Nakom Mite tabletki | 100mg+25mg | 100 tabl.

Każda tabletka zawiera 100 mg lewodopy (Levodopum) i 25 mg karbidopy (Carbidopum) w postaci karbidopy j ednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jednoczesne stosowanie preparatu Nakom Mite z nie selektywnym i inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) i selektywnych inhibitorów MAO typu A jest przeciwwskazane. Podawanie inhibitorów MAO należy przerwać co najmniej na 2 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia preparatem Nakom Mite. Nakom Mite może być stosowany jednocześnie z podawanymi w zalecanych dawkach, selektywnymi inhibitorami MAO typu B, np. z chlorowodorkiem selegiliny (patrz punkt 4.5). Preparatu Nakom Mite nie należy stosować, jeżeli istnieją przeciwwskazania do stosowania sympatykom imetykó w.

Nakom Mite jest przeciwwskazany u pacjentów z:

? nadwrażliwością na lewodopę, karbidopę lub jakikolwiek inny składnik preparatu

? jaskrą z wąskim katem przesączania

? ciężką niewydolnością serca

? ciężkimi zaburzeniami rytmu serca

? ostrą fazą udaru mózgu

Ze względu na to, że lewodopa może uaktywnić rozwój czerniaka złośliwego, nie powinno się podawać jej pacjentom z podejrzanymi, niezdiagnozowanymi zmianami skórnymi lub z czerniakiem złośliwym w wywiadzie.

Nie stosować u pacjentów z ciężkimi psychozami.

Działania niepożądane, jakie często występują u pacjentów przyjmujących preparaty złożone karbidopa/lewodopa związane są z neurofarmakologicznym działaniem dopaminy. Zmniejszenie dawek leku może zmniejszyć nasilenie tych reakcji.

Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą dyskinezy, w tym przypominające pląsawicę, dystonie i inne ruchy mimowolne oraz nudności. Drgania mięśni i kurcz powiek mogą sygnalizować konieczność zmniejszenia dawki leku.

W badaniach klinicznych i badaniach po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano również inne działania niepożądane, do których należą:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): leukopenia, anemia hemolityczna i niehemolityczna, trombocytopenia.

Bardzo rzadko (> 1/10 000): agranulocytoza.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często (> =1/100 do < 1/10): jadłowstręt.

Niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100): zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała.

Zaburzenia psychiczne

Często (> =1/100 do < 1/10): omamy, splątanie, senność, ospałość, koszmarne sny, uczucie zmęczenia, bezsenność, depresja- bardzo rzadko z próbami samobójczymi, euforia, demencja, epizody psychotyczne, zwiększona motywacja.

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): pobudzenie, uczucie strachu, zaburzenia myślenia, dezorientacja, bóle głowy, zwiększone libido, odrętwienie, drgawki.

W trakcie przyjmowania preparatów złożonych lewodopa/karbidopa występuje senność oraz bardzo rzadko znaczne nasilenie senności w ciągu dnia i epizody nagłego zasypiania. U pacjentów leczonych agonistami dopaminy w związku z chorobą Parkinsona, w tym także preparatami złożonymi lewodopa/karbidopa, zwłaszcza dużymi dawkami, obserwowano patologiczną skłonność do hazardu, zwiększone libido i nadmierną aktywność seksualna, które na ogół ustępowały po zmniejszeniu dawki lub zakończonym leczeniu.

Zaburzenia układu nerwowego

Często (> 1/100, < 1/10): dyskinezy, pląsawica, dystonia, zaburzenia pozapiramidowe i ruchu, efekt włączenia-wyłączenia (?on-off').

Po kilku miesiącach lub latach od rozpoczęcia leczenia obserwowano spowolnienie ruchowe, (?efekt on-off') związane prawdopodobnie z postępem choroby.

Koniecznym być może dostosowanie dawki i ustalenie odstępów czasu pomiędzy kolejnymi dawkami. Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): ataksja, nasilone drżenie rąk.

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): złośliwy zespól neuroleptyczny, parestezje, omdlenie, zaburzenie chodzenia, szczękościsk.

Zaburzenia oka

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): zamazane widzenie, kurcz powiek, uaktywnienie utajonego zespołu Homera, podwójne widzenie, rozszerzenie źrenic, napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek. Kurcz powiek może być wczesnym objawem przedawkowania.

Zaburzenia serca

Często (> 1/100, < 1/10): kołatanie serca, nieregularna czynność serca.

Zaburzenia naczyniowe:

Często (> 1/100, < 1/10): niedociśnienie ortostatyczne, skłonność do zasłabnięć, omdlenia. Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): nadciśnienie tętnicze. Rzadko: zapalenie żył.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): chrypka, bóle w klatce piersiowej. Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): duszność, zaburzenia oddychania.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często (> 1/100, < 1/10): nudności, wymioty, uczucie suchości w jamie ustnej, gorzki smak w jamie ustnej.

Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): zaparcia, biegunki, ślinotok, dysfagia, wzdęcia.

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): niestrawność, ból w obrębie jamy brzusznej, ciemne zabarwienie śliny,

bruksizm, czkawka, krwawienie z przewodu pokarmowego, pieczenie języka, owrzodzenia dwunastnicy.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): obrzęki.

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, zaczerwienie twarzy, łysienie, wysypka, nadmierne potliwość, ciemne zabarwienie potu, uaktywnienie czerniaka złośliwego (patrz także punkt 4.3), plamica Schonleina-Henocha.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): skurcz mięśni, drżenie mięśni.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): ciemna barwa moczu.

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): zatrzymanie moczu, nieotrzymanie moczu, bolesny wzwód prącia, przewlekła erekcja.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): astenia, złe samopoczucie, uczucie zmęczenia, osłabienie, obrzęki, nawroty choroby.

Dawkę dobową preparatu Nakom Mite należy ustalać ostrożnie. Każdego pacjenta należy ściśle monitorować w okresie dostosowywania dawki.

W tabletkach Nakom Mite stosunek substancji czynnych karbidopa/lewodopa wynosi 1:4. Zalecenia ogólne

Dawkowanie należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta, dotyczy to zarówno wielkości dawki, jak i częstości podawania.

Badania wykazały, że obwodowa dopa-dekarboksylaza ulega wysyceniu przez karbidopę, jeśli lek ten jest podawany w dawce około 70 mg do 100 mg na dobę. Pacjenci, którzy otrzymują mniejszą dawkę karbidopy, są bardziej narażeni na wystąpienie nudności i wymiotów.

Z preparatem Nakom Mite można jednocześnie podawać standardowe leki stosowane w chorobie Parkinsona (z wyjątkiem samej lewodopy), aczkolwiek może być konieczne dostosowanie dawek tych leków.

Dawka początkowa, (zazwyczaj stosowana)

Leczenie najkorzystniej jest rozpocząć od jednej tabletki Nakom Mite, podawanej trzy razy na dobę. Schemat ten zapewnia podanie 75 mg karbidopy na dobę.

Dawka ta może być zwiększana o jedną tabletkę, codziennie lub co drugi dzień, zależnie od potrzeb, aż do 8 tabletek preparatu Nakom Mite na dobę.

Dawkowanie u pacjentów stosujących dotychczas preparat lewodopy

W trakcie dostosowywania dawki pacjent powinien być dokładnie monitorowany, ponieważ zarówno działanie terapeutyczne jak i działania niepożądane występują szybciej po podaniu preparatów złożonych niż po samej lewodopie. Dotyczy to zwłaszcza ruchów mimowolnych, które będą bardziej nasilone, a których wystąpienie może wymagać zmniejszenia dawki. U niektórych pacjentów wczesnym objawem zbyt dużej dawki jest kurcz powiek.

Przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu Nakom Mite należy odstawić aktualnie stosowany preparat lewodopy co najmniej na 12 godzin przed przyjęciem pierwszej dawki preparatu Nakom Mite (24 godziny w przypadku stosowania lewodopy o przedłużonym uwalnianiu). Dawka preparatu Nakom Mite powinna wynosić około 20% dotychczasowo stosowanej dawki dobowej preparatu lewodopy.

U pacjenta przyjmującego do tej pory mniej niż 1500mg lewodopy na dobę, początkowa dawka preparatu Nakom Mite (100/25) wynosi; jedna tabletka trzy razy na dobę lub cztery razy na dobę, w zależności od indywidualnej potrzeby pacjenta.

Dla większości pacjentów stosujących więcej niż 1500 mg lewodopy na dobę, lekiem zalecanym podczas zamiany preparatów zawierających wyłącznie lewodopę na preparaty złożone karbidopa/lewodopa jest Nakom (tabletka zawiera 250 mg lewodopy i 25 mg karbidopy w postaci karbidopy jednowodnej).

Zalecana dobowa dawka początkowa wynosi jedna tabletka preparatu Nakom (250/25) trzy razy na dobę lub cztery razy na dobę.

Leczenie podtrzymujące

Dawkowanie powinno być dobrane indywidualnie i dostosowane do reakcji klinicznej. W celu uzyskania optymalnego efektu hamowania zewnątrzmózgowej dekarboksylacji lewodopy należy stosować co najmniej od 70 mg do 100 mg karbidopy na dobę.

U pacjentów leczonych do tej pory preparatem Nakom Mite, w przypadku, kiedy wymagana jest większa dawka lewodopy, Nakom Mite (100/25) powinien być zastąpiony przez Nakom (250/25). Jeśli to konieczne, dawka preparatu Nakom może być zwiększana o pół tabletki codziennie lub co drugi dzień, aż do osiągnięcia maksymalnej dawki 8 tabletek na dobę. Doświadczenia w stosowaniu dobowych dawek karbidopy większych niż 200 mg na dobę są ograniczone.

Zalecana dawka maksymalna

8 tabletek preparatu Nakom na dobę (200 mg karbidopy i 2 g lewodopy), co stanowi około 3 mg/kg mc. karbidopy i 30 mg/kg mc. lewodopy u pacjenta o masie ciała 70 kg.

Nakom Mite nie jest zalecany do leczenia polekowych objawów pozapiramidowych oraz pląsawicy Huntingtona.

Nakom Mite można podawać pacjentom leczonym wcześniej preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę, w takim przypadku lewodopa powinna być odstawiona co najmniej na 12 godzin przed rozpoczęciem leczenia preparatami złożonymi karbidopa/lewodopa.

Dawka preparatu Nakom Mite powinna wynosić około 20% dotychczasowo przyjmowanego preparatu lewodopy (patrz punkt 4.2).

U pacjentów leczonych uprzednio preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę mogą wystąpić objawy dyskinezy, ponieważ zastosowanie karbidopy powoduje zwiększenie ilości lewodopy docierającej do mózgu i w następstwie - zwiększenie syntezy dopaminy, W takiej sytuacji może być konieczne zmniejszenie dawki preparatu Nakom Mite.

Podobnie jak lewodopa, preparaty złożone mogą powodować pojawienie się ruchów mimowolnych i zaburzeń psychicznych. Reakcje te związane są ze zwiększeniem ilości dopaminy w mózgu na skutek podawania lewodopy i stosowanie preparatu Nakom Mite może powodować nawrót tych zaburzeń .

Każdy pacjent powinien być uważnie obserwowany w celu wykrycia ewentualnego wystąpienia depresji ze skłonnościami samobójczymi.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z psychozą istniejącą obecnie lub w przeszłości, jak również przyjmujących jednocześnie leki psychotropowe. Nakom Mite powinien być ostrożnie podawany pacjentom z ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, astmą oskrzelową chorobami nerek, wątroby i układu wewnątrzwydzielniczego, chorobą wrzodową w wywiadzie (możliwość krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego) lub drgawkami w wywiadzie.

Tak jak w przypadku lewodopy, podając preparaty złożone lewodopa/karbidopa pacjentom po przebytym zawale mięśnia sercowego, u których utrzymują się zaburzenia rytmu serca pochodzenia przedsionkowego, węzłowego lub komorowego należy zachować ostrożność. U takich pacjentów należy monitorować czynność serca, szczególnie podczas początkowego dostosowywania dawki.

Pacjenci z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania mogą być leczeni preparatami lewodopa/karbidopa pod warunkiem, ze ciśnienie wewnątrzgałkowe jest dobrze kontrolowane, a pacjent w trakcie leczenia stale monitorowany w celu wykrycia ewentualnych zmian. Po nagłym odstawieniu preparatów stosowanych w leczeniu parkinsonizmu może wystąpić zespół objawów, podobnych jak w przypadku złośliwego zespołu neuroleptycznego, w tym: sztywność mięśni, podwyższona temperatura ciała, zaburzenia psychiczne oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w surowicy. Konieczna jest staranna obserwacja pacjentów, u których nagle zmniejszono dawki lub odstawiono preparat zawierający lewodopę i karbidopę, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie preparaty przeciwpsychotyczne.

U pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonistami dopaminy, w tym również preparatu Nakom Mite, opisywano objawy patologicznej skłonności do gier hazardowych, zwiększonego popędu płciowego i nadmiernej aktywności seksualnej.

Leczenie lewodopą wiąże się z sennością i epizodami nagłego zasypiania. Istnieją rzadkie doniesienia o nagłym zasypianiu podczas codziennych aktywności, w pewnych przypadkach nieświadomie i bez objawów zwiastunowych. Podczas leczenia lewodopą należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia takich objawów i zalecić zachowanie szczególnej ostrożności podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Pacjenci, którzy odczuwają senność i (lub) u których występują epizody nagłego zasypiania muszą wystrzegać się prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Ponadto można rozważyć zmniejszenie dawki lub

zaprzestanie leczenia.

Tak jak w przypadku leczenia lewodopą podczas długotrwałej terapii zaleca się dokonywanie okresowej oceny czynności wątroby, układu krwiotwórczego, sercowo-naczyni owego i nerek. U pacjentów, u których istnieje konieczność przeprowadzenia znieczulenia ogólnego, Nakom Mite może być podawany tak długo, jak długo pacjent może przyjmować doustnie płyny i leki. Jeśli leczenie musi być czasowo przerwane, zwykłą dzienną dawkę leku można podać wkrótce po tym, jak pacjent będzie mógł przyjmować leki doustnie.

Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności u niemowląt i dzieci, nie jest zalecane stosowanie preparatów złożonych lewodopa/karbidopa u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Wpływ na badania laboratoryjne

Podczas leczenia preparatem Nakom Mite stężenie azotu mocznika, kreatyniny oraz kwasu moczowego jest niższe niż w przypadku stosowania samej lewodopy. We krwi obserwowano przejściowe zwiększenie stężenia mocznika, bilirubiny, zwiększenie aktywności LDH, fosfatazy alkalicznej oraz transaminaz wątrobowych (AspAT, A1AT). Występowało również: zmniejszenie wartości hematokrytu i stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia glukozy w surowicy i liczby białych krwinek, obecność bakterii i krwi w moczu.

Podczas leczenia preparatem Nakom Mite, jak i samą lewodopą obserwowano dodatni wynik testu Coombsa. Preparaty karbidopy/lewodopy mogą powodować fałszywie dodatnie wyniki w teście paskowym na obecność ciał ketonowych w moczu. Nie ulegnie on zmianie, nawet jeśli próbka moczu zostanie zagotowana. Fałszywie ujemny wynik może powstać podczas stosowaniu oksydazy glukozowej do oznaczeń glukozurii.

Nakom Mite nie jest zalecany do leczenia polekowych objawów pozapiramidowych oraz pląsawicy Huntingtona.

Nakom Mite można podawać pacjentom leczonym wcześniej preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę, w takim przypadku lewodopa powinna być odstawiona co najmniej na 12 godzin przed rozpoczęciem leczenia preparatami złożonymi karbidopa/lewodopa.

Dawka preparatu Nakom Mite powinna wynosić około 20% dotychczasowo przyjmowanego preparatu lewodopy (patrz punkt 4.2).

U pacjentów leczonych uprzednio preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę mogą wystąpić objawy dyskinezy, ponieważ zastosowanie karbidopy powoduje zwiększenie ilości lewodopy docierającej do mózgu i w następstwie - zwiększenie syntezy dopaminy, W takiej sytuacji może być konieczne zmniejszenie dawki preparatu Nakom Mite.

Podobnie jak lewodopa, preparaty złożone mogą powodować pojawienie się ruchów mimowolnych i zaburzeń psychicznych. Reakcje te związane są ze zwiększeniem ilości dopaminy w mózgu na skutek podawania lewodopy i stosowanie preparatu Nakom Mite może powodować nawrót tych zaburzeń .

Każdy pacjent powinien być uważnie obserwowany w celu wykrycia ewentualnego wystąpienia depresji ze skłonnościami samobójczymi.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z psychozą istniejącą obecnie lub w przeszłości, jak również przyjmujących jednocześnie leki psychotropowe. Nakom Mite powinien być ostrożnie podawany pacjentom z ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, astmą oskrzelową chorobami nerek, wątroby i układu wewnątrzwydzielniczego, chorobą wrzodową w wywiadzie (możliwość krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego) lub drgawkami w wywiadzie.

Tak jak w przypadku lewodopy, podając preparaty złożone lewodopa/karbidopa pacjentom po przebytym zawale mięśnia sercowego, u których utrzymują się zaburzenia rytmu serca pochodzenia przedsionkowego, węzłowego lub komorowego należy zachować ostrożność. U takich pacjentów należy monitorować czynność serca, szczególnie podczas początkowego dostosowywania dawki.

Pacjenci z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania mogą być leczeni preparatami lewodopa/karbidopa pod warunkiem, ze ciśnienie wewnątrzgałkowe jest dobrze kontrolowane, a pacjent w trakcie leczenia stale monitorowany w celu wykrycia ewentualnych zmian. Po nagłym odstawieniu preparatów stosowanych w leczeniu parkinsonizmu może wystąpić zespół objawów, podobnych jak w przypadku złośliwego zespołu neuroleptycznego, w tym: sztywność mięśni, podwyższona temperatura ciała, zaburzenia psychiczne oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w surowicy. Konieczna jest staranna obserwacja pacjentów, u których nagle zmniejszono dawki lub odstawiono preparat zawierający lewodopę i karbidopę, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie preparaty przeciwpsychotyczne.

U pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonistami dopaminy, w tym również preparatu Nakom Mite, opisywano objawy patologicznej skłonności do gier hazardowych, zwiększonego popędu płciowego i nadmiernej aktywności seksualnej.

Leczenie lewodopą wiąże się z sennością i epizodami nagłego zasypiania. Istnieją rzadkie doniesienia o nagłym zasypianiu podczas codziennych aktywności, w pewnych przypadkach nieświadomie i bez objawów zwiastunowych. Podczas leczenia lewodopą należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia takich objawów i zalecić zachowanie szczególnej ostrożności podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Pacjenci, którzy odczuwają senność i (lub) u których występują epizody nagłego zasypiania muszą wystrzegać się prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Ponadto można rozważyć zmniejszenie dawki lub

zaprzestanie leczenia.

Tak jak w przypadku leczenia lewodopą podczas długotrwałej terapii zaleca się dokonywanie okresowej oceny czynności wątroby, układu krwiotwórczego, sercowo-naczyni owego i nerek. U pacjentów, u których istnieje konieczność przeprowadzenia znieczulenia ogólnego, Nakom Mite może być podawany tak długo, jak długo pacjent może przyjmować doustnie płyny i leki. Jeśli leczenie musi być czasowo przerwane, zwykłą dzienną dawkę leku można podać wkrótce po tym, jak pacjent będzie mógł przyjmować leki doustnie.

Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności u niemowląt i dzieci, nie jest zalecane stosowanie preparatów złożonych lewodopa/karbidopa u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Wpływ na badania laboratoryjne

Podczas leczenia preparatem Nakom Mite stężenie azotu mocznika, kreatyniny oraz kwasu moczowego jest niższe niż w przypadku stosowania samej lewodopy. We krwi obserwowano przejściowe zwiększenie stężenia mocznika, bilirubiny, zwiększenie aktywności LDH, fosfatazy alkalicznej oraz transaminaz wątrobowych (AspAT, A1AT). Występowało również: zmniejszenie wartości hematokrytu i stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia glukozy w surowicy i liczby białych krwinek, obecność bakterii i krwi w moczu.

Podczas leczenia preparatem Nakom Mite, jak i samą lewodopą obserwowano dodatni wynik testu Coombsa. Preparaty karbidopy/lewodopy mogą powodować fałszywie dodatnie wyniki w teście paskowym na obecność ciał ketonowych w moczu. Nie ulegnie on zmianie, nawet jeśli próbka moczu zostanie zagotowana. Fałszywie ujemny wynik może powstać podczas stosowaniu oksydazy glukozowej do oznaczeń glukozurii.