Pravator tabletki | 20 mg | 30 tabl.

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka zawiera 20 mg soli sodowej prawastatyny (Pravastatinum natricum).

Substancje pomocnicze:

Jedna tabletka produktu PRAVATOR 20 mg zawiera 124,9 mg laktozy bezwodnej

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

- Czynna choroba wątroby, w tym niewyjaśnione utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi 3-krotnie przekraczające górną granicę wartości uznanych za prawidłowe (patrz punkt 4.4).

- Ciąża i laktacja (patrz punkt 4.6).

4.8 Działania niepożądane

Badania kliniczne

Prawastatynę w dawce 40 mg podawano w siedmiu randomizowanych badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo u 21 000 pacjentów leczonych prawastatyną (N = 10764) lub placebo (N = 10719), reprezentujących ponad 47 000 pacjento-lat narażenia na prawastatynę. Ponad 19 000 pacjentów było następnie obserwowanych średnio przez 4,8 – 5,9 lat.

Zgłoszono następujące działania niepożądane; w porównaniu do grupy placebo żadne z nich nie wystąpiło u więcej niż 0,3% w grupie stosującej prawastatynę.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Przed rozpoczęciem leczenia preparatem PRAVATOR należy wykluczyć wtórne przyczyny hipercholesterolemii, a pacjent powinien stosować standardową dietę zmniejszającą stężenie lipidów, która powinna być kontynuowana podczas leczenia.

PRAVATOR podaje się doustnie raz dziennie, najlepiej wieczorem, z jedzeniem lub bez.

Hipercholesterolemia

Zalecana dawka wynosi od 10 do 40 mg raz na dobę. Odpowiedź na leczenie jest widoczna w pierwszym tygodniu stosowania, a pełny efekt działania podanej dawki pojawia się w ciągu czterech tygodni, dlatego też należy okresowo badać stężenie lipidów oraz odpowiednio dostosować dawkę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg.

Zapobieganie schorzeniom układu naczyniowo-sercowego

We wszystkich badaniach dotyczących zapobiegania zachorowalności i umieralności jedyna badana dawka początkowa i podtrzymująca wynosiła 40 mg na dobę.

Dawkowanie po przeszczepach

Zalecana dawka początkowa u pacjentów po przeszczepie narządów otrzymujących leczenie immunosupresyjne wynosi 20 mg na dobę (patrz punkt 4.5). W zależności od zmian parametrów lipidowych dawkę można zwiększyć pod ścisłym nadzorem lekarza do maksymalnie 40 mg na dobę (patrz punkt 4.5).

Dzieci i młodzież

Dzieci i młodzież (w wieku 8 do 18 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną:Zalecany zakres dawek wynosi 10 do 20 mg raz na dobę u chorych w wieku 8 do 13 lat, ponieważ w tej populacji nie badano dawek większych niż 20 mg oraz 10 do 40 mg na dobę u chorych w wieku od 14 do 18 lat (dzieci i młodzież płci żeńskiej w wieku rozrodczym, patrz punkt 4.6; wyniki badania, patrz punkt 5.1).

Prawastatyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci poniżej 8 lat z uwagi na niedostateczne dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności dostosowania dawki u tych pacjentów, chyba że istnieją predysponujące czynniki ryzyka (patrz punkt 4.4).

Niewydolność nerek lub wątroby

U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby znacznego stopnia początkowa dawka wynosi 10 mg na dobę. Lekarz dostosuje dawkę w zależności od parametrów lipidowych.

Leczenie skojarzone

Działanie prawastatyny obniżające stężenie cholesterolu całkowitego i LDL-cholesterolu jest nasilone w przypadku jej stosowania z żywicami wiążącymi kwasy żółciowe (np. kolestyraminą lub kolestypolem). PRAVATOR powinien być stosowany albo na godzinę przed, albo przynajmniej cztery godziny po podaniu żywicy (patrz punkt 4.5).

U pacjentów przyjmujących cyklosporynę jednocześnie z lekami immunosupresyjnymi lub bez nich, leczenie należy rozpocząć od dawki 20 mg na dobę, ostrożnie i stopniowo zwiększając dawkę do 40 mg (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie oceniano skuteczności działania prawastatyny u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną. Leczenie to nie jest odpowiednie, gdy hipercholesterolemia jest spowodowana zwiększonym stężeniem HDL-cholesterolu.

Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, nie zaleca się jednoczesnego stosowania prawastatyny z fibratami.

Dzieci i młodzież

U dzieci przed okresem dojrzewania lekarz powinien dokładnie ocenić stosunek ryzyka do korzyści przed rozpoczęciem leczenia.

Schorzenia wątroby

Tak jak przy innych lekach zmniejszających stężenie lipidów, w trakcie leczenia obserwowano umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych. W większości przypadków aktywność aminotransferaz wątrobowych powracała do wartości początkowych bez konieczności przerywania leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz wątrobowych i należy przerwać leczenie, jeśli aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT) i aminotransferazy asparaginianowej (AST) trzykrotnie przekroczy górną granicę wartości uznanych za prawidłowe i będzie się utrzymywać.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania prawastatyny u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub nadużywających alkoholu.

Schorzenia mięśni

Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA (statyn), podczas stosowania prawastatyny opisywano występowanie bólu mięśni, miopatii, oraz bardzo rzadko rozpadu mięśni prążkowanych (rabdomioliza). U każdego pacjenta, u którego podczas leczenia statynami wystąpią niewyjaśnione objawy ze strony mięśni, takie jak ból lub tkliwość, osłabienie siły mięśni lub kurcze mięśniowe, należy wziąć pod uwagę wystąpienie miopatii. W takich przypadkach należy oznaczyć aktywność kinazy kreatynowej (CK) (patrz poniżej). Należy chwilowo wstrzymać leczenie statynami, gdy aktywność CK ponad 5-krotnie przekracza górną granicę wartości uznanych za prawidłowe lub gdy występują nasilone objawy kliniczne. Bardzo rzadko (w około 1 przypadku na ponad 100 000 pacjentolat) występuje rozpad mięśni prążkowanych, z wtórną niewydolnością nerek lub bez. Rozpad mięśni prążkowanych jest ostrym, potencjalnie śmiertelnym schorzeniem mięśni szkieletowych mogącym się rozwinąć w każdym momencie leczenia, charakteryzującym się masywnym zniszczeniem mięśni z towarzyszącym znacznym zwiększeniem aktywności CK (zazwyczaj ponad 30- lub 40-krotnym przekroczeniem górnej granicy wartości uznanych za prawidłowe) prowadzącym do mioglobinurii. Ryzyko wystąpienia miopatii podczas leczenia statynami wydaje się być zależne od narażenia, dlatego też może być różne dla poszczególnych leków (z powodu lipofilności i różnic właściwości farmakokinetycznych), ich dawek oraz potencjalnych interakcji leków. Chociaż nie ma przeciwwskazań ze strony układu mięśniowego do stosowania statyn, pewne czynniki predysponujące mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia toksyczności mięśniowej, tym samym uzasadniając uważną ocenę korzyści/ryzyka oraz specjalne monitorowanie kliniczne. U tych pacjentów wskazane jest oznaczenie aktywności CK przed rozpoczęciem leczenia statynami (patrz poniżej).

Ryzyko wystąpienia oraz nasilenie zaburzeń ze strony mięśni podczas leczenia statynami jest wyższe podczas jednoczesnego stosowania leków wchodzących ze sobą w interakcje. Stosowanie samych fibratów rzadko powoduje wystąpienie miopatii. Na ogół powinno się unikać równoczesnego leczenia statynami i fibratami. Z ostrożnością należy stosować statyny jednocześnie z kwasem nikotynowym. Zwiększoną częstość występowania miopatii opisywano u pacjentów przyjmujących statyny jednocześnie z inhibitorami cytochromu P450, biorącego udział w metabolizmie. Może to wynikać z interakcji farmakokinetycznych, które nie były udokumentowane dla prawastatyny (patrz punkt 4.5). Objawy niepożądane ze strony mięśni występujące podczas terapii statynami, zazwyczaj ustępują po odstawieniu statyn.

Oznaczenie i interpretacja wyników aktywności kinazy kreatynowej:

Nie zaleca się rutynowego monitorowania aktywności CK ani innych enzymów mięśniowych u pacjentów bezobjawowych. Jednakże oznaczenie aktywności CK jest zalecane przed rozpoczęciem

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nie oceniano skuteczności działania prawastatyny u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną. Leczenie to nie jest odpowiednie, gdy hipercholesterolemia jest spowodowana zwiększonym stężeniem HDL-cholesterolu.

Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, nie zaleca się jednoczesnego stosowania prawastatyny z fibratami.

Dzieci i młodzież

U dzieci przed okresem dojrzewania lekarz powinien dokładnie ocenić stosunek ryzyka do korzyści przed rozpoczęciem leczenia.

Schorzenia wątroby

Tak jak przy innych lekach zmniejszających stężenie lipidów, w trakcie leczenia obserwowano umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych. W większości przypadków aktywność aminotransferaz wątrobowych powracała do wartości początkowych bez konieczności przerywania leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz wątrobowych i należy przerwać leczenie, jeśli aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT) i aminotransferazy asparaginianowej (AST) trzykrotnie przekroczy górną granicę wartości uznanych za prawidłowe i będzie się utrzymywać.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania prawastatyny u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub nadużywających alkoholu.

Schorzenia mięśni

Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA (statyn), podczas stosowania prawastatyny opisywano występowanie bólu mięśni, miopatii, oraz bardzo rzadko rozpadu mięśni prążkowanych (rabdomioliza). U każdego pacjenta, u którego podczas leczenia statynami wystąpią niewyjaśnione objawy ze strony mięśni, takie jak ból lub tkliwość, osłabienie siły mięśni lub kurcze mięśniowe, należy wziąć pod uwagę wystąpienie miopatii. W takich przypadkach należy oznaczyć aktywność kinazy kreatynowej (CK) (patrz poniżej). Należy chwilowo wstrzymać leczenie statynami, gdy aktywność CK ponad 5-krotnie przekracza górną granicę wartości uznanych za prawidłowe lub gdy występują nasilone objawy kliniczne. Bardzo rzadko (w około 1 przypadku na ponad 100 000 pacjentolat) występuje rozpad mięśni prążkowanych, z wtórną niewydolnością nerek lub bez. Rozpad mięśni prążkowanych jest ostrym, potencjalnie śmiertelnym schorzeniem mięśni szkieletowych mogącym się rozwinąć w każdym momencie leczenia, charakteryzującym się masywnym zniszczeniem mięśni z towarzyszącym znacznym zwiększeniem aktywności CK (zazwyczaj ponad 30- lub 40-krotnym przekroczeniem górnej granicy wartości uznanych za prawidłowe) prowadzącym do mioglobinurii. Ryzyko wystąpienia miopatii podczas leczenia statynami wydaje się być zależne od narażenia, dlatego też może być różne dla poszczególnych leków (z powodu lipofilności i różnic właściwości farmakokinetycznych), ich dawek oraz potencjalnych interakcji leków. Chociaż nie ma przeciwwskazań ze strony układu mięśniowego do stosowania statyn, pewne czynniki predysponujące mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia toksyczności mięśniowej, tym samym uzasadniając uważną ocenę korzyści/ryzyka oraz specjalne monitorowanie kliniczne. U tych pacjentów wskazane jest oznaczenie aktywności CK przed rozpoczęciem leczenia statynami (patrz poniżej).

Ryzyko wystąpienia oraz nasilenie zaburzeń ze strony mięśni podczas leczenia statynami jest wyższe podczas jednoczesnego stosowania leków wchodzących ze sobą w interakcje. Stosowanie samych fibratów rzadko powoduje wystąpienie miopatii. Na ogół powinno się unikać równoczesnego leczenia statynami i fibratami. Z ostrożnością należy stosować statyny jednocześnie z kwasem nikotynowym. Zwiększoną częstość występowania miopatii opisywano u pacjentów przyjmujących statyny jednocześnie z inhibitorami cytochromu P450, biorącego udział w metabolizmie. Może to wynikać z interakcji farmakokinetycznych, które nie były udokumentowane dla prawastatyny (patrz punkt 4.5). Objawy niepożądane ze strony mięśni występujące podczas terapii statynami, zazwyczaj ustępują po odstawieniu statyn.

Oznaczenie i interpretacja wyników aktywności kinazy kreatynowej:

Nie zaleca się rutynowego monitorowania aktywności CK ani innych enzymów mięśniowych u pacjentów bezobjawowych. Jednakże oznaczenie aktywności CK jest zalecane przed rozpoczęciem