NAKOM

Każda tabletka zawiera 250 mg lewodopy (Levodopum) i 25 mg karbidopy (Carbidopwn) w postaci karbidopy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jednoczesne stosowanie preparatu Nakom z nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy

(MAO) i selektywnych inhibitorów MAG typu A jest przeciwwskazane. Podawanie inhibitorów MAO

należy przerwać co najmniej na 2 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia preparatem Nakom.

Nakom może być stosowany jednocześnie /. podawanymi w zalecanych dawkach, selektywnymi

inhibitorami MAO typu B, np. z chlorowodorkiem selegiliny (patrz punkt 4.5).

Preparatu Nakom nie należy stosować, jeżeli istnieją przeciwwskazania do stosowania

sympatykomimetyków.

Nakom jest przeciwwskazany u pacjentów z:

? nadwrażliwością na lewodopę, karbidopę lub jakikolwiek inny składnik preparatu

? jaskrą z wąskim kalem przesączania

? ciężką niewydolnością serca

? ciężkimi Zaburzeniami rytmu serca

? ostrą fazą udaru mózgu

Ze względu na to. że lewodopa może uaktywnić rozwój czerniaka złośliwego, nie powinno się podawać jej pacjentom z podejrzanymi, niezdiagnozowanymi zmianami skórnymi lub z czerniakiem złośliwym w wywiadzie.

Nie stosować u pacjentów / ciężkimi psychozami.

Działania niepożądane, jakie często występują u pacjentów przyjmujących preparaty złożone karbidopa/lewodopa związane są z neurofarinakologicznym działaniem dopaminy. Zmniejszenie dawek leku może zmniejszyć nasilenie tych reakcji.

Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą dyskinezy. w tym przypominające pląsawicę, dystonie i inne ruchy mimowolne oraz nudności. Drgania mięśni i kurcz powiek mogą sygnalizować konieczność zmniejszenia dawki leku.

W badaniach klinicznych i badaniach po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano również inne

działania niepożądane, do których należą:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): leukopenia, anemia hemolityczna i niehemolityczna, trombocytopenia.

Bardzo rzadko (> =1/10 000): agranulocytoza.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często (> = I /100 do < 1 /10): jadłowstręt.

Niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100): zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała.

Zaburzenia psychiczne

Często (> =1/100 do < 1/10): omamy, splątanie, senność, ospałość, koszmarne sny, uczucie zmęczenia, bezsenność, depresja- bardzo rzadko z próbami samobójczymi, euforia, demencja. epizody psychotyczne, zwiększona motywacja.

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): pobudzenie, uczucie strachu, zaburzenia myślenia, dezorientacja, bóle głowy, zwiększone libido, odrętwienie, drgawki.

W trakcie przyjmowania preparatów złożonych lewodopa/karbidopa występuje senność i bardzo rzadko znaczne nasilenie senności w ciągu dnia oraz epizody nagłego zasypiania. U pacjentów leczonych agonistami dopaminy w związku z chorobą Parkinsona, w tym także preparatami złożonymi lewodopa/karbidopa. zwłaszcza dużymi dawkami, obserwowano patologiczną skłonność do hazardu, zwiększono libido i nadmierną aktywność seksualna, które na ogół ustępowały po zmniejszeniu dawki lub zakończonym leczeniu.

Zaburzenia układu nerwowego

Często (> 1/100, < 1/10): dyskinezy. pląsawica, dystonia, zaburzenia pozapirainidowe i ruchu, efekt włączania-wyłączenia (?on-off).

Po kilku miesiącach lub latach od rozpoczęcia leczenia obserwowano spowolnienie ruchowe, (?efekt on-off') związane prawdopodobnie z postępem choroby.

Koniecznym być może dostosowanie dawki i ustalenie odstępów czasu pomiędzy kolejnymi dawkami. Niezbyt często (> l/l 000, < 1/100): ataksja, nasilone drżenie rąk.

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): złośliwy zespól neuroleplyczny, parestezje. omdlenie, zaburzenie chodzenia, szczękościsk.

oka

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): zamazane widzenie, kurcz powiek, uaktywnienie utajonego zespołu Homera, podwójne widzenie, rozszerzenie źrenic, napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek. Kurcz powiek może być wczesnym objawem przedawkowania.

Często (> 1/100, < 1/10): kołatanie serca, nieregularna czynność serca.

Zaburzenia naczyniowe:

Często (> 1/100, < 1/10): niedociśnienie ortostatyczne, skłonność do zasłabnięć, omdlenia. Niezbyt często (> l/l 000, < 1/100): nadciśnienie tętnicze. Rzadko', zapalenie żył.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często (> l/l 000, < 1/100): chrypka, bóle w klatce piersiowej. Rzadko (> l/l 0 000, < 1/1 000): duszność, zaburzenia oddychania.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często (> 1/100, < 1/10): nudności, wymioty, uczucie suchości w jamie ustnej, gorzki smak w jamie ustnej.

Niezbyt często (> l/l 000, < 1/100): zaparcia, biegunki, ślinotok, dysfagia, wzdęcia.

Rzadko (> l/l O 000, < 1/1 000): niestrawność, ból w obrębie jamy brzusznej, ciemne zabarwienie śliny, bruksizm, czkawka, krwawienie z przewodu pokarmowego, pieczenie języka, owrzodzenia dwusnastnicy.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): obrzęki.

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): obrzęk naczynioruchowy. pokrzywka, świąd, zaczerwienie twarzy, łysienie, wysypka, nadmierne potliwość, ciemne zabarwienie potu. uaktywnienie czerniaka złośliwego (patrz także punkt -1.3). plamica Schónleina-Hcnocha.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Niezbyt często (> l/l 000, < 1/100): skurcz mięśni, drżenie mięśni.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często (> l/l 000, < 1/100): ciemna barwa moczu.

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): zatrzymanie moczu, nieotrzymanie moczu, bolesny wzwód prącia, przewlekła erekcja.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): astenia. złe samopoczucie, uczucie zmęczenia, osłabienie, obrzęki, nawroty choroby.

Dawkę dobową preparatu Nakom należy ustalać ostrożnie. Każdego pacjenta należy ściśle monitorować w okresie dostosowywania dawki.

W tabletkach Nakom stosunek substancji czynnych karbidopa/lewodopa wynosi 1:10. Zalecenia ogólne

Dawkowanie należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta, zarówno dotyczy to wielkości dawki, jak i częstości podawania.

Badania wykazały, że obwodowa dopa-dekarboksyla/a ulega wysyceniu przez karbidopę, jeśli lek ten jest podawany w dawce około 70 mg do 100 mg na dobę. Pacjenci, którzy otrzymują mniejszą dawkę karbidopy, są bardziej narażeni na wystąpienie nudności i wymiotów. Z preparatem Nakom można jednocześnie podawać standardowe leki stosowane w chorobie Parkinsona (z wyjątkiem samej lewodopy), aczkolwiek może być konieczne dostosowanie dawek tych leków.

Dawka początkowa, (zazwyczaj stosowana)

Leczenie najkorzystniej jest rozpocząć od Vi tabletki Nakom, podawanej jeden lub dwa razy na dobę. Schemat ten może nie zapewnić optymalnej dawki karbidopy na dobę.

Dawka ta może być zwiększana o 'A tabletki, codziennie lub co drugi dzień, zależnie od potrzeb, aż do uzyskania oczekiwanych rezultatów.

Odpowiedź na leczenie zazwyczaj występuje po jednym dniu stosowania leku, czasami po jednorazowym podaniu.

Całkowita skuteczna dawka osiągana jest zwykle w ciągu 7 dni, zaś podczas stosowania samej lewodopy po kilku tygodniach lub miesiącach.

Dawkowanie u pacjentów stosujących dotychczas preparat lewodopy

W trakcie dostosowywania dawki pacjent powinien być dokładnie monitorowany, ponieważ zarówno działanie terapeutyczne jak i działania niepożądane występują szybciej po podaniu preparatów złożonych niż po samej Lwodopie. Dotyczy to zwłaszcza ruchów mimowolnych, które będą bardziej nasilone, a których wystąpienie może wymagać zmniejszenia dawki. U niektórych pacjentów wczesnym objawem zbyt dużej dawki jest kurcz powiek.

Przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu Nakom należy odstawić aktualnie stosowany preparat lewodopy co najmniej na 12 godzin przed przyjęciem pierwszej dawki preparatu Nakom (24 godziny w przypadku stosowania lewodopy o przedłużonym uwalnianiu).

Dawka preparatu Nakom powinna wynosić około 20% dotychczasowo stosowanej dawki dobowej preparatu lewodopy.

U pacjenta przyjmującego do tej pory mniej niż 1500 mg lewodopy na dobę. leczenie należy rozpocząć od produktu Nakom Mite (100/25). Początkowa dawka preparatu Nakom Mite wynosi; jedna tabletka trzy lub cztery razy na dobę. w zależności od indywidualnej potrzeby pacjenta. Dla większości pacjentów stosujących więcej niż 1500 mg lewodopy na dobę. lekiem zalecanym podczas zamiany preparatów zawierających wyłącznie lewodopę na preparaty złożone karbidopa/lewodopa jest Nakom (tabletka zawiera 250 mg lewodopy i 25 mg karbidopy w postaci karbidopy jednowodnej).

Zalecana dobowa dawka początkowa wynosi jedna tabletka preparatu Nakom (250/25) trzy razy na dobę lub cztery razy na dobę.

Leczenie podtrzymujące

Dawkowanie powinno być dobrane indywidualnie i dostosowane do reakcji klinicznej. W celu uzyskania optymalnego efektu hamowania zewnątrzmózgowej dekarboksylacji lewodopy należy stosować co najmniej 70 mg do 100 mg karbidopy na dobę.

U pacjentów' leczonych do tej pory preparatem Nakom Mite, w przypadku, kiedy wymagana jest większa dawka lewodopy. Nakom Mite (100/25) powinien być zastąpiony przez Nakom (250/25). Jeśli to konieczne, dawka preparatu Nakom może być zwiększana o 1/2 tabletki codziennie lub co drugi dzień, aż do osiągnięcia maksymalnej dawki 8 tabletek na dobę. Doświadczenia w stosowaniu dobowych dawek karbidopy większych niż 200 mg na dobę są ograniczone.

Zalecana dawka maksymalna

8 tabletek preparatu Nakom na dobę (200 mg karbidopy i 2 g lewodopy). co stanowi około 3 mg/kg mc. karbidopy i 30 mg/kg mc. lewodopy u pacjenta o masie ciuła 70 kg.

Nakom nie jest zalecany do leczenia polekowych objawów pozapiramidowych oraz pląsawicy Huntingtona.

Nakom można podawać pacjentom leczonym wcześniej preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę. w takim przypadku lewodopa powinna być odstawiona co najmniej na 12 godzin przed rozpoczęciem leczenia preparatami złożonymi karbidopa/lewodopa.

Dawka preparatu Nakom powinna wynosić około 20% dotychczasowo przyjmowanego preparatu lewodopy (patrz punkt 4.2).

U pacjentów leczonych uprzednio preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę mogą wystąpić objawy dyskinezy, ponieważ zastosowanie karbidopy powoduje zwiększenie ilości lewodopy docierającej do mózgu i w następstwie - zwiększenie syntezy dopaminy. W takiej sytuacji może być konieczne zmniejszenie dawki preparatu Nakom.

Podobnie jak lewodopa. preparaty złożone mogą powodować pojawienie się ruchów mimowolnych i zaburzeń psychicznych. Reakcje te związane są ze zwiększeniem ilości dopaminy w mózgu na skutek podawania lewodopy i stosowanie preparatu Nakom może powodować nawrót tych zaburzeń . Każdy pacjent powinien być uważnie obserwowany w celu wykrycia ewentualnego wystąpienia depresji ze skłonnościami samobójczymi.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z psychozą istniejącą obecnie lub w przeszłości, jak również przyjmujących jednocześnie leki psychotropowe. Nakom powinien być ostrożnie podawany pacjentom z ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, astmą oskrzelową, chorobami nerek, wątroby i układu wewnątrzwydzielniczego. chorobą wrzodową w wywiadzie (możliwość krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego) lub drgawkami w wywiadzie.

Tak jak w przypadku lewodopy. podając preparaty złożone lewodopa/karbidopa pacjentom po przebytym zawale mięśnia sercowego, u których utrzymują się zaburzenia rytmu serca pochodzenia przedsionkowego, węzłowego lub komorowego należy zachować ostrożność. U takich pacjentów należy monitorować czynność serca, szczególnie podczas początkowego dostosowywania dawki.

Pacjenci z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania mogą być leczeni preparatami lewodopa/karbidopa pod warunkiem, ze ciśnienie wewnątrzgałkowe jest dobrze kontrolowane, a pacjent w trakcie leczenia stale monitorowany w celu wykrycia ewentualnych zmian. Po nagłym odstawieniu preparatów stosowanych w leczeniu parkinsonizmu może wystąpić zespół objawów, podobnych jak w przypadku złośliwego zespołu nęuroieptycznęgo, w tym: sztywność mięśni, podwyższona temperatura ciała, zaburzenia psychiczne oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w surowicy. Konieczna jest staranna obserwacja pacjentów, u których nagle zmniejszono dawki lub odstawiono preparat zawierający lewodopę i karbidopę, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie preparaty przeciwpsychotyczne.

U pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonislami dopaminy, w tym również preparatu Nakom. opisywano objawy patologicznej skłonności do gier hazardowych, zwiększonego popędu płciowego i nadmiernej aktywności seksualnej.

Leczenie lewodopą wiąże się z sennością i epizodami nagłego zasypiania. Istnieją rzadkie doniesienia o nagłym zasypianiu podczas codziennych aktywności, w pewnych przypadkach nieświadomie I bez objawów zwiastunowych. Podczas leczenia lewodopą należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia takich objawów i zalecić zachowanie szczególnej ostrożności podczas prowadzenia

pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Pacjenci, którzy odczuwają senność i (lub) u których występują epizody nagiego zasypiania muszą wystrzegać się prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Ponadto można rozważyć zmniejszenie dawki lub zaprzestanie leczenia.

Tak jak w przypadku leczenia lewodopą. podczas długotrwałej terapii zaleca się dokonywanie okresowej oceny czynności wątroby, układu krwiotwórczego, sercowo-naczyniowego i nerek. U pacjentów, u których istnieje konieczność przeprowadzenia znieczulenia ogólnego. Nakom może być podawany tak długo, jak długo pacjent może przyjmować doustnie płyny i leki. Jeśli leczenie musi być czasowo przerwane, zwykłą dzienną dawkę leku można podać wkrótce po tym, jak pacjent będzie mógł przyjmować leki doustnie.

Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej i 8 lar

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności u niemowląt i dzieci, nic jest zalecane stosowanie preparatów złożonych lewodopa/karbidopa u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Wpływ na badania laboratoryjne

Podczas leczenia preparatem Nakom stężenie azotu mocznika, kreatyniny oraz kwasu moczowego jest niższe niż w przypadku stosowania samej lewodopy. We krwi obserwowano przejściowe zwiększenie stężenia mocznika, bilirubiny, zwiększenie aktywności LDI l. fosfatazy alkalicznej oraz transaminaz wątrobowych (AspAT, AIAT). Występowało również: zmniejszenie wartości hematokrytu i stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia glukozy w surowicy i liczby białych krwinek, obecność bakterii i krwi w moczu.

Podczas leczenia preparatem Nakom, jak i samą lewodopą obserwowano dodatni wynik testu Coombsa. Preparaty karbidopy/lewodopy mogą powodować fałszywie dodatnie wyniki w teście paskowym na obecność ciał ketonowych w moczu. Nie ulegnie on zmianie, nawet jeśli próbka moczu zostanie zagotowana. Fałszywie ujemny wynik może powstać podczas stosowaniu oksydazy glukozowej do oznaczeń glukozurii.

Nakom nie jest zalecany do leczenia polekowych objawów pozapiramidowych oraz pląsawicy Huntingtona.

Nakom można podawać pacjentom leczonym wcześniej preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę. w takim przypadku lewodopa powinna być odstawiona co najmniej na 12 godzin przed rozpoczęciem leczenia preparatami złożonymi karbidopa/lewodopa.

Dawka preparatu Nakom powinna wynosić około 20% dotychczasowo przyjmowanego preparatu lewodopy (patrz punkt 4.2).

U pacjentów leczonych uprzednio preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę mogą wystąpić objawy dyskinezy, ponieważ zastosowanie karbidopy powoduje zwiększenie ilości lewodopy docierającej do mózgu i w następstwie - zwiększenie syntezy dopaminy. W takiej sytuacji może być konieczne zmniejszenie dawki preparatu Nakom.

Podobnie jak lewodopa. preparaty złożone mogą powodować pojawienie się ruchów mimowolnych i zaburzeń psychicznych. Reakcje te związane są ze zwiększeniem ilości dopaminy w mózgu na skutek podawania lewodopy i stosowanie preparatu Nakom może powodować nawrót tych zaburzeń . Każdy pacjent powinien być uważnie obserwowany w celu wykrycia ewentualnego wystąpienia depresji ze skłonnościami samobójczymi.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z psychozą istniejącą obecnie lub w przeszłości, jak również przyjmujących jednocześnie leki psychotropowe. Nakom powinien być ostrożnie podawany pacjentom z ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, astmą oskrzelową, chorobami nerek, wątroby i układu wewnątrzwydzielniczego. chorobą wrzodową w wywiadzie (możliwość krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego) lub drgawkami w wywiadzie.

Tak jak w przypadku lewodopy. podając preparaty złożone lewodopa/karbidopa pacjentom po przebytym zawale mięśnia sercowego, u których utrzymują się zaburzenia rytmu serca pochodzenia przedsionkowego, węzłowego lub komorowego należy zachować ostrożność. U takich pacjentów należy monitorować czynność serca, szczególnie podczas początkowego dostosowywania dawki.

Pacjenci z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania mogą być leczeni preparatami lewodopa/karbidopa pod warunkiem, ze ciśnienie wewnątrzgałkowe jest dobrze kontrolowane, a pacjent w trakcie leczenia stale monitorowany w celu wykrycia ewentualnych zmian. Po nagłym odstawieniu preparatów stosowanych w leczeniu parkinsonizmu może wystąpić zespół objawów, podobnych jak w przypadku złośliwego zespołu nęuroieptycznęgo, w tym: sztywność mięśni, podwyższona temperatura ciała, zaburzenia psychiczne oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w surowicy. Konieczna jest staranna obserwacja pacjentów, u których nagle zmniejszono dawki lub odstawiono preparat zawierający lewodopę i karbidopę, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie preparaty przeciwpsychotyczne.

U pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonislami dopaminy, w tym również preparatu Nakom. opisywano objawy patologicznej skłonności do gier hazardowych, zwiększonego popędu płciowego i nadmiernej aktywności seksualnej.

Leczenie lewodopą wiąże się z sennością i epizodami nagłego zasypiania. Istnieją rzadkie doniesienia o nagłym zasypianiu podczas codziennych aktywności, w pewnych przypadkach nieświadomie I bez objawów zwiastunowych. Podczas leczenia lewodopą należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia takich objawów i zalecić zachowanie szczególnej ostrożności podczas prowadzenia

pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Pacjenci, którzy odczuwają senność i (lub) u których występują epizody nagiego zasypiania muszą wystrzegać się prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych. Ponadto można rozważyć zmniejszenie dawki lub zaprzestanie leczenia.

Tak jak w przypadku leczenia lewodopą. podczas długotrwałej terapii zaleca się dokonywanie okresowej oceny czynności wątroby, układu krwiotwórczego, sercowo-naczyniowego i nerek. U pacjentów, u których istnieje konieczność przeprowadzenia znieczulenia ogólnego. Nakom może być podawany tak długo, jak długo pacjent może przyjmować doustnie płyny i leki. Jeśli leczenie musi być czasowo przerwane, zwykłą dzienną dawkę leku można podać wkrótce po tym, jak pacjent będzie mógł przyjmować leki doustnie.

Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej i 8 lar

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności u niemowląt i dzieci, nic jest zalecane stosowanie preparatów złożonych lewodopa/karbidopa u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Wpływ na badania laboratoryjne

Podczas leczenia preparatem Nakom stężenie azotu mocznika, kreatyniny oraz kwasu moczowego jest niższe niż w przypadku stosowania samej lewodopy. We krwi obserwowano przejściowe zwiększenie stężenia mocznika, bilirubiny, zwiększenie aktywności LDI l. fosfatazy alkalicznej oraz transaminaz wątrobowych (AspAT, AIAT). Występowało również: zmniejszenie wartości hematokrytu i stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia glukozy w surowicy i liczby białych krwinek, obecność bakterii i krwi w moczu.

Podczas leczenia preparatem Nakom, jak i samą lewodopą obserwowano dodatni wynik testu Coombsa. Preparaty karbidopy/lewodopy mogą powodować fałszywie dodatnie wyniki w teście paskowym na obecność ciał ketonowych w moczu. Nie ulegnie on zmianie, nawet jeśli próbka moczu zostanie zagotowana. Fałszywie ujemny wynik może powstać podczas stosowaniu oksydazy glukozowej do oznaczeń glukozurii.