TEMOZOLOMIDE GLENMARK

Każda kapsułka twarda zawiera 5 mg temozolomidu .

Każda kapsułka twarda zawiera 20 mg temozolomidu .

Każda kapsułka twarda zawiera 100 mg temozolomidu .

Każda kapsułka twarda zawiera 140 mg temozolomidu .

Każda kapsułka twarda zawiera 180 mg temozolomidu .

Każda kapsułka twarda zawiera 250 mg temozolomidu .

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Każda kapsułka twarda zawiera 399,3 mg laktozy bezwodnej.

Każda kapsułka twarda zawiera 384,3 mg laktozy bezwodnej.

Każda kapsułka twarda zawiera 61,7 mg laktozy bezwodnej.

Każda kapsułka twarda zawiera 86,4 mg laktozy bezwodnej.

Każda kapsułka twarda zawiera 111,1 mg laktozy bezwodnej.

Każda kapsułka twarda zawiera 154,3 mg laktozy bezwodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancj ę czynną lub na którąkolwiek substancj ę pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1.

Nadwrażliwość na dakarbazynę (DTIC).

Ciężka mielosupresja (patrz CHPL : punkt 4.4).

Doświadczenie uzyskane w badaniach klinicznych

U pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym leczonych TMZ jednocześnie z radioterapią lub w monoterapii poprzedzonej radioterapią, lub w monoterapii u pacjentów z glejakiem wykazuj ącym wznowę czy progresję, bardzo często występującymi działaniami niepożądanymi w tych grupach były: nudności, wymioty, zaparcia, jadłowstręt, bóle głowy i zmęczenie. Drgawki bardzo często występowały u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym otrzymuj ących TZM w monoterapii . Wysypka bardzo często występowała u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym otrzymuj ących TMZ równocześnie z radioterapią lub w monoterapii , a często występowała w przypadku glejaka wykazuj ącego wznowę. Większość odchyleń w parametrach hematologicznych (stopnia 3. i 4.) zgłaszano często lub bardzo często w obu wskazaniach (Tabela 4 i 5). Prezentowane są one po każdej z tabeli.

Działania niepożądane przedstawiono według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości ich występowania. Częstość uporządkowano wg następującej konwencji: bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100), rzadko (> 1/10 000 do < 1/1 000) i bardzo rzadko (< 1/10 000). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszaj ącym się nasileniem.

Nowo zdiagnozowany glejak wielopostaciowy

W Tabeli 4 zebrano działania niepożądane występujące w okresie leczenia skojarzonego i monoterapii u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym.

* Pacjent randomizowany do grupy leczonej tylko radioterapią, otrzymywał TMZ i radioterapię.

Wyniki badań laboratoryjnych

Obserwowano mielosupresję ( neutropenia i trombocytopenia), która jest znanym działaniem toksycznym ograniczaj ącym dawkę większości leków cytotoksycznych , w tym TMZ . Po zsumowaniu zaburzeń wyników laboratoryjnych i zdarzeń niepożądanych występuj ących w okresie leczenia skojarzonego i monoterapii stwierdzono, że zaburzenia liczby neutrofili w stopniu 3. i 4., w tym neutropenia , wystąpiły u 8% pacjentów. Zaburzenia liczby trombocytów w stopniu 3. i 4., w tym trombocytopenia, wystąpiły u 14% pacjentów otrzymuj ących TMZ .

Glejak złośliwy wykazuj ący wznowę lub progresję

Podczas badań klinicznych najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi z leczeniem były zaburzenia żołądka i jelit, w szczególności nudności (43%) i wymioty (36%). Objawy te wykazywały zwykle stopień nasilenia 1 lub 2 (0-5 epizodów wymiotów w ciągu 24 godzin) i ustępowały samoistnie albo były szybko opanowywane za pomocą standardowego leczenia przeciwwymiotnego. Częstość występowania ciężkich nudności i wymiotów wynosiła 4%.

Tabela 5. obejmuje działania niepożądane zgłaszane w czasie badań klinicznych glejaka złośliwego wykazuj ącego wznowę lub progresję i po wprowadzeniu TMZ do obrotu.

Tabela 5. Działania niepożądane u pacjentów z glejakiem złośliwym wykazuj ącym wznowę lub progresję

Wyniki badań laboratoryjnych

Trombocytopenia i neutropenia stopnia 3. lub 4. występowały odpowiednio u 19% i 17% pacjentów leczonych z powodu glejaka złośliwego. Doprowadziło to do hospitalizacji i (lub) przerwania leczenia TMZ odpowiednio u 8% i 4% pacjentów. Spodziewana mielosupresja (występowała zwykle w czasie pierwszych kilku cykli w dniach największego nasilenia (nadir) między dniem 21. i dniem 28.), ustępowała szybko, zwykle w ciągu 1-2 tygodni. Nie stwierdzono kumulowania się mielosupresji . Wystąpienie trombocytopenii może zwiększać ryzyko krwawień, a neutropenii lub leukopenii ryzyko zakażeń.

Płeć

W badaniach klinicznych analizy farmakokinetyki w populacji wzięło udział 101 kobiet i 169 mężczyzn, u których wystąpił nadir liczby neutrofili oraz 110 kobiet i 174 mężczyzn, u których wystąpił nadir liczby płytek krwi. U kobiet w porównaniu do mężczyzn, w pierwszym cyklu terapii obserwowano większą częstość występowania neutropenii 4. stopnia (całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych - ANC < 0,5 x 10 ⁹ /l ) - 12% u kobiet w porównaniu do 5% u mężczyzn oraz trombocytopenii (< 20 x 10 ⁹ /l) - 9% u kobiet w porównaniu do 3% u mężczyzn. Według danych uzyskanych u 400 pacjentów z nawrotem glejaka, neutropenia 4. stopnia wystąpiła u 8% kobiet w porównaniu do 4% u mężczyzn, a trombocytopenia 4. stopnia wystąpiła u 8% kobiet w porównaniu do 3% u mężczyzn w czasie pierwszego cyklu terapii. W badaniu z udziałem 288 pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym, neutropenia 4. stopnia wystąpiła u 3% kobiet w porównaniu do 0% u mężczyzn, a trombocytopenia 4. stopnia wystąpiła u 1% kobiet w porównaniu do 0% u mężczyzn w pierwszym cyklu terapii.

Dzieci i młodzież

Badano skutki podawania doustnego TMZ u dzieci i młodzieży (w wieku 3-18 lat) z nawracaj ącym glejakiem pnia mózgu lub nawracaj ącym wysoko złośliwym gwiaździakiem , według schematu obejmuj ącego podawanie TMZ codziennie przez 5 dni co 28 dni. Chociaż ilość danych jest ograniczona, wydaje się, że tolerancja u dzieci powinna być taka sama jak u dorosłych. Nie określono bezpieczeństwa stosowania TMZ u dzieci w wieku poniżej 3 lat.

Doświadczenie uzyskane po wprowadzeniu do obrotu

Następujące dodatkowe ciężkie działania niepożądane zostały zidentyfikowane podczas stosowania TMZ po wprowadzeniu go do obrotu:

^T W tym przypadki zakończone zgonem

• Częstość oszacowana na podstawie badań klinicznych

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Produkt Temozolomide Glenmark , kapsułki twarde powinien być przepisywany jedynie przez lekarzy z doświadczeniem w onkologicznym leczeniu nowotworów mózgu.

Leczenie przeciwwymiotne może być zastosowane (patrz CHPL : punkt 4.4).

Dawkowanie

Dorośli z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym

Produkt Temozolomide Glenmark podaje się w skojarzeniu z celowaną radioterapią (okres leczenia skojarzonego) a następnie podaje się do 6 cykli temozolomidu ( TMZ ) w monoterapii (okres monoterapii ).

Okres leczenia skojarzonego

TMZ podaje się doustnie w dawce 75 mg/m ² pc . na dobę przez 42 dni w skojarzeniu z celowaną radioterapią (60 Gy podane w 30 dawkach). Nie zaleca się zmniejszania dawki, ale biorąc pod uwagę ocenianą raz w tygodniu toksyczność hematologiczną i pozahematologiczną opóźnia się podanie kolejnej dawki lub zaprzestaje się podawania TMZ . Skojarzone leczenie TMZ można kontynuować przez 42 dni (do 49 dni), jeśli są spełnione wszystkie wymienione warunki:

• całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > 1,5 x 10 ⁹ /l

• liczba płytek > 100 x 10 ⁹ /l

• toksyczność pozahematologiczna wg CTC (ang. Common Toxicity Criteria ) < Stopnia 1. (z wyj ątkiem łysienia, nudności i wymiotów).

W czasie leczenia należy raz w tygodniu wykonywać badania krwi (morfologia z rozmazem). Należy czasowo przerwać lub całkowicie zaprzestać podawania TMZ w czasie leczenia skojarzonego zgodnie z kryteriami toksyczności hematologicznej i pozahematologicznej podanymi w Tabeli 1.

a: Leczenie skojarzone TMZ można kontynuować, gdy wszystkie z wymienionych warunków są spełnione: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > 1,5 x 10 ⁹ /l, liczba płytek > 100 x 10 ⁹ /l, toksyczność pozahematologiczna wg CTC < Stopnia 1. (z wyj ątkiem łysienia, nudności i wymiotów).

Okres monoterapii

Cztery tygodnie po zakończeniu leczenia skojarzonego TMZ i radioterapią, rozpoczyna się monoterapię TMZ , stosując do 6 cykli. W 1. cyklu monoterapii podaje się dawkę 150 mg/m ² pc . raz na dobę przez 5 dni, po których następuje 23-dniowa przerwa w podawaniu produktu. Na początku 2. cyklu dawkę zwiększa się do 200 mg/m2 pc ., o ile toksyczność pozahematologiczna wg CTC w czasie 1. cyklu była < Stopniowi 2. (z wyj ątkiem łysienia, nudności i wymiotów), całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > 1,5 x 10 ⁹ /l i liczba płytek > 100 x 10 ⁹ /l. Jeśli nie zwiększono dawki w 2. cyklu, nie należy zwiększać jej w kolejnych cyklach. Raz zwiększona do 200 mg/m2 pc . na dobę dawka jest stosowana w 5 pierwszych kolejnych dniach każdego następnego cyklu, o ile nie wystąpią działania toksyczne. W okresie monoterapii należy zmniejszać dawkę lub zaprzestać podawania produktu, kierując się wytycznymi zawartymi w Tabelach 2. i 3.

W czasie leczenia należy wykonywać badania krwi (morfologia z rozmazem) w 22. dniu cyklu (21 dni po podaniu pierwszej dawki TMZ ). Dawkę należy zmniejszyć lub zaprzestać podawania produktu, kierując się danymi zawartymi w Tabeli 3.

a: poziom dawki TMZ wymieniony w Tabeli 2. b: należy przerwać podawanie TMZ , jeśli:

• poziom dawki -1 (100 mg/m2 pc .) w dalszym ciągu powoduje dużą toksyczność

• po zmniejszeniu dawki pojawia się ten sam 3. stopień toksyczności pozahematologicznej (z wyj ątkiem łysienia, nudności i wymiotów).

Dorośli pacjenci i dzieci w wieku 3 lat lub starsze z glejakiem złośliwym wykazuj ącym wznowę lubprogresję

Cykl leczenia obejmuje 28 dni. Pacjentom nie poddawanym wcześniej chemioterapii TMZ podaje się lek doustnie w dawce 200 mg/m2 pc . raz na dobę przez pierwsze 5 dni, po których następuje 23-dniowa przerwa w leczeniu (w sumie 28 dni). U pacjentów poddawanych wcześniej chemioterapii początkowa dawka wynosi 150 mg/m2 pc . raz na dobę i może być zwiększona w drugim cyklu do 200 mg/m2 pc . raz na dobę przez 5 dni pod warunkiem, że nie występuje toksyczność hematologiczna (patrz CHPL : punkt 4.4).

Populacje szczególne

Dzieci i młodzież

U dzieci w wieku 3 lat lub starszych TMZ stosuje się wyłącznie w glejaku złośliwym wykazuj ącym wznowę lub progresję. U tych dzieci dane te są bardzo ograniczone (patrz CHPL : punkty 4.4 i 5.1). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności temozolomidu u dzieci w wieku poniżej 3 lat. Nie ma dostępnych danych.

Pacjenci z niewydolnością wątroby i nerek

Farmakokinetyka TMZ była porównywalna u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Brak danych dotycz ących stosowania TMZ u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (Klasa C Childa ) oraz z zaburzeniami czynności nerek. Biorąc pod uwagę farmakokinetyczne właściwości TMZ mało prawdopodobna jest konieczność zmniejszenia dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i zaburzeniami czynności nerek o różnym stopniu zaawansowania. Jednak, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania TMZ u tych pacjentów.

Pacjenci w podeszłym wieku

Analiza danych farmakokinetycznych populacji pacjentów w wieku 19-78 lat wskazuje, że wiek nie ma wpływu na klirens TMZ . Jednak u pacjentów w podeszłym wieku (> 70 lat) może występować zwiększone ryzyko neutropenii i trombocytopenii (patrz CHPL : punkt 4.4).

Sposób podawania

Produkt leczniczy Temozolomide Glenmark , kapsułki twarde należy podawać na czczo.

Kapsułki należy połykać w całości popijając szklanką wody. Nie wolno ich otwierać ani rozgryzać.

Jeśli po podaniu produktu wystąpią wymioty, nie należy podawać drugiej dawki leku w tym samym dniu.

Zakażenia oportunistyczne i reaktywacja zakażeń

Podczas leczenia temozolomidem obserwowano zakażenia oportunistyczne (takie jak zapalenie płuc spowodowane Pneumocystisjirovecii ) i reaktywację zakażeń (np. wirusami zapalenia wątroby typu B lub cytomegalii) (patrz CHPL : punkt 4.8).

Zapalenie płuc spowodowane Pneumocystis j irovecii

W pilotażowym badaniu dotycz ącym przedłużonego 42-dniowego schematu podawania stwierdzono, że pacjenci, którzy otrzymywali TMZ w skojarzeniu z radioterapią byli szczególnie narażeni na wystąpienie zapalenia płuc spowodowanego przez Pneumocystis jirovecii (ang. Pneumocystis jirovecii cariniipneumonia - PCP ). Dlatego konieczne jest zastosowanie środków zapobiegaj ących PCP u wszystkich pacjentów otrzymuj ących TMZ w skojarzeniu z radioterapią w 42-dniowym schemacie leczenia (maksymalnie do 49 dni) bez względu na liczbę limfocytów. Jeśli wystąpi limfopenia profilaktykę stosuje się do czasu powrotu limfopenii do stopnia < 1.

Częstość występowania PCP może być większa, gdy TMZ stosuje się w schemacie dłuższego podawania. Jednak, należy dokładnie kontrolować wszystkich pacjentów, bez względu na schemat stosowania TMZ , czy nie rozwija się u nich PCP . Dotyczy to w szczególności pacjentów leczonych równocześnie steroidami. U pacjentów stosuj ących TMZ , w szczególności w skojarzeniu z deksametazonem lub innymi steroidami, zgłaszano przypadki niewydolności oddechowej zakończonej zgonem.

Opryszczkowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

Po wprowadzeniu produktu do obrotu, u pacjentów przyjmuj ących temzolomid w skojarzeniu z radioterapią, w tym podczas jednoczesnego stosowania steroidów, obserwowano przypadki opryszczkowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (w tym także przypadki śmiertelne).

Wirusowe zapalenie wątroby typu B

Zgłaszano występowanie zapalenia wątroby na skutek reaktywacji zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B, w niektórych przypadkach skutkuj ącego zgonem pacjenta. U pacjentów z dodatnimi wynikami badań serologicznych w celu wykrycia obecności wirusa zapalenia wątroby typu B (w tym u pacjentów z aktywnym zapaleniem wątroby), przed rozpoczęciem leczenia należy skonsultować się z ekspertem w dziedzinie chorób wątroby. Podczas leczenia pacjentów należy obserwować i wdrażać odpowiednie postępowanie.

Hepatotoksyczność

U pacjentów leczonych TMZ (patrz CHPL : punkt 4.8) stwierdzano uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby zakończoną zgonem. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać testy czynnościowe wątroby. Jeśli ich wyniki nie są prawidłowe, przed rozpoczęciem leczenia TMZ lekarz powinien dokonać oceny korzyści i ryzyka leczenia TMZ , w tym możliwości wystąpienia niewydolności wątroby zakończonej zgonem. U pacjentów przechodz ących 42-dniowy cykl leczenia, testy czynnościowe wątroby należy powtórzyć w połowie cyklu. U wszystkich pacjentów testy czynnościowe wątroby należy wykonać po zakończeniu każdego cyklu leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły istotne nieprawidłowości czynności wątroby, lekarz powinien dokonać oceny korzyści i ryzyka kontynuowania leczenia. Toksyczność TMZ w stosunku do wątroby może wystąpić po kilku tygodniach lub nawet po dłuższym czasie po ostatnim leczeniu TMZ .

Nowotwory złośliwe

Bardzo rzadko obserwowano przypadki zespołu mielodysplastycznego i wtórne nowotwory złośliwe, w tym białaczkę szpikową (patrz CHPL : punkt 4.8).

Leczenie przeciwwymiotne

Nudności i wymioty są bardzo często związane z leczeniem TMZ . Leczenie przeciwwymiotne można zastosować przed lub po podaniu TMZ .

Dorośli pacjenci z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym

Zaleca się, aby leki przeciwwymiotne były podane w leczeniu skojarzonym przed zastosowaniem pierwszej dawki TMZ . Bardzo wskazane jest, aby były podane w czasie monoterapii .

Pacjenci z glejakiem złośliwym wykazuj ącym wznowę lub progresję

Pacjenci, u których występowały podczas poprzednich cykli leczenia ciężkie wymioty (Stopień 3. lub 4.) mogą wymagać leczenia przeciwwymiotnego.

Parametry laboratoryjne

U pacjentów leczonych TMZ może wystąpić zahamowanie czynności szpiku, w tym z długotrwałą pancytopenią, która może prowadzić do niedokrwistości aplastycznej , czasem prowadzącą do śmierci. W niektórych przypadkach ocenę komplikuje jednoczesne podawanie leków stosowanych w terapii niedokrwistości aplastycznej , w tym karbamazepiny , fenytoiny oraz sulfametoksazolu/trimetoprymu.

Przed podaniem produktu wartości następuj ących parametrów laboratoryjnych muszą wynosić: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > 1,5 x 10 ⁹ /l a liczba płytek > 100 x 10 ⁹ /l. W 22. dniu (21 dni po podaniu pierwszej dawki produktu) lub w ciągu 48 godzin od tego dnia, należy oznaczyć całkowitą liczbę krwinek, a następnie oznaczać co tydzień, do czasu, gdy całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych osiągnie wartość > 1,5 x 10 /l, a liczba płytek > 100 x 10 ⁹ /l. Jeśli podczas któregokolwiek cyklu chemioterapii całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych zmniejszy się < 1,0 x 10 ⁹ /l lub liczba płytek będzie < 50 x 10 ⁹ /l, w następnym cyklu chemioterapii dawkę należy zmniejszyć o jeden poziom (patrz CHPL : punkt 4.2). Poziomy dawkowania obejmują 100 mg/m2 pc ., 150 mg/m2 pc . i 200 mg/m2 pc . Najmniejszą zalecaną dawką jest 100 mg/m2 pc .

Dzieci i młodzież

Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu TMZ u dzieci w wieku poniżej 3 lat. Dane dotyczące stosowania TMZ u dzieci starszych i młodzieży są bardzo ograniczone (patrz CHPL : punkty 4.2 i 5.1).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (> 70 lat)

U pacjentów w podeszłym wieku ryzyko neutropenii i trombocytopenii wydaje się być większe w porównaniu z młodszymi pacjentami. Dlatego należy zwrócić szczególną uwagę podczas stosowania TMZ u osób w podeszłym wieku.

Stosowanie u mężczyzn

Należy poinformować mężczyzn leczonych TMZ , że powinni unikać poczęcia dziecka podczas leczenia i w okresie 6 miesięcy po otrzymaniu ostatniej dawki TMZ , oraz że powinni zasięgnąć porady w sprawie kriokonserwacji nasienia przed rozpoczęciem leczenia (patrz CHPL : punkt 4.6).

Laktoza

Ten produkt zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występuj ącą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniem wchłaniania glukozo-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.

Zakażenia oportunistyczne i reaktywacja zakażeń

Podczas leczenia temozolomidem obserwowano zakażenia oportunistyczne (takie jak zapalenie płuc spowodowane Pneumocystisjirovecii ) i reaktywację zakażeń (np. wirusami zapalenia wątroby typu B lub cytomegalii) (patrz CHPL : punkt 4.8).

Zapalenie płuc spowodowane Pneumocystis j irovecii

W pilotażowym badaniu dotycz ącym przedłużonego 42-dniowego schematu podawania stwierdzono, że pacjenci, którzy otrzymywali TMZ w skojarzeniu z radioterapią byli szczególnie narażeni na wystąpienie zapalenia płuc spowodowanego przez Pneumocystis jirovecii (ang. Pneumocystis jirovecii cariniipneumonia - PCP ). Dlatego konieczne jest zastosowanie środków zapobiegaj ących PCP u wszystkich pacjentów otrzymuj ących TMZ w skojarzeniu z radioterapią w 42-dniowym schemacie leczenia (maksymalnie do 49 dni) bez względu na liczbę limfocytów. Jeśli wystąpi limfopenia profilaktykę stosuje się do czasu powrotu limfopenii do stopnia < 1.

Częstość występowania PCP może być większa, gdy TMZ stosuje się w schemacie dłuższego podawania. Jednak, należy dokładnie kontrolować wszystkich pacjentów, bez względu na schemat stosowania TMZ , czy nie rozwija się u nich PCP . Dotyczy to w szczególności pacjentów leczonych równocześnie steroidami. U pacjentów stosuj ących TMZ , w szczególności w skojarzeniu z deksametazonem lub innymi steroidami, zgłaszano przypadki niewydolności oddechowej zakończonej zgonem.

Opryszczkowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

Po wprowadzeniu produktu do obrotu, u pacjentów przyjmuj ących temzolomid w skojarzeniu z radioterapią, w tym podczas jednoczesnego stosowania steroidów, obserwowano przypadki opryszczkowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (w tym także przypadki śmiertelne).

Wirusowe zapalenie wątroby typu B

Zgłaszano występowanie zapalenia wątroby na skutek reaktywacji zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B, w niektórych przypadkach skutkuj ącego zgonem pacjenta. U pacjentów z dodatnimi wynikami badań serologicznych w celu wykrycia obecności wirusa zapalenia wątroby typu B (w tym u pacjentów z aktywnym zapaleniem wątroby), przed rozpoczęciem leczenia należy skonsultować się z ekspertem w dziedzinie chorób wątroby. Podczas leczenia pacjentów należy obserwować i wdrażać odpowiednie postępowanie.

Hepatotoksyczność

U pacjentów leczonych TMZ (patrz CHPL : punkt 4.8) stwierdzano uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby zakończoną zgonem. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać testy czynnościowe wątroby. Jeśli ich wyniki nie są prawidłowe, przed rozpoczęciem leczenia TMZ lekarz powinien dokonać oceny korzyści i ryzyka leczenia TMZ , w tym możliwości wystąpienia niewydolności wątroby zakończonej zgonem. U pacjentów przechodz ących 42-dniowy cykl leczenia, testy czynnościowe wątroby należy powtórzyć w połowie cyklu. U wszystkich pacjentów testy czynnościowe wątroby należy wykonać po zakończeniu każdego cyklu leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły istotne nieprawidłowości czynności wątroby, lekarz powinien dokonać oceny korzyści i ryzyka kontynuowania leczenia. Toksyczność TMZ w stosunku do wątroby może wystąpić po kilku tygodniach lub nawet po dłuższym czasie po ostatnim leczeniu TMZ .

Nowotwory złośliwe

Bardzo rzadko obserwowano przypadki zespołu mielodysplastycznego i wtórne nowotwory złośliwe, w tym białaczkę szpikową (patrz CHPL : punkt 4.8).

Leczenie przeciwwymiotne

Nudności i wymioty są bardzo często związane z leczeniem TMZ . Leczenie przeciwwymiotne można zastosować przed lub po podaniu TMZ .

Dorośli pacjenci z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym

Zaleca się, aby leki przeciwwymiotne były podane w leczeniu skojarzonym przed zastosowaniem pierwszej dawki TMZ . Bardzo wskazane jest, aby były podane w czasie monoterapii .

Pacjenci z glejakiem złośliwym wykazuj ącym wznowę lub progresję

Pacjenci, u których występowały podczas poprzednich cykli leczenia ciężkie wymioty (Stopień 3. lub 4.) mogą wymagać leczenia przeciwwymiotnego.

Parametry laboratoryjne

U pacjentów leczonych TMZ może wystąpić zahamowanie czynności szpiku, w tym z długotrwałą pancytopenią, która może prowadzić do niedokrwistości aplastycznej , czasem prowadzącą do śmierci. W niektórych przypadkach ocenę komplikuje jednoczesne podawanie leków stosowanych w terapii niedokrwistości aplastycznej , w tym karbamazepiny , fenytoiny oraz sulfametoksazolu/trimetoprymu.

Przed podaniem produktu wartości następuj ących parametrów laboratoryjnych muszą wynosić: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > 1,5 x 10 ⁹ /l a liczba płytek > 100 x 10 ⁹ /l. W 22. dniu (21 dni po podaniu pierwszej dawki produktu) lub w ciągu 48 godzin od tego dnia, należy oznaczyć całkowitą liczbę krwinek, a następnie oznaczać co tydzień, do czasu, gdy całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych osiągnie wartość > 1,5 x 10 /l, a liczba płytek > 100 x 10 ⁹ /l. Jeśli podczas któregokolwiek cyklu chemioterapii całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych zmniejszy się < 1,0 x 10 ⁹ /l lub liczba płytek będzie < 50 x 10 ⁹ /l, w następnym cyklu chemioterapii dawkę należy zmniejszyć o jeden poziom (patrz CHPL : punkt 4.2). Poziomy dawkowania obejmują 100 mg/m2 pc ., 150 mg/m2 pc . i 200 mg/m2 pc . Najmniejszą zalecaną dawką jest 100 mg/m2 pc .

Dzieci i młodzież

Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu TMZ u dzieci w wieku poniżej 3 lat. Dane dotyczące stosowania TMZ u dzieci starszych i młodzieży są bardzo ograniczone (patrz CHPL : punkty 4.2 i 5.1).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (> 70 lat)

U pacjentów w podeszłym wieku ryzyko neutropenii i trombocytopenii wydaje się być większe w porównaniu z młodszymi pacjentami. Dlatego należy zwrócić szczególną uwagę podczas stosowania TMZ u osób w podeszłym wieku.

Stosowanie u mężczyzn

Należy poinformować mężczyzn leczonych TMZ , że powinni unikać poczęcia dziecka podczas leczenia i w okresie 6 miesięcy po otrzymaniu ostatniej dawki TMZ , oraz że powinni zasięgnąć porady w sprawie kriokonserwacji nasienia przed rozpoczęciem leczenia (patrz CHPL : punkt 4.6).

Laktoza

Ten produkt zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występuj ącą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniem wchłaniania glukozo-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.