KLARMIN

1 tabletka powlekana zawiera 500 mg klarytromycyny (Clarithromycinum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną - klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Przeciwwskazane jest równoczesne stosowanie klarytromycyny z którymkolwiek z następujących leków: astemizolem, cyzaprydem, pimozydem, terfenadyną (patrz punkt 4.5).

U pacjentów przyjmujących klarytromycynę doustnie obserwowano zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, zaburzenia trawienia, bóle brzucha, biegunkę). Występowały również bóle głowy, zaburzenia smaku oraz przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. W rzadkich przypadkach obserwowano rzekomobłoniaste zapalenie jelit (patrz punkt 4.4).

W sporadycznych przypadkach występowały zaburzenia czynności wątroby - zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie miąższu wątroby i (lub) cholestatyczne zapalenie wątroby z objawami żółtaczki lub bez. Mogą one przybierać ciężką postać, jednak zazwyczaj są przemijające. W bardzo rzadkich przypadkach u pacjentów przyjmujących klarytromycynę obserwowano niewydolność wątroby prowadzącą do zgonu, jednak wiązano to z ciężką chorobą podstawową oraz lekami przyjmowanymi jednocześnie.

Inne działania niepożądane, jakie obserwowano po doustnym podawaniu klarytromycyny, to:

- reakcje alergiczne: od lekkich reakcji skórnych (np. pokrzywka) po ciężkie (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka), obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne;

- przemijające objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy o różnym nasileniu, niepokój, bezsenność i koszmary senne, szumy uszne, stan splątania, zaburzenia orientacji, omamy, psychozy i depersonalizacja), przy czym związek przyczynowy tych objawów ze stosowaniem klarytromycyny nie został dowiedziony;

- przemijająca utrata słuchu (ustępuje ona zazwyczaj po odstawieniu leku);

- zaburzenia węchu i zaburzenia smaku (często występują one razem);

- bóle mięśni lub stawów;

- zapalenie języka, przebarwienie języka, zapalenie i grzybica jamy ustnej, przebarwienie zębów (które zazwyczaj ustępuje po oczyszczeniu zębów przez stomatologa);

- hipoglikemia (pojawia się rzadko, zwykle u pacjentów przyjmujących jednocześnie doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę);

- leukopenia, trombocytopenia (występują w pojedynczych przypadkach);

- zaburzenia pracy serca - wydłużenie odstępu QT, częstoskurcz komorowy, częstoskurcz typu torsade de pointes (występują bardzo rzadko);

- zapalenie trzustki, drgawki, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek (wszystkie te objawy występują bardzo rzadko).

U pacjentów z upośledzeniem odporności (w tym z AIDS - zespołem nabytego upośledzenia odporności) leczonych klarytromycyną przez długi okres i w dużych dawkach z powodu zakażeń wywołanych przez Mycobacterium często trudno jest odróżnić objawy zakażenia HIV lub chorób współistniejących w przebiegu tego zakażenia od ewentualnych działań niepożądanych wywołanych przez lek.

U dorosłych pacjentów przyjmujących klarytromycynę w dawce 1 g na dobę najczęściej występowały następujące działania niepożądane: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, bóle brzucha, biegunka, wysypka skórna, bębnica, bóle głowy, zaparcia, zaburzenia słuchu oraz zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) i alaninowej (AlAT) w surowicy. W rzadkich przypadkach obserwowano u nich: duszność, bezsenność, suchość w jamie ustnej.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

Dawkowanie

Zakażenia układu oddechowego, skóry i tkanek miękkich

Dorośli - w ciężkich zakażeniach zwykle stosuje się 500 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin).

Leczenie trwa zazwyczaj od 5 do 14 dni (z wyjątkiem zapalenia płuc i zatok, kiedy to zwykle trwa od

6 do 14 dni).

U pacjentów z niewydolnością nerek, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/minutę,

dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o połowę, tzn. podawać 250 mg raz na dobę, a w ciężkich

zakażeniach - 250 mg dwa razy na dobę. Zaleca się wówczas stosowanie produktu zawierającego 250 mg klarytromycyny w tabletce. Leczenie u tych pacjentów nie powinno trwać dłużej niż 14 dni.

Dzieci w wieku powyżej 12 lat - dawkowanie jak u pacjentów dorosłych.

Zakażenia wywołane przez drobnoustroje z rodzaju Mycobacterium

Dawkowanie zalecane dla osób dorosłych wynosi 500 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin). U pacjentów z AIDS leczenie rozsianej postaci zakażenia wywołanego przez kompleks Mycobacterium avium (MAC) powinno być prowadzone tak długo, jak długo obserwuje się korzystne działanie kliniczne i bakteriologiczne. Klarytromycynę należy stosować u tych pacjentów jednocześnie z innymi lekami działającymi na Mycobacterium.

Zapobieganie zakażeniom wywoływanym przez MAC

Dawkowanie zalecane dla osób dorosłych wynosi 500 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin).

Zakażenia Helicobacter pylori

W zakażeniach H. pylori stosuje się jeden z niżej przedstawionych schematów leczenia.

Leczenie z zastosowaniem 3 leków

- klarytromycyna (500 mg 2 razy na dobę), lanzoprazol (30 mg 2 razy na dobę), amoksycylina (1 g 2 razy na dobę) przez 10 dni, lub

- klarytromycyna (500 mg 2 razy na dobę), omeprazol (20 mg 1 raz na dobę), amoksycylina (1 g 2 razy na dobę) przez 7 do 10 dni.

Leczenie z zastosowaniem 2 leków

- klarytromycyna (500 mg 3 razy na dobę) w skojarzeniu z omeprazolem (40 mg na dobę) przez 14 dni, a następnie sam omeprazol (20 lub 40 mg na dobę) przez kolejne 14 dni, lub

- klarytromycyna (500 mg 3 razy na dobę) w skojarzeniu z lanzoprazolem (60 mg na dobę) przez 14 dni; w celu uzyskania całkowitego wyleczenia wrzodu może być konieczne dalsze podawania leków zmniejszających wydzielanie kwasu żołądkowego.

W trakcie stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym również antybiotyków makrolidowych, dojść może do wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Jest ono powodowane przez toksyny nadmiernie namnażającego się w jelitach Clostridium difficile i może mieć przebieg od lekkiego do ciężkiego, zagrażającego życiu. W lekkich przypadkach wystarczy odstawić antybiotyk, natomiast w ciężkich należy podać doustnie metronidazol lub wankomycynę. Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę, ani też innych środków działających zapierająco.

Klarytromycyna metabolizowana jest głównie w wątrobie, a wydalana przede wszystkim przez nerki, dlatego stosując preparat u pacjentów z niewydolnością wątroby i (lub) umiarkowaną albo ciężką niewydolnością nerek należy zachować ostrożność.

Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu (patrz punkt 4.6).

Bakterie oporne na klarytromycynę mogą również wykazywać oporność na inne antybiotyki makrolidowe, linkomycynę oraz klindamycynę (oporność krzyżowa).

W trakcie stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym również antybiotyków makrolidowych, dojść może do wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Jest ono powodowane przez toksyny nadmiernie namnażającego się w jelitach Clostridium difficile i może mieć przebieg od lekkiego do ciężkiego, zagrażającego życiu. W lekkich przypadkach wystarczy odstawić antybiotyk, natomiast w ciężkich należy podać doustnie metronidazol lub wankomycynę. Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę, ani też innych środków działających zapierająco.

Klarytromycyna metabolizowana jest głównie w wątrobie, a wydalana przede wszystkim przez nerki, dlatego stosując preparat u pacjentów z niewydolnością wątroby i (lub) umiarkowaną albo ciężką niewydolnością nerek należy zachować ostrożność.

Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu (patrz punkt 4.6).

Bakterie oporne na klarytromycynę mogą również wykazywać oporność na inne antybiotyki makrolidowe, linkomycynę oraz klindamycynę (oporność krzyżowa).

Klarytromycyna metabolizowana jest w wątrobie z udziałem izoenzymu 3A cytochromu P-450 (CYP3A) i dlatego wówczas, gdy stosowana jest jednocześnie z innymi lekami metabolizowanymi z udziałem tego układu enzymatycznego, takimi jak alkaloidy sporyszu, alprazolam, astemizol, chinidyna, cylostazol, cyzapryd, cyklosporyna, dyzopiramid, doustne leki przeciwzakrzepowe (w tym warfaryna), karbamazepina, lowastatyna, metyloprednizolon, midazolam, omeprazol, pimozyd, ryfabutyna, syldenafil, symwastatyna, takrolimus, terfenadyna, triazolam i winblastyna, może zwiększać ich stężenie w surowicy. Podobny rodzaj interakcji, choć z udziałem innych izoenzymów, zachodzi w przypadku fenytoiny, teofiliny i walproinianu.

W badaniach klinicznych, w trakcie stosowania tych leków jednocześnie z klarytromycyną, obserwowano niewielkie, jednak istotne statystycznie zwiększenie stężenia teofiliny i karbamazepiny w surowicy.

U pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę i cyzapryd, w wyniku zwiększenia stężenia drugiego z tych leków w surowicy, dojść może do pojawienia się zmian w zapisie EKG - wydłużenia odstępu QT i (lub) zaburzeń rytmu serca (częstoskurczu komorowego, migotania komór, częstoskurczu typu torsade de pointes). Podobne zaburzenia mogą również wystąpić u pacjentów stosujących jednocześnie klarytromycynę i pimozyd (patrz punkt 4.3).

W rzadkich przypadkach, u pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę oraz lowastatynę lub symwastatynę dochodziło do rabdomiolizy.

Antybiotyki makrolidowe mogą wpływać na metabolizm terfenadyny i powodować zwiększenie jej stężenia w surowicy, co z kolei w sporadycznych przypadkach może spowodować wydłużenie odstępu QT w zapisie elektrokardiograficznym oraz wystąpienie zaburzeń rytmu serca - częstoskurczu komorowego, migotania komór, częstoskurczu typu torsade depointes (patrz punkt 4.3). W badaniu przeprowadzonym u 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie klarytromycyny i terfenadyny spowodowało 2 do 3-krotne zwiększenie stężenia kwaśnego metabolitu terfenadyny w surowicy oraz wydłużenie odstępu QT. Podobne skutki obserwowano w trakcie jednoczesnego podawania astemizolu z innymi antybiotykami makrolidowymi.

Częstoskurcz typu torsade de pointes obserwowano również u pacjentów przyjmujących jednocześnie klarytromycynę oraz chinidynę lub dyzopiramid. W przypadku, gdy leki te stosowane są jednocześnie z klarytromycyną, należy kontrolować ich stężenia w surowicy.

U pacjentów przyjmujących jednocześnie digoksynę i klarytromycynę obserwowano zwiększenie stężenia pierwszego z tych leków w surowicy, dlatego też stosując je równocześnie należy kontrolować stężenie digoksyny w surowicy.

Jednoczesne doustne podawanie klarytromycyny w postaci tabletek i zydowudyny dorosłym pacjentom zakażonym HIV powodować może zmniejszenie stężenia zydowudyny w stanie stacjonarnym. U dzieci zakażonych HIV przyjmujących klarytromycynę w postaci zawiesiny oraz zydowudynę lub dwudeoksyinozynę, podobna interakcja nie występuje.

W badaniach farmakokinetycznych zaobserwowano, że jednoczesne stosowanie klarytromycyny oraz rytonawiru powoduje hamowanie metabolizmu klarytromycyny. Dochodzi do zwiększenia wartości AUC, C_max oraz C_min klarytromycyny oraz do zahamowania wytwarzania jej aktywnego metabolitu (14-hydroksyklarytromycyny).

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie stwarza to konieczności zmiany dawkowania, jednak u pacjentów z niewydolnością nerek należy zmniejszyć dawki podawanej klarytromycyny o 50% (jeśli klirens kreatyniny wynosi od 30 do 60 ml/minutę) lub o 75% (jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30

ml/minutę). W trakcie jednoczesnego stosowania z rytonawirem klarytromycyny nie należy podawać w dawce większej niż 1 g na dobę.

Nie badano. Przed podjęciem decyzji o prowadzeniu pojazdu lub obsługiwaniu maszyn, należy wziąć pod uwagę, że produkt leczniczy może wywoływać zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego i obwodowego, stany splątania i zaburzenia orientacji.

Po przedawkowaniu klarytromycyny wystąpić mogą objawy ze strony przewodu pokarmowego. U jednego pacjenta z chorobą afektywną dwubiegunową w wywiadzie, po doustnym przyjęciu 8 g klarytromycyny obserwowano zaburzenia psychiczne, zachowania paranoidalne, hipokaliemię i hipoksemię.

Postępowanie po przedawkowaniu obejmuje usuwanie niewchłoniętego leku z przewodu pokarmowego (płukanie żołądka) oraz leczenie objawowe. Tak jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, hemodializa i dializa otrzewnowa nie są skuteczne w leczeniu przedawkowania.