Przed podjęciem decyzji o leczeniu farmakologicznym należy przeprowadzić wywiad oraz badanie fizykalne w celu rozpoznania zaburzenia erekcji oraz ustalenia potencjalnych przyczyn tego schorzenia.
Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji lekarz powinien wziąć pod uwagę stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta, ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się pewien stopień ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności serca (patrz
CHPL
: punkt 4.3).
Wardenafil
ma właściwości rozszerzające naczynia krwionośne, co może powodować łagodne i przemijające obniżenie ciśnienia
tętniczego krwi (patrz
CHPL
: punkt 5.1). Pacjenci z zaburzonym odpływem z lewej komory serca, np. ze zwężeniem aorty lub
idiopatycznym
przerostowym
podzastawkowym
zwężeniem aorty mogą być wrażliwi na działanie substancji rozszerzających naczynia, w tym na inhibitory
fosfodiesterazy
5.
Produkty lecznicze stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi zniekształceniami prącia (takimi jak: skrzywienie prącia, zwłóknienie ciał jamistych
lub choroba
Peyroniego
) lub u pacjentów ze schorzeniami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (takimi jak: niedokrwistość
sierpowatokrwinkowa
, szpiczak mnogi lub białaczka). Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania
wardenafilu
w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej w połączeniu
wardenafilem
w postaci tabletek powlekanych lub z innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Dlatego nie zaleca się stosowania takich połączeń.
Tolerancja dawki maksymalnej
wardenafilu
20 mg w postaci tabletek powlekanych może być mniejsza u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat lub więcej) (patrz
CHPL
: punkty 4.2 i 4.8).
Jednoczesne stosowanie leków blokujących receptory a-adrenergiczne
Jednoczesne stosowanie
wardenafilu
z lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne może u niektórych pacjentów doprowadzić do objawowego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, ponieważ obydwa leki rozszerzają naczynia krwionośne. Jednoczesne stosowanie
wardenafilu
można rozpocząć
tylko wówczas, gdy stan pacjenta jest ustabilizowany podczas leczenia lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne. U tych stabilnych pacjentów leczenie
wardenafilem
należy rozpocząć od
najmniejszej zalecanej dawki początkowej 5 mg w postaci tabletek powlekanych. Pacjenci stosujący leki blokujące receptory a-adrenergiczne nie powinni stosować produktu leczniczego
Vardenafil
Zentiva
, 10 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej jako dawki początkowej. Podczas jednoczesnego stosowania z tamsulosyną lub alfuzosyną
wardenafil
może być stosowany w dowolnym momencie. W przypadku jednoczesnego stosowania innych leków blokujących receptory a-adrenergiczne oraz
wardenafilu
należy zachować odstęp między dawkami leków (patrz
CHPL
: punkt 4.5). U pacjentów, którzy już przyjmują optymalną dawkę
wardenafilu
, terapię lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki. Stopniowe zwiększanie dawki leków blokujących receptory a-adrenergiczne może powodować dalsze obniżanie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów stosujących
wardenafil
.
Jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu CYP3A4
Należy unikać jednoczesnego stosowania
wardenafilu
z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi jak:
itrakonazol
i
ketokonazol
(do podawania doustnego), ponieważ dochodzi wówczas do znacznego zwiększenia stężenia
wardenafilu
w osoczu (patrz
CHPL
: punkty 4.5 i 4.3).
Może być konieczne dostosowanie dawki
wardenafilu
, jeżeli jednocześnie stosuje się leki, które w umiarkowanym stopniu hamują aktywność izoenzymu CYP3A4, takie jak erytromycyna i
klarytromycyna
(patrz
CHPL
: punkty 4.2 i 4.5).
Należy oczekiwać, że jednoczesne stosowanie
wardenafilu
z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym doprowadzi do zwiększenia stężenia
wardenafilu
w osoczu. Dlatego należy unikać takiego skojarzenia (patrz
CHPL
: punkt 4.5).
Wpływ na odstęp
QT
Wykazano, że doustne podanie
wardenafilu
w pojedynczej dawce 10 mg lub 80 mg powoduje wydłużenie odstępu
QTc
średnio o odpowiednio 8 milisekund i 10 milisekund. Podanie pojedynczej dawki 10 mg
wardenafilu
jednocześnie z 400 mg
gatyfloksacyny
, substancji czynnej o porównywalnym wpływie na odstęp
QT
, prowadziło do wydłużenia o dodatkowe 4 milisekundy odstępu
QTc
, w porównaniu do którejkolwiek z tych substancji czynnych podawanej osobno. Wpływ
tych zmian
QT
na obraz kliniczny nie jest znany (patrz
CHPL
: punkt 5.1). Znaczenie kliniczne tego odkrycia nie jest znane i nie można go uogólniać na wszystkich pacjentów w każdych warunkach, ponieważ
jego wystąpienie będzie uzależnione od indywidualnych czynników ryzyka i stanów
predysponujących, które mogą wystąpić w dowolnym czasie i u każdego pacjenta. Najlepiej jest unikać stosowania leków, które mogą wydłużyć odstęp
QTc
, w tym
wardenafilu
, u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka, np. z hipokaliemią, wrodzonym zespołem wydłużonego
QT
, stosujących jednocześnie leki
przeciwarytmiczne
z klasy
IA
(np. chinidyna, prokainamid) lub klasy III (np.
amiodaron
,
sotalol
).
Wpływ na wzrok
W związku z stosowaniem produktu leczniczego
Vardenafil
Zentiva
i innych inhibitorów
PDE
-5 zgłaszano zaburzenia widzenia i przypadki niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (
NAION
). Pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia przerwał stosowanie
wardenafilu
i niezwłocznie skonsultował się z lekarzem (patrz
CHPL
: punkt 4.3).
Wpływ na krwawienie
Badania in vitro na ludzkich płytkach krwi wskazują, że
wardenafil
nie wykazuje działania
przeciwagregacyjnego
, jednakże w dużych stężeniach (przewyższających stężenia terapeutyczne) nasila
przeciwagregacyjne
działanie donora tlenku azotu -
nitroprusydku
sodu. U ludzi
wardenafil
ani w
monoterapii
, ani w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym nie wpływa na czas krwawienia (patrz
CHPL
: punkt 4.5). Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania
wardenafilu
u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia oraz u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka. Dlatego zastosowanie
wardenafilu
u tych pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwą oceną stosunku korzyści do ryzyka wynikających z leczenia.
Vardenafil
Zentiva
zawiera aspartam (E951) będący źródłem fenyloalaniny, która może być szkodliwa dla osób z fenyloketonurią.
Vardenafil
Zentiva
zawiera laktozę, laktozę jednowodną i sacharozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy lub fruktozy, niedoborem laktazy typu
Lapp
, złym wchłanianiem glukozy i galaktozy lub niedoborem
izomaltazy
sacharozy nie powinni stosować tego leku.