VARDENAFIL ZENTIVA

Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 11,85 mg chlorowodorku wardenafilu trójwodnego (co odpowiada 10 mg wardenafilu ).

Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 56,10 mg sacharozy, 56,10 mg laktozy jednowodnej, 0,135 mg laktozy i 10 mg aspartamu (E951).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1.

- Jednoczesne stosowanie wardenafilu i azotanów lub donorów tlenku azotu (takich jak azotyn amylu ) w jakiejkolwiek postaci jest przeciwwskazane (patrz CHPL : punkty 4.5 i 5.1).

- Produkt leczniczy Vardenafil Zentiva jest przeciwwskazany u pacjentów, którzy utracili wzrok w jednym oku w wyniku niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (ang. non-arteritic anterior ischemic optic neuropathy , NAION ) niezależnie od tego, czy miało to związek, czy nie miało związku z wcześniejszą ekspozycją na inhibitor fosfodiesterazy 5 ( PDE -5) (patrz CHPL : punkt 4.4).

- Produktów leczniczych stosowanych w leczeniu zaburzeń erekcji nie należy zazwyczaj stosować u mężczyzn, u których nie jest wskazana aktywność seksualna (np. u pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia, takimi jak: niestabilna dławica piersiowa lub ciężka niewydolność serca [III lub IV stopień zaawansowania w skali New York Heart Association ]).

- Bezpieczeństwa stosowania wardenafilu nie badano w następujących podgrupach pacjentów i dlatego jego stosowanie jest przeciwwskazane do czasu uzyskania dalszych informacji:

• ciężka niewydolność wątroby (C w skali Childa-Pugha),

• schyłkowa niewydolność nerek wymagająca leczenia dializami,

• niedociśnienie tętnicze (ciśnienie tętnicze < 90/50 mmHg ),

• niedawno przebyty (w ciągu ostatnich 6 miesięcy) udar mózgu lub zawał mięśnia sercowego,

• niestabilna dławica piersiowa, oraz stwierdzone dziedziczne zmiany zwyrodnieniowe siatkówki, takie jak zwyrodnienie barwnikowe siatkówki ( retinitis pigmentosa ).

Jednoczesne stosowanie wardenafilu z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4: ketokonazolem i itrakonazolem (postać doustna) jest przeciwwskazane u mężczyzn w wieku powyżej 75 lat.

Jednoczesne stosowanie wardenafilu z inhibitorami proteazy wirusa HIV, takimi jak: rytonawir i indynawir jest przeciwwskazane, ponieważ są one bardzo silnymi inhibitorami CYP3A4 (patrz CHPL : punkt 4.5).

Jednoczesne stosowanie inhibitorów PDE5, w tym wardenafilu , i leków pobudzających cyklazę guanylową, takich jak riocyguat , jest przeciwwskazane, ponieważ może prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego (patrz CHPL : punkt 4.5).

Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych z zastosowaniem wardenafilu w tabletkach były zwykle przemijające i miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym, występującym u > 10% pacjentów był ból głowy.

Działania niepożądane przedstawiono zgodnie z konwencją MedDRA dotyczącą częstości występowania: bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100), rzadko (> 1/10 000 do < 1/1 000) oraz częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Zgłoszono następujące działania niepożądane:

Krwawienie z prącia, hematospermię i krwiomocz zgłaszano w badaniach klinicznych i zgłoszeniach spontanicznych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu podczas stosowania wszystkich inhibitorów PDE5, w tym wardenafilu .

U pacjentów w podeszłym wieku (> 65 lat), po dawce 20 mg produktu leczniczego Vardenafil Zentiva tabletki powlekane, częściej niż u młodszych pacjentów (< 65 lat) występują bóle głowy (16,2% do 11,8%) i zawroty głowy (3,7% do 0,7%). Wykazano, że częstość występowania działań niepożądanych (szczególnie "zawrotów głowy") jest nieznacznie większa u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie.

Dane po wprowadzeniu do obrotu innego produktu leczniczego z tej grupy

Zaburzenia naczyniowe

Ciężkie reakcje sercowo-naczyniowe, w tym udar krwotoczny, nagły zgon sercowy, przemijające napady niedokrwienne, niestabilna dławica piersiowa i arytmia komorowa były odnotowane po wprowadzeniu do obrotu jako czasowo związane z innym produktem leczniczym z tej grupy.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane, za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl @urpl.gov.pl.

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.

Dawkowanie

Produkt leczniczy Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej nie jest biorównoważny z wardenafilem 10 mg tabletki powlekane (patrz CHPL : punkt 5.1). Maksymalna dawka produktu leczniczego Vardenafil Zentiva tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej wynosi 10 mg/dobę.

Stosowanie u dorosłych mężczyzn

Produkt leczniczy Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej jest stosowany w razie potrzeby około 25 do 60 minut przed rozpoczęciem aktywności seksualnej.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat)

Dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne. Jednakże, zwiększenie do dawki maksymalnej wardenafilu 20 mg tabletki powlekane należy uważnie rozważyć w zależności od indywidualnej tolerancji (patrz CHPL : punkty 4.4 i 4.8).

Zaburzenia czynności wątroby

Produkt leczniczy Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej nie jest wskazany jako produkt leczniczy do stosowania u pacjentów rozpoczynających leczenie z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (A w skali Childa-Pugha).

Pacjenci z łagodną niewydolnością wątroby powinni rozpocząć leczenie wardenafilem 5 mg tabletki powlekane. W zależności od tolerancji i skuteczności leku, dawkę wardenafilu można zwiększyć do 10 mg i 20 mg w postaci tabletek powlekanych lub stosować Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej.

Maksymalną zalecaną dawką u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (B w skali ChildaPugha ) jest dawka wardenafilu 10 mg w postaci tabletek powlekanych (patrz CHPL : punkt 5.2). Produktu leczniczego Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej nie należy stosować u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (B w skali Childa-Pugha) oraz ciężką niewydolnością wątroby (C w skali Childa-Pugha; patrz CHPL : punkt 4.3).

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma potrzeby dostosowania dawkowania u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek.

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki początkowej wardenafilu 5 mg tabletki powlekane. W zależności od tolerancji i skuteczności leku dawkę można zwiększyć do 10 mg i 20 mg wardenafilu w postaci tabletek powlekanych lub stosować Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej. Produktu leczniczego Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej nie należy stosować u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (patrz CHPL : punkt 4.3).

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej nie jest wskazany do stosowania u osób w wieku poniżej 18 lat. Brak jest wskazań do stosowania produktu leczniczego Vardenafil Zentiva 10 mg tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej u dzieci i młodzieży.

Stosowanie u pacjentów przyjmujących inne produkty lecznicze

Jednoczesne stosowanie umiarkowanych lub silnych inhibitorów CYP 3A4

Konieczne jest dostosowanie dawki wardenafilu w przypadku jednoczesnego stosowania umiarkowanych lub silnych inhibitorów CYP 3A4 (patrz CHPL : punkt 4.5).

Sposób podawania Podanie doustne.

Tabletkę ulegającą rozpadowi w jamie ustnej należy umieścić w jamie ustnej na języku, gdzie nastąpi jej szybki rozpad, a następnie połknąć. Produkt leczniczy Vardenafil Zentiva tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej należy stosować bez płynów, natychmiast po wyjęciu tabletki z blistra.

Produkt leczniczy Vardenafil Zentiva tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej może być stosowany z posiłkiem lub niezależnie od niego.

Przed podjęciem decyzji o leczeniu farmakologicznym należy przeprowadzić wywiad oraz badanie fizykalne w celu rozpoznania zaburzenia erekcji oraz ustalenia potencjalnych przyczyn tego schorzenia.

Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji lekarz powinien wziąć pod uwagę stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta, ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się pewien stopień ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności serca (patrz CHPL : punkt 4.3). Wardenafil ma właściwości rozszerzające naczynia krwionośne, co może powodować łagodne i przemijające obniżenie ciśnienia tętniczego krwi (patrz CHPL : punkt 5.1). Pacjenci z zaburzonym odpływem z lewej komory serca, np. ze zwężeniem aorty lub idiopatycznym przerostowym podzastawkowym zwężeniem aorty mogą być wrażliwi na działanie substancji rozszerzających naczynia, w tym na inhibitory fosfodiesterazy 5.

Produkty lecznicze stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi zniekształceniami prącia (takimi jak: skrzywienie prącia, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego ) lub u pacjentów ze schorzeniami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (takimi jak: niedokrwistość sierpowatokrwinkowa , szpiczak mnogi lub białaczka). Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania wardenafilu w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej w połączeniu wardenafilem w postaci tabletek powlekanych lub z innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Dlatego nie zaleca się stosowania takich połączeń.

Tolerancja dawki maksymalnej wardenafilu 20 mg w postaci tabletek powlekanych może być mniejsza u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat lub więcej) (patrz CHPL : punkty 4.2 i 4.8).

Jednoczesne stosowanie leków blokujących receptory a-adrenergiczne

Jednoczesne stosowanie wardenafilu z lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne może u niektórych pacjentów doprowadzić do objawowego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, ponieważ obydwa leki rozszerzają naczynia krwionośne. Jednoczesne stosowanie wardenafilu można rozpocząć

tylko wówczas, gdy stan pacjenta jest ustabilizowany podczas leczenia lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne. U tych stabilnych pacjentów leczenie wardenafilem należy rozpocząć od

najmniejszej zalecanej dawki początkowej 5 mg w postaci tabletek powlekanych. Pacjenci stosujący leki blokujące receptory a-adrenergiczne nie powinni stosować produktu leczniczego Vardenafil Zentiva , 10 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej jako dawki początkowej. Podczas jednoczesnego stosowania z tamsulosyną lub alfuzosyną wardenafil może być stosowany w dowolnym momencie. W przypadku jednoczesnego stosowania innych leków blokujących receptory a-adrenergiczne oraz wardenafilu należy zachować odstęp między dawkami leków (patrz CHPL : punkt 4.5). U pacjentów, którzy już przyjmują optymalną dawkę wardenafilu , terapię lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki. Stopniowe zwiększanie dawki leków blokujących receptory a-adrenergiczne może powodować dalsze obniżanie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów stosujących wardenafil .

Jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu CYP3A4

Należy unikać jednoczesnego stosowania wardenafilu z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi jak: itrakonazol i ketokonazol (do podawania doustnego), ponieważ dochodzi wówczas do znacznego zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu (patrz CHPL : punkty 4.5 i 4.3).

Może być konieczne dostosowanie dawki wardenafilu , jeżeli jednocześnie stosuje się leki, które w umiarkowanym stopniu hamują aktywność izoenzymu CYP3A4, takie jak erytromycyna i klarytromycyna (patrz CHPL : punkty 4.2 i 4.5).

Należy oczekiwać, że jednoczesne stosowanie wardenafilu z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym doprowadzi do zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu. Dlatego należy unikać takiego skojarzenia (patrz CHPL : punkt 4.5).

Wpływ na odstęp QT

Wykazano, że doustne podanie wardenafilu w pojedynczej dawce 10 mg lub 80 mg powoduje wydłużenie odstępu QTc średnio o odpowiednio 8 milisekund i 10 milisekund. Podanie pojedynczej dawki 10 mg wardenafilu jednocześnie z 400 mg gatyfloksacyny , substancji czynnej o porównywalnym wpływie na odstęp QT , prowadziło do wydłużenia o dodatkowe 4 milisekundy odstępu QTc , w porównaniu do którejkolwiek z tych substancji czynnych podawanej osobno. Wpływ tych zmian QT na obraz kliniczny nie jest znany (patrz CHPL : punkt 5.1). Znaczenie kliniczne tego odkrycia nie jest znane i nie można go uogólniać na wszystkich pacjentów w każdych warunkach, ponieważ jego wystąpienie będzie uzależnione od indywidualnych czynników ryzyka i stanów predysponujących, które mogą wystąpić w dowolnym czasie i u każdego pacjenta. Najlepiej jest unikać stosowania leków, które mogą wydłużyć odstęp QTc , w tym wardenafilu , u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka, np. z hipokaliemią, wrodzonym zespołem wydłużonego QT , stosujących jednocześnie leki przeciwarytmiczne z klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) lub klasy III (np. amiodaron , sotalol ).

Wpływ na wzrok

W związku z stosowaniem produktu leczniczego Vardenafil Zentiva i innych inhibitorów PDE -5 zgłaszano zaburzenia widzenia i przypadki niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego ( NAION ). Pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia przerwał stosowanie wardenafilu i niezwłocznie skonsultował się z lekarzem (patrz CHPL : punkt 4.3).

Wpływ na krwawienie

Badania in vitro na ludzkich płytkach krwi wskazują, że wardenafil nie wykazuje działania przeciwagregacyjnego , jednakże w dużych stężeniach (przewyższających stężenia terapeutyczne) nasila przeciwagregacyjne działanie donora tlenku azotu - nitroprusydku sodu. U ludzi wardenafil ani w monoterapii , ani w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym nie wpływa na czas krwawienia (patrz CHPL : punkt 4.5). Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania wardenafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia oraz u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka. Dlatego zastosowanie wardenafilu u tych pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwą oceną stosunku korzyści do ryzyka wynikających z leczenia.

Vardenafil Zentiva zawiera aspartam (E951) będący źródłem fenyloalaniny, która może być szkodliwa dla osób z fenyloketonurią.

Vardenafil Zentiva zawiera laktozę, laktozę jednowodną i sacharozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy lub fruktozy, niedoborem laktazy typu Lapp , złym wchłanianiem glukozy i galaktozy lub niedoborem izomaltazy sacharozy nie powinni stosować tego leku.

Przed podjęciem decyzji o leczeniu farmakologicznym należy przeprowadzić wywiad oraz badanie fizykalne w celu rozpoznania zaburzenia erekcji oraz ustalenia potencjalnych przyczyn tego schorzenia.

Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji lekarz powinien wziąć pod uwagę stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta, ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się pewien stopień ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności serca (patrz CHPL : punkt 4.3). Wardenafil ma właściwości rozszerzające naczynia krwionośne, co może powodować łagodne i przemijające obniżenie ciśnienia tętniczego krwi (patrz CHPL : punkt 5.1). Pacjenci z zaburzonym odpływem z lewej komory serca, np. ze zwężeniem aorty lub idiopatycznym przerostowym podzastawkowym zwężeniem aorty mogą być wrażliwi na działanie substancji rozszerzających naczynia, w tym na inhibitory fosfodiesterazy 5.

Produkty lecznicze stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi zniekształceniami prącia (takimi jak: skrzywienie prącia, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego ) lub u pacjentów ze schorzeniami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (takimi jak: niedokrwistość sierpowatokrwinkowa , szpiczak mnogi lub białaczka). Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania wardenafilu w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej w połączeniu wardenafilem w postaci tabletek powlekanych lub z innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Dlatego nie zaleca się stosowania takich połączeń.

Tolerancja dawki maksymalnej wardenafilu 20 mg w postaci tabletek powlekanych może być mniejsza u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat lub więcej) (patrz CHPL : punkty 4.2 i 4.8).

Jednoczesne stosowanie leków blokujących receptory a-adrenergiczne

Jednoczesne stosowanie wardenafilu z lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne może u niektórych pacjentów doprowadzić do objawowego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, ponieważ obydwa leki rozszerzają naczynia krwionośne. Jednoczesne stosowanie wardenafilu można rozpocząć

tylko wówczas, gdy stan pacjenta jest ustabilizowany podczas leczenia lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne. U tych stabilnych pacjentów leczenie wardenafilem należy rozpocząć od

najmniejszej zalecanej dawki początkowej 5 mg w postaci tabletek powlekanych. Pacjenci stosujący leki blokujące receptory a-adrenergiczne nie powinni stosować produktu leczniczego Vardenafil Zentiva , 10 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej jako dawki początkowej. Podczas jednoczesnego stosowania z tamsulosyną lub alfuzosyną wardenafil może być stosowany w dowolnym momencie. W przypadku jednoczesnego stosowania innych leków blokujących receptory a-adrenergiczne oraz wardenafilu należy zachować odstęp między dawkami leków (patrz CHPL : punkt 4.5). U pacjentów, którzy już przyjmują optymalną dawkę wardenafilu , terapię lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki. Stopniowe zwiększanie dawki leków blokujących receptory a-adrenergiczne może powodować dalsze obniżanie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów stosujących wardenafil .

Jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu CYP3A4

Należy unikać jednoczesnego stosowania wardenafilu z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi jak: itrakonazol i ketokonazol (do podawania doustnego), ponieważ dochodzi wówczas do znacznego zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu (patrz CHPL : punkty 4.5 i 4.3).

Może być konieczne dostosowanie dawki wardenafilu , jeżeli jednocześnie stosuje się leki, które w umiarkowanym stopniu hamują aktywność izoenzymu CYP3A4, takie jak erytromycyna i klarytromycyna (patrz CHPL : punkty 4.2 i 4.5).

Należy oczekiwać, że jednoczesne stosowanie wardenafilu z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym doprowadzi do zwiększenia stężenia wardenafilu w osoczu. Dlatego należy unikać takiego skojarzenia (patrz CHPL : punkt 4.5).

Wpływ na odstęp QT

Wykazano, że doustne podanie wardenafilu w pojedynczej dawce 10 mg lub 80 mg powoduje wydłużenie odstępu QTc średnio o odpowiednio 8 milisekund i 10 milisekund. Podanie pojedynczej dawki 10 mg wardenafilu jednocześnie z 400 mg gatyfloksacyny , substancji czynnej o porównywalnym wpływie na odstęp QT , prowadziło do wydłużenia o dodatkowe 4 milisekundy odstępu QTc , w porównaniu do którejkolwiek z tych substancji czynnych podawanej osobno. Wpływ tych zmian QT na obraz kliniczny nie jest znany (patrz CHPL : punkt 5.1). Znaczenie kliniczne tego odkrycia nie jest znane i nie można go uogólniać na wszystkich pacjentów w każdych warunkach, ponieważ jego wystąpienie będzie uzależnione od indywidualnych czynników ryzyka i stanów predysponujących, które mogą wystąpić w dowolnym czasie i u każdego pacjenta. Najlepiej jest unikać stosowania leków, które mogą wydłużyć odstęp QTc , w tym wardenafilu , u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka, np. z hipokaliemią, wrodzonym zespołem wydłużonego QT , stosujących jednocześnie leki przeciwarytmiczne z klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) lub klasy III (np. amiodaron , sotalol ).

Wpływ na wzrok

W związku z stosowaniem produktu leczniczego Vardenafil Zentiva i innych inhibitorów PDE -5 zgłaszano zaburzenia widzenia i przypadki niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego ( NAION ). Pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia przerwał stosowanie wardenafilu i niezwłocznie skonsultował się z lekarzem (patrz CHPL : punkt 4.3).

Wpływ na krwawienie

Badania in vitro na ludzkich płytkach krwi wskazują, że wardenafil nie wykazuje działania przeciwagregacyjnego , jednakże w dużych stężeniach (przewyższających stężenia terapeutyczne) nasila przeciwagregacyjne działanie donora tlenku azotu - nitroprusydku sodu. U ludzi wardenafil ani w monoterapii , ani w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym nie wpływa na czas krwawienia (patrz CHPL : punkt 4.5). Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania wardenafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia oraz u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka. Dlatego zastosowanie wardenafilu u tych pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwą oceną stosunku korzyści do ryzyka wynikających z leczenia.

Vardenafil Zentiva zawiera aspartam (E951) będący źródłem fenyloalaniny, która może być szkodliwa dla osób z fenyloketonurią.

Vardenafil Zentiva zawiera laktozę, laktozę jednowodną i sacharozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy lub fruktozy, niedoborem laktazy typu Lapp , złym wchłanianiem glukozy i galaktozy lub niedoborem izomaltazy sacharozy nie powinni stosować tego leku.

Wpływ innych produktów leczniczych na wardenafil

Badania in vitro

Wardenafil jest metabolizowany głównie w wątrobie przez enzymy cytochromu P-450 - izoenzym CYP3A4 przy pewnym udziale izoenzymów CYP3A5 i CYP2C. Z tego względu inhibitory tych izoenzymów zmniejszają klirens wardenafilu .

Badania in vivo

Jednoczesne podawanie wardenafilu (10 mg w postaci tabletek powlekanych) z inhibitorem proteazy wirusa HIV - indynawirem (800 mg trzy razy na dobę), który jest silnym inhibitorem CYP3A4, spowodowało 16-krotne zwiększenie AUC wardenafilu i 7-krotne zwiększenie C _max wardenafilu . 24 godziny po podaniu stężenie wardenafilu w osoczu zmniej szyło się do około 4% wartości maksymalnego stężenia wardenafilu ( C m a x ) .

Jednoczesne podawanie wardenafilu (5 mg) z rytonawirem (600 mg dwa razy na dobę) spowodowało 13-krotne zwiększenie C _max wardenafilu oraz 49-krotne zwiększenie AUC ₀ . ₂₄ wardenafilu . Interakcja ta wynika z zahamowania wątrobowego metabolizmu wardenafilu przez rytonawir , który jest bardzo silnym inhibitorem CYP3A4, hamującym także CYP2C9. Rytonawir znamiennie wydłużył okres półtrwania wardenafilu do 25,7 godziny (patrz CHPL : punkt 4.3).

Jednoczesne podawanie wardenafilu (5 mg) i ketokonazolu (200 mg), silnego inhibitora CYP3A4, spowodowało 10-krotne zwiększenie AUC wardenafilu oraz 4-krotne zwiększenie Cmax wardenafilu (patrz CHPL : punkt 4.4). Mimo że nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji, można oczekiwać, że jednoczesne stosowanie wardenafilu z innymi silnymi inhibitorami CYP 3A4 (takimi jak itrakonazol ), spowoduje zwiększenie stężenia wardenafilu w osoczu krwi, porównywalne do wartości uzyskanych w badaniach z zastosowaniem ketokonazolu . Należy unikać jednoczesnego podawania wardenafilu z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak: itrakonazol i ketokonazol (do podawania doustnego) (patrz CHPL : punkty 4.3 i 4.4). Jednoczesne stosowanie wardenafilu i itrakonazolu lub ketokonazolu jest przeciwwskazane u mężczyzn w wieku powyżej 75 lat (patrz CHPL : punkt 4.3).

Jednoczesne podawanie wardenafilu (5 mg) z erytromycyną (500 mg trzy razy na dobę), inhibitorem CYP3A4, spowodowało 4-krotne zwiększenie AUC wardenafilu oraz 3-krotne zwiększenie C _max wardenafilu . Chociaż nie przeprowadzono specyficznego badania dotyczącego takiej interakcji, podobnych wartości AUC i C m a x wardenafilu można oczekiwać, jeśli jednocześnie stosowana jest klarytromycyna . W przypadku jednoczesnego podawania wardenafilu z produktami, które w umiarkowanym stopniu hamują aktywność izoenzymu CYP 3A4, takimi jak: erytromycyna lub klarytromycyna , może być konieczne dostosowanie dawki wardenafilu (patrz CHPL : punkty 4.2 i 4.4). Jednoczesne podawanie wardenafilu (20 mg) i cymetydyny (400 mg dwa razy na dobę) niespecyficznego inhibitora cytochromu P-450, nie miało wpływu na AUC i C _max wardenafilu u zdrowych ochotników.

Sok grejpfrutowy, słaby inhibitor CYP3A4 w ścianie jelit, może powodować niewielkie zwiększenie stężenia wardenafilu w osoczu krwi (patrz CHPL : punkt 4.4).

Jednoczesne podawanie wardenafilu (20 mg) z antagonistą receptora H2 - ranitydyną (150 mg dwa razy na dobę), digoksyną, warfaryną, glibenklamidem , alkoholem (średnie maksymalne stężenie alkoholu we krwi 73 mg/dl) lub z pojedynczymi dawkami leków zobojętniających kwas solny w żołądku (wodorotlenek magnezu lub wodorotlenek glinu) nie miało wpływu na farmakokinetykę wardenafilu .

Mimo że nie przeprowadzono specyficznych badań interakcji dla wszystkich produktów leczniczych, analiza farmakokinetyki populacyjnej nie wykazała wpływu na farmakokinetykę wardenafilu następujących produktów leczniczych: kwas acetylosalicylowy, inhibitory konwertazy angiotensyny, leki B-adrenolityczne, słabe inhibitory CYP3A4, leki moczopędne i produkty lecznicze stosowane w leczeniu cukrzycy (pochodne sulfonylomocznika i metformina ).

Wpływ wardenafilu na inne produkty lecznicze

Nie ma danych dotyczących interakcji pomiędzy wardenafilem , a niespecyficznymi inhibitorami fosfodiesterazy , takimi jak: teofilina i dipirydamol .

Badania in vivo

Badanie przeprowadzone u 18 zdrowych mężczyzn wykazało, że wardenafil (10 mg) podawany w różnych odstępach czasu (1 do 24 godz.) przed zażyciem dawki nitrogliceryny (0,4 mg podjęzykowo ) nie nasilał obniżenia ciśnienia tętniczego, wywołanego przez nitroglicerynę. U zdrowych mężczyzn w średnim wieku wardenafil 20 mg w postaci tabletek powlekanych nasilał działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi wywołane przez nitroglicerynę (0,4 mg), podaną podjęzykowo w 1 i 4 godziny po zastosowaniu wardenafilu . Nie zaobserwowano wpływu na ciśnienie krwi, jeżeli nitroglicerynę podawano 24 godziny po podaniu pojedynczej dawki wardenafilu 20 mg w postaci tabletek powlekanych. Jednak ze względu na brak danych dotyczących możliwego nasilania hipotensyjnego działania azotanów przez wardenafil u pacjentów, jednoczesne stosowanie wardenafilu w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej oraz azotanów jest przeciwwskazane (patrz CHPL : punkt 4.3).

Nikorandyl jest połączeniem aktywatora kanału potasowego i azotanu. Ze względu na zawartość azotanu może powodować poważne interakcje z wardenafilem .

Ze względu na fakt, że lek blokujący receptory a-adrenergiczne, stosowany w monoterapii może powodować znaczące zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza niedociśnienie ortostatyczne , oraz omdlenia, przeprowadzono badania interakcji z wardenafilem . W dwóch badaniach interakcji z udziałem zdrowych ochotników z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi, którym podawano stopniowo zwiększające się dawki leków blokujących receptory a-adrenergiczne - tamsulosyny lub terazosyny - jednocześnie z wardenafilem , wykazano, że u znaczącej liczby badanych wystąpiło niedociśnienie tętnicze (w niektórych przypadkach objawowe). U osób, którym podawano terazosynę częściej obserwowano wystąpienie niedociśnienia tętniczego, jeżeli wardenafil i terazosynę podawano jednocześnie w porównaniu z sytuacją, gdy pomiędzy podaniem obu leków zachowano sześciogodzinny odstęp.

Na podstawie wyników badań interakcji z zastosowaniem wardenafilu przeprowadzonych u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, z ustalonym leczeniem tamsulosyną, terazosyną lub alfuzosyną zaobserwowano, że:

- gdy wardenafil (tabletki powlekane) był podawany w dawkach 5 mg, 10 mg lub 20 mg z ustalonym leczeniem tamsulosyną, nie występowało objawowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, jednakże u trzech z 21 osób leczonych tamsulosyną wystąpiło przemijające obniżenie ciśnienia skurczowego, mierzonego w pozycji stojącej, poniżej 85 mmHg .

- gdy wardenafil (tabletki powlekane) był podawany w dawce 5 mg jednocześnie z terazosyną w dawce 5 mg lub 10 mg, u jednego z 21 pacjentów wystąpiło objawowe niedociśnienie ortostatyczne . Nie zaobserwowano wystąpienia niedociśnienia tętniczego, gdy wardenafil w dawce 5 mg i terazosyna były podawane w odstępie 6 godzin.

- gdy wardenafil (tabletki powlekane) był podawany w dawkach 5 mg lub 10 mg z ustalonym leczeniem alfuzosyną, w porównaniu z placebo, nie występowało objawowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

Dlatego jednoczesne stosowanie wardenafilu i leków blokujących receptory a-adrenergiczne można rozpocząć tylko wówczas, gdy pacjent ma ustalone leczenie lekami blokującymi receptory aadrenergiczne . U tych pacjentów, którzy mają już ustalone leczenie lekami blokującymi receptory aadrenergiczne , leczenie wardenafilem należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki początkowej 5 mg. Wardenafil można zastosować w dowolnym momencie, w przypadku stosowania z tamsulosyną lub alfuzosyną. W przypadku jednoczesnego stosowania innych leków blokujących receptory aadrenergiczne oraz wardenafilu należy zachować odstęp pomiędzy podaniem obu leków (patrz CHPL : punkt 4.4).

Produktu leczniczego Vardenafil Zentiva 10 mg w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej nie należy stosować jako dawki początkowej u pacjentów leczonych lekami blokującymi receptory a-adrenergiczne (patrz CHPL : punkt 4.4).

Nie wykazano występowania znaczących interakcji w przypadku jednoczesnego podawania wardenafilu (20 mg w postaci tabletek powlekanych) z warfaryną (25 mg), która metabolizowana jest przez CYP2C9, lub digoksyną (0,375 mg). Podawanie wardenafilu (20 mg) nie miało wpływu na względną biodostępność jednocześnie stosowanego glibenklamidu (3,5 mg). W specyficznym badaniu, przeprowadzonym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podawanie wardenafilu (20 mg) jednocześnie z wolno uwalniająca się nifedypiną (30 mg lub 60 mg) spowodowało dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego (mierzonego w pozycji leżącej): skurczowego o 6 mmHg i rozkurczowego o 5 mmHg , z czym związane było zwiększenie częstości rytmu serca o 4 uderzenia na minutę.

Podczas jednoczesnego stosowania wardenafilu (20 mg w postaci tabletek powlekanych) i alkoholu etylowego (średnie maksymalne stężenie we krwi 73 mg/dl), wardenafil nie nasilał wpływu alkoholu na ciśnienie tętnicze i rytm serca. Także farmakokinetyka wardenafilu nie uległa zmianie.

Wardenafil (10 mg) nie nasilał wydłużenia czasu krwawienia wywołanego zastosowaniem kwasu acetylosalicylowego w dawce 81 mg podawanej 2 razy na dobę.

Riocyguat

Badania przedkliniczne wykazały nasilone działanie obniżające ciśnienie krwi w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów PDE5 i riocyguatu . W badaniach klinicznych wykazano

nasilanie działania hipotensyjnego inhibitorów PDE5 przez riocyguat . W badanej populacji nie wykazano korzystnego działania klinicznego takiego skojarzenia. Jednoczesne stosowanie riocyguatu i inhibitorów PDE5, w tym wardenafilu , jest przeciwwskazane (patrz CHPL : punkt 4.3).

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Ponieważ w badaniach klinicznych wardenafilu donoszono o występowaniu zawrotów głowy oraz zaburzeń widzenia, pacjenci przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn powinni poznać swoją reakcję na produkt leczniczy.

U badanych ochotników wardenafil w pojedynczych dawkach do 80 mg na dobę (tabletki powlekane) był dobrze tolerowany i nie powodował ciężkich działań niepożądanych.

W przypadku podawania wardenafilu w większych dawkach i częściej niż jest to zalecane (40 mg tabletki powlekane dwa razy na dobę) zgłaszano przypadki silnego bólu pleców. Nie było to związane z toksycznym wpływem wardenafilu na mięśnie lub układ nerwowy.

W przypadkach przedawkowania, w razie potrzeby, należy zastosować standardowe leczenie podtrzymujące. Dializa nerkowa raczej nie zwiększy klirensu, ponieważ wardenafil w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza i wydala się z moczem w nieistotnym stopniu.