Sprawdzamy dostępność
leków w 10 914 aptekach
Trudno dostępny w aptekach
Tarivid 200 tabletki powlekane | 200 mg | 10 tabl.
od 0 , 00 zł do 17 , 04 zł
Dowiedz się więcej
Rodzaj:
lek na receptę | refundowany | 65+
Substancja czynna:
Ofloxacinum
Podmiot odpowiedzialny:
SANOFI AVENTIS DEUTSCHLAND GMBH
- Tarivid 200 cena
- Kiedy stosujemy lek Tarivid 200?
- Jaki jest skład leku Tarivid 200?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Tarivid 200?
- Tarivid 200 – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Tarivid 200 - dawkowanie leku
- Tarivid 200 – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie leku Tarivid 200 w czasie ciąży
- Czy Tarivid 200 wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Tarivid 200 wchodzi w interakcje z alkoholem?
- Podobne leki zawierające Ofloxacinum.
Opis produktu Tarivid 200
Kiedy stosujemy lek Tarivid 200?
Poniższe wskazania do stosowania dotyczą osób dorosłych.
Tarivid 200 wskazany jest w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych wywołanych przez patogeny wrażliwe na ofloksacynę:
· ostre, przewlekłe i nawracające zakażenia dróg oddechowych, w tym zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc (w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc, które wywoływane jest głównie przez oporne na ofloksacynę dwoinki zapalenia płuc, Tarivid 200 nie jest lekiem pierwszego wyboru);
· zakażenia gardła, nosa i uszu (Tarivid 200 nie jest wskazany w leczeniu zapalenia migdałków podniebiennych wywołanego przez paciorkowce beta-hemolizujące);
· zakażenia skóry i tkanek miękkich;
· zakażenia w obrębie jamy brzusznej, w tym miednicy (z wyjątkiem bakteryjnego zapalenia jelit);
· zakażenia nerek i układu moczowo-płciowego (z wyjątkiem zakażeń wywołanych przez Treponema pallidum), rzeżączka.
Jaki jest skład leku Tarivid 200?
Każda tabletka powlekana zawiera 200 mg ofloksacyny (Ofloxacinum).
Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Tarivid 200?
Ofloksacyny nie należy stosować:
– u pacjentów z nadwrażliwością na ofloksacynę, inne chinolony lub na którąkolwiek substancje pomocniczą (patrz punkt 6.1)
– u pacjentów z padaczką lub z obniżonym progiem drgawkowym na skutek uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, np. po przebytym urazie czaszkowo‑mózgowym, udarze mózgu lub procesie zapalnym w obrębie ośrodkowego układu nerwowego (zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek)
– u pacjentów, u których wystąpiło zapalenie ścięgien po zastosowaniu innych chinolonów
– u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu*
– u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią*
* na podstawie badań na zwierzętach nie można wykluczyć ryzyka uszkodzenia chrząstek u organizmów w okresie wzrostu.
Tarivid 200 – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Poniższe informacje oparte są na danych z badań klinicznych oraz obszernym doświadczeniu po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Klasyfikacja układów i narządów | Niezbyt często (≥/1 000 do < /100) | Rzadko | Bardzo rzadko | Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)* |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | zakażenia grzybicze, oporność patogenów | |||
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | niedokrwistość, niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, eozynofilia, trombocytopenia | agranulocytoza, zahamowanie czynności szpiku kostnego | ||
Zaburzenia układu immunologicznego | reakcja anafilaktyczna*, reakcja anafilaktoidalna*, obrzęk naczynioruchowy* | wstrząs anafilaktyczny*, wstrząs anafilaktoidalny* | ||
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | jadłowstręt | hipoglikemia u pacjentów z cukrzycą leczonych lekami hipoglikemizującymi (patrz punkt 4.4) | ||
Zaburzenia psychiczne | pobudzenie, zaburzenia snu, bezsenność | zaburzenia psychotyczne (np. omamy), niepokój, stan splątania, koszmary senne, depresja | zaburzenia psychotyczne i depresja z zachowaniami groźnymi dla bezpieczeństwa pacjenta, w tym z myślami lub próbami samobójczymi (patrz punkt 4.4) | |
Zaburzenia układu nerwowego | zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy | senność, parestezje, zaburzenia smaku, zaburzenia węchu | obwodowa neuropatia czuciowa*, obwodowa neuropatia czuciowo-ruchowa*, drgawki*, objawy pozapiramidowe lub inne zaburzenia koordynacji mięśniowej | |
Zaburzenia oka | podrażnienie oka | zaburzenia widzenia | ||
Zaburzenia ucha i błędnika | zawroty głowy pochodzenia błędnikowego | szumy uszne, utrata słuchu | ||
Zaburzenia serca | częstoskurcz | arytmia komorowa, częstoskurcz typu torsade de pointes (obserwowany głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT w EKG (patrz punkt 4.4 i 4.9) | ||
Zaburzenia naczyniowe | niedociśnienie tętnicze | |||
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | kaszel, zapalenie nosogardzieli | duszność, skurcz oskrzeli | alergiczne zapalenie płuc, nasilona duszność | |
Zaburzenia żołądka i jelit | ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty | zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, niekiedy krwotoczne | rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego* | |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, LDH, gamma-GT i (lub) fosfatazy zasadowej), zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi | żółtaczka zastoinowa | zapalnie wątroby, które może być ciężkie* | |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | świąd, wysypka | pokrzywka, uderzenia gorąca, nadmierna potliwość, wysypka krostkowa | rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, reakcja nadwrażliwości na światło*, wysypka polekowa, plamica naczyniowa, zapalenie naczyń, które w wyjątkowych przypadkach może prowadzić do martwicy skóry | zespół Stevensa-Johnsona, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), wysypka polekowa |
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej | zapalenie ścięgien | ból stawów, ból mięśni, zerwanie ścięgna (np. ścięgna Achillesa), które może wystąpić w ciągu 48 godzin od rozpoczęcia leczenia i może być obustronne | rabdomioliza i (lub) miopatia, osłabienie mięśni, naderwanie lub pęknięcie mięśnia | |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy | ostra niewydolność nerek | ostre śródmiąższowe zapalenie nerek | |
Wady wrodzone, choroby rodzinne i genetyczne | napady porfirii u pacjentów z porfirią |
* Doświadczenie po wprowadzeniu produktu do obrotu
Tarivid 200 - dawkowanie leku
Dawkowanie zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia i jest oparte na następujących wytycznych.
Dorośli z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny > 50 ml/min)
Zalecane dawkowanie w zatwierdzonych wskazaniach jest podane w poniższej tabeli:
Wskazania do stosowania | Dawki |
Niepowikłane zakażenia dolnych dróg moczowych | 100 mg (1/2 tabletki) 2 × na dobę |
Niepowikłana rzeżączka | 400 mg (2 tabletki) jednorazowo |
Zakażenia nerek i układu moczowo-płciowego | 200 mg (1 tabletka) 2 × na dobę |
Zakażenia dróg oddechowych w tym uszu, nosa i gardła | 200 mg (1 tabletka) 2 × na dobę |
Zakażenia skóry i tkanek miękkich | 200 mg (1 tabletka) 2 × na dobę |
Zakażenia jamy brzusznej | 200 mg (1 tabletka) 2 × na dobę |
W niektórych przypadkach może być wskazane zwiększenie dawki dobowej ofloksacyny do 600 mg (lub nawet 800 mg). Dotyczy to leczenia: zakażeń wywołanych przez patogeny o różnej wrażliwości, ciężkich zakażeń (np. dróg oddechowych), zakażeń z powikłaniami, pacjentów z dużą masą ciała oraz gdy reakcja pacjenta na leczenie jest niewystarczająca. Dawkę dobową ofloksacyny większą niż 400 mg należy podzielić na dwie osobne dawki i podawać w zbliżonych odstępach czasu.
Pacjenci w podeszłym wieku
Dostosowanie dawki ofloksacyny ze względu na wiek nie jest konieczne. Jednakże u pacjentów w podeszłym wieku należy zwrócić szczególną uwagę na czynność nerek i w razie konieczności odpowiednio zmodyfikować dawkę (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zalecane jest następujące dawkowanie:
Klirens kreatyniny | Pojedyncza dawka [mg]* | Liczba dawek na 24 h | Przerwy między dawkami [h] |
50-20 ml/min | 100-200 | 1 | 24 |
£20 ml/min** lub hemodializa lub dializa otrzewnowa | 100 lub 200 | 1 1 | 24 48 |
* zgodnie ze wskazaniem do stosowania lub przerwą pomiędzy dawkami
** u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów dializowanych należy monitorować stężenie ofloksacyny w osoczu
Jeżeli klirens kreatyniny nie może być zmierzony, można go oszacować na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu, stosując wzór Cockcroft’a dla dorosłych:
masa ciała [kg] × (140 – wiek w latach)
Mężczyźni: ClCr [ml/min] = ---------------------------------------------------------
72 × stężenie kreatyniny w surowicy [mg/dl]
lub
masa ciała [kg] × (140 – wiek w latach)
ClCr [ml/min] = --------------------------------------------------------------
0,814 × stężenie kreatyniny w surowicy [µmol/l]
Kobiety: ClCr [ml/min] = 0,85 × (powyższa wartość)
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (np. z marskością wątroby z wodobrzuszem) wydalanie ofloksacyny może być zmniejszone. W takim przypadku nie należy podawać więcej niż 400 mg ofloksacyny na dobę.
Dzieci i młodzież
Stosowanie produktu Tarivid 200 jest przeciwwskazane u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania
Dawkę dobową zwykle dzieli się na dwie równe dawki (poranną i wieczorną). Istotne jest zapewnienie równych odstępów czasu pomiędzy dawkami (podawanie co 12 godzin).
Dawkę dobową ofloksacyny do 400 mg można podawać w pojedynczej dawce. W takim przypadku zaleca się podawać ofloksacynę rano.
Dawki dobowe większe niż 400 mg należy podzielić na dwie osobne dawki i podawać w zbliżonych odstępach czasu.
Tabletki należy połykać w całości, nie rozgryzając, popijając odpowiednią ilością płynu (1/2 do 1 szklanki). Tabletki można podawać na czczo lub po posiłku. Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy (patrz punkt 4.5).
Czas trwania leczenia
Czas trwania leczenia zależy od reakcji pacjenta na zastosowane leczenie i obrazu klinicznego. Tak jak w przypadku innych antybiotyków, zaleca się kontynuować podawanie ofloksacyny przez co najmniej 48-72 godzin po ustąpieniu gorączki lub po uzyskaniu potwierdzenia eradykacji bakterii.
W ciężkich zakażeniach zwykle wystarcza 7 do 10 dni leczenia. Średni czas leczenia salmoneloz (zakażeń wywołanych przez pałeczki Salmonella) wynosi 7 do 8 dni, czerwonki bakteryjnej (wywołanej przez pałeczki Shigella) 3 do 5 dni, a zakażenia jelit wywołanego przez Escherichia coli – 3 dni.
W niepowikłanych zakażeniach dolnych dróg moczowych na ogół wystarczające jest podawanie 200 mg ofloksacyny na dobę przez 3 dni. W leczeniu niepowikłanej rzeżączki wystarcza jednorazowa dawka 400 mg ofloksacyny.
W leczeniu zakażeń wywołanych przez paciorkowce beta‑hemolizujące o stwierdzonej wrażliwości (np. róża), lek należy podawać przez co najmniej 10 dni, aby zapobiec powikłaniom, takim jak choroba reumatyczna oraz zapalenie kłębuszków nerkowych. Ponieważ jednak wrażliwość paciorkowców beta-hemolizujących na ofloksacynę jest zmienna, konieczne jest w każdym indywidualnym przypadku określenie wrażliwości patogenu przed rozpoczęciem leczenia.
Zaleca się, aby czas trwania leczenia nie przekraczał 2 miesięcy.
Tarivid 200 – jakie środki ostrożności należy zachować?
· Ofloksacyna nie jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez pneumokoki lub Mycoplasma pneumoniae ani w leczeniu zapalenia migdałków podniebiennych wywołanego przez paciorkowce β-hemolizujące.
· Opisywano wystąpienie reakcji nadwrażliwości i reakcji alergicznych po pierwszym podaniu fluorochinolonów. Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne mogą prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu, w niektórych przypadkach już po podaniu pierwszej dawki. W takim przypadku należy odstawić ofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie (np. przeciwwstrząsowe).
· Choroba związana z Clostridium difficile
Biegunka, szczególnie ciężka, uporczywa i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu leczenia ofloksacyną, może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. W przypadku podejrzenia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, należy natychmiast odstawić ofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie specyficznymi antybiotykami (np. doustnie podawane wankomycyna, teikoplanina lub metronidazol). Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę jelit.
· Pacjenci ze skłonnością do napadów padaczkowych
Podobnie jak w przypadku innych chinolonów, należy zachować szczególną ostrożność stosując ofloksacynę u pacjentów ze skłonnością do napadów padaczkowych.
Do tej grupy należą pacjenci z rozpoznanymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, leczeni jednocześnie fenbufenem i podobnymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub lekami obniżającymi próg drgawkowy, np. teofiliną (patrz punkt 4.5).
Jeśli wystąpi napad drgawek, należy przerwać leczenie ofloksacyną.
· Zapalenie ścięgien
Zapalenie ścięgien, rzadko obserwowane podczas stosowania chinolonów, może niekiedy doprowadzić do zerwania ścięgna, zwłaszcza ścięgna Achillesa. Szczególnie narażeni na zapalenie ścięgien są pacjenci w podeszłym wieku. Ryzyko zerwania ścięgna jest większe podczas jednoczesnego leczenia kortykosteroidami. Jeśli u pacjenta podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast przerwać stosowanie ofloksacyny.
Należy rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie) ścięgna zajętego procesem chorobowym.
· Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Ponieważ ofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, należy odpowiednio dostosować dawkę ofloksacyny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2).
· Pacjenci z zaburzeniami psychotycznymi w wywiadzie
Opisywano występowanie reakcji psychotycznych u pacjentów otrzymujących fluorochinolony. W niektórych przypadkach, niekiedy już po zastosowaniu pojedynczej dawki leku, reakcje te przekształcały się w myśli samobójcze i zachowania groźne dla bezpieczeństwa pacjenta, w tym próby samobójcze. Należy wówczas odstawić ofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie.
Ofloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi w wywiadzie lub u pacjentów z chorobą psychiczną.
· Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Należy zachować ostrożność stosując ofloksacynę u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ może dojść do uszkodzenia wątroby. Podczas leczenia fluorochinolonami opisywano wystąpienie piorunującego zapalenia wątroby, niekiedy prowadzącego do niewydolności wątroby (w tym zakończonej zgonem). Należy poinstruować pacjentów o konieczności przerwania stosowania leku i skontaktowania się z lekarzem, jeśli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe choroby wątroby, takie jak: jadłowstręt, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwy brzuch (patrz punkt 4.8).
· Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K
Należy kontrolować wartości parametrów krzepnięcia krwi u pacjentów leczonych jednocześnie fluorochinolonami, w tym ofloksacyną, i antagonistami witaminy K (np. warfaryną), z uwagi na możliwe zwiększenie wartości parametrów krzepnięcia krwi (PT/INR) i (lub) wystąpienie krwawienia (patrz punkt 4.5).
· Miastenia
Należy zachować ostrożność stosując ofloksacynę u pacjentów z miastenią w wywiadzie.
· Zapobieganie nadwrażliwości na światło
Z uwagi na ryzyko wywołania nadwrażliwości na światło zaleca się, aby pacjenci przyjmujący ofloksacynę unikali silnego światła słonecznego i promieniowania UV.
· Nadkażenie
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, stosowanie ofloksacyny, szczególnie długotrwałe, może doprowadzić do nadmiernego wzrostu drobnoustrojów niewrażliwych. Podstawowe znaczenie ma okresowa kontrola stanu pacjenta. Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie, należy zastosować odpowiednie leczenie.
· Wydłużenie odstępu QT
W następstwie leczenia fluorochinolonami bardzo rzadko obserwowano przypadki wydłużenia odstępu QT.
Należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym ofloksacynę, u pacjentów za znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak:
- podeszły wiek,
- nieskorygowane zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia),
- wrodzone wydłużenie odstępu QT,
- choroba serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, bradykardia),
- jednoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne).
(Patrz punkt 4.2 i 4.5, punkt 4.8 i 4.9).
· Hipoglikemia
Podobnie jak w przypadku wszystkich chinolonów, podczas stosowania ofloksacyny opisywano przypadki hipoglikemii, zwykle u pacjentów z cukrzycą leczonych jednocześnie doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. glibenklamidem) lub insuliną. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dokładnie kontrolować stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).
· Neuropatia obwodowa
Podczas stosowania fluorochinolonów, w tym ofloksacyny, opisywano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub neuropatii czuciowo-ruchowej, której początek może być nagły. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, należy przerwać leczenie ofloksacyną. Zminimalizuje to ryzyko rozwinięcia się stanu nieodwracalnego (patrz punkt 4.8).
· Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G-6-PD)
Pacjenci z utajonym lub rozpoznanym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej są narażeni na wystąpienie reakcji hemolitycznej podczas leczenia chinolonami. Z tego powodu należy zachować ostrożność stosując ofloksacynę w tej grupie pacjentów.
· Pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi
Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Przyjmowanie leku Tarivid 200 w czasie ciąży
· Ofloksacyna nie jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez pneumokoki lub Mycoplasma pneumoniae ani w leczeniu zapalenia migdałków podniebiennych wywołanego przez paciorkowce β-hemolizujące.
· Opisywano wystąpienie reakcji nadwrażliwości i reakcji alergicznych po pierwszym podaniu fluorochinolonów. Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne mogą prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu, w niektórych przypadkach już po podaniu pierwszej dawki. W takim przypadku należy odstawić ofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie (np. przeciwwstrząsowe).
· Choroba związana z Clostridium difficile
Biegunka, szczególnie ciężka, uporczywa i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu leczenia ofloksacyną, może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. W przypadku podejrzenia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, należy natychmiast odstawić ofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie specyficznymi antybiotykami (np. doustnie podawane wankomycyna, teikoplanina lub metronidazol). Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę jelit.
· Pacjenci ze skłonnością do napadów padaczkowych
Podobnie jak w przypadku innych chinolonów, należy zachować szczególną ostrożność stosując ofloksacynę u pacjentów ze skłonnością do napadów padaczkowych.
Do tej grupy należą pacjenci z rozpoznanymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, leczeni jednocześnie fenbufenem i podobnymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub lekami obniżającymi próg drgawkowy, np. teofiliną (patrz punkt 4.5).
Jeśli wystąpi napad drgawek, należy przerwać leczenie ofloksacyną.
· Zapalenie ścięgien
Zapalenie ścięgien, rzadko obserwowane podczas stosowania chinolonów, może niekiedy doprowadzić do zerwania ścięgna, zwłaszcza ścięgna Achillesa. Szczególnie narażeni na zapalenie ścięgien są pacjenci w podeszłym wieku. Ryzyko zerwania ścięgna jest większe podczas jednoczesnego leczenia kortykosteroidami. Jeśli u pacjenta podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast przerwać stosowanie ofloksacyny.
Należy rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie) ścięgna zajętego procesem chorobowym.
· Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Ponieważ ofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, należy odpowiednio dostosować dawkę ofloksacyny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2).
· Pacjenci z zaburzeniami psychotycznymi w wywiadzie
Opisywano występowanie reakcji psychotycznych u pacjentów otrzymujących fluorochinolony. W niektórych przypadkach, niekiedy już po zastosowaniu pojedynczej dawki leku, reakcje te przekształcały się w myśli samobójcze i zachowania groźne dla bezpieczeństwa pacjenta, w tym próby samobójcze. Należy wówczas odstawić ofloksacynę i zastosować odpowiednie leczenie.
Ofloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi w wywiadzie lub u pacjentów z chorobą psychiczną.
· Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Należy zachować ostrożność stosując ofloksacynę u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ może dojść do uszkodzenia wątroby. Podczas leczenia fluorochinolonami opisywano wystąpienie piorunującego zapalenia wątroby, niekiedy prowadzącego do niewydolności wątroby (w tym zakończonej zgonem). Należy poinstruować pacjentów o konieczności przerwania stosowania leku i skontaktowania się z lekarzem, jeśli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe choroby wątroby, takie jak: jadłowstręt, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwy brzuch (patrz punkt 4.8).
· Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K
Należy kontrolować wartości parametrów krzepnięcia krwi u pacjentów leczonych jednocześnie fluorochinolonami, w tym ofloksacyną, i antagonistami witaminy K (np. warfaryną), z uwagi na możliwe zwiększenie wartości parametrów krzepnięcia krwi (PT/INR) i (lub) wystąpienie krwawienia (patrz punkt 4.5).
· Miastenia
Należy zachować ostrożność stosując ofloksacynę u pacjentów z miastenią w wywiadzie.
· Zapobieganie nadwrażliwości na światło
Z uwagi na ryzyko wywołania nadwrażliwości na światło zaleca się, aby pacjenci przyjmujący ofloksacynę unikali silnego światła słonecznego i promieniowania UV.
· Nadkażenie
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, stosowanie ofloksacyny, szczególnie długotrwałe, może doprowadzić do nadmiernego wzrostu drobnoustrojów niewrażliwych. Podstawowe znaczenie ma okresowa kontrola stanu pacjenta. Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie, należy zastosować odpowiednie leczenie.
· Wydłużenie odstępu QT
W następstwie leczenia fluorochinolonami bardzo rzadko obserwowano przypadki wydłużenia odstępu QT.
Należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym ofloksacynę, u pacjentów za znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak:
- podeszły wiek,
- nieskorygowane zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia),
- wrodzone wydłużenie odstępu QT,
- choroba serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, bradykardia),
- jednoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne).
(Patrz punkt 4.2 i 4.5, punkt 4.8 i 4.9).
· Hipoglikemia
Podobnie jak w przypadku wszystkich chinolonów, podczas stosowania ofloksacyny opisywano przypadki hipoglikemii, zwykle u pacjentów z cukrzycą leczonych jednocześnie doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. glibenklamidem) lub insuliną. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dokładnie kontrolować stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).
· Neuropatia obwodowa
Podczas stosowania fluorochinolonów, w tym ofloksacyny, opisywano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub neuropatii czuciowo-ruchowej, której początek może być nagły. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, należy przerwać leczenie ofloksacyną. Zminimalizuje to ryzyko rozwinięcia się stanu nieodwracalnego (patrz punkt 4.8).
· Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G-6-PD)
Pacjenci z utajonym lub rozpoznanym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej są narażeni na wystąpienie reakcji hemolitycznej podczas leczenia chinolonami. Z tego powodu należy zachować ostrożność stosując ofloksacynę w tej grupie pacjentów.
· Pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi
Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Charakterystyka produktu leczniczego Tarivid 200
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Interakcje Tarivid 200 z innymi lekami
Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.
Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :
Interakcje Tarivid 200 z żywnością
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Grupy
Podobne produkty z tą samą substancją czynną
Może Cię również zainteresować:
Najlepsze na kamienie nerkowe. Jak pozbyć się kamicy nerkowej z Uroseren?
Jak poprawnie spożywać leki – na czczo, czy po posiłku?
Złocień maruna — właściwości lecznicze, działanie, zastosowanie
Miód, herbatki, bańki…czyli domowe sposoby na kaszel
Dodatkowe informacje
Wybierz interesujące Cię informacje:
Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.