QUINAPRIL HASCO

1 tabletka zawiera 10,832 mg chinaprylu chlorowodorku, co odpowiada 10 mg chinaprylu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 47,584 mg laktozy jednowodnej w każdej tabletce.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

- nadwrażliwość na chinapryl lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,

- drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6),

- obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie, spowodowany wcześniejszym leczeniem inhibitorami ACE,

- zwężenie drogi odpływu krwi z lewej komory serca;

- stosowanie u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek (GFR < 60 min/min/l,73m2), jednocześnie przyjmujących aliskiren;

- dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy.

Częstość występowania działań niepożądanych określono zgodnie z konwencją MedDRA: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 do < 1/10), niezbyt często (> =1/1000 do < 1/100), rzadko (> =1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często: ból w klatce piersiowej, zmęczenie, astenia

Niezbyt często: gorączka, obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy

Zaburzenia serca:

Niezbyt często: kołatanie serca, dławica piersiowa, tachykardia, zawał mięśnia sercowego

Zaburzenia żołądka i jelit:

Często: nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, ból brzucha Niezbyt często: suchość błony śluzowej jamy ustnej, wzdęcia Rzadko: zaburzenia smaku, zaparcie, zapalenie języka Bardzo rzadko: niedrożność jelit, obrzęk naczynioruchowy jelit Częstość nieznana: zapalenie trzustki *

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

Częstość nieznana: neutropenia, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość

Zaburzenia układu nerwowego:

Często: zawroty głowy, ból głowy, parestezja Niezbyt często: senność, przemijający napad niedokrwienny Rzadko: zaburzenia równowagi, omdlenia Częstość nieznana: incydent naczyniowo-mózgowy

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Niezbyt często: świąd, wysypka, zwiększona potliwość, obrzęk naczynioruchowy Rzadko: pokrzywka, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, Bardzo rzadko: wykwit łuszczycopodobny

Częstość nieznana: Zespół Stevensa- Johnsona, złuszczające zapalenie skóry, łysienie, martwica naskórka, nadwrażliwość na światło. Zmianom skórnym może towarzyszyć gorączka, ból mięśni i stawów (zapalenie stawów), zapalenie naczyń krwionośnych, zapalenie błon surowiczych i niektóre zmiany w wynikach badań laboratoryjnych (eozynofilia, leukocytoza i (lub) zwiększone miano przeciwciał przeciwjądrowych, zwiększone OB).

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:

Niezbyt często: zaburzenia czynności nerek, białkomocz

Zaburzenia oka:

Niezbyt często: niedowidzenie Bardzo rzadko: niewyraźne widzenie

Zaburzenia ucha i błędnika:

Niezbyt często: szum uszny, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego

Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej: Często: ból pleców, ból mięśni

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Często: kaszel, duszność,

Niezbyt często: suchość błony śluzowej gardła, eozynofilowe zapalenie płuc Rzadko: skurcz oskrzeli

Częstość nieznana: W pojedynczych przypadkach, obrzęk naczynioruchowy górnych dróg oddechowych powodował niedrożność dróg oddechowych (niekiedy zakończoną zgonem).

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Częstość nieznana: żółtaczka, zapalenie wątroby

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: Niezbyt często: impotencja

Zaburzenia naczyniowe: Często: niedociśnienie

Niezbyt często: rozszerzenie naczyń krwionośnych Częstość nieznana: niedociśnienie ortostatyczne

Zaburzenia psychiczne Często: bezsenność

Niezbyt często: nerwowość, depresja, dezorientacja

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

Często: hiperkaliemia

Zaburzenia układu immunologicznego:

Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne

Badania diagnostyczne:

Często: zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi **

Częstość nieznana: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie wartości hematokrytu i liczby krwinek białych, jak również zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny. U pacjentów z wrodzonym niedoborem G-6-PDH donoszono o pojedynczych przypadkach występowania niedokrwistości hemolitycznej.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Często: zapalenie gardła, nieżyt błony śluzowej nosa,

Niezbyt często: zapalenie oskrzeli, zapalenie górnych dróg oddechowych, zapalenie dróg moczowych, zapalenie zatok

* Zapalenie trzustki odnotowano u pacjentów stosujących inhibitory ACE; w niektórych przypadkach zakończone były zgonem.

**Możliwość wystąpienia powyższych działań niepożądanych u pacjentów stosujących diuretyki wraz z chinaprylem jest większa niż u pacjentów stosujących monoterapię. Zazwyczaj działania te ustępują z czasem trwania terapii.

W trakcie stosowania innych inhibitorów ACE zaobserwowano wystąpienie zapalenia naczyń krwionośnych oraz ginekomastię; jednakże nie można wykluczyć, że takie działania niepożądane są typowe dla tej grupy produktów leczniczych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu) e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

Podanie doustne.

W zależności od schematu dawkowania, można zastosować jeden z dostępnych produktów Quinapril HASCO o odpowiedniej mocy.

Tabletki powlekane Quinapril HASCO o mocy 10 mg są niepodzielne. Jeżeli istnieje konieczność zastosowania mniejszej dawki początkowej należy zastosować inne produkty zawierające chinapryl w odpowiedniej dawce.

Chinapryl należy przyjmować codziennie o tej samej porze, niezależnie od posiłków.

Dorośli

Nadciśnienie tętnicze samoistne

 Monoterapia:

Zalecana dawka początkowa chinaprylu u pacjentów nie przyjmujących leków moczopędnych wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji klinicznej dawka może być zwiększana (dwukrotnie) do

dawki podtrzymującej wynoszącej od 20 mg lub 40 mg na dobę, podawanej w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych. U większości pacjentów w leczeniu przewlekłym stosuje się pojedynczą dawkę produktu raz na dobę. U pacjentów stosowano maksymalne dawki chinaprylu do 80 mg na dobę.

Leczenie w skojarzeniu z lekami moczopędnymi:

U pacjentów, którzy kontynuują leczenie lekami moczopędnymi, w celu oceny ryzyka wystąpienia znaczącego niedociśnienia tętniczego, zalecana dawka początkowa chinaprylu wynosi 2,5 mg. Następnie należy stopniowo zwiększać dawkę produktu (w sposób opisany powyżej), aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie (patrz punkt 4.5).

Zastoinowa niewydolność serca

W celu oceny ryzyka wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego, zalecana dawka początkowa chinaprylu wynosi 5 mg. Następnie należy zwiększać dawkę do dawki skutecznej (do 40 mg/dobę), podawanej jednorazowo lub w dwóch dawkach podzielonych wraz z lekiem moczopędnym i (lub) glikozydem nasercowym. Skuteczna dawka chinaprylu w leczeniu skojarzonym wynosi zwykle od 10 mg do 20 mg na dobę.

U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem leczenie należy rozpoczynać w szpitalu (patrz punkt 4.4). Zaburzenia czynności nerek

Wraz ze zmniejszeniem klirensu kreatyniny zwiększa się stężenie chinaprylu w osoczu. W związku z powyższym u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy zastosować mniejszą dawkę początkową chinaprylu. Dawka ta może być zwiększana aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. Ze względu, iż tabletki Quinapril HASCO, 5 mg są niepodzielne, w przypadku konieczności zastosowania dawki 2,5 mg/dobę, należy zastosować inne produkty zawierające chinapryl w tej dawce.

Zaleca się stosowanie następujących dawek początkowych:

Pacjenci w podeszłym wieku

Czynność nerek ulega pogorszeniu wraz z wiekiem. Zalecana dawka początkowa chinaprylu u pacjentów w wieku podeszłym z nadciśnieniem samoistnym wynosi 5 mg raz na dobę. Dawka ta może być zwiększana aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie.

Dzieci

Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania chinaprylu u dzieci.

Reakcje nadwrażliwości

U pacjentów z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie lub bez, mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, takie jak: plamica, nadwrażliwość na światło, pokrzywka, martwicze zapalenie naczyń krwionośnych, niewydolność oddechowa, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc, reakcje anafilaktyczne.

Obrzęk naczynioruchowy

U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, w tym chinapryl, obserwowano występowanie obrzęku naczynioruchowego. W razie wystąpienia objawów, takich jak świst krtaniowy, obrzęk twarzy, języka i (lub) głośni, produkt należy natychmiast odstawić. Pacjenta należy leczyć zgodnie z obowiązującymi standardami medycznymi w warunkach szpitalnych aż do całkowitego i trwałego ustąpienia objawów. Obrzęk naczynioruchowy krtani może zakończyć się zgonem. Jeżeli wystąpi obrzęk języka, głośni lub krtani, może dojść do niedrożności dróg oddechowych. W takich przypadkach należy natychmiast wdrożyć postępowanie ratunkowe, polegające między innymi na podaniu podskórnym 0,3-0,5 ml roztworu adrenaliny (epinefiyny) 1:1000 i przywróceniu drożności dróg oddechowych. W przypadkach ograniczenia obrzęku do twarzy i warg, stan taki ustępuje zwykle bez leczenia, lecz w celu łagodzenia objawów zaleca się stosowanie leków przeciwhistaminowych.

U pacjentów stosujących jednocześnie inhibitory ACE i inhibitory mTOR (np. temsyrolimus) lub inhibitory DPP-IV (np. wildagliptyna) istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego. Należy zachować ostrożność.

U pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie, który wystąpił bez związku ze stosowaniem inhibitorów ACE, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego podczas przyjmowania inhibitorów ACE (patrz punkt 4.3).

Różnice etniczne

U pacjentów rasy czarnej przyjmujących inhibitory ACE częściej opisywano występowanie obrzęku naczynioruchowego niż u pacjentów innych ras. Należy również zauważyć, że w kontrolowanych badaniach klinicznych inhibitory ACE miały mniejszy wpływ na obniżenie ciśnienia u pacjentów rasy czarnej, w porównaniu do pacjentów innych ras.

Obrzęk naczynioruchowy jelit

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE opisywano wystąpienie obrzęku naczynioruchowego jelit. U tych osób odnotowano następujące objawy kliniczne: ból brzucha (z nudnościami lub wymiotami albo bez). W niektórych przypadkach nie opisywano u tych pacjentów obrzęku naczyniowego twarzy, a stężenia esterazy Cl w surowicy były prawidłowe. Obrzęk naczynioruchowy rozpoznawano przy użyciu takich metod jak tomograficzne badanie jamy brzusznej (TK) lub badanie ultrasonograficzne albo podczas zabiegu operacyjnego, a objawy kliniczne przemijały po odstawieniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy jelit należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej bólów brzucha.

Reakcje rzekomoanafilaktyczne

Odczulanie: u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, którzy poddawani byli odczulaniu jadem owadów błonkoskrzydłych sporadycznie występowały ciężkie, zagrażające życiu reakcje rzekomoanafilaktyczne. Reakcji takich można było uniknąć dzięki odstawieniu inhibitora ACE na czas odczulania, nawracały one jednak w razie przypadkowego ponownego podania leku.

Afereza LDL: u pacjentów poddawanych aferezie lipoprotein o małej gęstości z zastosowaniem siarczanu dekstranu i jednocześnie leczonych inhibitorami ACE istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznej. Reakcji tych można uniknąć poprzez czasowe przerwanie stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny przed każdym zabiegiem aferezy.

Hemodializa:

Doświadczenia kliniczne wykazały, że u pacjentów hemodializowanych za pomocą błon o dużej przepuszczalności (typu high-flux, takich jak błony poliakrylonitrylowe), podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznej.

Ryzyko to można zmniejszyć stosując inny lek przeciwnadciśnieniowy lub inny rodzaj błon do hemodializy.

Niedociśnienie tętnicze

Objawowe niedociśnienie podczas terapii chinaprylem u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym było rzadko obserwowane, może jednak ono wystąpić po podaniu inhibitorów ACE u pacjentów z odwodnieniem i hiponatremią spowodowanymi np. stosowaniem leków moczopędnych, dietą z ograniczeniem soli, dializoterapią, biegunką lub wymiotami.

U pacjentów otrzymujących leki moczopędne mogą występować objawy niedociśnienia na początku leczenia chinaprylem. U pacjentów tych, jeśli jest to możliwe, należy odstawić lek moczopędny na dwa do trzech dni przed rozpoczęciem leczenia chinaprylem. Jeśli nie uda się osiągnąć zadowalającej kontroli ciśnienia tętniczego w monoterapii chinaprylem należy ponownie zacząć podawanie diuretyków. Jeśli nie można odstawić leków moczopędnych, należy zastosować niższą początkową dawkę chinaprylu.

U pacjentów z niewydolnością serca, u których istnieje zwiększone ryzyko nadmiernego zmniejszenia ciśnienia tętniczego, leczenie produktem Quinaprił HASCO należy rozpocząć od zalecanej dawki pod ścisłą kontrolą lekarską. Należy odpowiednio często kontrolować czynność układu krążenia, szczególnie przez pierwsze 2 tygodnie od rozpoczęcia leczenia i po każdym zwiększeniu dawki. W razie wystąpienia objawowego niedociśnienia należy ułożyć pacjenta na plecach i, jeśli jest to wskazane, podać dożylnie 0,9% roztwór chlorku sodu. Przemijające niedociśnienie nie jest przeciwwskazaniem do dalszego stosowania produktu, jednak w razie jego wystąpienia należy rozważyć możliwość zmniejszenia dawki chinaprylu, leku moczopędnego lub odstawienia leku moczopędnego.

Neutropenia/Agranulocytoza

Stosowanie inhibitorów ACE rzadko wiązało się z wystąpieniem agrunalocytozy i supresji szpiku kostnego u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym. Zaburzenia te jednak występowały częściej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, zwłaszcza, jeśli towarzyszyła mu choroba tkanki łącznej dotycząca naczyń krwionośnych. Agranulacytozę rzadko opisywano podczas leczenia chinaprylem. Tak jak w przypadku innych inhibitorów ACE, należy kontrolować liczbę krwinek białych, szczególnie u pacjentów z chorobą tkanki łącznej dotyczącej naczyń krwionośnych i (lub) zaburzeniem czynności nerek i poinformować pacjentów, aby zgłaszali wszelkie objawy zakażenia.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów podatnych, wskutek zahamowania układu renina-angiotensyna-aldosteron, można spodziewać się wystąpienia zaburzeń czynności nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, leczenie inhibitorami ACE, w tym także chinaprylem, może wiązać się z występowaniem skąpomoczu i (lub) postępującej mocznicy, rzadko z ostrą niewydolnością nerek i (lub) zgonem. Okres półtrwania chinaprylatu wydłuża się wraz ze zmniejszeniem klirensu kreatyniny. Pacjenci, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 60 ml/min wymagają zastosowania mniejszej dawki początkowej chinaprylu (patrz punkt 4.2). U pacjentów tych dawkę należy zwiększać dostosowując ją do wartości ciśnienia tętniczego i jednocześnie monitorując czynności nerek. Wstępne badania nie wskazują aby chinapryl nasilał zaburzenia czynności nerek.

U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością serca bez stwierdzonej wcześniej choroby nerek, dochodziło do zwiększenia stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy, zwłaszcza, jeśli chinapryl był podawany w skojarzeniu z lekami moczopędnymi. Jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów z uprzednio zaburzoną czynnością nerek. Stan taki może wymagać zmniejszenia dawki lub zaprzestania podawania leków moczopędnych i (lub) chinaprylu. Podczas badań klinicznych stosowanie inhibitorów ACE u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki wiązało się niekiedy ze zwiększeniem stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy. Zaburzenia te przemijały bez specjalnego leczenia po odstawieniu inhibitorów ACE i (lub) leku moczopędnego. U pacjentów tych należy monitorować czynność nerek podczas pierwszych tygodni terapii.

Doświadczenie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min) jest niewystarczające. Nie zaleca się zatem stosowania produktu u tych pacjentów.

Przeszczepienie nerki

Doświadczenie dotyczące stosowania chinaprylu u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepieniu nerki jest niewielkie.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacj entów z niewydolnością wątroby lub postępuj ącą chorobą tego narządu należy ostrożnie stosować chinapryl w skojarzeniu z lekami moczopędnymi. Nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej mogą doprowadzić do śpiączki wątrobowej. Metabolizm chinaprylu i chinaprylatu jest zależny od esterazy wątrobowej. Stężenia chinaprylatu są niniejsze u pacjentów z marskością wątroby, a związane jest to z nieprawidłową deestryfikacją chinaprylu. Rzadko, stosowanie inhibitorów ACE powodowało wystąpienie zespołu objawów, rozpoczynającego się żółtaczką zastoinową i przechodzącego w piorunującą martwicę wątroby (w niektórych przypadkach zakończoną zgonem). U pacjentów leczonych inhibitorami konwertazy angiotensyny, u których wystąpiła żółtaczka lub znaczące zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych należy zaprzestać stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Hiperkaliemia i leki moczopędne oszczędzające potas

Tak jak w przypadku innych inhibitorów ACE, u pacjentów przyjmujących chinapryl w monoterapii może wystąpić zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Chinapryl podawany jednocześnie z lekami moczopędnymi z grupy tiazydów może ograniczać hipokaliemię wywoływaną przez te leki. Nie prowadzono badań nad jednoczesnym podawaniem chinaprylu i leków moczopędnych oszczędzających potas. Ze względu na zwiększone ryzyko znacznego wzrostu stężenia potasu w surowicy podczas jednoczesnego stosowania chinaprylu i leków moczopędnych oszczędzających potas, terapię taką należy rozpoczynać bardzo ostrożnie a stężenie potasu w surowicy należy odpowiednio często kontrolować (patrz punkt 4.5). Zwiększone ryzyko hiperkaliemii występuje u pacjentów z niewydolnością nerek, cukrzycą lub u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki moczopędne oszczędzające potas, preparaty potasu lub zamienniki soli zawierające potas, a także u pacjentów stosujących inne leki powodujące zwiększenie stężenia potasu w surowicy (np. heparynę). Jeśli jednoczesne stosowanie wymienionych leków uznane jest za konieczne, należy regularnie kontrolować stężenie potasu w surowicy.

Hipoglikemia i cukrzyca

W trakcie stosowania inhibitorów ACE obserwowano przypadki hipoglikemii u pacjentów z cukrzycą stosujących insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe, dlatego należy odpowiednio często kontrolować stężenie glukozy we krwi, a w razie konieczności dostosować dawkę leku przeciwcukrzycowego.

Kaszel

Obserwowano przypadki występowania kaszlu w trakcie leczenia inhibitorami ACE, w tym chinaprylem. Zwykle kaszel ten jest nieproduktywny, uporczywy i ustępuje po zaprzestaniu leczenia. Kaszel związany z podawaniem inhibitorów ACE powinien być brany pod uwagę w diagnostyce różnicowej kaszlu.

Zabiegi operacyjne/Znieczulenie

Należy zachować ostrożność u pacjentów poddawanych dużym zabiegom operacyjnym i znieczuleniu, ponieważ inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę blokują syntezę angiotensyny II, a w wyniku tego do wyrównawczego wyrzutu reniny. Może to doprowadzić do znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego, czemu można zapobiec uzupełniając objętość płynu znajdującego się we wnętrzu naczyń krwionośnych.

Pierwotny hiperałdosteronizm

U pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem, stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych działających poprzez układ renina-angiotensyna jest nieskuteczne.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać stosowania inhibitorów ACE w okresie ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Produkt Quinapril HASCO zawiera laktozę, dlatego nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reakcje nadwrażliwości

U pacjentów z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie lub bez, mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, takie jak: plamica, nadwrażliwość na światło, pokrzywka, martwicze zapalenie naczyń krwionośnych, niewydolność oddechowa, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc, reakcje anafilaktyczne.

Obrzęk naczynioruchowy

U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, w tym chinapryl, obserwowano występowanie obrzęku naczynioruchowego. W razie wystąpienia objawów, takich jak świst krtaniowy, obrzęk twarzy, języka i (lub) głośni, produkt należy natychmiast odstawić. Pacjenta należy leczyć zgodnie z obowiązującymi standardami medycznymi w warunkach szpitalnych aż do całkowitego i trwałego ustąpienia objawów. Obrzęk naczynioruchowy krtani może zakończyć się zgonem. Jeżeli wystąpi obrzęk języka, głośni lub krtani, może dojść do niedrożności dróg oddechowych. W takich przypadkach należy natychmiast wdrożyć postępowanie ratunkowe, polegające między innymi na podaniu podskórnym 0,3-0,5 ml roztworu adrenaliny (epinefiyny) 1:1000 i przywróceniu drożności dróg oddechowych. W przypadkach ograniczenia obrzęku do twarzy i warg, stan taki ustępuje zwykle bez leczenia, lecz w celu łagodzenia objawów zaleca się stosowanie leków przeciwhistaminowych.

U pacjentów stosujących jednocześnie inhibitory ACE i inhibitory mTOR (np. temsyrolimus) lub inhibitory DPP-IV (np. wildagliptyna) istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego. Należy zachować ostrożność.

U pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie, który wystąpił bez związku ze stosowaniem inhibitorów ACE, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego podczas przyjmowania inhibitorów ACE (patrz punkt 4.3).

Różnice etniczne

U pacjentów rasy czarnej przyjmujących inhibitory ACE częściej opisywano występowanie obrzęku naczynioruchowego niż u pacjentów innych ras. Należy również zauważyć, że w kontrolowanych badaniach klinicznych inhibitory ACE miały mniejszy wpływ na obniżenie ciśnienia u pacjentów rasy czarnej, w porównaniu do pacjentów innych ras.

Obrzęk naczynioruchowy jelit

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE opisywano wystąpienie obrzęku naczynioruchowego jelit. U tych osób odnotowano następujące objawy kliniczne: ból brzucha (z nudnościami lub wymiotami albo bez). W niektórych przypadkach nie opisywano u tych pacjentów obrzęku naczyniowego twarzy, a stężenia esterazy Cl w surowicy były prawidłowe. Obrzęk naczynioruchowy rozpoznawano przy użyciu takich metod jak tomograficzne badanie jamy brzusznej (TK) lub badanie ultrasonograficzne albo podczas zabiegu operacyjnego, a objawy kliniczne przemijały po odstawieniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy jelit należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej bólów brzucha.

Reakcje rzekomoanafilaktyczne

Odczulanie: u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, którzy poddawani byli odczulaniu jadem owadów błonkoskrzydłych sporadycznie występowały ciężkie, zagrażające życiu reakcje rzekomoanafilaktyczne. Reakcji takich można było uniknąć dzięki odstawieniu inhibitora ACE na czas odczulania, nawracały one jednak w razie przypadkowego ponownego podania leku.

Afereza LDL: u pacjentów poddawanych aferezie lipoprotein o małej gęstości z zastosowaniem siarczanu dekstranu i jednocześnie leczonych inhibitorami ACE istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznej. Reakcji tych można uniknąć poprzez czasowe przerwanie stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny przed każdym zabiegiem aferezy.

Hemodializa:

Doświadczenia kliniczne wykazały, że u pacjentów hemodializowanych za pomocą błon o dużej przepuszczalności (typu high-flux, takich jak błony poliakrylonitrylowe), podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznej.

Ryzyko to można zmniejszyć stosując inny lek przeciwnadciśnieniowy lub inny rodzaj błon do hemodializy.

Niedociśnienie tętnicze

Objawowe niedociśnienie podczas terapii chinaprylem u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym było rzadko obserwowane, może jednak ono wystąpić po podaniu inhibitorów ACE u pacjentów z odwodnieniem i hiponatremią spowodowanymi np. stosowaniem leków moczopędnych, dietą z ograniczeniem soli, dializoterapią, biegunką lub wymiotami.

U pacjentów otrzymujących leki moczopędne mogą występować objawy niedociśnienia na początku leczenia chinaprylem. U pacjentów tych, jeśli jest to możliwe, należy odstawić lek moczopędny na dwa do trzech dni przed rozpoczęciem leczenia chinaprylem. Jeśli nie uda się osiągnąć zadowalającej kontroli ciśnienia tętniczego w monoterapii chinaprylem należy ponownie zacząć podawanie diuretyków. Jeśli nie można odstawić leków moczopędnych, należy zastosować niższą początkową dawkę chinaprylu.

U pacjentów z niewydolnością serca, u których istnieje zwiększone ryzyko nadmiernego zmniejszenia ciśnienia tętniczego, leczenie produktem Quinaprił HASCO należy rozpocząć od zalecanej dawki pod ścisłą kontrolą lekarską. Należy odpowiednio często kontrolować czynność układu krążenia, szczególnie przez pierwsze 2 tygodnie od rozpoczęcia leczenia i po każdym zwiększeniu dawki. W razie wystąpienia objawowego niedociśnienia należy ułożyć pacjenta na plecach i, jeśli jest to wskazane, podać dożylnie 0,9% roztwór chlorku sodu. Przemijające niedociśnienie nie jest przeciwwskazaniem do dalszego stosowania produktu, jednak w razie jego wystąpienia należy rozważyć możliwość zmniejszenia dawki chinaprylu, leku moczopędnego lub odstawienia leku moczopędnego.

Neutropenia/Agranulocytoza

Stosowanie inhibitorów ACE rzadko wiązało się z wystąpieniem agrunalocytozy i supresji szpiku kostnego u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym. Zaburzenia te jednak występowały częściej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, zwłaszcza, jeśli towarzyszyła mu choroba tkanki łącznej dotycząca naczyń krwionośnych. Agranulacytozę rzadko opisywano podczas leczenia chinaprylem. Tak jak w przypadku innych inhibitorów ACE, należy kontrolować liczbę krwinek białych, szczególnie u pacjentów z chorobą tkanki łącznej dotyczącej naczyń krwionośnych i (lub) zaburzeniem czynności nerek i poinformować pacjentów, aby zgłaszali wszelkie objawy zakażenia.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów podatnych, wskutek zahamowania układu renina-angiotensyna-aldosteron, można spodziewać się wystąpienia zaburzeń czynności nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, leczenie inhibitorami ACE, w tym także chinaprylem, może wiązać się z występowaniem skąpomoczu i (lub) postępującej mocznicy, rzadko z ostrą niewydolnością nerek i (lub) zgonem. Okres półtrwania chinaprylatu wydłuża się wraz ze zmniejszeniem klirensu kreatyniny. Pacjenci, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 60 ml/min wymagają zastosowania mniejszej dawki początkowej chinaprylu (patrz punkt 4.2). U pacjentów tych dawkę należy zwiększać dostosowując ją do wartości ciśnienia tętniczego i jednocześnie monitorując czynności nerek. Wstępne badania nie wskazują aby chinapryl nasilał zaburzenia czynności nerek.

U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością serca bez stwierdzonej wcześniej choroby nerek, dochodziło do zwiększenia stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy, zwłaszcza, jeśli chinapryl był podawany w skojarzeniu z lekami moczopędnymi. Jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów z uprzednio zaburzoną czynnością nerek. Stan taki może wymagać zmniejszenia dawki lub zaprzestania podawania leków moczopędnych i (lub) chinaprylu. Podczas badań klinicznych stosowanie inhibitorów ACE u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki wiązało się niekiedy ze zwiększeniem stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy. Zaburzenia te przemijały bez specjalnego leczenia po odstawieniu inhibitorów ACE i (lub) leku moczopędnego. U pacjentów tych należy monitorować czynność nerek podczas pierwszych tygodni terapii.

Doświadczenie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min) jest niewystarczające. Nie zaleca się zatem stosowania produktu u tych pacjentów.

Przeszczepienie nerki

Doświadczenie dotyczące stosowania chinaprylu u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepieniu nerki jest niewielkie.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacj entów z niewydolnością wątroby lub postępuj ącą chorobą tego narządu należy ostrożnie stosować chinapryl w skojarzeniu z lekami moczopędnymi. Nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej mogą doprowadzić do śpiączki wątrobowej. Metabolizm chinaprylu i chinaprylatu jest zależny od esterazy wątrobowej. Stężenia chinaprylatu są niniejsze u pacjentów z marskością wątroby, a związane jest to z nieprawidłową deestryfikacją chinaprylu. Rzadko, stosowanie inhibitorów ACE powodowało wystąpienie zespołu objawów, rozpoczynającego się żółtaczką zastoinową i przechodzącego w piorunującą martwicę wątroby (w niektórych przypadkach zakończoną zgonem). U pacjentów leczonych inhibitorami konwertazy angiotensyny, u których wystąpiła żółtaczka lub znaczące zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych należy zaprzestać stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Hiperkaliemia i leki moczopędne oszczędzające potas

Tak jak w przypadku innych inhibitorów ACE, u pacjentów przyjmujących chinapryl w monoterapii może wystąpić zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Chinapryl podawany jednocześnie z lekami moczopędnymi z grupy tiazydów może ograniczać hipokaliemię wywoływaną przez te leki. Nie prowadzono badań nad jednoczesnym podawaniem chinaprylu i leków moczopędnych oszczędzających potas. Ze względu na zwiększone ryzyko znacznego wzrostu stężenia potasu w surowicy podczas jednoczesnego stosowania chinaprylu i leków moczopędnych oszczędzających potas, terapię taką należy rozpoczynać bardzo ostrożnie a stężenie potasu w surowicy należy odpowiednio często kontrolować (patrz punkt 4.5). Zwiększone ryzyko hiperkaliemii występuje u pacjentów z niewydolnością nerek, cukrzycą lub u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki moczopędne oszczędzające potas, preparaty potasu lub zamienniki soli zawierające potas, a także u pacjentów stosujących inne leki powodujące zwiększenie stężenia potasu w surowicy (np. heparynę). Jeśli jednoczesne stosowanie wymienionych leków uznane jest za konieczne, należy regularnie kontrolować stężenie potasu w surowicy.

Hipoglikemia i cukrzyca

W trakcie stosowania inhibitorów ACE obserwowano przypadki hipoglikemii u pacjentów z cukrzycą stosujących insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe, dlatego należy odpowiednio często kontrolować stężenie glukozy we krwi, a w razie konieczności dostosować dawkę leku przeciwcukrzycowego.

Kaszel

Obserwowano przypadki występowania kaszlu w trakcie leczenia inhibitorami ACE, w tym chinaprylem. Zwykle kaszel ten jest nieproduktywny, uporczywy i ustępuje po zaprzestaniu leczenia. Kaszel związany z podawaniem inhibitorów ACE powinien być brany pod uwagę w diagnostyce różnicowej kaszlu.

Zabiegi operacyjne/Znieczulenie

Należy zachować ostrożność u pacjentów poddawanych dużym zabiegom operacyjnym i znieczuleniu, ponieważ inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę blokują syntezę angiotensyny II, a w wyniku tego do wyrównawczego wyrzutu reniny. Może to doprowadzić do znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego, czemu można zapobiec uzupełniając objętość płynu znajdującego się we wnętrzu naczyń krwionośnych.

Pierwotny hiperałdosteronizm

U pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem, stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych działających poprzez układ renina-angiotensyna jest nieskuteczne.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać stosowania inhibitorów ACE w okresie ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Produkt Quinapril HASCO zawiera laktozę, dlatego nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.