Sprawdzamy dostępność
leków w 10 914 aptekach
Trudno dostępny w aptekach
Klabion tabletki powlekane | 500 mg | 14 tabl.
Dowiedz się więcej
Rodzaj:
lek na receptę
Substancja czynna:
Clarithromycinum
Podmiot odpowiedzialny:
ZAKŁ. FARMACEUTYCZNE POLPHARMA S.A.
- Kiedy stosujemy lek Klabion?
- Jaki jest skład leku Klabion?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Klabion?
- Klabion – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Klabion - dawkowanie leku
- Klabion – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie leku Klabion w czasie ciąży
- Zamienniki leku
- Czy Klabion wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Klabion wchodzi w interakcje z alkoholem?
Opis produktu Klabion
Kiedy stosujemy lek Klabion?
Klarytromycyna wskazana jest w leczeniu lekkich i średnio ciężkich zakażeń:
- zapaleń gardła i migdałków wywołanych przez Streptococcus pyogenes,
- ostrego zapalenia zatok wywołanego przez Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Streptococcus pneumoniae,
- ostrego zapalenia ucha środkowego u dzieci, wywołanego przez Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Streptococcus pneumoniae,
- zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli wywołanego przez: Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Streptococcus pneumoniae,
- zapalenia płuc wywołanego przez Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Streptococcus pneumoniae,
- niepowikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich wywołanych przez Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus,
- choroby wrzodowej dwunastnicy przebiegającej z zakażeniem Helicobacter pylori
(w leczeniu skojarzonym z inhibitorami pompy protonowej i np. amoksycyliną),
- rozsianych zakażeń Mycobacterium avium lub Mycobacterium intracellulare oraz w zapobieganiu uogólnionym zakażeniom wywołanym przez kompleks Mycobacterium avium (MAC) u pacjentów z obniżoną odpornością, a zwłaszcza zakażonych HIV.
Podczas doboru leku należy uwzględnić oficjalne, krajowe wytyczne dotyczące oporności bakterii oraz prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Klarytromycyna w postaci tabletek jest wskazana do stosowania u dorosłych oraz dzieci w wieku 12 lat i starszych.
Jaki jest skład leku Klabion?
Tabletka zawiera 250 mg lub 500 mg klarytromycyny (Clarithromycinum). Substancje pomocnicze, patrz punkt 6.1
Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Klabion?
Stosowanie klarytromycyny jest przeciwwskazane u pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Równoczesne podawanie klarytromycyny i któregokolwiek z następujących leków jest przeciwwskazane: astemizol, cyzapryd, pimozyd lub terfenadyna, ponieważ może spowodować wydłużenie odstępu QT oraz zaburzenia rytmu serca, w tym tachykardię komorową, migotanie komór oraz torsade de pointes (patrz punkt 4.5). Równoczesne podawanie klarytromycyny i ergotaminy lub dihydroergotaminy jest przeciwwskazane ze względu na możliwą toksyczność alkaloidów sporyszu.
Klarytromycyny nie należy podawać pacjentom z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie lub niemiarowością komorową, w tym torsade de pointes (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Klarytromycyny nie należy stosować równocześnie z inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statynami), lowastatyną lub symwastatyną ze względu na ryzyko rabdomiolizy. Leki te należy odstawić w okresie podawania klarytromycyny (patrz punkt 4.4).
Klarytromycyny nie należy podawać pacjentom z hipokaliemią (ryzyko wydłużenia odstępu QT).
Klarytromycyny nie należy podawać pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby współistniejącą z zaburzeniami czynności nerek.
Klabion – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
a. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęściej występującymi i częstymi działaniami niepożądanymi związanymi z podawaniem klarytromycyny w populacji dorosłych oraz dzieci i młodzieży są ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty oraz zaburzenia smaku. Te działania niepożądane mają zazwyczaj łagodne nasilenie i pozostają zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa antybiotyków makrolidowych (patrz podpunkt b punktu 4.8).
Nie ma istotnych różnic w częstości występowania tych działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego w badaniach klinicznych między populacją pacjentów z wcześniej występującymi zakażeniami mykobakteriami i bez nich.
b. Tabelaryczne podsumowanie działań niepożądanych
W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych lub po wprowadzeniu do obrotu tabletek o natychmiastowym uwalnianiu klarytromycyny.
Działania, które uznano za co najmniej potencjalnie powiązane z klarytromycyną, podano w podziale
niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu leku do obrotu; nie można określić na podstawie dostępnych danych). W każdej grupie częstości działania niepożądane przedstawiono w kolejności zmniejszającego się nasilenia, jeśli nasilenie można było ocenić.
Klasyfikacja układów i narządów | Bardzo często (≥1/10) | Często (≥ 1/100 do < 1/10) | Niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100) | Nieznana (na podstawie dostępnych danych nie można określić częstości) |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | Kandydoza, zakażenia pochwy | Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, róża, łupież rumieniowaty | ||
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Leukopenia, neutropenia1, eozynofilia1 | Agranulocytoza, trombocytopenia |
Zaburzenia układu immunologicznego | Nadwrażliwość | Reakcja anafilaktyczna | ||
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | Jadłowstręt, zmniejszenie łaknienia | Hipoglikemia | ||
Zaburzenia psychiczne | Bezsenność | Lęk | Zaburzenia psychotyczne, stany splątania, depersonalizacja, depresja, dezorientacja, omamy, zaburzenia marzeń sennych | |
Zaburzenia układu nerwowego | Zaburzenia smaku, bóle głowy, zmiana smaku | Zawroty głowy, senność, drżenie | Drgawki, brak smaku, omamy węchowe, anosmia | |
Zaburzenia ucha i błędnika | Zawroty głowy o podłożu błędnikowym, pogorszenie słuchu, szumy uszne | Głuchota | ||
Zaburzenia serca | Wydłużenie odstępu QT w obrazie EKG, kołatanie serca | Torsade de pointes, tachykardia komorowa | ||
Zaburzenia naczyniowe | Krwotok | |||
Zaburzenia żołądka i jelit | Biegunka, wymioty, niestrawność, nudności, ból brzucha | Zapalenie błony śluzowej żołądka, jamy ustnej lub języka, rozdęcie brzucha1, zaparcia, suchość w jamie ustnej, odbijanie, wzdęcia | Ostre zapalenie trzustki, przebarwienie języka, przebarwienie zębów | |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | Nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby | Cholestaza1, zapalenie wątroby1, zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zwiększona aktywność gamma- glutamylotransferazy1 | Niewydolność wątroby, żółtaczka wątrobowa | |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Wysypka, nadmierna potliwość | Świąd, pokrzywka | Zespół StevensaJohnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), trądzik | |
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej | Miopatia | |||
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | Niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek | |||
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Złe samopoczucie1, astenia, ból w klatce piersiowej1, dreszcze1, 1 zmęczenie | |||
Badania diagnostyczne | Zwiększona aktywność fosfatazy alkalicznej we krwi1, zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej we krwi1 | Zwiększony znormalizowany czas protrombinowy, wydłużony czas protrombinowy, nieprawidłowe zabarwienie moczu |
1
Niepożądane działania leku podano jedynie dla preparatu w postaci tabletek o natychmiastowym
uwalnianiu
c. Opis wybranych działań niepożądanych
Donoszono o sporadycznych przypadkach zaburzeń wątroby, na przykład o zwiększonej aktywności enzymów wątrobowych, zapaleniu wątroby i (lub) cholestatycznym zapaleniu wątroby przebiegającym z żółtaczką lub bez. Te działania niepożądane mogą być ciężkie i są zazwyczaj przemijające. W bardzo rzadkich przypadkach donoszono o niewydolności wątroby ze skutkiem śmiertelnym, zazwyczaj związanej z ciężkimi chorobami współistniejącymi i (lub) równoległym przyjmowaniem leków (patrz punkt 4.4).
W przypadku niemal wszystkich antybiotyków, w tym klarytromycyny, donoszono o biegunce związanej z Clostridium difficile (CDAD), której nasilenie może obejmować łagodną biegunkę do zapalenia jelita grubego ze skutkiem śmiertelnym – należy to szczególnie uwzględnić (patrz punkt 4.4).
Jeśli wystąpią ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości, na przykład anafilaksja, zespół StevensaJohnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka, należy natychmiast przerwać podawanie klarytromycyny i pilnie zastosować odpowiednie leczenie (patrz punkt 4.4).
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, donoszono o rzadkich przypadkach wydłużenia odstępu QT, tachykardii komorowej i torsade de pointes (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Donoszono o występowaniu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego w przypadku niemal wszystkich antybiotyków, w tym klarytromycyny, którego przebieg może być zarówno lekki, jak i zagrażający życiu. Ważne jest zatem uwzględnienie tego rozpoznania u pacjentów, u których po podaniu antybiotyku wystąpiła biegunka (patrz punkt 4.4).
W niektórych doniesieniach dotyczących rabdomiolizy klarytromycynę podawano równocześnie ze statynami, fibratami, kolchicyną lub allopurynolem (patrz punkt 4.3 i 4.4).
Po wprowadzeniu leku do obrotu donoszono o toksyczności kolchicyny w przypadku równoczesnego stosowania klarytromycyny i kolchicyny, w szczególności u osób w wieku podeszłym i (lub) pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, niekiedy ze skutkiem śmiertelnym (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Donoszono o rzadkich przypadkach hipoglikemii, przy czym niektóre występowały u pacjentów przyjmujących równocześnie doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Po wprowadzeniu leku do obrotu donoszono o interakcjach leków oraz działaniach na ośrodkowy układ nerwowy, np. senność i splątanie, w przypadku równoczesnego stosowania klarytromycyny i triazolamu. Zaleca się kontrolowanie, czy u pacjenta nie wystąpiły nasilone działania farmakologiczne na OUN (patrz punkt 4.5).
Istnieje ryzyko ciężkiego krwotoku lub znacznego zwiększenia znormalizowanego czasu protrombinowego (INR) oraz czasu protrombinowego w przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i warfaryny. W przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych należy często kontrolować INR i czas protrombinowy (patrz punkt 4.4 i
4.5).
Donoszono o sporadycznych przypadkach zwiększenia stężenia kreatyniny w surowicy, jednak związek przyczynowy ze stosowaniem klarytromycyny nie został ustalony.
Szczególne grupy pacjentów: Działania niepożądane u pacjentów ze zmniejszoną odpornością (patrz podpunkt e).
d. Dzieci i młodzież
Przeprowadzono badania kliniczne z udziałem dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat z użyciem klarytromycyny w zawiesinie dla dzieci. W związku z tym dzieciom w wieku poniżej 12 lat należy podawać klarytromycynę w zawiesinie dla dzieci.
Należy oczekiwać, że częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci będą identyczne jak u dorosłych.
e. Inne szczególne grupy pacjentów
Pacjenci ze zmniejszoną odpornością
W przypadku pacjentów chorych na AIDS lub innych ze zmniejszoną odpornością, którym przez dłuższy okres podaje się duże dawki klarytromycyny w związku z zakażeniami mykobakteriami, rozróżnienie zdarzeń niepożądanych związanych prawdopodobnie z podawaniem klarytromycyny od podstawowych objawów zakażenia wirusem ludzkiego niedoboru odporności (HIV) lub choroby współistniejącej było trudne.
U pacjentów dorosłych, którym podawano dawki dobowe 1000 mg i 2000 mg klarytromycyny najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, ból brzucha, biegunka, wysypka, wzdęcia, bóle głowy, zaparcia, zaburzenia słuchu, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej AspAT i aminotransferazy alaninowej (AlAT) w surowicy. Dodatkowe zdarzenia o małej częstotliwości obejmowały duszność, bezsenność i suchość w jamie ustnej. Częstość występowania była porównywalna w przypadku pacjentów, którym podawano 1000 mg i 2000 mg, oraz ogólnie około 3- do 4-krotnie większa u pacjentów przyjmujących całkowitą dawkę dobową klarytromycyny 4000 mg.
U pacjentów ze zmniejszoną odpornością przeprowadzono ocenę wartości laboratoryjnych analizując wartości poza zakresem znacznie wykraczającym poza prawidłowy (tzn. skrajna wartość graniczna niska lub wysoka) w przypadku określonego badania. Na podstawie tych kryteriów stwierdzono, że u około 2% do 3% pacjentów, którym podawano 1000 mg lub 2000 mg klarytromycyny na dobę, występowało znaczne nieprawidłowe zwiększenie aktywności AlAT i AspAT oraz nieprawidłowo mała liczba leukocytów i płytek krwi. U niskiego odsetka pacjentów w tych dwóch grupach dawkowania stwierdzono także zwiększone stężenie azotu mocznikowego we krwi. Nieco częstsze występowanie wartości nieprawidłowych (wszystkie parametry oprócz leukocytów) stwierdzono w przypadku pacjentów, którym podawano 4000 mg na dobę.
Klabion - dawkowanie leku
Dawki dla dorosłych są ustalone w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia.
• Zapalenie gardła i migdałków: 250 mg dwa razy na dobę przez 10 dni.
• Ostre zapalenie zatok szczękowych: 500 mg dwa razy na dobę przez 14 dni.
• Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli spowodowanego przez:
S. pneumoniae lub M. catarrhalis: 250 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni,
H. influenzae: 500 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni.
• Zapalenie płuc wywołane przez S. pneumoniae, M. pneumoniae: 250 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni.
• Niepowikłane zakażenia skóry: 250 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni.
• Zakażenia wywołane przez kompleks Mycobacterium avium (leczenie i zapobieganie): 500 mg dwa razy na dobę.
• W eradykacji H. pylori klarytromycynę stosuje się w skojarzeniu z innymi lekami, w jednym z kilku schematów terapeutycznych, podając 500 mg klarytromycyny co 12 godzin przez 14 do 28 dni. U pacjentów, u których terapia klarytromycyną nie przyniosła rezultatów, należy wykonać test wrażliwości i ewentualnie wdrożyć inne leczenie.
Czas trwania leczenia wynosi zazwyczaj od 6 do 14 dni.
Dzieci w wieku 12 lat i starsze: dawkowanie jak u dorosłych.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat: stosowanie klarytromycyny w postaci tabletek w tej grupie pacjentów nie jest zalecane.
Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie ma konieczności modyfikacji dawki klarytromycyny w niewydolności wątroby. Jednak jeśli współistnieje ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min), niezależnie od czynności wątroby, dawkę należy zmniejszyć o połowę lub wydłużyć przerwy między kolejnymi podaniami.
Sposób podawania
Klarytromycyna może być przyjmowana razem z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Tabletki można popić niewielką ilością wody lub mlekiem.
Klabion – jakie środki ostrożności należy zachować?
Nie należy przepisywać klarytromycyny pacjentkom w ciąży, chyba że dokonano starannej oceny stosunku korzyści do ryzyka, w szczególności w pierwszych trzech miesiącach ciąży (patrz punkt 4.6).
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2).
Klarytromycyna jest wydalana głównie przez wątrobę. Dlatego należy zachować ostrożność podając antybiotyk pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby. Należy także zachować ostrożność podając klarytromycynę pacjentom z, umiarkowanymi do ciężkich, zaburzeniami czynności nerek.
Donoszono o przypadkach niewydolności wątroby ze skutkiem śmiertelnym (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogła wcześniej występować choroba wątroby lub mogli przyjmować inne leki o działaniu hepatotoksycznym. Należy zalecić pacjentom, aby przerwali leczenie i zwrócili się do lekarza prowadzącego, jeśli wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe choroby wątroby, na przykład jadłowstręt, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd lub tkliwość uciskowa w okolicy brzucha.
Donoszono o występowaniu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego w przypadku niemal wszystkich antybiotyków, w tym makrolidowych, którego przebieg może być zarówno lekki, jak i zagrażający życiu. W przypadku niemal wszystkich antybiotyków, w tym klarytromycyny, donoszono o biegunce związanej z Clostridium difficile której nasilenie może obejmować łagodną biegunkę do zapalenia jelita grubego ze skutkiem śmiertelnym. Podawanie antybiotyków powoduje zmiany prawidłowej flory bakteryjnej jelita grubego, co może doprowadzić do nadmiernego wzrostu C. difficile. W przypadku każdego pacjenta, który zgłasza się do lekarza z biegunką po przyjęciu antybiotyku, należy rozważyć występowanie tego typu biegunki. Konieczne jest przeprowadzenie starannego wywiadu, ponieważ donoszono, że biegunka związana z Clostridium difficile występuje ponad dwa miesiące po podaniu antybiotyków. W związku z tym należy rozważyć odstawienie klarytromycyny niezależnie od wskazania. Należy przeprowadzić badanie obecności bakterii oraz zastosować odpowiednie leczenie. Należy unikać podawania leków hamujących perystaltykę.
W przypadku pacjentów leczonych klarytromycyną donoszono o zaostrzeniu objawów miastenii.
Po wprowadzeniu leku do obrotu donoszono o toksyczności kolchicyny w przypadku równoczesnego stosowania klarytromycyny i kolchicyny, w szczególności u osób w wieku podeszłym. Działanie to obserwowano niekiedy u pacjentów z niewydolnością nerek. Donoszono o zgonie niektórych z tych pacjentów (patrz punkt 4.5). Jeśli konieczne jest podawanie równoczesne kolchicyny i klarytromycyny, należy kontrolować, czy u pacjentów nie występują objawy kliniczne toksyczności kolchicyny.
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i triazolobenzodiazepin, na przykład triazolamu i midazolamu (patrz punkt 4.5).
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i innych leków ototoksycznych, w szczególności aminoglikozydów. W okresie leczenia i po jego zakończeniu należy kontrolować czynność przedsionka i słuch.
Wskutek ryzyka wydłużenia odstępu QT należy klarytromycynę stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą wieńcową serca, ciężką niewydolnością serca, hipomagnezemią, bradykardią (< 50 uderzeń na minutę) lub przy równoległym podawaniu innych leków powodujących wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5). Nie wolno podawać klarytromycyny pacjentom z wrodzonym lub nabytym i potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT lub niemiarowością komorową w wywiadzie (patrz punkt
4.3).
Zapalenie płuc: W związku z pojawiającą się opornością Streptococcus pneumoniae na antybiotyki makrolidowe jest istotne, aby przy przepisywaniu klarytromycyny w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc przeprowadzić badania wrażliwości. W przypadku szpitalnego zapalenia płuc należy podawać klarytromycynę w skojarzeniu z innymi odpowiednimi antybiotykami.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich o nasileniu łagodnym do umiarkowanego: Zakażenia te powodują najczęściej Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes, przy czym oba gatunki mogą być oporne na antybiotyki makrolidowe. Jest więc istotne, aby przeprowadzić badania wrażliwości. Jeśli nie jest możliwe podanie antybiotyków betalaktamowych (np. wskutek alergii), lekami pierwszego rzutu mogą być inne antybiotyki, np. klindamycyna. Uważa się obecnie, że antybiotyki makrolidowe można stosować w przypadku niektórych jedynie zakażeń skóry i tkanek miękkich, na przykład wywoływanych przez Corynebacterium minutissimum (łupież rumieniowy), trądziku i róży oraz w przypadku, gdy nie można podać penicyliny.
Jeśli wystąpią ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości, na przykład anafilaksja, zespół Stevensa- Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka, należy natychmiast przerwać podawanie klarytromycyny i pilnie zastosować odpowiednie leczenie.
Klarytromycynę należy stosować ostrożnie przy równoległym podawaniu leków powodujących indukcję enzymu cytochromu CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
Inhibitory reduktazy HMG-CoA: Równoczesne podawanie klarytromycyny z lowastatyną lub symwastatyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, donoszono o zwiększaniu przez klarytromycynę stężenia inhibitorów reduktazy HMG-CoA (patrz punkt 4.5). U pacjentów przyjmujących te leki jednocześnie donoszono o rzadkich przypadkach rabdomiolizy. Należy kontrolować, czy u pacjentów nie występują objawy podmiotowe i przedmiotowe miopatii. Także u pacjentów przyjmujących atorwastatynę lub rozuwastatynę równocześnie z klarytromycyną donoszono o rzadkich przypadkach rabdomiolizy. Jeśli atorwastatynę lub rozuwastatynę podaje się równocześnie z klarytromycyną, należy stosować najmniejsze możliwe dawki. Należy rozważyć dostosowanie dawki statyny lub zastosowanie statyny niezależnej od metabolizmu przez cytochrom CYP3A (np. fluwastatyny lub prawastatyny).
Doustne leki przeciwcukrzycowe i insulina: Równoczesne podawanie klarytromycyny i doustnych leków przeciwcukrzycowych i (lub) insuliny może powodować znaczną hipoglikemię. W przypadku niektórych leków przeciwcukrzycowych, takich jak nateglinid, pioglitazon, repaglinid i rozyglitazon, może występować hamowanie enzymu cytochromu CYP3A przez klarytromycynę, co może powodować hipoglikemię w przypadku podawania równoczesnego. Zalecana jest staranna kontrola stężenia glukozy.
Doustne leki przeciwzakrzepowe: Istnieje ryzyko ciężkiego krwotoku lub znacznego zwiększenia znormalizowanego czasu protrombinowego (INR) oraz czasu protrombinowego w przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i warfaryny (patrz punkt 4.5). W przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych należy często kontrolować INR i czas protrombinowy.
Podawanie wszelkich antybiotyków, na przykład klarytromycyny, w leczeniu zakażenia H. pylori może powodować selekcję organizmów opornych na lek.
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, podawanie przez dłuższy czas może doprowadzić do kolonizacji przez znaczną liczbę bakterii i grzybów niewrażliwych. W przypadku nadkażenia należy zastosować odpowiednie leczenie.
Należy ponadto zwrócić uwagę na możliwość wystąpienia oporności krzyżowej między klarytromycyną a innymi antybiotykami makrolidowymi, a także linkomycyną i klindamycyną.
Przyjmowanie leku Klabion w czasie ciąży
Nie należy przepisywać klarytromycyny pacjentkom w ciąży, chyba że dokonano starannej oceny stosunku korzyści do ryzyka, w szczególności w pierwszych trzech miesiącach ciąży (patrz punkt 4.6).
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2).
Klarytromycyna jest wydalana głównie przez wątrobę. Dlatego należy zachować ostrożność podając antybiotyk pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby. Należy także zachować ostrożność podając klarytromycynę pacjentom z, umiarkowanymi do ciężkich, zaburzeniami czynności nerek.
Donoszono o przypadkach niewydolności wątroby ze skutkiem śmiertelnym (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogła wcześniej występować choroba wątroby lub mogli przyjmować inne leki o działaniu hepatotoksycznym. Należy zalecić pacjentom, aby przerwali leczenie i zwrócili się do lekarza prowadzącego, jeśli wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe choroby wątroby, na przykład jadłowstręt, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd lub tkliwość uciskowa w okolicy brzucha.
Donoszono o występowaniu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego w przypadku niemal wszystkich antybiotyków, w tym makrolidowych, którego przebieg może być zarówno lekki, jak i zagrażający życiu. W przypadku niemal wszystkich antybiotyków, w tym klarytromycyny, donoszono o biegunce związanej z Clostridium difficile której nasilenie może obejmować łagodną biegunkę do zapalenia jelita grubego ze skutkiem śmiertelnym. Podawanie antybiotyków powoduje zmiany prawidłowej flory bakteryjnej jelita grubego, co może doprowadzić do nadmiernego wzrostu C. difficile. W przypadku każdego pacjenta, który zgłasza się do lekarza z biegunką po przyjęciu antybiotyku, należy rozważyć występowanie tego typu biegunki. Konieczne jest przeprowadzenie starannego wywiadu, ponieważ donoszono, że biegunka związana z Clostridium difficile występuje ponad dwa miesiące po podaniu antybiotyków. W związku z tym należy rozważyć odstawienie klarytromycyny niezależnie od wskazania. Należy przeprowadzić badanie obecności bakterii oraz zastosować odpowiednie leczenie. Należy unikać podawania leków hamujących perystaltykę.
W przypadku pacjentów leczonych klarytromycyną donoszono o zaostrzeniu objawów miastenii.
Po wprowadzeniu leku do obrotu donoszono o toksyczności kolchicyny w przypadku równoczesnego stosowania klarytromycyny i kolchicyny, w szczególności u osób w wieku podeszłym. Działanie to obserwowano niekiedy u pacjentów z niewydolnością nerek. Donoszono o zgonie niektórych z tych pacjentów (patrz punkt 4.5). Jeśli konieczne jest podawanie równoczesne kolchicyny i klarytromycyny, należy kontrolować, czy u pacjentów nie występują objawy kliniczne toksyczności kolchicyny.
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i triazolobenzodiazepin, na przykład triazolamu i midazolamu (patrz punkt 4.5).
Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i innych leków ototoksycznych, w szczególności aminoglikozydów. W okresie leczenia i po jego zakończeniu należy kontrolować czynność przedsionka i słuch.
Wskutek ryzyka wydłużenia odstępu QT należy klarytromycynę stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą wieńcową serca, ciężką niewydolnością serca, hipomagnezemią, bradykardią (< 50 uderzeń na minutę) lub przy równoległym podawaniu innych leków powodujących wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5). Nie wolno podawać klarytromycyny pacjentom z wrodzonym lub nabytym i potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT lub niemiarowością komorową w wywiadzie (patrz punkt
4.3).
Zapalenie płuc: W związku z pojawiającą się opornością Streptococcus pneumoniae na antybiotyki makrolidowe jest istotne, aby przy przepisywaniu klarytromycyny w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc przeprowadzić badania wrażliwości. W przypadku szpitalnego zapalenia płuc należy podawać klarytromycynę w skojarzeniu z innymi odpowiednimi antybiotykami.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich o nasileniu łagodnym do umiarkowanego: Zakażenia te powodują najczęściej Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes, przy czym oba gatunki mogą być oporne na antybiotyki makrolidowe. Jest więc istotne, aby przeprowadzić badania wrażliwości. Jeśli nie jest możliwe podanie antybiotyków betalaktamowych (np. wskutek alergii), lekami pierwszego rzutu mogą być inne antybiotyki, np. klindamycyna. Uważa się obecnie, że antybiotyki makrolidowe można stosować w przypadku niektórych jedynie zakażeń skóry i tkanek miękkich, na przykład wywoływanych przez Corynebacterium minutissimum (łupież rumieniowy), trądziku i róży oraz w przypadku, gdy nie można podać penicyliny.
Jeśli wystąpią ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości, na przykład anafilaksja, zespół Stevensa- Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka, należy natychmiast przerwać podawanie klarytromycyny i pilnie zastosować odpowiednie leczenie.
Klarytromycynę należy stosować ostrożnie przy równoległym podawaniu leków powodujących indukcję enzymu cytochromu CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
Inhibitory reduktazy HMG-CoA: Równoczesne podawanie klarytromycyny z lowastatyną lub symwastatyną jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, donoszono o zwiększaniu przez klarytromycynę stężenia inhibitorów reduktazy HMG-CoA (patrz punkt 4.5). U pacjentów przyjmujących te leki jednocześnie donoszono o rzadkich przypadkach rabdomiolizy. Należy kontrolować, czy u pacjentów nie występują objawy podmiotowe i przedmiotowe miopatii. Także u pacjentów przyjmujących atorwastatynę lub rozuwastatynę równocześnie z klarytromycyną donoszono o rzadkich przypadkach rabdomiolizy. Jeśli atorwastatynę lub rozuwastatynę podaje się równocześnie z klarytromycyną, należy stosować najmniejsze możliwe dawki. Należy rozważyć dostosowanie dawki statyny lub zastosowanie statyny niezależnej od metabolizmu przez cytochrom CYP3A (np. fluwastatyny lub prawastatyny).
Doustne leki przeciwcukrzycowe i insulina: Równoczesne podawanie klarytromycyny i doustnych leków przeciwcukrzycowych i (lub) insuliny może powodować znaczną hipoglikemię. W przypadku niektórych leków przeciwcukrzycowych, takich jak nateglinid, pioglitazon, repaglinid i rozyglitazon, może występować hamowanie enzymu cytochromu CYP3A przez klarytromycynę, co może powodować hipoglikemię w przypadku podawania równoczesnego. Zalecana jest staranna kontrola stężenia glukozy.
Doustne leki przeciwzakrzepowe: Istnieje ryzyko ciężkiego krwotoku lub znacznego zwiększenia znormalizowanego czasu protrombinowego (INR) oraz czasu protrombinowego w przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i warfaryny (patrz punkt 4.5). W przypadku równoczesnego podawania klarytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych należy często kontrolować INR i czas protrombinowy.
Podawanie wszelkich antybiotyków, na przykład klarytromycyny, w leczeniu zakażenia H. pylori może powodować selekcję organizmów opornych na lek.
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, podawanie przez dłuższy czas może doprowadzić do kolonizacji przez znaczną liczbę bakterii i grzybów niewrażliwych. W przypadku nadkażenia należy zastosować odpowiednie leczenie.
Należy ponadto zwrócić uwagę na możliwość wystąpienia oporności krzyżowej między klarytromycyną a innymi antybiotykami makrolidowymi, a także linkomycyną i klindamycyną.
Zamienniki leku Klabion
Zamiast tego leku można wybrać jeden z 5 zamienników.
Dostępny w ponad połowie aptek
26,19 zł
Dostępny w mniej niż połowie aptek
27,05 zł
Dostępny w mniej niż połowie aptek
29,34 zł
Trudno dostępny w aptekach
33,86 zł
Dostępny w ponad połowie aptek
41,70 zł
Interakcje Klabion z innymi lekami
Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.
Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :
Interakcje Klabion z żywnością
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Grupy
Podobne produkty z tą samą substancją czynną
Może Cię również zainteresować:
Nietolerancja pokarmowa - jak ją stwierdzić u siebie?
Keto produkty - czy taka dieta sprzyja odchudzaniu?
Hemoglobina glikowana (HbA1c) – normy, badanie
Inozytol – jakie pełni funkcje? Właściwości i zastosowanie inozytolu
Dodatkowe informacje
Wybierz interesujące Cię informacje:
Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.