Dostępny w większości aptek

 

Cital tabletki powlekane | 20 mg | 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Citalopramum
Podmiot odpowiedzialny: NEURAXPHARM ARZNEIMITTEL GMBH



Opis produktu Cital

Kiedy stosujemy lek Cital?

Produkt leczniczy Cital jest wskazany w leczeniu depresji w fazie początkowej oraz w leczeniu podtrzymującym.


Jaki jest skład leku Cital?

Każda tabletka powlekana zawiera 24,98 mg cytalopramu bromowodorku, co odpowiada 20 mg cytalopramu (Citalopramum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Cital?

Nadwrażliwość na cytalopram lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego (patrz punkt 6.1).

Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO)

Przypadki ciężkich reakcji, niekiedy powodujących zgon, obserwowano u pacjentów otrzymujących selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI ? Selective Serotonin Reuptake Inhibitor) w skojarzeniu z inhibitorem monoaminooksydazy (IMAO), w tym z selektywnym inhibitorem MAO-B ? selegiliną oraz odwracalnym inhibitorem MAO, np. moklobemidem, oraz u pacjentów, którzy niedawno zaprzestali stosowania leku z grupy SSRI i rozpoczęli stosowanie inhibitora MAO.

W niektórych przypadkach obserwowano objawy podobne do zespołu serotoninowego.

Cytalopramu nie wolno stosować w skojarzeniu z inhibitorem MAO, w tym z selegiliną w dawce powyżej 10 mg na dobę.

Leczenie cytalopramem można rozpocząć 14 dni po zaprzestaniu podawania nieodwracalnych inhibitorów MAO i w okresie określonym dla odstawienia odwracalnych inhibitorów MAO, podanym w charakterystyce produktu odwracalnego inhibitora MAO.

Leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 7 dni po zaprzestaniu podawania cytalopramu (patrz punkt 4.5).

Cytalopram nie powinien być stosowany jednocześnie z pimozydem.


Cital – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Działania niepożądane obserwowane podczas stosowania cytalopramu są zazwyczaj łagodne i przemijające. Najczęściej występują w pierwszym i drugim tygodniu leczenia i zwykle ustępują w miarę poprawy stanu pacjenta.

Częstość występowania została określona w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000) lub częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

 

Bardzo

często

Często

Niezbyt

często

Rzadko

Bardzo

rzadko

Częstość nieznana

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

 

zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała

    

Zaburzenia psychiczne

senność

bezsenność

pobudzenie

nerwowość

zaburzenia snu

zaburzenia

koncentracji

koszmary

senne

amnezja

lęk

zmniejszenie popędu płciowego

euforia

zwiększenie popędu płciowego

 

omamy

mania

depersonalizacja

napady

paniki (te

objawy mogą być związane z chorobą podstawową)

zdarzenia związane z samobójstwem

 

Bardzo

często

Często

Niezbyt

często

Rzadko

Bardzo rzadko

Częstość nieznana

  

zwiększenie apetytu

jadłowstręt psychiczny

apatia

splątanie

    

Zaburzenia układu nerwowego

ból głowy

drżenia

zawroty

głowy

migrena

parestezje

drgawki

zaburzenia pozapiramidowe

   

Zaburzenia oka

zaburzenia akomodacji

zaburzenia widzenia

    

Zaburzenia ucha i błędnika

  

szumy uszne

   

Zaburzenia serca

kołatanie serca

tachykardia

bradykardia

 

arytmia nadkomo-

rowa i

komorowa

 

Zaburzenia naczyniowe

 

niedociśnienie ortostatyczne

niedociśnienie

    

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

 

nieżyt nosa

zapalenie zatok

kaszel

   

Zaburzenia

żołądka i

jelit

nudności

suchość błony śluzowej jamy ustnej

zaparcia

biegunka

niestrawność

wymioty

bóle brzucha

wzdęcia z oddawaniem

gazów

zwiększone wydzielanie śliny

    

Zaburzenia

  

zwiększenie

   
 

Bardzo

często

Często

Niezbyt

często

Rzadko

Bardzo rzadko

Częstość nieznana

wątroby i dróg żółciowych

  

aktywności enzymów wątrobowych

   

Choroby

skóry i tkanki podskórnej

nadmierne pocenie się

wysypka

świąd

nadwrażliwość na światło

 

obrzęk naczynioruchowy

 

Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej

  

bóle mięśni

 

bóle stawów

 

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

 

zaburzenie oddawania

moczu

nadmierne wydzielanie moczu

 

hiponatremia, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH)

  

Zaburzenia układu rozrodczego

i piersi

 

zaburzenia wytrysku

brak orgazmu

u kobiet

bolesne miesiączkowanie

impotencja

  

mlekotok

 

Zaburzenia innych narządów zmysłów

 

zaburzenia smaku

    

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

astenia

uczucie

zmęczenia

ziewanie

reakcje

alergiczne

omdlenia

złe

samopoczu-

cie

zespół

serotoninowy

reakcje anafilaktyczne

 

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

   

krwawienia (np. krwotoki z narządów rodnych, z przewodu

  
 

Bardzo

często

Często

Niezbyt

często

Rzadko

Bardzo rzadko

Częstość nieznana

    

pokarmowego, wybroczyny lub inne rodzaje

krwotoków

lub krwawień w obrębie skóry lub błon śluzowych)

  

Działania niepożądane związane z grupą terapeutyczną

Badania epidemiologiczne prowadzone u pacjentów w wieku 50 lat i starszych, wykazały zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI oraz trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD). Mechanizm powodujący to ryzyko nie jest znany.

Objawy odstawienia występujące po przerwaniu leczenia

Przerwanie stosowania leków z grupy SSRI/SNRI (zwłaszcza gwałtowne) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia. Opisywano występowanie zawrotów głowy, zaburzeń czucia (w tym parestezji i uczucia jak porażenia prądem), zaburzeń snu (w tym bezsenności i nasilonych snów), pobudzenia, lęku, nudności i (lub) wymiotów, drżenia, splątania, pocenia się, bólu głowy, biegunki, kołatania serca, chwiejności emocjonalnej, drażliwości i zaburzeń widzenia. Zazwyczaj objawy te są łagodne do umiarkowanych i ustępują samoistnie, chociaż u niektórych pacjentów mogą mieć ciężkie nasilenie i (lub) utrzymywać się długotrwale. Dlatego, jeśli lekarz planuje odstawienie cytalopramu, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki (patrz punkt 4.4).


Cital - dawkowanie leku

Cytalopram należy przyjmować doustnie w pojedynczej dawce 20 mg, o dowolnej porze dnia. Tabletki można przyjmować niezależnie od pokarmu, popijając płynem.

Dorośli:

Zalecana początkowa dawka wynosi 20 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 60 mg na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat):

Zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Brak informacji dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę przez pierwsze dwa tygodnie leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do 30 mg na dobę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się ostrożność oraz szczególną uwagę podczas dostosowywania dawki (patrz punkt 5.2).

Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 18 lat):

Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży. Nie należy stosować cytalopramu u dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.4).


Cital – jakie środki ostrożności należy zachować?

Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby

Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstwa (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się, aż do uzyskania istotnej remisji. Ponieważ poprawa może nastąpić dopiero po kilku pierwszych tygodniach leczenia lub później, pacjenci powinni być ściśle monitorowani do czasu jej wystąpienia. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli lub prób samobójczych i powinni być ściśle monitorowani podczas leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone ryzyko (w porównaniu do placebo) zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, przyjmujących leki przeciwdepresyjne.

Pacjenci, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka, w trakcie stosowania cytalopramu powinni być ściśle monitorowani, zwłaszcza na początku leczenia lub po zmianie dawki. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.

Podczas pierwszych kilku tygodni leczenia lub dłużej, objawy poprawy stanu pacjenta nie są widoczne. Z tego powodu pacjenci powinni być w tym czasie ściśle monitorowani. Ryzyko prób samobójczych jest charakterystyczne dla depresji i może utrzymywać się aż do momentu wystąpienia istotnego działania leczniczego cytalopramu. Z doświadczeń klinicznych ze wszystkimi lekami z grupy SSRI wynika, iż ryzyko prób samobójczych może być większe w początkowym okresie leczenia. Z tego powodu, w celu zmniejszenia ryzyka przedawkowania, cytalopram należy przepisywać w jak najmniejszych ilościach.

U pacjentów z cukrzycą cytalopram może wpływać na wydzielanie insuliny i stężenie glukozy we krwi. Może być konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków hipoglikemizujących.

Należy zaprzestać leczenia cytalopramem, gdy u pacjenta wystąpią napady padaczki. Cytalopramu nie należy stosować u pacjentów z niestabilną padaczką, a pacjentów z kontrolowaną padaczką należy monitorować. Należy zaprzestać stosowania cytalopramu w przypadku zwiększenia częstości napadów drgawek.

W przypadku nagłego przerwania leczenia cytalopramem mogą wystąpić reakcje odstawienia. Reakcje te objawiają się: zawrotami głowy, parestezjami (w tym uczucie jak porażenie prądem), zaburzeniami snu (w tym bezsenności i nasilonych snów), pobudzeniem, lękiem, drżeniami mięśniowymi, nudnościami i (lub) wymiotami, splątaniem, poceniem się, bólem głowy, biegunką, kołataniem serca, chwiejnością emocjonalną, drażliwością i zaburzeniami widzenia (patrz punkt 4.8). Cytalopram należy odstawiać powoli, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku przez okres od 1 do 2 tygodni.

Doświadczenie kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania leków z grupy SSRI (w tym cytalopramu) i leczenia elektrowstrząsami są ograniczone i dlatego zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności.

Podczas stosowania cytalopramu u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie należy zachować ostrożność. W razie wystąpienia fazy maniakalnej, leczenie cytalopramem należy przerwać.

Podczas leczenia lekami z grupy SSRI opisywano przypadki przedłużonego czasu krwawienia i (lub) zaburzeń krzepnięcia krwi, takich jak: wybroczyny, krwotoki z dróg rodnych, krwawienia z przewodu pokarmowego i inne krwawienia w obrębie skóry lub błon śluzowych (patrz punkt 4.8). Zaleca się ostrożność u pacjentów stosujących leki z grupy SSRI podczas jednoczesnego stosowania leków, które wpływają na czynność płytek krwi lub mogą zwiększać ryzyko krwotoku, jak również u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi w wywiadzie (patrz punkt 4.5).

Rzadko informowano o przypadkach zespołu serotoninowego u pacjentów stosujących leki z grupy

SSRI. Jednoczesne wystąpienie objawów, takich jak zaburzenie czynności układu autonomicznego, splątanie, pobudzenie, drżenie mięśni, mioklonie i hipertermia może wskazywać na ten zespół (patrz punkt 4.5). W razie wystąpienia tego zespołu należy natychmiast przerwać stosowanie cytalopramu i zastosować leczenie objawowe.

Podczas leczenia pacjentów z psychozami, u których wystąpi depresja, zastosowanie cytalopramu może nasilić objawy psychotyczne.

Rzadko informowano o występowaniu hiponatremii i zespołu nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (wazopresyny, SIADH), głównie u pacjentów w podeszłym wieku. Po odstawieniu produktu leczniczego objawy te zwykle ustępują.

Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat

Nie należy stosować leków przeciwdepresyjnych w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) częściej obserwowano u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi, niż w grupie otrzymującej placebo. Jeżeli, ze względu na potrzebę kliniczną, zostanie podjęta decyzja o leczeniu, należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy samobójcze. Ponadto, brak danych dotyczących bezpieczeństwa długotrwałego stosowania cytalopramu u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.

Substancje pomocnicze

Tabletki zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego.


Przyjmowanie leku Cital w czasie ciąży

Ciąża

Nie przeprowadzono odpowiednio liczebnych i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, dlatego nie zaleca się stosowania cytalopramu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne cytalopramu, po podaniu dużych dawek, powodujących działanie toksyczne u samic. Ryzyko stosowania cytalopramu u ludzi nie jest znane.

Opisywano przypadki objawów odstawienia u noworodków, których matki stosowały leki z grupy

SSRI pod koniec ciąży. Jeśli matka stosowała cytalopram w końcowym okresie ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze ciąży, należy uważnie obserwować noworodka. Podczas ciąży należy unikać nagłego odstawienia produktu.

Z badań epidemiologicznych wynika, że stosowanie w ciąży leków z grupy SSRI, szczególnie w późnym okresie ciąży, może zwiększać ryzyko przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka (ang.

PPHN - Persistant Pulmonary Hypertension of the Newborn). Zaobserwowane ryzyko wynosi około

5 przypadków na 1000 ciąż. W ogólnej populacji obserwuje się 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż.

Laktacja

Cytalopram przenika do mleka kobiet w nieznacznych ilościach. Nie ustalono wpływu leku na karmione piersią dziecko. Cytalopram nie powinien być podawany kobietom karmiącym piersią, chyba że korzyści z karmienia piersią przeważają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka.


Charakterystyka produktu leczniczego Cital

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Interakcje Cital z innymi lekami

Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.

Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :


Interakcje Cital z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Cital

Alkohol

Alkohol nasila działanie depresyjne citalopramu na OUN. Mogą wystąpić zaburzenia psychomotoryczne. W czasie trwania terapii należy rozważyć niebezpieczeństwo związane z jednoczesnym stosowaniem leku i alkoholu.


Inne opakowania Cital


Grupy


Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.