RIVASTIGMINE TEVA

Rivastigmine Teva, 9,5 mg/24 h system transdermalny, plaster Każdy system transdermalny, plaster uwalnia 9,5 mg rywastygminy w ciągu 24 godzin Każdy system transdermalny, plaster o powierzchni 10 cm² zawiera 18 mg rywastygminy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Stosowanie produktu leczniczego jest przeciwwskazane u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną rywastygminę, na inne karbaminiany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 w składzie.

Wcześniejsze reakcje w miejscu podania, wskazujące na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry po zastosowaniu plastra z rywastygminą (patrz punkt 4.4).

Całkowita częstość występowania zdarzeń niepożądanych u pacjentów leczonych systemem transdermalnym, plaster zawierającym 9,5 mg/24 h rywastygminy była mniejsza niż częstość zdarzeń u pacjentów leczonych rywastygminą w kapsułkach w dawce 3 do 12 mg/dobę (50,5% w grupie systemu transdermalnego, plaster zawierającego 9,5 mg/24 h rywastygminy w porównaniu do 63,3% w grupie rywastygminy w kapsułkach; 46,0% pacjentów otrzymujących placebo zgłaszało zdarzenia niepożądane). Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym nudności i wymioty, zwłaszcza u pacjentów intensywnie leczonych. Działania te występowały ze znacząco mniejszą częstością w grupie otrzymującej rywastygminę w postaci systemu transdermalnego, plaster 9,5mg/24h niż w grupie otrzymującej rywastygminę w kapsułkach (7,2% vs. 23,1% dla nudności i 6,2% vs. 17,0% dla wymiotów; nudności i wymioty były zgłaszane przez odpowiednio 5,0% i 3,3% pacjentów otrzymujących placebo).

Działania niepożądane w Tabeli 1 zestawiono z podziałem na narządy i układy (wg MedDRA), zgodnie z częstością występowania. Kategorie częstości zostały zdefiniowane następująco: bardzo często (> =1/10); często (> =1/100 do < 1/10); niezbyt często (> =1/1000 do < 1/100), rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10,000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

W Tabeli 1 przedstawiono działania niepożądane (zdarzenia uważane za związane przyczynowo z produktem leczniczym), zgłoszone u 291 pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego, leczonych w ramach szczególnego 24-tygodniowego badania z podwójnie ślepą próbą kontrolowanego substancją czynną i placebo z rywastygminą w postaci systemu transdermalnego, plaster w dawce docelowej 9,5mg/24h (4,6mg/24h zwiększona do 9,5 mg/24 h).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Często: Zakażenie dróg moczowych

Zaburzenia metabolizmu i żywieniowe

Często: Jadłowstręt

Nieznana: Odwodnienie

Zaburzenia psychiczne

Często: Lęk, depresja, delirium

Nieznana: Omamy, agresja, niepokój ruchowy

Zaburzenia układu nerwowego

Często: Ból głowy, omdlenia

Bardzo rzadko: Objawy pozapiramidowe

Nieznana: Pogorszenie stanu u pacjentów z chorobą Parkinsona, drgawki

Zaburzenia serca

Niezbyt często: Bradykardia

Nieznana: Blok przedsionkowo-komorowy, migotanie przedsionków,

tachykardia, zespół chorego węzła zatokowego

Zaburzenia naczyniowe

Nieznana: Nadciśnienie tętnicze

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: Nudności, wymioty, biegunka, dyspepsja i bóle brzucha

Niezbyt często: Choroba wrzodowa żołądka

Nieznana: Zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Nieznana: Zapalenie wątroby, zwiększone wartości wyników badań czynności

wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często: Wysypka

Nieznana: Świąd, rumień, pokrzywka, pęcherzyki, alergiczne zapalenie skóry

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często: Reakcje skórne w miejscu podania (np. rumień w miejscu podania,

Świąd w miejscu podania, obrzęk w miejscu podania, zapalenie skóry w miejscu podania, podrażnienie w miejscu podania), stany asteniczne (np. zmęczenie, astenia), gorączka, zmniejszenie masy ciała

Nieznana: Upadek

Gdy w wymienionym wyżej badaniu stosowano większe dawki niż 9,5 mg/24 h, zawroty głowy, bezsenność, pobudzenie, osłabiony apetyt, migotanie przedsionków i niewydolność serca obserwowano częściej niż po zastosowaniu 9,5 mg/24 h lub placebo, co sugeruje zależność działania od dawki. Zdarzenia te jednak nie występowały z większą częstością po zastosowaniu systemów Transdermalnych, plaster 9,5 mg/24 h niż po placebo.

Tabela 2 przedstawia najczęściej występujące działania niepożądane odnotowane w 76-tygodniowym otwartym badaniu klinicznym z udziałem rywastygminy w postaci systemu transdermalnego, plaster stosowanej w leczeniu pacjentów z otępieniem związanym z chorobą Parkinsona.

U pacjentów z otępieniem związanym z chorobą Parkinsona, następujące częste działania niepożądane zaobserwowano wyłącznie po zastosowaniu rywastygminy w kapsułkach, a nie po zastosowaniu systemu transdermalnego, plaster: nudności, wymioty (bardzo często); osłabiony apetyt, niepokój ruchowy, bóle głowy, pogorszenie choroby Parkinsona, bradykardia, biegunka, dyspepsja, nadmierne wydzielanie śliny, nasilone pocenie się (często); dystonia, migotanie przedsionków, blok przedsionkowo-komorowy (niezbyt często).

Następujące działania niepożądane były obserwowane wyłącznie po podaniu rywastygminy w postaci kapsułek lub roztworu doustnego, a nie obserwowano ich w badaniach klinicznych z rywastygminą 9,5 mg/24 h systemy transdermalne, plaster: zawroty głowy (bardzo często); pobudzenie, senność, złe samopoczucie, drżenie, splątanie, nasilone pocenie się (często); bezsenność, przypadkowe upadki, podwyższony wynik prób czynnościowych wątroby (niezbyt często); napady drgawkowe, wrzody dwunastnicy, dławica piersiowa (rzadko); arytmia serca (np. blok przedsionkowo-komorowy, migotanie przedsionków i częstoskurcz), nadciśnienie, zapalenie trzustki, krwotok żołądkowo-jelitowy, omamy (bardzo rzadko) oraz pewne przypadki ciężkich wymiotów związane z pęknięciem przełyku (częstość nieznana).

Podrażnienie skóry

W badaniach klinicznych, podczas każdej wizyty oceniano reakcje skórne przy pomocy skali podrażnienia skóry, oceniającej stopień rumienią, obrzęku, złuszczania, pęknięć, świądu oraz bólu i (lub) kłucia i (lub) pieczenia w miejscu nalepienia systemu transdermalnego, plaster. Najczęściej obserwowanym objawem był rumień, który ustępował w ciągu 24 godzin u znacznej większości pacjentów. W 24-tygodniowym, badaniu z podwójnie ślepą próbą najczęściej obserwowanymi objawami (w skali oceniającej podrażnienia skóry) obserwowanymi po zastosowaniu rywastygminy 9,5 mg/24 h systemy transdermalne, plaster był bardzo nieznaczny (21,8%), łagodny (12,5%) lub umiarkowany (6,5%) rumień lub bardzo nieznaczny (11,9%), łagodny (7,3%) lub umiarkowany (5,0%) świąd. Do najczęściej obserwowanych ciężkich objawów po zastosowaniu rywastygminy 9,5 mg/24 h systemy transdermalne, plaster należał świąd (1,7%) i rumień (1,1%). Większość reakcji skórnych ograniczała się do miejsca naklejenia plastra, a przerwanie leczenia z powodu tych działań miało miejsce zaledwie u 2,4% pacjentów z grupy otrzymującej rywastygminę 9,5 mg/24 h w postaci systemu transdermalnego, plaster.

Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w diagnozowaniu i leczeniu otępienia typu alzheimerowskiego. Diagnozę należy postawić na podstawie aktualnych wytycznych. Podobnie, jak w przypadku innych leków podawanych pacjentom z otępieniem, leczenie rywastygminą można rozpoczynać wyłącznie, jeśli pacjent posiada opiekuna, który może podawać lek i kontrolować przebieg leczenia.

Dawkowanie

Dawka początkowa

Leczenie rozpoczyna się od stosowania 4,6 mg/24 h.

Po co najmniej czterech tygodniach leczenia, jeśli jest ono dobrze tolerowane w ocenie lekarza prowadzącego, dawkę należy zwiększyć do 9,5 mg/24 h, czyli zalecanej skutecznej dawki leku.

Dawka podtrzymująca

9,5 mg/24 h jest zalecaną podtrzymującą dawką dobową, którą można stosować tak długo, jak jest to korzystne dla pacjenta. Leczenie należy czasowo przerwać w razie stwierdzenia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, aż do chwili ich ustąpienia. Można wznowić leczenie tą samą dawką przy użyciu systemu transdermalnego, plastra jeśli przerwa w stosowaniu leku trwała nie dłużej niż kilka dni. W przeciwnym razie należy rozpocząć leczenie od dawki 4,6 mg/24 h.

Zamiana leczenia kapsułkami lub roztworem doustnym na system transdermalny, plaster

Ze względu na porównywalną ekspozycję na działanie rywastygminy po zastosowaniu postaci doustnej i systemów transdermalnych, plastrów (patrz punkt 5.2), pacjentom leczonym rywastygminą w postaci kapsułek lub roztworu doustnego można zamienić leczenie na produkt Rivastigmine Teva w postaci systemów transdermalnych, plastrów według następującego schematu postępowania:

• pacjentowi przyjmującemu dawkę 3 mg/dobę rywastygminy w postaci doustnej można zamienić leczenie na system transdermalny, plaster w dawce 4,6 mg/24 h;

• pacjentowi przyjmującemu dawkę 6 mg/dobę rywastygminy w postaci doustnej można zamienić leczenie na system transdermalny, plaster w dawce 4,6 mg/24 h;

• pacjentowi przyjmującemu stałą, dobrze tolerowaną dawkę 9 mg/dobę rywastygminy w postaci doustnej można zamienić leczenie na system transdermalny, plaster w dawce 9,5 mg/24 h. Jeśli dawka doustna 9 mg/dobę nie jest dobrze tolerowana, zaleca się zamianę leczenia na system transdermalny, plaster w dawce 4,6 mg/24 h;

• pacjentowi przyjmującemu dawkę 12 mg/dobę rywastygminy w postaci doustnej można zamienić leczenie na system transdermalny, plaster w dawce 9,5 mg/24 h.

Po zamianie na dawkę 4,6 mg/24 h rywastygminy w postaci systemu transdermalnego,plastra jeśli jest ona dobrze tolerowana przez co najmniej 4 tygodnie leczenia, dawkę 4,6 mg/24 h należy zwiększyć do 9,5 mg/24 h, która jest zalecaną skuteczną dawką leku.

Zaleca się, aby pierwszy system transdermalny, plaster nalepić w kolejnym dniu po przyjęciu ostatniej dawki doustnej leku.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Brak konieczności dostosowywania dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).

Dzieci

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania Rivastigmine Teva u dzieci w wieku od 0 do 18 lat. Brak dostępnych danych.

Lek Rivastigmine Teva nie ma odpowiedniego zastosowania w leczeniu otępienia typu alzheimerowskiego u dzieci w wieku od 0 do 18 lat.

Sposób podawania

Systemy transdermalne, plastry należy przyklejać raz na dobę na czystą, suchą, nieowłosioną i nieuszkodzoną, zdrową skórę górnej lub dolnej części pleców, górnej części ramienia lub klatki piersiowej, w miejscu nie narażonym na otarcie przez obciskającą odzież. Nie zaleca się naklejać systemu transdermalnego, plastra na udo lub brzuch, ze względu na mniejszą biodostępność rywastagyminy zaobserwowaną podczas stosowania plastrów na tych częściach ciała.

Nie należy nalepiać systemu transdermalnego, plastra na skórę zaczerwienioną, podrażnioną lub rozciętą. Aby zminimalizować ryzyko podrażnienia skóry, należy unikać ponownego przyklejania systemu transdermalnego, plastra dokładnie w to samo miejsce w okresie 14 dni.

System transdermalny, plaster należy mocno docisnąć dłonią do skóry, aż do chwili gdy krawędzie plastra będą dobrze przylegały do skóry. Systemy transdermalne, plastry nie przeszkadzają w wykonywaniu codziennych czynności, można je nosić również podczas kąpieli i przy upalnej pogodzie.

System transdermalny, plaster należy wymienić na nowy po 24 godzinach. Jednocześnie należy stosować tylko jeden system transdermalny, plaster (patrz punkt 4.9). Plastra nie należy przecinać na mniejsze kawałki. Pacjentom i ich opiekunom należy zapewnić odpowiednie instrukcje.

Częstość i nasilenie działań niepożądanych zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki, szczególnie w przypadku zmiany dawkowania Jeżeli leczenie przerwano na dłużej niż kilka dni, należy wznawiać podawanie produktu leczniczego stosując dawkę 4,6 mg/24h.

Zaburzenia żołądka i jelit, takie jak nudności, wymioty i biegunka mają związek z dawką i mogą wystąpić szczególnie w początkowym okresie leczenia i (lub) w okresie zwiększania dawki (patrz punkt 4.8). Wymienione działania niepożądane częściej występują u kobiet. Pacjenci z przedmiotowymi i podmiotowymi objawami odwodnienia w wyniku długotrwałych wymiotów lub biegunki mogą być leczeni dożylnym podaniem płynów i zmniejszeniem dawki lub przerwaniem podawania leku, jeśli ustalenie rozpoznania i rozpoczęcie leczenia nastąpi szybko. Odwodnienie może mieć poważne następstwa.

U pacjentów z chorobą Alzheimera może wystąpić zmniejszenie masy ciała podczas stosowania inhibitorów cholinoesterazy, w tym rywastygminy. W czasie leczenia lekiem Rivastigmine Teva, system transdermalny, plaster należy kontrolować masę ciała pacjenta.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania Rivastigmine Teva, system transdermalny, plaster:

• u pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego lub z zaburzeniami przewodzenia (blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy) (patrz punkt 4.8).

• u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy, a także u pacjentów, u których istnieją predyspozycje do tych schorzeń, ponieważ rywastygmina może powodować zwiększone wydzielanie soku żołądkowego.

• u pacjentów, u których istnieją predyspozycje niedrożności dróg moczowych i napadów drgawkowych, ponieważ leki cholinomimetyczne mogą powodować lub nasilać te schorzenia.

• u pacjentów z astmą oskrzelową lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie

Po zastosowaniu plastra z rywastygminą mogą wystąpić reakcje skórne w miejscu przylepienia plastra, a ich nasilenie jest zazwyczaj łagodne do umiarkowanego. Te reakcje same w sobie nie wskazują na uczulenie. Jednak stosowanie plastrów z rywastygminą może prowadzić do rozwoju alergicznego kontaktowego zapalenia skóry.

Należy podejrzewać wystąpienie alergicznego kontaktowego zapalenia skóry, jeśli reakcje w miejscu przyklejenia plastra rozprzestrzenią się na obszar skóry większy niż rozmiar plastra, jeśli istnieją oznaki wskazujące na większe nasilenie reakcji miejscowej (np. narastający rumień, obrzęk, grudki, pęcherze) i jeśli w ciągu 48 godzin od zdjęcia plastra nie dojdzie do znaczącego złagodzenia objawów. W takich przypadkach leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.3).

Pacjentów z reakcjami w miejscu zastosowania plastra wskazującymi na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry w wyniku zastosowania plastra z rywastygminą, którzy w dalszym ciągu wymagają leczenia rywastygminą, można przestawić na rywastygminę doustną dopiero po ujemnym wyniku testu alergicznego i pod ścisłym nadzorem lekarskim. Możliwe jest, że niektórzy pacjenci uczuleni na rywastygminę poprzez kontakt z plastrami zawierającymi rywastygminę nie będą mogli przyjmować rywastygminy w żadnej postaci.

Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano rzadko przypadki pacjentów z rozległymi skórnymi reakcjami nadwrażliwości po podaniu rywastygminy, niezależnie od drogi jej podania (doustnie, przezskórnie). W takich przypadkach leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.3).

Należy odpowiednio poinstruować w tym zakresie pacjentów i ich opiekunów.

Rywastygmina może nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe.

Należy zachować ostrożność i unikać kontaktu leku z oczami po aplikacji plastra Rivastigmine Teva (patrz punkt 5.3).

Szczególne populacje pacjentów

• Pacjenci z masą ciała mniejszej niż 50 kg mogą doświadczyć większej liczby działań niepożądanych, a ryzyko przerwania leczenia z powodu tych działań może być u nich większe.

• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: u pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby może wystąpić więcej działań niepożądanych (patrz punkty 5.2).

Częstość i nasilenie działań niepożądanych zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki, szczególnie w przypadku zmiany dawkowania Jeżeli leczenie przerwano na dłużej niż kilka dni, należy wznawiać podawanie produktu leczniczego stosując dawkę 4,6 mg/24h.

Zaburzenia żołądka i jelit, takie jak nudności, wymioty i biegunka mają związek z dawką i mogą wystąpić szczególnie w początkowym okresie leczenia i (lub) w okresie zwiększania dawki (patrz punkt 4.8). Wymienione działania niepożądane częściej występują u kobiet. Pacjenci z przedmiotowymi i podmiotowymi objawami odwodnienia w wyniku długotrwałych wymiotów lub biegunki mogą być leczeni dożylnym podaniem płynów i zmniejszeniem dawki lub przerwaniem podawania leku, jeśli ustalenie rozpoznania i rozpoczęcie leczenia nastąpi szybko. Odwodnienie może mieć poważne następstwa.

U pacjentów z chorobą Alzheimera może wystąpić zmniejszenie masy ciała podczas stosowania inhibitorów cholinoesterazy, w tym rywastygminy. W czasie leczenia lekiem Rivastigmine Teva, system transdermalny, plaster należy kontrolować masę ciała pacjenta.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania Rivastigmine Teva, system transdermalny, plaster:

• u pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego lub z zaburzeniami przewodzenia (blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy) (patrz punkt 4.8).

• u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy, a także u pacjentów, u których istnieją predyspozycje do tych schorzeń, ponieważ rywastygmina może powodować zwiększone wydzielanie soku żołądkowego.

• u pacjentów, u których istnieją predyspozycje niedrożności dróg moczowych i napadów drgawkowych, ponieważ leki cholinomimetyczne mogą powodować lub nasilać te schorzenia.

• u pacjentów z astmą oskrzelową lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie

Po zastosowaniu plastra z rywastygminą mogą wystąpić reakcje skórne w miejscu przylepienia plastra, a ich nasilenie jest zazwyczaj łagodne do umiarkowanego. Te reakcje same w sobie nie wskazują na uczulenie. Jednak stosowanie plastrów z rywastygminą może prowadzić do rozwoju alergicznego kontaktowego zapalenia skóry.

Należy podejrzewać wystąpienie alergicznego kontaktowego zapalenia skóry, jeśli reakcje w miejscu przyklejenia plastra rozprzestrzenią się na obszar skóry większy niż rozmiar plastra, jeśli istnieją oznaki wskazujące na większe nasilenie reakcji miejscowej (np. narastający rumień, obrzęk, grudki, pęcherze) i jeśli w ciągu 48 godzin od zdjęcia plastra nie dojdzie do znaczącego złagodzenia objawów. W takich przypadkach leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.3).

Pacjentów z reakcjami w miejscu zastosowania plastra wskazującymi na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry w wyniku zastosowania plastra z rywastygminą, którzy w dalszym ciągu wymagają leczenia rywastygminą, można przestawić na rywastygminę doustną dopiero po ujemnym wyniku testu alergicznego i pod ścisłym nadzorem lekarskim. Możliwe jest, że niektórzy pacjenci uczuleni na rywastygminę poprzez kontakt z plastrami zawierającymi rywastygminę nie będą mogli przyjmować rywastygminy w żadnej postaci.

Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano rzadko przypadki pacjentów z rozległymi skórnymi reakcjami nadwrażliwości po podaniu rywastygminy, niezależnie od drogi jej podania (doustnie, przezskórnie). W takich przypadkach leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.3).

Należy odpowiednio poinstruować w tym zakresie pacjentów i ich opiekunów.

Rywastygmina może nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe.

Należy zachować ostrożność i unikać kontaktu leku z oczami po aplikacji plastra Rivastigmine Teva (patrz punkt 5.3).

Szczególne populacje pacjentów

• Pacjenci z masą ciała mniejszej niż 50 kg mogą doświadczyć większej liczby działań niepożądanych, a ryzyko przerwania leczenia z powodu tych działań może być u nich większe.

• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: u pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby może wystąpić więcej działań niepożądanych (patrz punkty 5.2).