FUROSEMIDUM POLFARMEX

Jedna tabletka zawiera 40 mg furosemidu (Furosemidum) oraz substancje pomocnicze, w tym laktozę jednowodną - 27,5 mg.

Zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej (hipowolemia ze spadkiem ciśnienia tętniczego, hiponatremia, hipokaliemia, zwiększona utrata wapnia z moczem, zasadowica hipochloremiczna), rzadko - nudności, zaburzenia żołądkowe, zwiększenie poziomu kwasu moczowego i nasilenie dny, przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny, glukozy i cholesterolu we krwi, bóle głowy, zawroty głowy, niedociśnienie. Sporadycznie wysypka, nadwrażliwość skóry na światło słoneczne, zapalenie trzustki. Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne zaburzenia słuchu. Długotrwałe stosowanie furosemidu może powodować hipomagnezję, bardzo rzadko tężyczkę.

Dawkowanie należy ustalić indywidualnie, w zależności od stanu pacjenta.

Doustnie:

obrzęki - początkowo 40 mg rano, a następnie 20 mg rano lub 40 mg co drugi dzień lub rzadziej; może być jednak konieczna dawka codzienna 80 mg lub większa, zwłaszcza w oligurii.

nadciśnienie tętnicze - początkowa dawka wynosi 40 mg dwa raz na dobę, następnie dawkę należy dostosować zależnie od reakcji pacjenta na lek. U pacjentów, u których nie uzyskuje się dostatecznego obniżenia ciśnienia można zastosować dodatkowy lek hipotensyjny. Dawkę drugiego leku należy zmniejszyć co najmniej o 50% w celu zapobieżenia nagłemu spadkowi ciśnienia.

W czasie leczenia należy kontrolować ciśnienie krwi.

W trakcie stosowania leku zalecana jest okresowa kontrola ciśnienia krwi, kontrola stężenia potasu we krwi (zwłaszcza u pacjentów przyjmujących jednocześnie glikozydy nasercowe, kortykosteroidy oraz u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby), kontrola poziomu cukru we krwi (u pacjentów z cukrzycą).

W przypadku wystąpienia zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej (suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, senność, niepokój, bóle i kurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie, skąpomocz, nudności i wymioty) należy zasięgnąć porady lekarza. Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne uszkodzenia słuchu, zwłaszcza w przypadku współistniejącej niewydolności nerek, stosowania bardzo dużych dawek oraz w przypadku jednoczesnego stosowania z antybiotykami aminoglikozydowymi lub kwasem etakrynowym. Furosemid nasila nefrotoksyczne działanie (zaburzenie czynności nerek) cefalosporyn.

Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego i zaburzeniami oddawania moczu. Furosemid nasila działanie innych leków obniżających ciśnienie krwi. Zalecane jest zmniejszenie dawki stosowanych jednocześnie leków obniżających ciśnienie krwi oraz glikozydów naparstnicy. W przypadku leczenia skojarzeniowego z glikozydami naparstnicy oraz pacjentów z marskością wątroby może być konieczne podawanie preparatów potasu i niewielkich dawek leków moczopędnych oszczędzających potas.

U pacjentów leczonych furosemidem należy rozpoczynać stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) od małej dawki lub przejściowo odstawić lek moczopędny na 2 do 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitora ACE. Stosowanie leków z tej grupy u pacjentów leczonych furosemidem, należy rozpoczynać szczególnie ostrożnie i zmniejszyć dawkę lub odstawić furosemid przed zastosowaniem inhibitora ACE.

Furosemid nie jest wskazany u pacjentów z cukrzycą, ponieważ zmniejsza działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych, z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Nie zaleca się stosowania furosemidu z preparatami litu, a w przypadku jednoczesnego stosowania należy rozważyć konieczność zmniejszenia dawki preparatów litu.

Furosemid podobnie jak inne sulfonamidy, może powodować przemijające zwiększanie stężenia kreatynin, zwiększenie stężenia kwasu moczowego i w rzadkich przypadkach nasilenie dny moczowej.

Furosemid zwiększa wrażliwość skóry na światło słoneczne. W przypadku wysypki, uczulenia na światło, gorączki lub śródmiąższowego zapalenia nerek, zapalenia naczyń lek należy odstawić.

Preparat zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

W trakcie stosowania leku zalecana jest okresowa kontrola ciśnienia krwi, kontrola stężenia potasu we krwi (zwłaszcza u pacjentów przyjmujących jednocześnie glikozydy nasercowe, kortykosteroidy oraz u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby), kontrola poziomu cukru we krwi (u pacjentów z cukrzycą).

W przypadku wystąpienia zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej (suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, senność, niepokój, bóle i kurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie, skąpomocz, nudności i wymioty) należy zasięgnąć porady lekarza. Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne uszkodzenia słuchu, zwłaszcza w przypadku współistniejącej niewydolności nerek, stosowania bardzo dużych dawek oraz w przypadku jednoczesnego stosowania z antybiotykami aminoglikozydowymi lub kwasem etakrynowym. Furosemid nasila nefrotoksyczne działanie (zaburzenie czynności nerek) cefalosporyn.

Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego i zaburzeniami oddawania moczu. Furosemid nasila działanie innych leków obniżających ciśnienie krwi. Zalecane jest zmniejszenie dawki stosowanych jednocześnie leków obniżających ciśnienie krwi oraz glikozydów naparstnicy. W przypadku leczenia skojarzeniowego z glikozydami naparstnicy oraz pacjentów z marskością wątroby może być konieczne podawanie preparatów potasu i niewielkich dawek leków moczopędnych oszczędzających potas.

U pacjentów leczonych furosemidem należy rozpoczynać stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) od małej dawki lub przejściowo odstawić lek moczopędny na 2 do 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitora ACE. Stosowanie leków z tej grupy u pacjentów leczonych furosemidem, należy rozpoczynać szczególnie ostrożnie i zmniejszyć dawkę lub odstawić furosemid przed zastosowaniem inhibitora ACE.

Furosemid nie jest wskazany u pacjentów z cukrzycą, ponieważ zmniejsza działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych, z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Nie zaleca się stosowania furosemidu z preparatami litu, a w przypadku jednoczesnego stosowania należy rozważyć konieczność zmniejszenia dawki preparatów litu.

Furosemid podobnie jak inne sulfonamidy, może powodować przemijające zwiększanie stężenia kreatynin, zwiększenie stężenia kwasu moczowego i w rzadkich przypadkach nasilenie dny moczowej.

Furosemid zwiększa wrażliwość skóry na światło słoneczne. W przypadku wysypki, uczulenia na światło, gorączki lub śródmiąższowego zapalenia nerek, zapalenia naczyń lek należy odstawić.

Preparat zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.