Cilazaprilum 123ratio (Inhibestril) tabletki powlekane | 5 mg | 28 tabl. | 4 blist.po 7 szt.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1 NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Cilazaprilum 123ratio (Inhibestril), 5 mg, tabletki powlekane

2 SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka powlekana 5 mg zawiera 5 mg cylazaprylu (w postaci cylazaprylu jednowodnego).
Substancje pomocnicze:

Jedna tabletka powlekana 5 mg zawiera 307 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3 POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane

Brązowo-czerwonawa, tabletka powlekana w kształcie kapsułki z linią podziału na jednej stronie i
wytłoczonym symbolem „C 5" na drugiej stronie

Tabletkę można podzielić na połowy.

4 SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Cylazapryl jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego.

Cylazapryl jest również wskazany w leczeniu przewlekłej niewydolności serca.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Cylazapryl należy podawać raz na dobę. Cylazapryl można przyjmować przed jedzeniem lub po
jedzeniu, ponieważ spożycie posiłku nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na wchłanianie.
Cylazapryl należy przyjmować codziennie mniej więcej o tej samej porze.

Nadciśnienie tętnicze: Dawka początkowa to 1 mg na dobę. Należy zmierzyć ciśnienie tętnicze i
indywidualnie dostosować dawkę, w zależności od wartości ciśnienia tętniczego. Zazwyczaj
stosowana dawka cylazaprylu wynosi od 2,5 mg do 5,0 mg raz na dobę.

Po podaniu dawki początkowej u pacjentów z dużą aktywnością układu renina-angiotensynaaldosteron
(szczególnie u pacjentów z niedoborem sodu i (lub) hipowolemią, dekompensacją układu sercowo-
naczyniowego lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym) może wystąpić nadmierne zmniejszenie
ciśnienia tętniczego krwi. U tych pacjentów zalecana jest mniejsza dawka początkowa wynosząca 0,5
mg raz na dobę, a leczenie należy rozpoczynać pod kontrolą lekarza.

Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym przyjmujący leki moczopędne: W celu zapobiegania objawowemu
niedociśnieniu, jeśli to możliwe, na dwa do trzech dni przed rozpoczęciem podawania cylazaprylu
należy odstawić lek moczopędny. W razie potrzeby można potem wznowić jego stosowanie.
Zalecana dawka początkowa produktu Cilazaprilum 123ratio (Inhibestril) w tej grupie pacjentów to 0,5 mg raz na dobę.

Przewlekła niewydolność serca: Leczenie produktem Cilazaprilum 123ratio (Inhibestril) należy rozpoczynać pod ścisłym
nadzorem medycznym od zalecanej dawki początkowej 0,5 mg raz na dobę. Dawka ta powinna być

utrzymywana przez około 1 tydzień. Jeśli wspomniana dawka jest dobrze tolerowana, można ją
zwiększać w tygodniowych odstępach w zależności od stanu klinicznego pacjenta, do 1,0 mg lub 2,5
mg. Maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów wynosi 5,0 mg. Zalecane dawkowanie cylazaprylu
u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca opiera się raczej na poprawie objawów niż
danych wskazujących, iż cylazapryl zmniejsza zachorowalność i śmiertelność w tej grupie pacjentów
(patrz punkt 5.1).

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek: U pacjentów z niewydolnością nerek jest konieczne
zmniejszenie dawki leku, w zależności od klirensu kreatyniny (patrz punkt 4.4). Zaleca się następujące
schematy dawkowania:

U pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego
niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać pod
ścisłą kontrolą lekarza, od małych dawek leku i ostrożnie je zwiększać. Leki moczopędne mogą
zwiększać ryzyko wystąpienia nadciśnienia naczyniowo-nerkowego, dlatego podczas pierwszych
tygodni leczenia produktem Cilazaprilum 123ratio (Inhibestril) należy przerwać ich stosowanie i monitorować czynność nerek.

Badania kliniczne wykazały, że u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca klirens cylazaprylu
jest związany z klirensem kreatyniny. Z tego względu, u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca
z zaburzeniem czynności nerek istnieją specjalne zalecenia dotyczące dawkowania.

Marskość wątroby: U pacjentów z marskością wątroby (lecz bez wodobrzusza), którzy wymagają
leczenia nadciśnienia tętniczego, cylazapryl powinien być podawany z dużą ostrożnością
nieprzekraczając 0,5 mg na dobę, a ciśnienie tętnicze powinno być uważnie monitorowane, z uwagi na
ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia.

Pacjenci w podeszłym wieku z nadciśnieniem tętniczym: Leczenie produktem Cilazaprilum 123ratio (Inhibestril) należy
rozpoczynać od dawki 0,5 mg do 1,0 mg raz na dobę. Następnie dawkę podtrzymującą można
zmieniać w zależności od indywidualnej tolerancji, odpowiedzi na leczenie i stanu klinicznego.

Pacjenci w podeszłym wieku z przewlekłą niewydolnością serca: Należy ściśle przestrzegać
stosowania zalecanej dawki początkowej 0,5 mg.

Dzieci: Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci. Z tego względu, nie zaleca
się podawania cylazaprylu dzieciom.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na cylazapryl lub którykolwiek składnik produktu lub inne inhibitory ACE.

- Występowanie w przeszłości obrzęku naczynioruchowego powiązanego z leczeniem
inhibitorami ACE

- Dziedziczny lub samoistny obrzęk naczynioruchowy

- Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6)

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Ciąża

Nie należy rozpoczynać leczenia inhibitorami ACE podczas ciąży. U pacjentek planujących zajście w
ciążę należy zastosować inny lek przeciwnadciśnieniowy o ustalonym profilu bezpieczeństwa
stosowania w ciąży, chyba że uznaje się, że kontynuacja leczenia inhibitorem ACE jest konieczna. W
razie potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie inhibitorów ACE oraz, w razie
konieczności, rozpocząć stosowanie innego leku (patrz punkty 4.3. i 4.6).

Niedociśnienie tętnicze

Inhibitory ACE mogą powodować ciężkie niedociśnienie tętnicze krwi, szczególnie na początku
leczenia. Prawdopodobieństwo wystąpienia niedociśnienia po podaniu pierwszej dawki leku jest
największe u pacjentów z aktywacją systemu renina-angiotensyna-aldosteron, tak jak w przypadku
nadciśnienia nerkowo-naczyniowego lub innych przyczyn hipoperfuzji nerek, niedoboru sodu lub
płynów lub wcześniejszego leczenia innymi lekami rozszerzającymi naczynia. Wszystkie te stany
mogą współistnieć zwłaszcza w przypadku ciężkiej niewydolności serca.

W razie wystąpienia niedociśnienia pacjenta należy ułożyć na plecach i uzupełnić objętość płynów.
Podawanie cylazaprylu można kontynuować po uzupełnieniu objętości płynów, lecz w razie
utrzymywania się niedociśnienia należy zmniejszyć dawkę produktu lub przerwać jego stosowanie.

U pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka leczenie cylazaprylem należy rozpoczynać pod
nadzorem medycznym, od małej dawki początkowej i ostrożnie zwiększać dawkę leku. Jeśli to
możliwe, należy tymczasowo przerwać stosowanie leków moczopędnych.

Podobną ostrożność należy zachować u pacjentów z dusznicą bolesną lub chorobą
mózgowonaczyniową, u których niedociśnienie tętnicze może spowodować niedokrwienie mięśnia
sercowego lub mózgu.

Zaburzenie czynności nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek dawkę cylazaprylu należy dostosować do klirensu kreatyniny
(patrz punkt 4.2). U tych pacjentów kontrola stężenia potasu i kreatyniny jest częścią standardowego
postępowania medycznego.

Inhibitory ACE posiadają ustalone działanie nefroprotekcyjne, ale mogą powodować odwracalne
zaburzenia czynności nerek w przypadku zmniejszonej perfuzji nerek, niezależnie od tego, czy było to
spowodowane obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych, ciężką zastoinową niewydolnością serca,
niedoborem płynów, hiponatremią lub dużymi dawkami leków moczopędnych oraz u pacjentów
przyjmujących leki z grupy NLPZ. Działania zapobiegawcze obejmują odstawienie lub tymczasowe
przerwanie stosowania leków moczopędnych, rozpoczęcie leczenia od bardzo małych dawek
inhibitorów ACE oraz ostrożne zwiększanie dawki.

U pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej, aktywacja układu renina-angiotensyna-aldosteron
pomaga w utrzymaniu perfuzji nerek poprzez zwężenie tętniczek odprowadzających. Tym samym,
zahamowanie tworzenia angiotensyny II i potencjalnie także zwiększone tworzenie bradykininy
powoduje rozszerzenie tętniczek odprowadzających, powodując zmniejszenie ciśnienia filtracji
kłębuszkowej. Niedociśnienie przyczynia się do dalszego zmniejszania perfuzji nerek (patrz punkt 4.4
„Niedociśnienie tętnicze"). Tak jak w przypadku innych substancji działających na układ
reninaangiotensyna- aldosteron, istnieje zwiększone ryzyko niewydolności nerek, w tym ostrej
niewydolności nerek, gdy pacjenci ze zwężeniem tętnicy nerkowej są leczeni cylazaprylem. Z tego
względu, u tych pacjentów należy zachować ostrożność. Jeśli pojawi się niewydolność nerek, należy
przerwać leczenie.

Reakcje nadwrażliwości/ obrzęk naczynioruchowy

Leczenie inhibitorami ACE wiąże się z występowaniem obrzęku naczynioruchowego z częstością 0,1-
0,5%. Obrzęk naczynioruchowy wywołany stosowaniem inhibitorów ACE może objawiać się
nawracającymi epizodami obrzęku twarzy, które ustępują po odstawieniu leku, lub ostrym obrzękiem
jamy ustnej i gardła oraz niedrożnością dróg oddechowych, które wymagają nagłej pomocy i mogą
zagrażać życiu. Inną postacią jest obrzęk naczynioruchowy jelit, który najczęściej występuje w ciągu
pierwszych 24-48 godzin leczenia. Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego wydaje się być
większe u pacjentów rasy czarnej, w porównaniu do pacjentów innych ras. Pacjenci z obrzękiem

naczynioruchowym w wywiadzie niezwiązanym ze stosowaniem inhibitorów ACE mogą być w grupie
podwyższonego ryzyka.

Anafilaksja

Hemodializa: U pacjentów dializowanych z użyciem błon filtracyjnych o dużej przepuszczalności (np.
AN 69), leczonych inhibitorami ACE obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne. U tych pacjentów
należy rozważyć zastosowanie błon dializacyjnych innego rodzaju lub produktów
przeciwnadciśnieniowych z innych grup.

Afereza lipoprotein o małej gęstości (LDL): U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, podczas
aferezy lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu obserwowano reakcje
anafilaktyczne zagrażające życiu. Reakcjom tym można zapobiec poprzez czasowe odstawienie
inhibitorów ACE przed rozpoczęciem każdego zabiegu aferezy.

Leczenie odczulające: U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego,
np. jadem os lub pszczół występowały reakcje anafilaktyczne. Przed rozpoczęciem leczenia
odczulającego należy odstawić cylazapryl i nie zastępować leku beta-blokerem.

Zaburzenia czynności wątroby

Opisywano pojedyncze przypadki zaburzeń czynności wątroby, takie jak zwiększenie wyników testów
czynnościowych wątroby (aminotransferaz, bilirubiny, fosfatazy alkalicznej, gamma GT) i
cholestatyczne zapalenie wątroby z martwicą lub bez martwicy. U pacjentów leczonych cylazaprylem,
u których wystąpiła żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy
przerwać stosowanie cylazaprylu i rozpocząć odpowiednie leczenie. U pacjentów z marskością
wątroby (bez puchliny brzusznej), którzy wymagają hipotensyjnego leczenia, należy rozpocząć
leczenie cylazaprylem w małej dawce i z zachowaniem szczególnej ostrożności, ze względu na ryzyko
znacznego niedociśnienia (patrz punkt 4.2). Nie zaleca się stosowania cylazaprylu u pacjentów z
puchliną brzuszną.

Neutropenia

Leczenie inhibitorami ACE było rzadko związane z neutropenią i agranulocytozą, szczególnie u
pacjentów z niewydolnością nerek lub chorobą kolagenową naczyń oraz u pacjentów otrzymujących
leczenie immunosupresyjne. U tych pacjentów zaleca się okresowe monitorowanie liczby leukocytów.

Stężenie potasu w surowicy

Inhibitory ACE mogą powodować hiperkaliemię, ponieważ hamują uwalnianie aldosteronu. Działanie
to nie jest zazwyczaj istotne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Jednakże u pacjentów z
zaburzeniem czynności nerek i/lub u pacjentów przyjmujących suplementy zawierające potas (w tym
substytuty soli) lub leki moczopędne oszczędzające potas, szczególnie z grupy antagonistów
aldosteronu, może wystąpić hiperkaliemia. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków
moczopędnych oszczędzających potas u pacjentów leczonych inhibitorami ACE oraz monitorować
stężenie potasu w surowicy krwi i czynność nerek.

Cukrzyca

Stosowanie inhibitorów ACE u pacjentów z cukrzycą może nasilać działanie zmniejszające stężenie
glukozy we krwi doustnych leków hipoglikemizujących lub insuliny, szczególnie u pacjentów z
zaburzeniem czynności nerek. U tych pacjentów należy ściśle monitorować stężenie glukozy podczas
rozpoczynania leczenia inhibitorem ACE.

Zabiegi chirurgiczne/ znieczulenie

Środki znieczulające, o działaniu obniżającym ciśnienie tętnicze, mogą powodować niedociśnienie
tętnicze u pacjentów otrzymujących inhibitory ACE. W przypadku wystąpienia niedociśnienia
tętniczego spowodowanego tym mechanizmem, można je skorygować poprzez zwiększenie objętości
płynów.

Zwężenie zastawki aortalnej / kardiomiopatia przerostowa

Inhibitory ACE należy stosować ostrożnie u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory
serca (np. zwężeniem zastawki mitralnej, zwężeniem aorty , kardiomiopatią przerostową), ponieważ
pojemność minutowa serca nie może skompensować rozszerzenia naczyń krążenia układowego, co
może powodować ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego krwi.

Rasa

Inhibitory ACE są mniej skuteczne jako leki przeciwnadciśnieniowe u pacjentów rasy czarnej. U
pacjentów rasy czarnej występuje również większe ryzyko obrzęku naczynioruchowego.

Nietolerancja laktozy

Ze względu na zawartość laktozy jednowodnej, produktu nie powinni przyjmować pacjenci z
dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp czy zespołem złego wchłaniania
glukozy i galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Lit

Podczas jednoczesnego stosowania litu z inhibitorami ACE zgłaszano odwracalne zwiększenie
stężenia litu w surowicy i objawy toksyczności. Jednoczesne stosowanie diuretyków tiazydowych
może zwiększyć ryzyko wystąpienia objawów toksyczności litu oraz zwiększyć już istniejące ryzyko
toksyczności litu, wynikające z podania inhibitorów ACE.

Nie zaleca się stosowania cylazaprylu z litem, lecz jeśli takie skojarzenie okaże się konieczne, należy
uważnie obserwować stężenia litu w surowicy.

Inne leki przeciwnadciśnieniowe

Stosując cylazapryl w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi można oczekiwać
efektu sumowania się działania.

Leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy zawierające potas lub substytuty soli zawierające
potas

Stężenie potasu w surowicy zazwyczaj pozostaje w granicach normy, pomimo tego u niektórych
pacjentów leczonych cylazaprylem może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające
potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy zawierające potas lub substytuty soli
zawierające potas mogą powodować znaczne zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Zatem nie
zaleca się stosowania cylazaprylu w skojarzeniu z wyżej wymienionymi produktami (patrz punkt 4.4).
Jeśli jednoczesne stosowanie jest wskazane ze względu na wystąpienie hipokaliemii, należy zachować
ostrożność oraz często obserwować stężenia potasu w surowicy.

Leki moczopędne (tiazydowe lub pętlowe)

Rozpoczęcie leczenia cylazaprylem u pacjentów przyjmujących wcześniej duże dawki leków
moczopędnych może spowodować hipowolemię i niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4). Ryzyko
wystąpienia działania hipotensyjnego można zmniejszyć, przerywając podawanie leku moczopędnego
lub zwiększając ilość przyjmowanych płynów i soli lub rozpoczynając leczenie małymi dawkami
cylazaprylu.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne/leki przeciwpsychotyczne/leki znieczulające/leki
narkotyczne

Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i niektórych leków znieczulających, trójpierścieniowych
leków antydepresyjnych i antypsychotycznych może spowodować dalsze zmniejszenie ciśnienia krwi
(patrz punkt 4.4).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym kwas acetylosalicylowy > 3 g na dobę

Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (tj.
kwasu acetylosalicylowego w dawkach przeciwzapalnych, inhibitorów COX-2 i nieselektywnych
NLPZ), może dojść do osłabienia działania hipotensyjnego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE
i NLPZ może zwiększyć ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym możliwej ostrej niewydolności
nerek i zwiększenia stężenia potasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej istniejącą

zaburzoną czynnością nerek. Skojarzenie to należy stosować z ostrożnością, szczególnie u pacjentów
w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni i należy u nich rozważyć
obserwację czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego oraz okresowo potem.

Sympatykomimetyki

Sympatykomimetyki mogą osłabiać hipotensyjne działanie inhibitorów ACE.
Leki przeciwcukrzycowe

Badania epidemiologiczne wskazują, że jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i leków
przeciwcukrzycowych (insulin, doustnych leków hipoglikemizujących) może nasilać działanie
hipoglikemizujące z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii. To zjawisko jest bardziej prawdopodobne
podczas pierwszych tygodni leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.

Złoto

U pacjentów jednocześnie leczonych złotem we wstrzyknięciach (tiojabłczanem sodowym złota) oraz
inhibitorami ACE rzadko zgłaszano reakcje przypominające objawy jak po podaniu azotanów (ang.
nitritoid reactions, do objawów należy zaczerwienienie twarzy, mdłości, wymioty i niedociśnienie
tętnicze).

Inne

Nie zaobserwowano żadnych istotnych klinicznie interakcji podczas jednoczesnego stosowania
cylazaprylu z digoksyną, azotanami, lekami przeciwzakrzepowymi pochodnymi kumaryny i
inhibitorami receptora H2.

4.6 Wpływ na płodność ciążę i laktację

Nie zaleca się stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny podczas pierwszego trymestru
ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny jest przeciwwskazane
podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży (patrz punkt 4.3 i 4.4).

Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka działania teratogennego w wyniku narażenia na
inhibitory konwertazy angiotensyny w pierwszym trymestrze ciąży nie są jednoznaczne,
jakkolwiek nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem sytuacji, gdy
kontynuacja leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny jest niezbędna, u pacjentek
planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu
bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Gdy ciąża zostanie potwierdzona leczenie inhibitorami ACE
należy natychmiast przerwać i jeśli to konieczne, należy zastosować inne leki.

Stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży jest
toksyczne dla płodu (zmniejszona czynność nerek, małowodzie, opóźnione kostnienie czaszki) oraz
noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3). Jeżeli
narażenie na inhibitor konwertazy angiotensyny miało miejsce po pierwszym trymestrze ciąży,
zaleca się badanie ultrasonograficzne czynności nerek i czaszki.

Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory konwertazy angiotensyny należy ściśle
obserwować z powodu możliwości wystąpienia niedociśnienia (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Laktacja:

Ze względu na brak danych odnośnie bezpieczeństwa stosowania cylazaprylu podczas karmienia
piersią, nie zaleca się stosowania produktu Cilazaprilum 123ratio (Inhibestril), zwłaszcza w przypadku karmienia piersią
noworodka lub wcześniaka. Zaleca się podawanie innych preparatów, o ustalonym profilu
bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych, należy wziąć pod uwagę
możliwość wystąpienia czasami zawrotów głowy i zmęczenia, zwłaszcza na początku leczenia (patrz
punkty 4.4 i 4.8).

4.8 Działania niepożądane

(a) Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Do najczęściej występujących, przypisywanych lekowi zdarzeń niepożądanych, które obserwuje się u
pacjentów przyjmujących inhibitory ACE należy: kaszel, wysypka skórna i zaburzenie czynności
nerek. Kaszel występuje częściej u kobiet oraz u osób niepalących. Jeśli pacjent toleruje kaszel,
zasadne może być kontynuowanie leczenia. W niektórych przypadkach pomocne może być
zmniejszenie dawki.

Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem, ciężkie na tyle aby przerwać leczenie, są przyczyną
odstawienia produktu u mniej niż 5% pacjentów leczonych inhibitorami ACE.

(b) Tabelaryczna lista działań niepożądanych

W badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu na rynek obserwowano następujące
działania niepożądane związane ze stosowaniem cylazaprylu i (lub) innych inhibitorów ACE.
Szacunkowe dane dotyczące częstości występowania działań niepożądanych są oparte na odsetku
pacjentów zgłaszających każde działanie niepożądane podczas badań klinicznych cylazaprylu, w
których wzięło udział w sumie 7171 pacjentów. Działania niepożądane, które nie były obserwowane
podczas badań klinicznych cylazaprylu, lecz były zgłaszane w przypadku stosowania innych
inhibitorów ACE lub pochodziły z raportów otrzymanych w okresie po wprowadzeniu produktu do
obrotu, zostały sklasyfikowane jako „rzadkie".

Działania niepożądane zostały uporządkowane według następujących kategorii:

Bardzo często > 1/10

Często > 1/100 do < 1/10

Niezbyt często > 1/1 000 do < 1/100

Rzadko < 1/1 000

(c) Opis wybranych działań niepożądanych

Podczas rozpoczynania leczenia lub podczas zwiększania dawki, zwłaszcza u pacjentów z grup ryzyka
może pojawić się niedociśnienie i niedociśnienie ortostatyczne (patrz punkt 4.4).
Zaburzenie czynności nerek i ostra niewydolność nerek występują najczęściej u pacjentów z ciężką
niewydolnością serca, zwężeniem tętnicy nerkowej, występującymi wcześniej zaburzeniami nerek lub
zmniejszeniem objętości płynów krążących (patrz punkt 4.4).

Hiperkaliemia występuje najczęściej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i u tych
przyjmujących leki moczopędne oszczędzające potas lub suplementy zawierające potas.

Zdarzenia niedokrwienia mózgu, przemijającego napadu niedokrwiennego i udaru niedokrwiennego,
rzadko obserwowane podczas leczenia inhibitorami ACE, mogą być związane z niedociśnieniem u
pacjentów z chorobą mózgowo-naczyniową jako chorobą zasadniczą. Podobnie, niedokrwienie
mięśnia sercowego może być związane z niedociśnieniem u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca
jako chorobą zasadniczą.

Często zgłaszanym zdarzeniem niepożądanym jest ból głowy, pomimo tego, że występuje częściej u
pacjentów przyjmujących placebo niż u tych leczonych inhibitorami ACE.

4.9 Przedawkowanie

Dane dotyczące przedawkowania u ludzi są ograniczone. Objawy przedawkowania inhibitorów ACE
to niedociśnienie, wstrząs krążeniowy, zaburzenia elektrolitowe, niewydolność nerek,
hiperwentylacja, tachykardia, kołatanie serca, bradykardia, zawroty głowy, niepokój i kaszel.

Zalecane leczenie przedawkowania polega na dożylnym podaniu 9 mg/ml (0,9%) roztworu chlorku
sodu. Jeśli wystąpi niedociśnienie, należy ułożyć pacjenta w pozycji antywstrząsowej. Można również
rozważyć wlew angiotensyny II i (lub) dożylne podanie katecholamin.

W razie bradykardii opornej na leczenie zaleca się wszczepienie rozrusznika serca. Należy stale
monitorować oznaki życiowe, stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy.

Jeśli wskazane, cylazaprylat, aktywna postać cylazaprylu, może być częściowo usunięty z krążenia
ogólnego za pomocą hemodializy (patrz punkt 4.4).

5 WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), proste
kod ATC: C09AA08

Cylazapryl jest specyficznym, długo działającym inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE),
hamującym aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron, a wskutek tego konwersję nieaktywnej
angiotensyny I do angiotensyny II, będącej substancją o silnym działaniu naczynioskurczowym. U
pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, działanie
cylazaprylu stosowanego w zalecanych dawkach utrzymuje się do 24 godzin.

Nadciśnienie

Cylazapryl powoduje obniżenie ciśnienia skurczowego i rozkurczowego u pacjentów będących
zarówno w pozycji leżącej twarzą w górę jak i stojącej, zwykle bez składowej ortostatycznej. Preparat
jest skuteczny we wszystkich stopniach nadciśnienia tętniczego pierwotnego oraz w nadciśnieniu
pochodzenia nerkowego. Hipotensyjne działanie cylazaprylu występuje zwykle w ciągu pierwszej
godziny po podaniu leku, a maksymalne działanie obserwuje się między trzecią i siódmą godziną.
Zazwyczaj częstość akcji serca pozostaje niezmieniona. Lek nie powoduje tachykardii odruchowej,
jednak mogą wystąpić niewielkie i klinicznie nieistotne zmiany w częstości akcji serca. U niektórych
pacjentów działanie hipotensyjne leku może ulec zmniejszeniu pod koniec okresu pomiędzy
kolejnymi dawkami.

Działanie hipotensyjne cylazaprylu utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. Nie
zaobserwowano gwałtownych wzrostów ciśnienia tętniczego po nagłym odstawieniu leku.

W trakcie stosowania cylazaprylu u pacjentów z nadciśnieniem i umiarkowanym lub ciężkim
zaburzeniem czynności nerek, szybkość przesączania kłębuszkowego i przepływ nerkowy pozostają
zwykle niezmienione, pomimo istotnego klinicznie obniżenia ciśnienia tętniczego.

Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów ACE, działanie hipotensyjne cylazaprylu może być
mniej skuteczne u pacjentów rasy czarnej niż u pozostałych ras. Tym niemniej, różnice rasowe nie są
już jednoznaczne kiedy cylazapryl stosuje się w skojarzeniu z hydrochlorotiazydem.

Przewlekła niewydolność serca

Nie przeprowadzano badań klinicznych dowodzących wpływu cylazaprylu na zachorowalność i
śmiertelność w niewydolności serca.

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, dochodzi do aktywacji układu renina-angiotensyna-
aldosteron i układu współczulnego, co powoduje nadmierny ogólnoustrojowy skurcz naczyń i sprzyja
to retencji sodu i wody. Hamując aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron, cylazapryl
poprawia warunki hemodynamiczne w przeciążonym sercu poprzez zmniejszenie oporu
naczyniowego (afterload) i ciśnienia włośniczkowego zaklinowanego w płucach (preload) u pacjentów
leczonych już diuretykami i (lub) preparatami naparstnicy.

Ponadto, u osób tych istotnie zwiększa się wydolność wysiłkowa skutkując lepszą jakością życia.
Działanie hemodynamiczne i kliniczne następuje szybko i utrzymuje się.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Cylazapryl dobrze się wchłania i ulega szybkiemu przekształceniu do postaci aktywnej - cylazaprylatu.
Spożycie posiłku bezpośrednio przed zażyciem cylazaprylu nieznacznie opóźnia i zmniejsza
wchłanianie leku, jednak jest to bez znaczenia dla terapii. Biodostępność cylazaprylatu po doustnym
podaniu cylazaprylu, oceniana na podstawie obecności leku w moczu wynosi około 60%. Maksymalne
stężenie w surowicy osiągane jest w czasie dwóch godzin po podaniu preparatu i jest wprost
proporcjonalne do dawki.

Cylazaprylat jest wydalany w postaci niezmienionej przez nerki, z efektywnym okresem półtrwania
równym dziewięć godzin po podaniu cylazaprylu raz na dobę.

Farmakokinetyka w specjalnych populacjach

U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, stężenie cylazaprylatu w osoczu jest większe niż u
pacjentów z prawidłową czynnością nerek, ponieważ przy zmniejszonym klirensie kreatyniny
zmniejszony jest również klirens substancji czynnej. U pacjentów z całkowitą niewydolnością nerek
lek nie jest wydalany, jednak hemodializa zmniejsza, do pewnego stopnia, stężenie zarówno
cylazaprylu, jak i cylazaprylatu.

U pacjentów w podeszłym wieku, u których czynność nerek jest odpowiednia do wieku, stężenie
cylazaprylatu w surowicy może być do 40% wyższe, zaś klirens do 20% niższy w porównaniu do osób
młodszych. Podobne zmiany w farmakokinetyce występują u pacjentów z umiarkowaną i ciężką
marskością wątroby.

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, klirens cylazaprylatu jest proporcjonalny do klirensu
kreatyniny. Z tego względu zmiany w dawkowaniu wykraczające poza dawki zalecane dla pacjentów
z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.2) nie powinny być konieczne.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących
bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego
działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa, nie ujawniają
żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.

. Wykazano, że inhibitory konwertazy angiotensyny, jako klasa leków, wykazują szkodliwe działanie
w późnej fazie rozwoju płodowego, powodując zgon płodu i wady wrodzone, zwłaszcza w obrębie
czaszki. Zgłaszano również przypadki fetotoksyczności, opóźnienia wzrostu wewnątrzmacicznego i
przetrwałego przewodu tętniczego. Uważa się, że te nieprawidłowości rozwojowe są częściowo
spowodowane bezpośrednim wpływem inhibitorów ACE na układ renina-angiotensyna u płodu, a
częściowo niedokrwieniem, wynikającym z niedociśnienia u matki i zmniejszonym przepływem krwi
pomiędzy płodem, a łożyskiem i dopływem tlenu/substancji odżywczych do płodu.

6 DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki:
Laktoza jednowodna
Talk

Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)

Kopowidon

Sodu stearylofumaran

Otoczka tabletki:
Alkohol poliwinylowy
Makrogol 3350
Talk

Żelaza tlenek, czerwony (E172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku
Wielkość opakowań:

14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

Brak szczególnych wymagań.

7 PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU

123ratio Sp. z o.o.
ul. Emilii Plater 53
00-113 Warszawa
Polska

8 NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

15419

9 DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA OPUSZCZENIE DO OBROTU /
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

2009-04-08

10 DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

18.12.2009r./kwiecień 2011/wrzesień 2011