CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Amlopin 10 mg, 10 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 10 mg amlodypiny (Amlodipinum) w postaci amlodypiny bezylanu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Białe lub prawie białe, podłużne tabletki o ściętych krawędziach, z rowkiem dzielącym po jednej stronie i oznaczeniem 10 na drugiej stronie.
Tabletkę można podzielić na połowy.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze samoistne.
Przewlekła stabilna i naczynioskurczowa dławica piersiowa.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Do podawania doustnego.
Tabletki należy przyjmować popijając szklanką płynu (np. szklanką wody), niezależnie od posiłków. Jednoczesne spożycie grejpfruta lub soku grejpfrutowego nie ma wpływu na działanie amlodypiny.
Dorośli
W leczeniu nadciśnienia tętniczego i dławicy piersiowej dawka początkowa wynosi 5 mg, podawana raz na dobę. W przypadku nieuzyskania pożądanego działania terapeutycznego w ciągu 2 do 4 tygodni, dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę (podawanej w dawce pojedynczej), w zależności od indywidualnej reakcji na leczenie. Amlodypinę można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z lekiem przeciwdławicowym u pacjentów z dławicą piersiową.
Dzieci w wieku do 6 do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym
Zalecana doustna dawka początkowa dla dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5 mg raz na dobę. Jeśli po 4 tygodniach docelowe ciśnienie tętnicze nie zostanie osiągnięte, dawkę tę zwiększa się do 5 mg raz na dobę. Nie badano stosowania dawek większych niż 5 mg na dobę w populacji pediatrycznej (patrz punkty 5.1 i 5.2). Nie jest znany wpływ amlodypiny na ciśnienie tętnicze dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku stosuje się zwykle zalecane dawki, jednak należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Amlodypinę można stosować u tych pacjentów w zwykle zalecanych dawkach (patrz punkt 5.2). Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie korelują ze stopniem niewydolności nerek. Amlodypina nie ulega dializie.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Nie ustalono schematu dawkowania dla pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego amlodypinę należy stosować ostrożnie (patrz punkt 4.4).
4.3 Przeciwwskazania
Stosowanie amlodypiny jest przeciwwskazane u następujących pacjentów:
- z nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą,
- z ciężkim niedociśnieniem tętniczym,
- we wstrząsie (w tym we wstrząsie sercopochodnym),
- ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory (np. ze znacznym zwężeniem zastawki aortalnej),
- niestabilną hemodynamicznie niewydolnością serca po ostrym zawale mięśnia sercowego.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności amlodypiny u pacjentów z przełomem nadciśnieniowym.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca
Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z niewydolnością serca.
W długotrwałym, kontrolowanym placebo badaniu z udziałem pacjentów z ciężką niewydolnością serca (stopień III i IV według NYHA) zgłaszana częstość obrzęku płuc w grupie leczonej amlodypiną była większa niż w grupie otrzymującej placebo, nie wskazywało to jednak na nasilenie niewydolności serca (patrz punkt 5.1).
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony. Nie ustalono jeszcze zaleceń dotyczących dawkowania, dlatego amlodypinę należy stosować ostrożnie w tej grupie pacjentów.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Amlodypinę można stosować u tych pacjentów w zwykle zalecanych dawkach (patrz punkt 5.2). Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie korelują ze stopniem niewydolności nerek. Amlodypina nie ulega dializie.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Wpływ innych leków na amlodypinę
Inhibitory CYP3A4:
Jednocześnie stosowana erytromycyna (inhibitor aktywności izoenzymu CYP3A4) zwiększała stężenie amlodypiny w osoczu młodych pacjentów o 22%, a diltiazem (również inhibitor aktywności izoenzymu CYP3A4) zwiększał stężenie amlodypiny w osoczu pacjentów w podeszłym wieku o 50%. Kliniczne znaczenie tego działania nie jest jasne. Nie można wykluczyć, że silne inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, rytonawir) mogą zwiększać stężenie amlodypiny w większym stopniu niż diltiazem. Podczas stosowania amlodypiny w skojarzeniu z inhibitorami CYP3A4 należy zachować ostrożność. Nie opisano jednak działań niepożądanych, które wynikałyby z takiej interakcji.
Leki indukujące CYP3A4:
Brak dostępnych informacji na temat wpływu leków indukujących izoenzym CYP3A4 na amlodypinę. Jednoczesne podawanie takich leków (np. ryfampicyny, ziela dziurawca) może powodować zmniejszenie stężenia amlodypiny w osoczu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania amlodypiny w skojarzeniu z induktorami CYP3A4.
W klinicznych badaniach interakcji nie wykazano wpływu soku grejpfrutowego, cymetydyny, leków zobojętniających (zawierających glin/magnez) lub syldenafilu na farmakokinetykę amlodypiny.
Wpływ amlodypiny na inne leki
Hipotensyjne działanie amlodypiny może się sumować z takim działaniem innych leków przeciwnadciśnieniowych.
W badaniach klinicznych interakcji amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, etanolu (alkoholu), warfaryny lub cyklosporyny.
Amlodypina nie wpływa na wyniki badań laboratoryjnych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.
Badania dotyczące reprodukcji u szczurów nie wykazały toksycznego działania amlodypiny w dawkach 50-krotnie większych niż maksymalne dawki zalecane u ludzi, poza opóźnieniem porodu i wydłużeniem czasu jego trwania.
Nie zaleca się stosowania amlodypiny w czasie ciąży poza sytuacjami, gdy nie ma innej, bezpieczniejszej metody leczenia i gdy sama choroba stwarza większe zagrożenie dla matki i płodu.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy amlodypina przenika do mleka kobiecego. Decyzja o kontynuowaniu lub przerwaniu karmienia piersią bądź kontynuowaniu lub przerwaniu leczenia powinna uwzględniać korzyść dla dziecka z karmienia piersią i korzyść dla matki ze stosowania amlodypiny.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Amlodypina wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. U pacjentów, u których występują zawroty głowy, bóle głowy, uczucie zmęczenie lub nudności, zdolność reakcji może być zaburzona.
4.8 Działania niepożądane
Podczas leczenia amlodypiną obserwowano i zgłaszano wymienione działania niepożądane, które występowały z następującą częstością:
bardzo często (≥1/10)
często: (≥1/100 do < 1/10)
niezbyt często: (≥1/1000 do < 1/100)
rzadko: (≥1/10 000 do < 1/1000)
bardzo rzadko: (< 1/10 000)
częstość nieznana: (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Klasyfikacja układów i narządów | Częstość | Działania niepożądane |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Bardzo rzadko | Leukocytopenia, małopłytkowość |
Zaburzenia układu immunologicznego | Bardzo rzadko | Reakcje alergiczne |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | Bardzo rzadko | Hiperglikemia |
Zaburzenia psychiczne | Niezbyt często | Bezsenność, zmiany nastroju (w tym niepokój), depresja |
| Rzadko | Splątanie |
Zaburzenia układu nerwowego | Często | Senność, zawroty głowy, ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia) |
| Niezbyt często | Drżenie, zaburzenia smaku, omdlenie, niedoczulica, parestezje |
| Bardzo rzadko | Wzmożone napięcie, neuropatia obwodowa |
Zaburzenia oka | Niezbyt często | Zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie) |
Zaburzenia ucha i błędnika | Niezbyt często | Szumy uszne |
Zaburzenia serca | Niezbyt często | Kołatanie serca |
| Bardzo rzadko | Zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków) |
Zaburzenia naczyniowe | Często | Nagłe zaczerwienienie skóry (zwłaszcza twarzy) |
| Niezbyt często | Niedociśnienie tętnicze |
| Bardzo rzadko | Zapalenie naczyń |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | Niezbyt często | Duszność, zapalenie błony śluzowej nosa |
| Bardzo rzadko | Kaszel |
Zaburzenia żołądka i jelit | Często | Ból brzucha, nudności |
| Niezbyt często | Wymioty, niestrawność, zaburzenia wypróżnienia (w tym biegunka i zaparcie), suchość w jamie ustnej |
| Bardzo rzadko | Zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, rozrost dziąseł |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | Bardzo rzadko | Zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych* |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Niezbyt często | Łysienie, plamica, odbarwienie skóry, nadmierne pocenie się, świąd, wysypka, osutka |
| Bardzo rzadko | Obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, |
| Bardzo rzadko | Nadwrażliwość na światło |
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej | Często | Obrzęk kostek |
| Niezbyt często | Bóle stawów, bole mięśni, kurcze mięśni, ból pleców |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | Niezbyt często | Zaburzenia oddawania moczu, nokturia, zwiększona częstość oddawania moczu |
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi | Niezbyt często | Impotencja, ginekomastia |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Często | Obrzęk, uczucie zmęczenia |
| Niezbyt często | Ból w klatce piersiowej, osłabienie, ból, złe samopoczucie |
Badania diagnostyczne | Niezbyt często | Zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała |
* najczęściej z zastojem żółci
4.9 Przedawkowanie
Doświadczenie dotyczące zamierzonego przedawkowania amlodypiny u ludzi jest niewielkie.
Objawy
Dostępne dane sugerują, że znaczne przedawkowanie może spowodować nadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych z możliwością odruchowej tachykardii. Opisywano znaczne i prawdopodobnie długotrwałe niedociśnienie układowe, również ze wstrząsem zakończonym zgonem.
Leczenie
Klinicznie istotne niedociśnienie tętnicze spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnego podtrzymywania czynności układu sercowo-naczyniowego, w tym częstej kontroli czynności serca i płuc, uniesienia kończyn oraz monitorowania objętości krwi krążącej i ilości wydalanego moczu.
Podanie leku zwężającego naczynia krwionośne może być pomocne w przywracaniu napięcia ścian naczyń i ciśnienia tętniczego pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do jego zastosowania. Korzystne może być dożylne podanie glukonianu wapnia w celu przeciwdziałania blokadzie kanałów wapniowych.
W niektórych przypadkach można wykonać płukanie żołądka. Wykazano, że u zdrowych ochotników podanie węgla aktywowanego w czasie do 2 godzin po podaniu amlodypiny w dawce 10 mg zmniejszało stopień wchłaniania amlodypiny.
Ponieważ amlodypina jest silnie związana z białkami osocza, dializa będzie prawdopodobnie mało skuteczna.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
Grupa farmakoterapeutyczna: Pochodne dihydropirydyny.
Kod ATC: C08CA01
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Amlodypina jest antagonistą wapnia, który hamuje napływ jonów wapniowych do komórek serca i mięśni gładkich naczyń. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego jest wynikiem bezpośredniego działania rozkurczającego na mięśnie gładkie naczyń.
Mechanizm działania amlodypiny w dławicy piersiowej nie został do końca ustalony, ale istotną rolę odgrywają dwa typy działań:
Amlodypina rozszerza tętniczki obwodowe, dzięki czemu zmniejsza całkowity opór obwodowy (obciążenie następcze), który musi być pokonany przez mięsień sercowy. Takie zmniejszenie obciążenia serca zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen.Mechanizm działania amlodypiny prawdopodobnie obejmuje również rozszerzenie głównych tętnic i tętniczek wieńcowych. Prowadzi to do zwiększenia podaży tlenu w mięśniu sercowym u pacjentów z dławicą Prinzmetala.
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym dawkowanie raz na dobę zapewnia klinicznie istotne zmniejszenie ciśnienia tętniczego (zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej), utrzymujące się przez 24 godziny.
U pacjentów z dławicą piersiową dawkowanie jeden raz na dobę zwiększa całkowity czas wysiłku, opóźnia wystąpienie bólu dławicowego i jednomilimetrowego obniżenia odcinka ST. Amlodypina zmniejsza zarówno częstość napadów dławicy piersiowej, jak i zażywania tabletek trójazotanu glicerolu.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca
Badania hemodynamiczne u pacjentów z niewydolnością serca i kontrolowane badania kliniczne oparte na próbie wysiłkowej u pacjentów z niewydolnością serca stopnia II-IV według NYHA wykazały, że amlodypina nie powoduje klinicznego nasilenia niewydolności serca, ocenianej za pomocą tolerancji wysiłku, wielkości frakcji wyrzutowej lewej komory i objawów klinicznych.
Kontrolowane placebo badanie (PRAISE) mające na celu ocenę pacjentów z niewydolnością serca stopnia III-IV według NYHA, otrzymujących digoksynę, leki moczopędne i inhibitory ACE wykazało, że amlodypina nie zwiększa ryzyka umieralności lub łącznego ryzyka umieralności i chorobowości u pacjentów z niewydolnością serca.
Długotrwałe, kontrolowane placebo badanie kontrolne (PRAISE 2) wykazało, że amlodypina nie miała wpływu na całkowitą umieralność lub umieralność z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z niewydolnością serca stopnia III i IV według NYHA bez klinicznych objawów lub obiektywnych objawów wskazujących na chorobę niedokrwienną, otrzymujących ustalone dawki inhibitorów ACE, glikozydów naparstnicy i leków moczopędnych. W badaniu tym leczenie amlodypiną wiązało się ze zwiększeniem częstości obrzęku płuc, choć nie stwierdzono znaczących różnic częstości nasilenie objawów niewydolności serca w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.
Stosowanie u dzieci
W badaniu z udziałem 268 dzieci w wieku od 6 do 17 lat głównie z nadciśnieniem wtórnym, porównanie amlodypiny w dawkach 2,5 mg i 5 mg z placebo wykazało, że obie dawki znacząco silniej zmniejszają skurczowe ciśnienie krwi niż placebo. Różnica między obiema dawkami nie była istotna statystycznie.
Nie badano długotrwałego wpływu amlodypiny na wzrastanie, dojrzewanie i ogólny rozwój dzieci. Nie ustalono również długotrwałej skuteczności leczenia amlodypiną w dzieciństwie na zmniejszenie zachorowalności i umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych w wieku dorosłym.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie i dystrybucja
Amlodypina podana doustnie w dawkach terapeutycznych wchłania się powoli z przewodu pokarmowego. Jednoczesne spożycie pokarmu nie wpływa na dostępność biologiczną amlodypiny. Całkowita biodostępność niezmienionej substancji czynnej wynosi około 64-80%. Maksymalne stężenia w osoczu uzyskuje się w ciągu 6 do 12 godzin od podania. Objętość dystrybucji wynosi około 20 l/kg. Stała pKadla amlodypiny wynosi 8,6. Badania in vitro wykazały, że amlodypina wiąże się z białkami osocza w około 98%.
Metabolizm i wydalanie
Okres półtrwania w osoczu waha się od 35 do 50 godzin. Stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym uzyskuje się po 7-8 dniach.
Amlodypina jest w znacznym stopniu metabolizowana do nieczynnych metabolitów. Około 60% podanej dawki wydala się w moczu, z czego 10% w postaci niezmienionej.
Stosowanie u dzieci
Populacyjne badanie farmakokinetyczne przeprowadzono u 74 dzieci z nadciśnieniem tętniczym (w wieku od 1 miesiąca do 17 lat; 34 pacjentów w wieku od 6 do 12 lat, a 28 pacjentów w wieku od 13 do 17 lat), które otrzymywały amlodypinę w dawkach między 1,25 do 20 mg, podawaną raz lub dwa razy na dobę. U dzieci w wieku od 6 do 12 lat i u młodzieży w wieku od 13 do 17 lat typowy klirens po podaniu doustnym (CL/F) wynosił, odpowiednio, 22,5 i 27,4 l/godzinę u chłopców oraz 16,4 i 21,3 l/godzinę u dziewcząt. Obserwowano wśród pacjentów dużą zmienność ekspozycji. Dane dotyczące dzieci w wieku poniżej 6 lat są ograniczone.
Stosowanie u osób w podeszłym wieku
Czas do uzyskania maksymalnego stężenia w osoczu jest taki sam u pacjentów w podeszłym wieku i u osób młodszych. U osób w podeszłym wieku klirens amlodypiny zmniejsza się wraz ze zwiększeniem pola powierzchni pod krzywą (AUC) i wydłużeniem okresu półtrwania w fazie eliminacji. Zwiększenie AUC i okresu półtrwania w fazie eliminacji u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca odpowiadało oczekiwanym wartościom dla badanych grupach wiekowych (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Amlodypina w znacznym stopniu podlega przemianie do nieczynnych metabolitów.
10% macierzystego związku wydalane jest w niezmienionej postaci w moczu. Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie korelują ze stopniem niewydolności nerek, dlatego zaleca się zwykle stosowane dawkowanie. Amlodypina nie ulega dializie.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania na zwierzętach nie wykazały szczególnego zagrożenia dla ludzi. Podstawę tego stwierdzenia stanowi informacja z badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności i potencjalnego działania rakotwórczego. Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek wykazały opóźnienie i ciężki przebieg porodu oraz zwiększoną umieralność płodów i noworodków.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)
Wapnia wodorofosforan bezwodny
Celuloza mikrokrystaliczna
Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Blister: W celu ochrony przed światłem przechowywać w tekturowym pudełku.
Pojemnik do tabletek: W celu ochrony przed światłem przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister z folii Aluminium/PVC w tekturowym pudełku:
Wielkości opakowań: 10, 14, 20, 28, 30, 50, 50 x 1, 60, 98, 100 i 120 tabletek.
Blister z folii Aluminium /OPA/Aluminium/PVC w tekturowym pudełku:
Wielkości opakowań: 10, 14, 20, 28, 30, 50, 50 x 1, 60, 98, 100 i 120 tabletek.
Pojemnik do tabletek z HDPE z zakrętką z PE w tekturowym pudełku:
Wielkości opakowań: 20, 30, 50, 60, 100, 120, 200 i 250 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Bez szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
A-6250 Kundl, Austria
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 12886
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
07.05.2007
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO