AMLOZEK

Amlozek to lek, którego substancją czynną jest amlodypina – substancja należąca do grupy leków nazywanych antagonistami wapnia lub blokerami kanału wapniowego, pochodna dihydropirydyny. Mechanizm działania amlodypiny polega na blokowaniu kanałów wapniowych, czyli struktur, które umożliwiają napływ jonów wapnia do wnętrza komórki. Hamując przezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek błony mięśniowej naczyń amlodypina zmniejsza napięcie mięśni gładkich naczyń i rozszerza naczynia krwionośne, co w efekcie przyczynia się do zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi.

Amlozek dostępny jest w formie tabletek w dawkach:

1. 5 mg amlodypiny bezylanu;
2. 10 mg amlodypiny bezylanu.

Każde opakowanie leku zawiera 30 tabletek.

Pozostałe składniki leku to: celuloza mikrokrystaliczna, wodorofosforan wapnia, karboksymetyloskrobia sodowa, stearynian magnezu.

Amlozek jest lekiem dostępnym wyłącznie na receptę.

Lek Amlozek stosuje się w leczeniu:

1. nadciśnienia tętniczego krwi;
2. dławicy piersiowej;
3. naczynioskurczowej dławicy piersiowej (typu Prinzmetala).

W przypadku wysokiego ciśnienia tętniczego Amlozek rozszerza naczynia krwionośne i ułatwia przepływ krwi. U pacjentów z dławicą piersiową lek ułatwia dopływ krwi do serca, zwiększając tym samym ilość dostarczanego tlenu, co zapobiega a bólowy w klatce piersiowej, choć należy pamiętać, że Amlozek nie przynosi natychmiastowej ulgi bólu przy dławicy piersiowej.

Jak szybko działa Amlozek?

Stosowana doustnie amlodypina dobrze się wchłania. Maksymalne stężenie leku występuje po 6-12 godzinach od zażycia dawki.

Jak przechowywać Amlozek?

Lek powinno się przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Zaleca się, aby miejsce przechowywania było suche. Leku nie należy stosować po upływie terminu ważności.

Amlozek – dawkowanie leku

Amlozek – rano czy wieczorem?

Amlozek można przyjmować niezależnie od posiłków i napojów. Zaleca się przyjmować ustaloną dawkę codziennie o tej samej porze, popijając lek wodą. Nie należy łączyć leku z sokiem grejpfrutowym.

Jak stosować Amlozek w różnych grupach pacjentów?

Leczenie nadciśnienia tętniczego i dławicy piersiowej zazwyczaj rozpoczyna się dawką 5 mg amlodypiny na dobę, lecz lekarz może zwiększyć dawkę do 10 mg amlodypiny, w zależności od stanu zdrowia pacjenta i jego reakcji na leczenie.

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku zalecany jest zwykły schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki wskazane jest zachowanie ostrożności.

U dzieci i młodzieży w wieku od 6. do 17. roku życia zalecana początkowa dawka leku to 2,5 mg amlodypiny na dobę. Dawka maksymalna to 5 mg amlodypiny na dobę.

Przyjęcie zbyt dużej dawki leku może doprowadzić do niebezpiecznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, co objawia się: zawrotami głowy, osłabieniem, uczuciem „pustki” w głowie, omdleniami.

Przy znacznym obniżeniu ciśnienia może wystąpić wstrząs. Skóra może stać się chłodna i wilgotna, a pacjent może stracić przytomność.

Do 24-48 godzin od zastosowania leku mogą występować duszności wywołane nadmiarem płynu gromadzącego się w płucach.

Jeżeli doszło do pominięcia dawki leku Amlozek, nie należy stosować dawki podwójnej, aby uzupełnić pominiętą dawkę. Należy zachować spokój i pominąć dawkę.

Amlozek jest przeciwwskazany u pacjentów z uczuleniem na amlodypinę bądź pozostałe składniki tego leku, jak również na inne leki z grupy antagonistów wapnia. Ponadto leku nie należy stosować:

• jeśli pacjent zmaga się z niedociśnieniem (niskim ciśnieniem tętniczym);
• jeśli u pacjenta występuje zwężenie zastawki aorty (stenoza aortalna);
• jeśli u pacjenta występuje wstrząs kardiogenny (stan, w którym serce nie dostarcza odpowiedniej ilości krwi do organizmu);
• jeśli u pacjenta wstępuje niewydolność serca po przebytym zawale mięśnia sercowego.

Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów powinien poinformować lekarza, jeśli kiedykolwiek wystąpił jeden z poniższych stanów:

• niewydolność serca;
• przełom nadciśnieniowy (znaczne zwiększenie ciśnienia tętniczego);
• niedawno przebyty zawał serca;
• choroba wątroby;
• konieczność zwiększenia dawki u pacjenta w podeszłym wieku.

Amlozek u pacjentów z niewydolnością serca

W przypadku pacjentów z niewydolnością serca należy zachować ostrożność, gdyż istnieje większe ryzyko występowania obrzęk płuc na skutek stosowania amlodypiny. Ponadto antagoniści wapnia mogą zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Amlozek u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zaleca się rozpoczynanie terapii amlodypiną od najniższej zalecanej dawki. Stan zdrowia pacjenta powinien być monitorowany zarówno na początku farmakoterapii, jak i podczas zwiększania dawki amlodypiny.

Amlozek u pacjentów z niewydolnością nerek

Niewydolność nerek nie wpływa na zmianę stężenia amlodypiny w osoczu, dlatego lek może być stosowany w zalecanych dawkach. Amlodypina nie podlega dializie.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Amlozek zawsze należy poinformować lekarza o przyjmowanych przez pacjenta lekach. To ważne, ponieważ Amlozek może wchodzić w niekorzystne interakcje z innymi lekami, w tym:

• lekami przeciwgrzybiczymi (ketokonazol, itrakonazol);
• inhibitorami proteazy stosowanymi w leczeniu zakażenia wirusem HIV (rytonawir, indynawir, nelfinawir);
• antybiotykami (ryfampicyna, erytromycyna, klarytromycyna);
• lekami stosowanymi w schorzeniach serca (diltiazem, werapamil);
• lekami hamującymi układ odpornościowy (takrolimus, syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus);
• dantrolenem (stosowanym w przypadku ciężkich zaburzeń temperatury ciała);
• symwastatyną (lek obniżającym stężenie cholesterolu);
• cyklosporyną (lek immunosupresyjny);
• zielem dziurawca.

Nimesil przyjmowany z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, może doprowadzić do podwyższonego stężenia potasu w osoczu (hiperkalemia).

Brakuje danych na temat bezpieczeństwa stosowania amlodypiny w ciąży, dlatego przed zastosowaniem leku pacjentka powinna skonsultować się z lekarzem.

Niewielkie ilości amlodypiny przenikają do mleka, lecz wpływ leku na organizm niemowląt nie jest znany.

Jeżeli pacjenta planuje ciążę, przypuszcza, że może być w ciąży lub karmi piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem leku.

W trakcie terapii lekiem Amlozek nie należy pić soku grejpfrutowego ani spożywać grejpfrutów. Mogą one spowodować zwiększenie stężenia amlodypiny we krwi i wywołać nasilenie działania leku, obniżając ciśnienie tętnicze.

W ulotce nie zawarto informacji na temat interakcji leku z alkoholem. Należy pamiętać, że zarówno amlodypina, jak i alkohol obniżają ciśnienie krwi, co przy ich połączeniu może prowadzić do niebezpiecznym skutków ubocznych.

Amlozek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługi maszyn, powodując zmęczenie, ból głowy, nudności i zawroty głowy. Jeśli opisane objawy występują po zastosowaniu leku, nie należy prowadzić ani obsługiwać maszyn; należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Amlozek, jak każdy lek, może powodować skutki uboczne. Należy mieć na względzie, że nie u każdego pacjenta one wystąpią.

Wśród najczęściej zgłaszanych przez pacjentów skutków ubocznych stosowania leku Amlozek wymienia się: ból głowy, zawroty głowy, senność (zwłaszcza na początku leczenia), kołatania serca, nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), obrzęki i skurcze mięśni. Pacjenci doświadczali także zmian rytmu wypróżnień, nudności, bólu brzucha, biegunek i zaparć, niestrawności.

Niezbyt często występowały u pacjentów:

1. niskie ciśnienie tętnicze;
2. zmiany nastroju, bezsenność, lęk, depresja;
3. bóle stawów i mięśni, bóle pleców;
4. drętwienie i mrowienie kończyn, brak odczuwania bólu;
5. kaszel, kichanie lub katar spowodowane zapaleniem śluzówki nosa;
6. szumy uszne;
7. drżenie, omdlenia, zaburzenia smaku;
8. złe samopoczucie;
9. suchość śluzówki jamy ustnej, wymioty;
10. zaburzenia oddawania moczu (parcie na mocz w godzinach nocnych, zwiększona częstość oddawania moczu);
11. czerwone plamy na skórze i odbarwienia skóry, świąd skóry, nadmierna potliwość, wypadanie włosów;
12. zaburzenia erekcji, dyskomfort lub powiększenie piersi u pacjentów płci męskiej;
13. wzrost lub spadek masy ciała.

Rzadko zgłaszanym objawem była dezorientacja. Bardzo rzadko z kolei dochodziło do zmniejszenia się liczby leukocytów (białych krwinek) i trombocytów (płytek krwi) czy hiperglikemii (wzrostu stężenia glukozy we krwi). Do innych bardzo rzadko zgłaszanych działań niepożądanych zaliczyć należy: zaburzenia dotyczące nerwów, obrzęk dziąseł, wzdęcia brzucha, zaburzenia pracy wątroby (zapalenie wątroby, żółtaczka, wzrost aktywności enzymów wątrobowych), zwiększenie napięcia mięśniowego, zapalenie naczyń krwionośnych, nadwrażliwość na światło, trudności w poruszaniu się, drżenie i sztywność.

Powyższy artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny. Przed zastosowaniem leku, zapoznaj się z pełną treścią ulotki dołączonej do opakowania (znajdziesz ją także poniżej). Dla bezpieczeństwa stosuj go zawsze zgodnie z ulotką, a w przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.