AMLODIPINE FAIR-MED

Każda tabletka zawiera amlodypinę bezylanu w ilości odpowiadającej 10 mg amlodypiny.

Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów z:

• Nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub na pochodne dihydropirydyny. 

• Ciężkim niedociśnieniem.

• We wstrząsie (w tym wstrząs kardiogenny).

• Zawężeniem drogi odpływu krwi z lewej komory (np. duże zwężenie zastawki aorty).

• Niestabilną hemodynamicznie niewydolnością serca po ostrym zawale mięśnia sercowego.

Podsumowanie charakterystyki bezpieczeństwa

Do najczęściej występujących reakcji niepożądanych w trakcie terapii należą: senność, zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienie twarzy, ból brzucha, nudności, obrzęki kostek, obrzęki i zmęczenie.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

W trakcie leczenia amlodypiną zaobserwowano i zgłoszono następujące działania niepożądane o podanej częstości występowania: Bardzo często (≥1/10);

często (≥1/100 to < 1/10);

niezbyt często (≥1/1000 to ≤1/100);

rzadko (≥1/10 000 do ≤1/1000);

bardzo rzadko (≤1/10 000).

Działania niepożądane w każdej grupie częstości zostały przedstawione w kolejności do najmniej znaczących.

*najczęściej odpowiednio do cholestazy

Niezwykle rzadko zgłaszano przypadki zespołu pozapiramidowego.

Dawkowanie

Dorośli:

W przypadku nadciśnienia i dławicy zazwyczaj dawka początkowa Amlodipine Fair-Med wynosi 5 mg, podawane raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta.

U pacjentów z nadciśnieniem Amlodipine Fair-Med stosuje się w skojarzeniu z tiazydowym lekiem moczopędnym, alfa-adrenolitykiem, beta-adrenolitykiem lub inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę. W przypadku dławicy Amlodipine Fair-Med można podawać w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu dławicy, u pacjentów z dławicą oporną na azotany i(lub) z odpowiednimi dawkami beta-adrenolityków).

Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania produktu Amlodipine Fair-Med w przypadku jednoczesnego stosowania tiazydowych leków moczopędnych, beta-adrenolityków i inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę.

Specjalne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku:

Produkt Amlodipine Fair-Med stosowany w podobnych dawkach u osób w podeszłym wieku jak i u młodszych pacjentów jest równie dobrze tolerowany. U osób w podeszłym wieku zaleca się zwykle typowy schemat dawkowania, ale należy zachować ostrożność przy zwiększaniu dawkowania.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

Nie określono zalecanych dawek u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby, dlatego też należy zachować ostrożność przy doborze dawki i rozpoczynać od podawania mniejszych dawek. Nie badano farmakokinetyki amlodypiny u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U takich pacjentów podawanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszych dawki i powoli zwiększać dawkę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Zmiany stężeń amlodipiny w osoczu krwi nie są związane ze stopniem zaburzenia czynności nerek, dlatego też zaleca się stosowanie typowego dawkowania. Amlodypiny nie można usunąć za pomocą dializy.

Dzieci i młodzież

Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym.

Zalecana doustna dawka przeciwnadciśnieniowa u dzieci i młodzieży (6-17 lat) z nadciśnieniem wynosi początkowo 2,5 mg raz na dobę. Jeśli po 4 tygodniach ciśnienie krwi nie osiągnie pożądanej wartości, dawkę należy zwiększyć do 5 mg raz na dobę. U dzieci i młodzieży nie prowadzono badań nad dawkami przekraczającymi 5 mg na dobę.

W przypadku dawki 2,5 mg (aktualnie nie dostępnej), pacjent powinien otrzymać inny produkt dostępny aktualnie na rynku.

Dzieci w wieku poniżej 6 lat:

Brak dostępnych danych.

Sposób podawania

Tabletki do podawania doustnego.

Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności amlodipiny w przełomie nadciśnieniowym.

Pacjenci z niewydolnością serca

Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością serca. W długoterminowym badaniu, kontrolowanym placebo u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (klasa III i IV według NYHA) obserwowano większą częstość obrzęku płuc u osób leczonych amlodypiną niż w grupie przyjmującej placebo. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca należy zachować ostrożność w przypadku antagonistów kanału wapniowego, do których zalicza się amlodypina, ponieważ mogą one w przyszłości zwiększyć ryzyko wystąpienia epizodów sercowo-naczyniowych, a nawet ryzyko śmierci.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby

Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony i wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; nie określono zaleceń dotyczących dawkowania. Z tego względu należy rozpocząć dawkowanie amlodypiny od najmniejszych dawek i należy zachować ostrożność, zarówno na początku terapii, jak i przy zwiększaniu dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się powolne zwiększanie dawki i dokładną kontrolę.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

U takich pacjentów amlodypinę można podawać w zwykłych dawkach. Zmiany stężeń amlodypiny w osoczu krwi nie są związane ze stopniem zaburzenia czynności nerek. Amlodypiny nie można usunąć za pomocą dializy.

Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności amlodipiny w przełomie nadciśnieniowym.

Pacjenci z niewydolnością serca

Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością serca. W długoterminowym badaniu, kontrolowanym placebo u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (klasa III i IV według NYHA) obserwowano większą częstość obrzęku płuc u osób leczonych amlodypiną niż w grupie przyjmującej placebo. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca należy zachować ostrożność w przypadku antagonistów kanału wapniowego, do których zalicza się amlodypina, ponieważ mogą one w przyszłości zwiększyć ryzyko wystąpienia epizodów sercowo-naczyniowych, a nawet ryzyko śmierci.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby

Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony i wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; nie określono zaleceń dotyczących dawkowania. Z tego względu należy rozpocząć dawkowanie amlodypiny od najmniejszych dawek i należy zachować ostrożność, zarówno na początku terapii, jak i przy zwiększaniu dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się powolne zwiększanie dawki i dokładną kontrolę.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

U takich pacjentów amlodypinę można podawać w zwykłych dawkach. Zmiany stężeń amlodypiny w osoczu krwi nie są związane ze stopniem zaburzenia czynności nerek. Amlodypiny nie można usunąć za pomocą dializy.

Wpływ innych produktów leczniczych na amlodipinę

Inhibitory CYP3A4: Jednoczesne stosowanie amlodypiny z silnymi lub średnio silnymi inhibitorami CYP3A4 (inhibitory proteazy, przeciwgrzybicze leki azolowe, makrolidy takie jak np. erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) mogą spowodować istotny wzrost ekspozycji na amlodypinę. Kliniczne wyjaśnienie tych odmian PK może być lepiej dostrzegalne u osób w wieku podeszłym. Wskutek powyższych czynników może być konieczna kontrola kliniczna i dostosowywanie dawkowania.

Czynniki indukujące CYP3A4: Brak danych dotyczących wpływu induktorów CYP3A4 na amlodypinę. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca) może spowodować zmniejszenie stężenia amlodypiny w osoczu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania amlodypiny z induktorami CYP3A4.

Nie zaleca się podawania amlodypiny z grejpfrutem oraz sokiem z grejpfruta, gdyż u niektórych pacjentów może to spowodować zwiększenie biodostępności, powodując znaczne obniżenie ciśnienia krwi.

Dantrolen (wlew dożylny): U zwierząt zaobserwowano skutkujące śmiercią migotanie komór wraz z zapaścią sercowo-naczyniową w związku z hiperkaliemą po podaniu werapamilu i dantrolenu (dożylnie). Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego przyjmowania antagonistów kanału wapniowego, np. amlodypiny, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą oraz w leczeniu hipertermii złośliwej.

Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

Działanie amlodypiny obniżające ciśnienia krwi sumuje się z właściwościami innych substancji leczniczych o działaniu przeciwnadciśnieniowym.

W badaniach klinicznych amlodypina nie wywierała wpływu na farmakokinetykę atorwastatyny, glikozydów naparstnicy, warfaryny, cyklosporyny.

Symwastatyna: Jednoczesne podawanie wielu dawek amlodypiny 10 mg wraz z 80 mg symwastatynu spowodowało wynoszący 77% wzrost ekspozycji na symwastatynę w porównaniu z symwastatyną stosowaną w monoterapii. U pacjentów otrzymujących amlodypinę należy zmniejszyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę.

Amlodipina Fair-Med wywiera niewielki do umiarkowanego wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeżeli u pacjentów przyjmujących amlodypinę występują zawroty i ból głowy, zmęczenie lub nudności, wówczas mogą także wystąpić zaburzenia zdolności reagowania na bodźce. Zaleca się szczególną ostrożność, szczególnie na początku leczenia.

Doświadczenie dotyczące celowego przedawkowania u ludzi jest ograniczone.

Objawy

Dostępne informacje wskazują, że w większości przypadków przedawkowania można się spodziewać nadmiernego rozszerzenia naczyń obwodowych i być może częstoskurczu odruchowego. Zgłaszano przypadki znaczącego i prawdopodobnie przedłużonego niedociśnienia układowego, mogącego nawet spowodować wstrząs prowadzący do zgonu.

Leczenie

Klinicznie istotne niedociśnienie spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnego wspomagania układu sercowo-naczyniowego, w tym: częstego monitorowania akcji serca i oddechu, uniesienia kończyn; należy zwracać uwagę na objętość wewnątrznaczyniową i ilości wydalanego moczu.

Lek obkurczający naczynia może być pomocny w przywracaniu napięcia naczyniowego i odpowiedniego ciśnienia krwi, jednak pod warunkiem że nie występują przeciwwskazania do jego zastosowania. Podawany dożylnie glukonian wapnia może być korzystny w odwracaniu skutków blokady kanału wapniowego.

W niektórych przypadkach korzystne może się okazać płukanie żołądka. W badaniach u zdrowych ochotników stwierdzono, że zastosowanie węgla leczniczego w czasie do 2 godzin po podaniu 10 mg amlodypine zmniejszało stopień wchłaniania amlodypiny.

Ponieważ amlodypina jest w dużym stopniu związana z białkami, dializa nie będzie pomocna.