Sprawdzamy dostępność
leków w 10 928 aptekach
Werapamilu chlorowodorek jest wskazany w leczeniu:
- nadciśnienia tętniczego,
- choroby wieńcowej (stany charakteryzujące się niewystarczającym zaopatrzeniem mięśnia sercowego w tlen), w tym:
- przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej,
- niestabilnej dławicy piersiowej (z narastającym bólem, z bólem w spoczynku),
- dławicy Prinzmetala,
- dławicy po zawale mięśnia sercowego bez niewydolności serca, gdy nie jest wskazane stosowanie leków β-adrenolitycznych,
- zaburzeń rytmu serca takich, jak:
- napadowy częstoskurcz nadkomorowy, migotanie/trzepotanie przedsionków z szybkim przewodzeniem przedsionkowo-komorowym (z wyjątkiem zespołu Wolffa-ParkinsonaWhite’a [WPW] lub zespołu Lowna-Ganonga-Levine’a [LGL]).
Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 120 mg werapamilu chlorowodorku (Verapamili hydrochloridum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
- Nadwrażliwość na werapamilu chlorowodorek lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
- Wstrząs kardiogenny.
- Ostry, powikłany zawał mięśnia sercowego.
- Blok przedsionkowo-komorowy II° lub III° (z wyjątkiem pacjentów ze sprawnym stymulatorem serca).
- Zespół chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem pacjentów ze sprawnym stymulatorem serca).
- Zastoinowa niewydolność serca.
- Migotanie/trzepotanie przedsionków z dodatkową drogą przewodzenia (np. zespół WolffaParkinsona-White’a [WPW], zespół Lowna-Ganonga-Levine’a [LGL]).
Działania niepożądane, o których informowano po wprowadzeniu werapamilu do obrotu lub w badaniach IV fazy wymieniono poniżej wg klasyfikacji układów i narządów.
| Układ | Działania niepożądane |
| Zaburzenia układu immunologicznego | Reakcje nadwrażliwości |
| Zaburzenia układu nerwowego | Bóle głowy, ośrodkowe zawroty głowy, parestezje, drżenia mięśniowe, zaburzenia pozapiramidowe |
| Zaburzenia ucha i błędnika | Obwodowe zawroty głowy, szumy uszne |
| Zaburzenia serca | Blok przedsionkowo-komorowy (I°, II°, III°), rzadkoskurcz zatokowy, zatrzymanie akcji węzła zatokowego, obrzęki obwodowe, kołatanie serca, częstoskurcz, niewydolność serca |
| Zaburzenia naczyniowe | Niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca |
| Zaburzenia żołądka i jelit | Nudności, wymioty, zaparcia, niedrożność jelit, przerost dziąseł, bóle brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej |
| Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, wysypka plamkowo-grudkowa, łysienie, pokrzywka, plamica, świąd |
| Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej | Osłabienie siły mięśni, bóle mięśni, bóle stawów |
| Zaburzenia układu rozrodczego i piersi | Zaburzenia erekcji, ginekomastia, mlekotok |
| Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Uczucie zmęczenia |
| Badania diagnostyczne | Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi |
Po wprowadzeniu do obrotu informowano o jednym przypadku porażenia (niedowład czterokończynowy) po jednoczesnym zastosowaniu werapamilu i kolchicyny. Mógł on być spowodowany przez kolchicynę, która przeniknęła barierę krew-mózg w wyniku zahamowania przez werapamil CYP3A i Pgp. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania werapamilu i kolchicyny.
Dawkę werapamilu chlorowodorku należy dostosować indywidualnie w zależności od nasilenia choroby. Długoletnie doświadczenia kliniczne potwierdzają, że we wszystkich wskazaniach dobowa dawka wynosi zazwyczaj od 240 mg do 360 mg. Podczas długookresowego stosowania dawka dobowa nie powinna przekraczać 480 mg, natomiast w leczeniu krótkookresowym można stosować większą dawkę. Czas stosowania produktu leczniczego jest nieograniczony. Po długim stosowaniu nie wolno gwałtownie odstawiać werapamilu chlorowodorku. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.
U pacjentów z niewydolnością wątroby, metabolizm leku jest w różnym stopniu upośledzony w zależności od stopnia zaburzenia czynności wątroby, co sprawia, że werapamilu chlorowodorek działa silniej i dłużej. Z tego względu należy zachować szczególną ostrożność podczas dobierania dawki u pacjentów z niewydolnością wątroby i w początkowym okresie leczenia podawać małe dawki, np. tabletki powlekane 40 mg.
Tabletki należy połykać w całości (nie ssać, ani nie rozgryzać), popijając odpowiednią ilością płynu, najlepiej w trakcie lub bezpośrednio po posiłku.
Dorośli i młodzież o masie ciała ponad 50 kg
Nadciśnienie: 120 mg do 480 mg na dobę w jednej lub dwóch dawkach podzielonych.
Choroba wieńcowa, napadowy częstoskurcz nadkomorowy, migotanie przedsionków i trzepotanie przedsionków: 120 mg do 480 mg na dobę w jednej lub dwóch dawkach podzielonych.
We wszystkich wymienionych wyżej wskazaniach, o ile lekarz nie zaleci inaczej, zazwyczaj stosowana dawka wynosi: 1-2 tabletki produktu Isoptin SR raz lub dwa razy na dobę.
U pacjentów, którzy mogą wykazać zadowalającą odpowiedź na małe dawki (np. pacjenci z niewydolnością wątroby lub w podeszłym wieku) zaleca się stosowanie produktu Isoptin 40 tabletki powlekane 40 mg lub Isoptin 80 tabletki powlekane 80 mg.
Dzieci
Nie należy stosować produktu Isoptin SR u dzieci. U dzieci należy stosować produkty o niemodyfikowanym uwalnianiu.
Zachować ostrożność stosując u pacjentów z:
- blokiem przedsionkowo-komorowym I°,
- niedociśnieniem tętniczym,
- rzadkoskurczem,
- ciężką niewydolnością wątroby,
- zaburzeniami przewodzenia nerwowo-mięśniowego (myasthenia gravis, zespół Lamberta i Eatona, późne stadia dystrofii mięśniowej Duchenne’a), - zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).
Zachować ostrożność stosując u pacjentów z:
- blokiem przedsionkowo-komorowym I°,
- niedociśnieniem tętniczym,
- rzadkoskurczem,
- ciężką niewydolnością wątroby,
- zaburzeniami przewodzenia nerwowo-mięśniowego (myasthenia gravis, zespół Lamberta i Eatona, późne stadia dystrofii mięśniowej Duchenne’a), - zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).
Charakterystyka produktu leczniczego Isoptin SR
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja bardzo istotna
Flawonoidy (naryngenina) i furanokumaryny (6,7,-dihydroksybergamotyna) zawarte w soku grejpfrutowym hamują aktywność izoenzymu CYP3A4 odpowiedzialnego za metabolizm werapamilu. Może to spowodować wzrost stężenia tego leku we krwi, a tym samym ryzyka działań niepożądanych. W czasie przyjmowania leku należy ograniczyć spożycie grejpfrutów i soku grejpfrutowego oraz nie popijać nim leków.
Interakcja istotna
Spożycie alkoholu podczas stosowania werapamilu prowadzi do zwiększenia stężenia alkoholu we krwi i wydłużenia czasu jego działania.
Wybierz interesujące Cię informacje:
