, pod warunkiem, że ciśnienie wewnątrzgałkowe jest dobrze kontrolowane, a pacjent jest dokładnie monitorowany w celu wykrycia zmian ciśnienia wewnątrzgałkowego. - Duodopa może wywoływać niedociśnienie ortostatyczne, dlatego należy zachować ostrożność w przypadku podawania preparatu pacjentom przyjmującym inne leki mogące powodować niedociśnienie ortostatyczne, patrz punkt 4.5. - Lewodopa może wywoływać senność i epizody nagłego snu u pacjentów chorych na chorobę Parkinsona. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługi urządzeń mechanicznych. - Po nagłym odstawieniu leków przeciw parkinsonizmowi obserwowano objawy przypominające złośliwy zespół neuroleptyczny (ang. Neuroleptic Malignant Syndrome ? NMS), łącznie ze sztywnością mięśni, podwyższoną temperaturą ciała oraz zmianami stanu psychicznego (np. pobudzenie, splątanie, śpiączka) oraz ze zwiększoną aktywnością fosfokinazy kreatynowej w surowicy. U pacjentów z chorobą Parkinsona obserwowano rzadko rabdomiolizę wtórną do złośliwego zespołu neuroleptycznego lub ciężkich dyskinez. Dlatego pacjentów należy ściśle obserwować po nagłym zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu podawania lewodopy z karbidopą, szczególnie pacjentów przyjmujących neuroleptyki. Nie zgłaszano występowania NMS ani rabdomiolizy w związku z podawaniem preparatu Duodopa. - Należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem rozwoju zaburzeń kontroli impulsów. Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że u osób leczonych agonistami dopaminy i (lub) innymi produktami dopaminergicznymi zawierającymi lewodopę, w tym preparatem Duodopa mogą wystąpić behawioralne objawy zaburzeń kontroli impulsów, w tym: uzależnienie od hazardu, zwiększone libido, hiperseksualność, kompulsyjne wydawanie pieniędzy lub kupowanie oraz kompulsyjne lub napadowe objadanie się. W takich przypadkach zaleca się przeanalizowanie stosowanego leczenia.. - Jeśli konieczne jest zastosowanie ogólnego znieczulenia, leczenie preparatem Duodopa można kontynuować tak długo, jak długo pacjentowi wolno przyjmować płyny i leki doustne. Jeśli terapię trzeba czasowo przerwać, podawanie preparatu Duodopa można wznowić w tej samej dawce, jak tylko dozwolone będzie doustne przyjmowanie płynów. - Dawka preparatu Duodopa może wymagać zmniejszenia w celu uniknięcia dyskinez wywołanych przez lewodopę. - Podczas przedłużonej terapii preparatem Duodopa zaleca się okresową kontrolę czynności wątroby, układu krwiotwórczego, układu sercowo-naczyniowego oraz nerek. - Duodopa zawiera hydrazynę, produkt rozpadu karbidopy, która może być genotoksyczna i ewentualnie kancerogenna. Zalecana średnia dawka dobowa preparatu Duodopa wynosi 100 ml, i zawiera 2 g lewodopy oraz 0,5 g karbidopy. Zalecana maksymalna dawka dobowa wynosi 200 ml. Zawartość hydrazyny przyjęta przy średniej dawce wynosi 4 mg/dobę, a przy dawce maksymalnej 8 mg/dobę. Znaczenie kliniczne przyjętej hydrazyny nie jest znane. - Wykonywane w przeszłości zabiegi chirurgiczne w górnej części jamy brzusznej mogą powodować trudności w wykonaniu gastrostomii lub jejunostomii. - Otrzymano pojedyncze doniesienia opisujące zatkanie rurki gastrostomijnej i (lub) niedrożność jelit z tworzeniem się bezoarów, wymagające wymiany cewnika i w rzadkich przypadkach przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego. Do wczesnych objawów zalicza się bóle brzucha, nudności i wymioty. W niektórych przypadkach stwierdzono owrzodzenie żołądka i jelit. Bezoary to ściśle upakowane skupiska niestrawionego pokarmu zatrzymane w przewodzie pokarmowym. Większość bezoarów zalega w żołądku, ale bezoary mogą się też znajdować w innych odcinkach przewodu pokarmowego. - Obniżona zdolność do obsługiwania urządzenia (pompa, przyłączanie cewnika) może prowadzić do powikłań. W przypadku takich pacjentów opiekun (np. pielęgniarka, pomocnik pielęgniarki, lub bliski krewny) powinien pomagać choremu. - Nagłe lub stopniowe nasilanie się spowolnienia ruchowego może wskazywać na niedrożność urządzenia i powinno być zbadane w celu ustalenia przyczyny.

Szereg ostrzeżeń i środków ostrożności odnosi się do lewodopy, a zatem również do preparatu Duodopa. - Preparat Duodopa nie jest zalecany w leczeniu polekowych reakcji pozapiramidowych. - Preparat Duodopa powinien być ostrożnie podawany pacjentom z ciężką chorobą sercowonaczyniową lub płuc, astmą oskrzelową, chorobą nerek, wątroby lub wydzielania wewnętrznego, lub z chorobą wrzodową bądź drgawkami w wywiadzie. - U pacjentów z wywiadem świadczącym o zawale mięśnia sercowego, u których utrzymuje się arytmia węzła przedsionkowego lub arytmia komorowa, czynność serca powinno się monitorować szczególnie dokładnie podczas początkowego dostosowywania dawki. - Wszystkich pacjentów leczonych preparatem Duodopa należy dokładnie monitorować pod kątem zaburzeń psychicznych, depresji z tendencjami samobójczymi i innych poważnych zaburzeń psychicznych. Pacjenci z psychozą w wywiadzie lub aktualnie występującą powinni być leczeni ostrożnie. - Należy zachować ostrożność przy równoczesnym podawaniu leków przeciwpsychotycznych o właściwościach blokowania receptorów dopaminowych, szczególnie antagonistów receptora D2, a pacjenci powinni być dokładnie obserwowani pod kątem utraty działania przeciw chorobie Parkinsona, lub nasilenia objawów choroby Parkinsona, patrz punkt 4.5. - Pacjentów z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania można leczyć preparatem Duodopa z zachowaniem ostrożności, pod warunkiem, że ciśnienie wewnątrzgałkowe jest dobrze kontrolowane, a pacjent jest dokładnie monitorowany w celu wykrycia zmian ciśnienia wewnątrzgałkowego. - Duodopa może wywoływać niedociśnienie ortostatyczne, dlatego należy zachować ostrożność w przypadku podawania preparatu pacjentom przyjmującym inne leki mogące powodować niedociśnienie ortostatyczne, patrz punkt 4.5. - Lewodopa może wywoływać senność i epizody nagłego snu u pacjentów chorych na chorobę Parkinsona. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługi urządzeń mechanicznych. - Po nagłym odstawieniu leków przeciw parkinsonizmowi obserwowano objawy przypominające złośliwy zespół neuroleptyczny (ang. Neuroleptic Malignant Syndrome ? NMS), łącznie ze sztywnością mięśni, podwyższoną temperaturą ciała oraz zmianami stanu psychicznego (np. pobudzenie, splątanie, śpiączka) oraz ze zwiększoną aktywnością fosfokinazy kreatynowej w surowicy. U pacjentów z chorobą Parkinsona obserwowano rzadko rabdomiolizę wtórną do złośliwego zespołu neuroleptycznego lub ciężkich dyskinez. Dlatego pacjentów należy ściśle obserwować po nagłym zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu podawania lewodopy z karbidopą, szczególnie pacjentów przyjmujących neuroleptyki. Nie zgłaszano występowania NMS ani rabdomiolizy w związku z podawaniem preparatu Duodopa. - Należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem rozwoju zaburzeń kontroli impulsów. Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że u osób leczonych agonistami dopaminy i (lub) innymi produktami dopaminergicznymi zawierającymi lewodopę, w tym preparatem Duodopa mogą wystąpić behawioralne objawy zaburzeń kontroli impulsów, w tym: uzależnienie od hazardu, zwiększone libido, hiperseksualność, kompulsyjne wydawanie pieniędzy lub kupowanie oraz kompulsyjne lub napadowe objadanie się. W takich przypadkach zaleca się przeanalizowanie stosowanego leczenia.. - Jeśli konieczne jest zastosowanie ogólnego znieczulenia, leczenie preparatem Duodopa można kontynuować tak długo, jak długo pacjentowi wolno przyjmować płyny i leki doustne. Jeśli terapię trzeba czasowo przerwać, podawanie preparatu Duodopa można wznowić w tej samej dawce, jak tylko dozwolone będzie doustne przyjmowanie płynów. - Dawka preparatu Duodopa może wymagać zmniejszenia w celu uniknięcia dyskinez wywołanych przez lewodopę. - Podczas przedłużonej terapii preparatem Duodopa zaleca się okresową kontrolę czynności wątroby, układu krwiotwórczego, układu sercowo-naczyniowego oraz nerek. - Duodopa zawiera hydrazynę, produkt rozpadu karbidopy, która może być genotoksyczna i ewentualnie kancerogenna. Zalecana średnia dawka dobowa preparatu Duodopa wynosi 100 ml, i zawiera 2 g lewodopy oraz 0,5 g karbidopy. Zalecana maksymalna dawka dobowa wynosi 200 ml. Zawartość hydrazyny przyjęta przy średniej dawce wynosi 4 mg/dobę, a przy dawce maksymalnej 8 mg/dobę. Znaczenie kliniczne przyjętej hydrazyny nie jest znane. - Wykonywane w przeszłości zabiegi chirurgiczne w górnej części jamy brzusznej mogą powodować trudności w wykonaniu gastrostomii lub jejunostomii. - Otrzymano pojedyncze doniesienia opisujące zatkanie rurki gastrostomijnej i (lub) niedrożność jelit z tworzeniem się bezoarów, wymagające wymiany cewnika i w rzadkich przypadkach przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego. Do wczesnych objawów zalicza się bóle brzucha, nudności i wymioty. W niektórych przypadkach stwierdzono owrzodzenie żołądka i jelit. Bezoary to ściśle upakowane skupiska niestrawionego pokarmu zatrzymane w przewodzie pokarmowym. Większość bezoarów zalega w żołądku, ale bezoary mogą się też znajdować w innych odcinkach przewodu pokarmowego. - Obniżona zdolność do obsługiwania urządzenia (pompa, przyłączanie cewnika) może prowadzić do powikłań. W przypadku takich pacjentów opiekun (np. pielęgniarka, pomocnik pielęgniarki, lub bliski krewny) powinien pomagać choremu. - Nagłe lub stopniowe nasilanie się spowolnienia ruchowego może wskazywać na niedrożność urządzenia i powinno być zbadane w celu ustalenia przyczyny.