Sprawdzamy dostępność
leków w 10 929 aptekach
Pinexet jest wskazany do leczenia:
• schizofrenii,
• choroby afektywnej dwubiegunowej, w tym:
- leczenia epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej,
- leczenia epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej
- zapobiegania nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej (epizodom mieszanym, manii lub depresji) u pacjentów, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną.
Każda tabletka zawiera odpowiednio 25 mg, 100 mg, 150 mg, 200 mg lub 300 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci fumaranu.
Każda tabletka produktu leczniczego Pinexet 25 mg zawiera 0,315 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka produktu leczniczego Pinexet 100 mg zawiera 1,26 mg laktozy jednowodnej.
Każda tabletka produktu leczniczego Pinexet 150 mg zawiera 1,89 mg laktozy jednowodnej.
Każda tabletka produktu leczniczego Pinexet 200 mg zawiera 2,52 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka produktu leczniczego Pinexet 300 mg zawiera 3,78 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nadwrażliwość na kwetiapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z inhibitorami izoenzymu 3A4 cytochromu P450, takimi jak: inhibitory proteazy stosowane w leczeniu HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi kwetiapiny są: senność, zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niewielkie osłabienie, zaparcia, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne i niestrawność.
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, ze stosowaniem kwetiapiny było powiązane zwiększenie masy ciała, omdlenie, złośliwy zespół neuroleptyczny, leukopenia, neutropenia i obrzęki obwodowe.
Częstość występowania działań niepożądanych związanych z leczeniem kwetiapiną przedstawiono w poniższej tabeli zgodnie z układem zalecanym przez Radę Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (CIOMS IIIWorking Group; 1995).
Częstości występowania działań niepożądanych związanych z podawaniem kwetiapiny zostały podane zgodnie z zaleceniami Council for International Organizations of Medical Sciences (CIOMS III Working Group 1995).
Objawy niepożądane podzielono według następujących kategorii: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100); rzadko (≥1/10000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 10000); częstość nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
| Bardzo często | Zmniejszenie stężenia hemoglobiny23 |
| Często: | Leukopenia27, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych, zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych28 |
| Niezbyt często: | Małopłytkowość, niedokrwistość, zmniejszenie liczby płytek krwi14 |
| Rzadko: | Agranulocytoza29 |
| Nieznana: | Neutropenia1 |
Zaburzenia układu immunologicznego
Niezbyt często: Nadwrażliwość (w tym alergiczne reakcje skórne)
Bardzo rzadko: Reakcja anafilaktyczna6
Zaburzenia endokrynologiczne
Często: Hiperprolaktynemia16, zmniejszenie całkowitego stężenia T425,
zmniejszenie stężenia wolnej T425, zmniejszenie całkowitego stężenia T325, zwiększenie stężenia TSH25
Niezbyt często: Zmniejszenie stężenia wolnej T325, niedoczynność tarczycy22
Bardzo rzadko: Zespół niewłaściwego wydzielania wazopresyny
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
| Bardzo często: | Zwiększenie stężenia triglicerydów w surowicy11,31 Zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (przede wszystkim cholesterolu LDL)12,31 Zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL18,31, zwiększenie masy ciała9,31 |
| Często: | Zwiększenie łaknienia, zwiększenie stężenia glukozy we krwi do poziomu |
hiperglikemicznego7,31
Niezbyt często: Hiponatremia 20, cukrzyca1,5,6
Rzadko: Zespół metaboliczny30
Zaburzenia psychiczne
Często: Przykre sny i koszmary senne
Myśli i zachowania samobójcze21
Rzadko: Somnambulizm i pokrewne reakcje, takie jak mówienie przez sen i zaburzenie odżywiania związane ze snem
Zaburzenia układu nerwowego
| Bardzo często: | Zawroty głowy4,17, senność2,17, bóle głowy | |||
| Często: Niezbyt często: | Omdlenia4,17, objawy pozapiramidowe1,22, dyzartria Napady padaczkowe1, zespół niespokojnych nóg, późne dyskinezy1,6 | |||
| Zaburzenia serca |
| |||
| Często: | Częstoskurcz4, kołatania serca24 |
| ||
| Niezbyt często: | Wydłużenie odstępu QT1,13,19 |
| ||
| Zaburzenia oka |
| |||
| Często: | Niewyraźne widzenie |
| ||
Zaburzenia naczyń
Często: Hipotonia ortostatyczna4,17
Rzadko: Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa1
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: Nieżyt nosa, duszność24
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: Suchość w jamie ustnej Często: Zaparcia, niestrawność, wymioty26
Niezbyt często: Dysfagia8
Rzadko Zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Często: Zwiększenie aktywności transaminaz w surowicy (AlAT, AspAT)3,
zwiększenie aktywności gamma-GT3
Rzadko: Żółtaczka6, zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadko: Obrzęk naczynioruchowy6, zespół Stevensa-Johnsona6
Nieznana: Martwica toksyczno-rozpływna naskórka, rumień wielopostaciowy
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Bardzo rzadko: Rabdomioliza
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Niezbyt często: Zaburzenia sprawności seksualnej
Rzadko: Priapizm, mlekotok, obrzęk piersi, zaburzenia miesiączkowania
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
| Bardzo często | Objawy odstawienne1,10 |
| Często: Rzadko: | Łagodne osłabienie, obrzęki obwodowe, drażliwość, gorączka Złośliwy zespół neuroleptyczny1, hipotermia |
Badania diagnostyczne
Rzadko Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyniny we krwi15
1 Patrz punkt 4.4.
2 Senność może wystąpić zwykle podczas pierwszych dwóch tygodni od rozpoczęcia zażywania leku i zazwyczaj ustępuje w trakcie dalszego leczenia kwetiapiną.
3 Obserwowano bezobjawowe zwiększenie (z prawidłowego poziomu do > 3×GGN w jakimkolwiek momencie) aktywności aminotransferaz (AlAT, AspAT) lub gamma-GT w surowicy u niektórych pacjentów przyjmujących kwetiapinę. Zwiększenie to zwykle ustępowało w trakcie dalszego leczenia kwetiapiną.
4 Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne blokujące receptory α1-adrenergiczne, kwetiapina może często powodować hipotonię ortostatyczną związaną z zawrotami głowy, tachykardią, a u niektórych pacjentów z omdleniem, szczególnie podczas początkowego okresu stopniowego zwiększania dawki leku (patrz punkt 4.4).
5 W bardzo rzadkich przypadkach dochodziło do nasilenia objawów stwierdzonej wcześniej cukrzycy.
6 Dane dotyczące częstości tych działań niepożądanych pochodzą z zastosowania klinicznego kwetiapiny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu.
7 Stężenie glukozy we krwi na czczo 126 mg/dl (7,0 mmol/l) lub stężenie glukozy we krwi nie na czczo 200 mg/dl (11,1 mmol/1) przynajmniej w jednym badaniu.
8 Zwiększenie częstości występowania dysfagii po zastosowaniu kwetiapiny w porównaniu z placebo obserwowano tylko w badaniach klinicznych dotyczących epizodów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.
9 Na podstawie zwiększenia masy ciała o > 7% w porównaniu z wartością wyjściową. Występuje przede wszystkim w pierwszych tygodniach leczenia.
10 Następujące objawy odstawienne obserwowano najczęściej w ostrych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z użyciem kwetiapiny w monoterapii, w których oceniano objawy przerwania leczenia: bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Częstość ich występowania zmniejszała się znacząco po tygodniu od zaprzestania leczenia.
11 Stężenie triglicerydów ≥200 mg/dl (2,258 mmol/l) (pacjenci w wieku ≥18 lat) lub ≥150 mg/dl
(≥1,694
Cholesterol ≥240 mg/dl (6,2064 mmol/l) (pacjenci w wieku ≥18 lat) lub ≥200 mg/dl (≥5,172 mmol/l) (pacjenci w wieku < 18 lat) przynajmniej w jednym badaniu. Bardzo często obserwowano wzrost stężenia cholesterolu LDL o ≥30 mg/dl (0,769 mmol/l). Średnia zmiana wśród pacjentów, u których obserwowano ten wzrost, wynosiła 41,7 mg/dl (1,07 mmol/l).
13 Patrz tekst poniżej.
14 Liczba płytek krwi ≤100×109/l przynajmniej w jednym badaniu.
15 Na podstawie doniesień o zdarzeniach niepożądanych z badań klinicznych dotyczących zwiększenia aktywności fosfokinazy kreatynowej niezwiązanego z występowaniem złośliwego zespołu neuroleptycznego.
16 Stężenie prolaktyny (pacjenci w wieku > 18 lat): > 20 g/l (> 869,56 pmol/l) u mężczyzn; > 30 g/l (> 1304,34 pmol/l) u kobiet, w dowolnym momencie. 17 Mogą prowadzić do upadków.
18 Cholesterol HDL: < 40 mg/dl (1,025 mmol/l) u mężczyzn; < 50 mg/dl (1,282 mmol/l) u kobiet, w dowolnym momencie.
19 Częstość występowania u pacjentów z przesunięciem odstępu QTc z < 450 ms do ≥450 ms, ze zwiększeniem o ≥30 ms. W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny średnia zmiana oraz częstość występowania przesunięcia do poziomu istotnego klinicznie są podobne w grupach kwetiapiny i placebo. 20 Zmiana z > 132 mmol/l na ≤132 mmol/l przynajmniej w jednym badaniu.
21 Opisywano przypadki myśli i zachowań samobójczych w trakcie leczenia kwetiapiną w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu lub wkrótce po przerwaniu leczenia (patrz punkty 4.4 i 5.1).
22 Patrz punkt 5.1
23 Spadek stężenia hemoglobiny do ≤13 g/dl (8,07 mmol/l) u mężczyzn, ≤12 g/dl (7,45 mmol/l) u kobiet przynajmniej w jednym badaniu wystąpił u 11% pacjentów otrzymujących kwetiapinę, co dotyczy wszystkich badań, w tym otwartych faz przedłużenia badań. U tych pacjentów średni maksymalny spadek stężenia hemoglobiny w dowolnym momencie wynosił -1,50 g/dl.
24 Te objawy były często zgłaszane przez osoby z częstoskurczem serca, zawrotami głowy, hipotonią ortostatyczną i (lub) podstawową chorobą serca/układu oddechowego.
25 Na podstawie zmian z prawidłowych wartości wyjściowych na wartości o potencjalnym znaczeniu klinicznym w dowolnym momencie po punkcie wyjściowym, we wszystkich badaniach. Zmiany całkowitego stężenia T4, stężenia wolnej T4, całkowitego stężenia T3 i stężenia wolnej T3 definiuje się jako < 0,8×DGN (pmol/l) i zmiana stężenia TSH o > 5 mIU/l w dowolnym momencie.
26 Na podstawie zwiększonej częstości wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat).
27 Na podstawie zmian z prawidłowych wartości wyjściowych na wartości o potencjalnym znaczeniu klinicznym w dowolnym momencie po punkcie wyjściowym we wszystkich badaniach. Zmiany liczby krwinek białych definiuje się jako ≤3×109 komórek/l w dowolnym momencie.
28 Na podstawie zmian z prawidłowych wartości wyjściowych na wartości o potencjalnym znaczeniu klinicznym w dowolnym momencie po punkcie wyjściowym we wszystkich badaniach. Zmiany liczby granulocytów kwasochłonnych definiuje się jako > 1×109 komórek/l w dowolnym momencie.
29 Zmiana liczby granulocytów obojętnochłonnych z ≥1,5×109/l wyjściowo na < 0,5×109/l w dowolnym momencie w trakcie leczenia.
30 Na podstawie zgłoszeń zdarzeń niepożądanych w postaci zespołu metabolicznego, z wszystkich badań klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny.
31 U niektórych pacjentów w badaniach klinicznych obserwowano pogorszenie więcej niż jednego z następujących czynników metabolicznych: masa ciała, glikemia i lipidy we krwi (patrz punkt 4.4).
Podczas leczenia lekami neuroleptycznymi obserwowano przypadki wydłużenia odstępu QT, komorowych zaburzeń rytmu, nagłych niespodziewanych zgonów, zatrzymania krążenia i częstoskurczu komorowego typu torsades de pointes. Uważa się, że są one charakterystyczne dla tej grupy leków.
Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)
U dzieci i młodzieży należy rozważyć występowanie tych samych działań niepożądanych, jak te opisane powyżej w odniesieniu do dorosłych. W poniższej tabeli zestawiono działania niepożądane występujące z większą częstością u dzieci i młodzieży (10-17 lat) niż w populacji dorosłych, lub działania niepożądane, które nie były wcześniej identyfikowane w populacji osób dorosłych.
Częstość występowania działań niepożądanych: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, < 1/10), niezbyt często (≥1/1000, < 1/100), rzadko (≥1/10.000, < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10.000).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często: Zwiększenie łaknienia
Badania diagnostyczne
Bardzo często: Zwiększenie stężenia prolaktyny1, zwiększenie ciśnienia tętniczego2
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: Objawy pozapiramidowe 3 Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: Drażliwość4
1 Stężenia prolaktyny (pacjenci w wieku < 18 lat): > 20 µg/l (> 869,56 pmol/l) u mężczyzn; > 26 µg/l (> 1130,428 pmol/l) u kobiet w dowolnym momencie. Zwiększenie stężenia prolaktyny o > 100 µg/l stwierdzano u mniej niż 1% pacjentów.
2 Na podstawie wzrostów powyżej wartości progowych istotnych klinicznie (zaadaptowane kryteria National Institutes of Health) lub wzrostów ciśnienia skurczowego o > 20 mmHg lub ciśnienia rozkurczowego o > 10 mmHg w dowolnym momencie, w dwóch ostrych (trwających 3-6 tygodni) badaniach kontrolowanych placebo u dzieci i młodzieży. 3 Patrz punkt 5.1.
4 Uwaga: Częstość występowania odpowiada obserwowanej u dorosłych, natomiast drażliwość może się wiązać z odmiennymi skutkami klinicznymi u dzieci i młodzieży w porównaniu z dorosłymi.
Istnieją różne schematy dawkowania w przypadku każdego wskazania. Pacjent musi uzyskać jasne informacje dotyczące właściwego dawkowania w leczeniu jego choroby.
Pinexet można przyjmować z pokarmem lub bez.
Dorośli
Leczenie schizofrenii
W leczeniu schizofrenii Pinexet należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 50 mg - dzień 1., 100 mg - dzień 2., 200 mg - dzień 3. i 300 mg dzień 4.. Od 4. dnia dawka powinna wynosić od 300 do 450 mg na dobę (dawka zwykle skuteczna).
Dawka może być zmieniana w zakresie od 150 do 750 mg na dobę, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta.
Leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym i ciężkim nasileniu w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej
W leczeniu epizodów maniakalnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej Pinexet należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 100 mg – dzień 1., 200 mg – dzień 2., 300 mg – dzień 3., 400 mg – dzień 4.. Następnie dawka może być zwiększana maksymalnie o 200 mg na dobę do dawki dobowej 800 mg w szóstym dniu leczenia. Zależnie od reakcji pacjenta i tolerancji dawka dobowa w leczeniu podtrzymującym może wynosić od 200 do 800 mg na dobę. Zwykle dawka skuteczna wynosi od 400 do 800 mg na dobę.
Leczenie epizodów depresyjnych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową
Pinexet powinien być stosowany na noc. Przez pierwsze cztery dni leczenia dobowe dawki wynoszą odpowiednio: 50 mg (pierwszy dzień), 100 mg (drugi dzień), 200 mg (trzeci dzień) i 300 mg (czwarty dzień). W badaniach klinicznych nie wykazano dodatkowych korzyści związanych ze zwiększeniem dawki dobowej do 600 mg w porównaniu z grupą zażywającą 300 mg (patrz punkt 5.1). Niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyści z zażywania dawki dobowej 600 mg. Dawki większe niż 300 mg na dobę powinny być zalecane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu choroby dwubiegunowej. Badania kliniczne wykazały, że u niektórych pacjentów może być rozważane zmniejszenie dawki dobowej do 200 mg z powodu złej tolerancji leku.
Zapobieganie nawrotom w chorobie afektywnej dwubiegunowej
Pacjenci, u których opanowano po zastosowaniu kwetiapiny objawy choroby dwubiegunowej w ostrej fazie, powinni kontynuować przyjmowanie leku w tej samej dawce. Dawkę kwetiapiny należy ustalić indywidualnie, w zakresie od 300 mg do 800 mg na dobę, w dwóch dawkach podzielonych, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta. Ważne jest stosowanie najmniejszej dawki wystarczającej do opanowania objawów choroby.
Osoby w podeszłym wieku
Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, Pinexet należy stosować ostrożnie u pacjentów z tej grupy wiekowej, szczególnie w początkowym okresie podawania. Może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki i podawanie mniejszej dawki dobowej w porównaniu do dawek stosowanych u młodszych pacjentów zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta. Średni klirens kwetiapiny u pacjentów w podeszłym wieku był zmniejszony o 30% do 50% w porównaniu do wartości u młodszych pacjentów.
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u pacjentów powyżej 65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.
Dzieci i młodzież
Nie jest wskazane stosowanie kwetiapiny u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat z powodu braku danych dotyczących stosowania leku w tej grupie wiekowej. Dostępne obecnie dane z badań klinicznych kontrolowanych placebo z zastosowaniem kwetiapiny przytoczono w punktach 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2.
Zaburzenia czynności nerek
Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Zaburzenia czynności wątroby
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Dlatego należy ją stosować ostrożnie u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w początkowym okresie podawania. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpoczynać od dawki 25 mg na dobę. Dawkę można zwiększać codziennie o 25 mg do 50 mg aż do osiągnięcia dawki skutecznej, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta.
Ponieważ istnieje kilka różnych wskazań do stosowania kwetiapiny, konieczne jest rozważenie jej profilu bezpieczeństwa w odniesieniu do rozpoznania u danego pacjenta i podawanej dawki.
Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)
Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia, ze względu na brak danych uzasadniających stosowanie kwetiapiny w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne wykazały ponadto, że wśród działań niepożądanych zidentyfikowanych u dorosłych pacjentów (patrz punkt 4.8), niektóre występują z większą częstotliwością u dzieci i młodzieży niż u dorosłych (zwiększenie apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy krwi i objawy pozapiramidowe) oraz jedno działanie niepożądane, które nie zostało odnotowane wcześniej u pacjentów dorosłych (wzrost ciśnienia tętniczego krwi). Odnotowano także zmiany w badaniach czynności tarczycy u dzieci i młodzieży.
Ponadto, nie prowadzono badań trwających powyżej 26 tygodni, dotyczących długookresowego wpływu leczenia na wzrost i rozwój. Brak danych dotyczących wpływu długookresowego przyjmowania kwetiapiny na rozwój poznawczy i behawioralny pacjenta.
Kontrolowane badania kliniczne z użyciem placebo u dzieci i młodzieży w wieku 10-17 lat, leczonych z powodu schizofrenii i manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej wykazały zwiększenie częstości występowania objawów pozapiramidowych u pacjentów przyjmujących kwetiapinę w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo (patrz punkt 4.8).
Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji. Przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia może nie nastąpić poprawa stanu psychicznego. Do czasu wystąpienia poprawy pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.
Dodatkowo, lekarz powinien ocenić potencjalne ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem po nagłym odstawieniu kwetiapiny z uwagi na znane czynniki ryzyka samobójstwa dla chorób leczonych kwetiapiną. Również inne zaburzenia psychiczne, w leczeniu których stosuje się kwetiapinę, mogą się wiązać ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia takich zdarzeń. Co więcej, z tymi zaburzeniami mogą współistnieć ciężkie epizody depresji. Dlatego należy przestrzegać tych samych środków ostrożności w leczeniu pacjentów z ciężkimi epizodami depresji i pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi.
Wiadomo, że pacjenci ze zdarzeniami związanymi z próbami samobójczymi w wywiadzie lub ze znacznym natężeniem myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia są narażeni na zwiększone ryzyko myśli lub prób samobójczych, w związku z czym powinni być dokładnie obserwowani w trakcie leczenia. W metaanalizie kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z chorobami psychicznymi wykazano zwiększenie ryzyka zachowań samobójczych podczas stosowania tych leków w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat.
Farmakoterapii powinna towarzyszyć ścisła obserwacja pacjentów, zwłaszcza tych z grupy wysokiego ryzyka, szczególnie na początku leczenia i po zmianach dawkowania. Pacjentów (i ich opiekunów) należy poinformować o konieczności zwracania uwagi na wszelkie objawy pogorszenia psychicznego oraz na zachowania lub myśli samobójcze i nietypowe zmiany w zachowaniu oraz o konieczności natychmiastowego kontaktu z lekarzem w przypadku wystąpienia tych objawów.
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych prowadzonych w krótszym okresie obejmujących pacjentów z ciężką depresją w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej obserwowano zwiększone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych dorosłych pacjentów (w wieku poniżej 25 lat), którzy byli leczeni kwetiapiną, w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (odpowiednio 3,0% wobec 0%).
Objawy pozapiramidowe
W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, stosowanie kwetiapiny było związane ze zwiększoną częstością objawów pozapiramidowych w porównaniu do placebo u pacjentów leczonych z powodu epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej (patrz punkt 4.8).
Stosowanie kwetiapiny wiązano z rozwojem akatyzji, objawu polegającego na subiektywnie nieprzyjemnym uczuciu niepokoju ruchowego i potrzebą poruszania się, którym często towarzyszy niezdolność do siedzenia lub stania nieruchomo w miejscu. Największe prawdopodobieństwo jej wystąpienia istnieje w trakcie pierwszych kilku tygodni leczenia. U pacjentów, u których rozwiną się te objawy, mogą się one nasilać po zwiększeniu dawki.
Dyskinezy późne
W razie wystąpienia objawów późnych dyskinez należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia kwetiapiną. Objawy dyskinez późnych mogą się nasilić lub nawet pojawić się po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.8).
Senność i zawroty głowy
Stosowanie kwetiapiny jest związane z występowaniem senności i podobnych objawów, takich jak uspokojenie (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych u pacjentów z depresją w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej objawy te występowały zazwyczaj podczas pierwszych trzech dni leczenia i miały zazwyczaj łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci z depresją w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt przez okres minimum 2 tygodni od pojawienia się senności lub do czasu ustąpienia objawów senności; konieczne może być rozważenie przerwania leczenia.
Leczenie kwetiapiną wiązało się z hipotonią ortostatyczną i spowodowanymi przez nią zawrotami głowy (patrz punkt 4.8), które – podobnie jak senność – pojawiały się zazwyczaj w początkowym okresie stopniowego zwiększania dawkowania. Może to zwiększać częstość występowania urazów (upadków), zwłaszcza w populacji osób w podeszłym wieku. W związku z tym pacjentom należy zalecić, aby zachowywali ostrożność do czasu, aż zaznajomią się z potencjalnymi skutkami stosowania leku.
Choroby układu sercowo-naczyniowego
Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowonaczyniowego, chorobą naczyniową mózgu, a także w przypadku innych stanów predysponujących do niskiego ciśnienia tętniczego krwi.
Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawki. Reakcja taka częściej występuje u osób w podeszłym wieku niż u młodych pacjentów. W przypadku niedociśnienia należy rozważyć podawanie mniejszej dawki lub wolniejsze zwiększanie dawki.
Należy rozważyć wolniejsze zwiększanie dawki u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej chorobami układu sercowo-naczyniowego.
Napady drgawkowe
W badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Nie są dostępne dane na temat częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów z zaburzeniem drgawkowym w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Z leczeniem lekami przeciwpsychotycznymi, w tym również kwetiapiną, związane jest występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia świadomości, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyniny. W razie ich wystąpienia należy przerwać leczenie kwetiapiną i zastosować odpowiednie leczenie.
Ciężka neutropenia
Niezbyt często w badaniach klinicznych obserwowano występowanie ciężkiej neutropenii (liczba neutrofili < 0,5 × 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii wystąpiła kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia kwetiapiną. Brak dowodów na zależność od dawki. Z doświadczeń uzyskanych po wprowadzeniu leku do obrotu wynika, że po wystąpieniu leukopenii i (lub) neutropenii następowało przerwanie leczenia kwetiapiną. Prawdopodobnymi czynnikami ryzyka neutropenii są mała liczba leukocytów przed rozpoczęciem leczenia oraz wywołana przez leki neutropenia w wywiadzie. Należy przerwać leczenie kwetiapiną, jeśli liczba neutrofili wynosi < 1,0 × 109/l. Należy obserwować pacjenta w celu wykrycia wczesnych objawów infekcji i kontrolować ilość neutrofili (aż ich liczba zwiększy się ponad 1,5 × 109/l) (patrz punkt 5.1).
Interakcje
Patrz też punkt 4.5.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnymi induktorami enzymów wątrobowych, takimi jak karbamazepina lub fenytoina, znacząco zmniejsza stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących leki indukujące enzymy wątrobowe, leczenie kwetiapiną można rozpocząć tylko wtedy, gdy w opinii lekarza korzyści wynikające z leczenia kwetiapiną przewyższają ryzyko wynikające z przerwania leczenia lekiem indukującym enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby zmiany leku indukującego enzymy wątrobowe dokonywać stopniowo i jeśli jest to konieczne zastąpić go lekiem nie indukującym enzymów wątrobowych (np. walproinian sodu).
Masa ciała
Donoszono o przypadkach zwiększenia masy ciała u pacjentów leczonych kwetiapiną. Należy obserwować pacjentów pod kątem tego działania niepożądanego i w razie potrzeby podjąć odpowiednie postępowanie zgodnie ze stosowanymi wytycznymi leczenia przeciwpsychotycznego (patrz punkty 4.8 i 5.1).
Hiperglikemia
Opisywano rzadkie przypadki hiperglikemii i (lub) rozwoju albo zaostrzenia cukrzycy podczas leczenia kwetiapiną, czemu sporadycznie towarzyszyła kwasica ketonowa lub śpiączka; w kilku przypadkach doszło do zgonu (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach opisywano uprzedni wzrost masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Zaleca się właściwą obserwację kliniczną, zgodnie ze stosowanymi wytycznymi leczenia przeciwpsychotycznego. Pacjentów leczonych jakimkolwiek lekiem przeciwpsychotycznym, w tym kwetiapiną, należy obserwować pod kątem wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych hiperglikemii (takich jak polidypsja, wielomocz, polifagia i osłabienie), a chorych na cukrzycę lub osób z czynnikami ryzyka wystąpienia tej choroby należy poddawać regularnym badaniom kontrolnym pod kątem pogorszenia wyrównania glikemii. Konieczne jest regularne kontrolowanie masy ciała pacjenta.
Lipidy
W przeprowadzonych badaniach klinicznych nad kwetiapiną obserwowano zwiększenie stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL i cholesterolu całkowitego oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL (patrz punkt 4.8). W razie zmian stężenia lipidów należy postępować zgodnie z praktyką kliniczną.
Ryzyko metaboliczne Ze względu na obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, poziomu glikemii (patrz: hiperglikemia) i stężenia lipidów u pacjentów (w tym tych z prawidłowymi wartościami wyjściowymi) może dojść do pogorszenia parametrów ryzyka zespołu metabolicznego; należy wówczas podjąć postępowanie zgodne z praktyką kliniczną (patrz również punkt 4.8).
Wydłużenie odstępu QT
Dane z badań klinicznych i ze stosowania kwetiapiny zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego nie potwierdziły związku kwetiapiny z przetrwałym bezwzględnym wydłużeniem odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano wydłużenie odstępu QT podczas stosowania kwetiapiny w dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i po jej przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jednak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT, lekami neuroleptycznymi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia serca, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).
Odstawienie leku
Po nagłym zaprzestaniu podawania kwetiapiny obserwowano ostre objawy odstawienne, takie jak bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Dlatego zaleca się stopniowe odstawianie kwetiapiny, przez okres przynajmniej jednego do dwóch tygodni (patrz punkt 4.8)
Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem
Kwetiapina nie jest zatwierdzona w leczeniu pacjentów z psychozą związaną z otępieniem.
W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach u populacji pacjentów z otępieniem, leczonych niektórymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, zaobserwowano około 3krotnie zwiększone ryzyko działań niepożądanych dotyczących naczyń mózgowych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych lub innych populacji pacjentów. Kwetiapina powinna być stosowana z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.
W metaanalizie atypowych leków przeciwpsychotycznych donoszono, że u pacjentów w podeszłym wieku zpsychozą związaną z otępieniem występuje zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.
Jakkolwiek w dwóch 10-tygodniowych, kontrolowanych placebo badaniach kwetiapiny, u tej samej populacji pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lata; przedział: 56-99 lat), umieralność w grupie pacjentów leczonych kwetiapiną była na poziomie 5,5% w porównaniu do 3,2% w grupie placebo. Przyczyny zgonów pacjentów w tych badaniach były zróżnicowane i zgodne z przewidywanymi dla tej populacji. Dane te nie stanowią związku przyczynowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.
Dysfagia
Podczas leczenia kwetiapiną występowały trudności z połykaniem (patrz punkt 4.8). Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Opisywano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów otrzymujących leki przeciwpsychotyczne. Ponieważ u leczonych nimi osób często stwierdza się nabyte czynniki ryzyka tej choroby, wszelkie takie czynniki należy zidentyfikować przed leczeniem i w trakcie leczenia kwetiapiną i należy podjąć odpowiednie postępowanie profilaktyczne.
Zapalenie trzustki
Donoszono o przypadkach zapalenia trzustki w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu, jednak nie potwierdzono związku przyczynowego ze stosowaniem leku. W raportach otrzymywanych po wprowadzeniu leku do obrotu u wielu pacjentów podawano istnienie czynników o stwierdzonym związku z zapaleniem trzustki, takich jak zwiększone stężenie triglicerydów (patrz punkt 4.4 Lipidy), kamica żółciowa i spożycie alkoholu.
Dodatkowe informacje
Dane na temat stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z walproinianem sodu lub litem w leczeniu umiarkowanych lub ciężkich epizodów manii są ograniczone; aczkolwiek skojarzona terapia była dobrze tolerowana (patrz punkty 4.8 i 5.1). Z danych wynika, że po 3 tygodniach pojawia się działanie addycyjne.
Laktoza
Tabletki zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.
Ponieważ istnieje kilka różnych wskazań do stosowania kwetiapiny, konieczne jest rozważenie jej profilu bezpieczeństwa w odniesieniu do rozpoznania u danego pacjenta i podawanej dawki.
Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)
Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia, ze względu na brak danych uzasadniających stosowanie kwetiapiny w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne wykazały ponadto, że wśród działań niepożądanych zidentyfikowanych u dorosłych pacjentów (patrz punkt 4.8), niektóre występują z większą częstotliwością u dzieci i młodzieży niż u dorosłych (zwiększenie apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy krwi i objawy pozapiramidowe) oraz jedno działanie niepożądane, które nie zostało odnotowane wcześniej u pacjentów dorosłych (wzrost ciśnienia tętniczego krwi). Odnotowano także zmiany w badaniach czynności tarczycy u dzieci i młodzieży.
Ponadto, nie prowadzono badań trwających powyżej 26 tygodni, dotyczących długookresowego wpływu leczenia na wzrost i rozwój. Brak danych dotyczących wpływu długookresowego przyjmowania kwetiapiny na rozwój poznawczy i behawioralny pacjenta.
Kontrolowane badania kliniczne z użyciem placebo u dzieci i młodzieży w wieku 10-17 lat, leczonych z powodu schizofrenii i manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej wykazały zwiększenie częstości występowania objawów pozapiramidowych u pacjentów przyjmujących kwetiapinę w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo (patrz punkt 4.8).
Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw (zdarzeń związanych z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji. Przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia może nie nastąpić poprawa stanu psychicznego. Do czasu wystąpienia poprawy pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.
Dodatkowo, lekarz powinien ocenić potencjalne ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem po nagłym odstawieniu kwetiapiny z uwagi na znane czynniki ryzyka samobójstwa dla chorób leczonych kwetiapiną. Również inne zaburzenia psychiczne, w leczeniu których stosuje się kwetiapinę, mogą się wiązać ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia takich zdarzeń. Co więcej, z tymi zaburzeniami mogą współistnieć ciężkie epizody depresji. Dlatego należy przestrzegać tych samych środków ostrożności w leczeniu pacjentów z ciężkimi epizodami depresji i pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi.
Wiadomo, że pacjenci ze zdarzeniami związanymi z próbami samobójczymi w wywiadzie lub ze znacznym natężeniem myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia są narażeni na zwiększone ryzyko myśli lub prób samobójczych, w związku z czym powinni być dokładnie obserwowani w trakcie leczenia. W metaanalizie kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z chorobami psychicznymi wykazano zwiększenie ryzyka zachowań samobójczych podczas stosowania tych leków w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat.
Farmakoterapii powinna towarzyszyć ścisła obserwacja pacjentów, zwłaszcza tych z grupy wysokiego ryzyka, szczególnie na początku leczenia i po zmianach dawkowania. Pacjentów (i ich opiekunów) należy poinformować o konieczności zwracania uwagi na wszelkie objawy pogorszenia psychicznego oraz na zachowania lub myśli samobójcze i nietypowe zmiany w zachowaniu oraz o konieczności natychmiastowego kontaktu z lekarzem w przypadku wystąpienia tych objawów.
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych prowadzonych w krótszym okresie obejmujących pacjentów z ciężką depresją w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej obserwowano zwiększone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych dorosłych pacjentów (w wieku poniżej 25 lat), którzy byli leczeni kwetiapiną, w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (odpowiednio 3,0% wobec 0%).
Objawy pozapiramidowe
W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, stosowanie kwetiapiny było związane ze zwiększoną częstością objawów pozapiramidowych w porównaniu do placebo u pacjentów leczonych z powodu epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej (patrz punkt 4.8).
Stosowanie kwetiapiny wiązano z rozwojem akatyzji, objawu polegającego na subiektywnie nieprzyjemnym uczuciu niepokoju ruchowego i potrzebą poruszania się, którym często towarzyszy niezdolność do siedzenia lub stania nieruchomo w miejscu. Największe prawdopodobieństwo jej wystąpienia istnieje w trakcie pierwszych kilku tygodni leczenia. U pacjentów, u których rozwiną się te objawy, mogą się one nasilać po zwiększeniu dawki.
Dyskinezy późne
W razie wystąpienia objawów późnych dyskinez należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia kwetiapiną. Objawy dyskinez późnych mogą się nasilić lub nawet pojawić się po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.8).
Senność i zawroty głowy
Stosowanie kwetiapiny jest związane z występowaniem senności i podobnych objawów, takich jak uspokojenie (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych u pacjentów z depresją w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej objawy te występowały zazwyczaj podczas pierwszych trzech dni leczenia i miały zazwyczaj łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci z depresją w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt przez okres minimum 2 tygodni od pojawienia się senności lub do czasu ustąpienia objawów senności; konieczne może być rozważenie przerwania leczenia.
Leczenie kwetiapiną wiązało się z hipotonią ortostatyczną i spowodowanymi przez nią zawrotami głowy (patrz punkt 4.8), które – podobnie jak senność – pojawiały się zazwyczaj w początkowym okresie stopniowego zwiększania dawkowania. Może to zwiększać częstość występowania urazów (upadków), zwłaszcza w populacji osób w podeszłym wieku. W związku z tym pacjentom należy zalecić, aby zachowywali ostrożność do czasu, aż zaznajomią się z potencjalnymi skutkami stosowania leku.
Choroby układu sercowo-naczyniowego
Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowonaczyniowego, chorobą naczyniową mózgu, a także w przypadku innych stanów predysponujących do niskiego ciśnienia tętniczego krwi.
Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawki. Reakcja taka częściej występuje u osób w podeszłym wieku niż u młodych pacjentów. W przypadku niedociśnienia należy rozważyć podawanie mniejszej dawki lub wolniejsze zwiększanie dawki.
Należy rozważyć wolniejsze zwiększanie dawki u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej chorobami układu sercowo-naczyniowego.
Napady drgawkowe
W badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Nie są dostępne dane na temat częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów z zaburzeniem drgawkowym w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Z leczeniem lekami przeciwpsychotycznymi, w tym również kwetiapiną, związane jest występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia świadomości, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyniny. W razie ich wystąpienia należy przerwać leczenie kwetiapiną i zastosować odpowiednie leczenie.
Ciężka neutropenia
Niezbyt często w badaniach klinicznych obserwowano występowanie ciężkiej neutropenii (liczba neutrofili < 0,5 × 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii wystąpiła kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia kwetiapiną. Brak dowodów na zależność od dawki. Z doświadczeń uzyskanych po wprowadzeniu leku do obrotu wynika, że po wystąpieniu leukopenii i (lub) neutropenii następowało przerwanie leczenia kwetiapiną. Prawdopodobnymi czynnikami ryzyka neutropenii są mała liczba leukocytów przed rozpoczęciem leczenia oraz wywołana przez leki neutropenia w wywiadzie. Należy przerwać leczenie kwetiapiną, jeśli liczba neutrofili wynosi < 1,0 × 109/l. Należy obserwować pacjenta w celu wykrycia wczesnych objawów infekcji i kontrolować ilość neutrofili (aż ich liczba zwiększy się ponad 1,5 × 109/l) (patrz punkt 5.1).
Interakcje
Patrz też punkt 4.5.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnymi induktorami enzymów wątrobowych, takimi jak karbamazepina lub fenytoina, znacząco zmniejsza stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących leki indukujące enzymy wątrobowe, leczenie kwetiapiną można rozpocząć tylko wtedy, gdy w opinii lekarza korzyści wynikające z leczenia kwetiapiną przewyższają ryzyko wynikające z przerwania leczenia lekiem indukującym enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby zmiany leku indukującego enzymy wątrobowe dokonywać stopniowo i jeśli jest to konieczne zastąpić go lekiem nie indukującym enzymów wątrobowych (np. walproinian sodu).
Masa ciała
Donoszono o przypadkach zwiększenia masy ciała u pacjentów leczonych kwetiapiną. Należy obserwować pacjentów pod kątem tego działania niepożądanego i w razie potrzeby podjąć odpowiednie postępowanie zgodnie ze stosowanymi wytycznymi leczenia przeciwpsychotycznego (patrz punkty 4.8 i 5.1).
Hiperglikemia
Opisywano rzadkie przypadki hiperglikemii i (lub) rozwoju albo zaostrzenia cukrzycy podczas leczenia kwetiapiną, czemu sporadycznie towarzyszyła kwasica ketonowa lub śpiączka; w kilku przypadkach doszło do zgonu (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach opisywano uprzedni wzrost masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Zaleca się właściwą obserwację kliniczną, zgodnie ze stosowanymi wytycznymi leczenia przeciwpsychotycznego. Pacjentów leczonych jakimkolwiek lekiem przeciwpsychotycznym, w tym kwetiapiną, należy obserwować pod kątem wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych hiperglikemii (takich jak polidypsja, wielomocz, polifagia i osłabienie), a chorych na cukrzycę lub osób z czynnikami ryzyka wystąpienia tej choroby należy poddawać regularnym badaniom kontrolnym pod kątem pogorszenia wyrównania glikemii. Konieczne jest regularne kontrolowanie masy ciała pacjenta.
Lipidy
W przeprowadzonych badaniach klinicznych nad kwetiapiną obserwowano zwiększenie stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL i cholesterolu całkowitego oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL (patrz punkt 4.8). W razie zmian stężenia lipidów należy postępować zgodnie z praktyką kliniczną.
Ryzyko metaboliczne Ze względu na obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, poziomu glikemii (patrz: hiperglikemia) i stężenia lipidów u pacjentów (w tym tych z prawidłowymi wartościami wyjściowymi) może dojść do pogorszenia parametrów ryzyka zespołu metabolicznego; należy wówczas podjąć postępowanie zgodne z praktyką kliniczną (patrz również punkt 4.8).
Wydłużenie odstępu QT
Dane z badań klinicznych i ze stosowania kwetiapiny zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego nie potwierdziły związku kwetiapiny z przetrwałym bezwzględnym wydłużeniem odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano wydłużenie odstępu QT podczas stosowania kwetiapiny w dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i po jej przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jednak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT, lekami neuroleptycznymi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia serca, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).
Odstawienie leku
Po nagłym zaprzestaniu podawania kwetiapiny obserwowano ostre objawy odstawienne, takie jak bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Dlatego zaleca się stopniowe odstawianie kwetiapiny, przez okres przynajmniej jednego do dwóch tygodni (patrz punkt 4.8)
Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem
Kwetiapina nie jest zatwierdzona w leczeniu pacjentów z psychozą związaną z otępieniem.
W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach u populacji pacjentów z otępieniem, leczonych niektórymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, zaobserwowano około 3krotnie zwiększone ryzyko działań niepożądanych dotyczących naczyń mózgowych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych lub innych populacji pacjentów. Kwetiapina powinna być stosowana z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.
W metaanalizie atypowych leków przeciwpsychotycznych donoszono, że u pacjentów w podeszłym wieku zpsychozą związaną z otępieniem występuje zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.
Jakkolwiek w dwóch 10-tygodniowych, kontrolowanych placebo badaniach kwetiapiny, u tej samej populacji pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lata; przedział: 56-99 lat), umieralność w grupie pacjentów leczonych kwetiapiną była na poziomie 5,5% w porównaniu do 3,2% w grupie placebo. Przyczyny zgonów pacjentów w tych badaniach były zróżnicowane i zgodne z przewidywanymi dla tej populacji. Dane te nie stanowią związku przyczynowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.
Dysfagia
Podczas leczenia kwetiapiną występowały trudności z połykaniem (patrz punkt 4.8). Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Opisywano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów otrzymujących leki przeciwpsychotyczne. Ponieważ u leczonych nimi osób często stwierdza się nabyte czynniki ryzyka tej choroby, wszelkie takie czynniki należy zidentyfikować przed leczeniem i w trakcie leczenia kwetiapiną i należy podjąć odpowiednie postępowanie profilaktyczne.
Zapalenie trzustki
Donoszono o przypadkach zapalenia trzustki w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu, jednak nie potwierdzono związku przyczynowego ze stosowaniem leku. W raportach otrzymywanych po wprowadzeniu leku do obrotu u wielu pacjentów podawano istnienie czynników o stwierdzonym związku z zapaleniem trzustki, takich jak zwiększone stężenie triglicerydów (patrz punkt 4.4 Lipidy), kamica żółciowa i spożycie alkoholu.
Dodatkowe informacje
Dane na temat stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z walproinianem sodu lub litem w leczeniu umiarkowanych lub ciężkich epizodów manii są ograniczone; aczkolwiek skojarzona terapia była dobrze tolerowana (patrz punkty 4.8 i 5.1). Z danych wynika, że po 3 tygodniach pojawia się działanie addycyjne.
Laktoza
Tabletki zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.
Charakterystyka produktu leczniczego Pinexet 200 mg
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja bardzo istotna
Flawonoidy (naryngenina) i furanokumaryny (6,7,-dihydroksybergamotyna) zawarte w soku grejpfrutowym hamują aktywność izoenzymu CYP3A4 odpowiedzialnego za metabolizm kwetiapiny. Może to spowodować wzrost stężenia tego leku we krwi, a tym samym ryzyka działań niepożądanych. W czasie przyjmowania leku należy ograniczyć spożycie grejpfrutów i soku grejpfrutowego oraz nie popijać nim leków.
Interakcja mało istotna
Kwetiapina może potęgować wpływ alkoholu na funkcje poznawcze i motoryczne.
Wybierz interesujące Cię informacje:
