FAYTON

Jedna fiolka zawiera 4 mg kwasu zoledronowego, co odpowiada 4,26 mg kwasu zoledronowego jednowodnego.

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na infuzję, co oznacza, że praktycznie nie zawiera sodu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

- Nadwrażliwość na substancję czynną, na inne bisfosfoniany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

- Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa stosowania

W ciągu trzech dni po podaniu kwasu zoledronowego często zgłaszano reakcję ostrej fazy, z takimi objawami jak ból kości, gorączka, uczucie zmęczenia, bóle stawów, bóle mięśni i dreszcze; objawy te zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni (patrz opis wybranych działań niepożądanych).

Następujące działania niepożądane stanowią ważne rozpoznane ryzyko związane ze stosowaniem kwasu zoledronowego w zarejestrowanych wskazaniach:

Zaburzenia czynności nerek, martwica kości szczęki, reakcja ostrej fazy, hipokalcemia, działania niepożądane dotyczące oczu, migotanie przedsionków, anafilaksj a. Częstość występowania każdego z tych rozpoznanych działań niepożądanych przedstawiono w tabeli 2.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Następujące działania niepożądane, wymienione w tabeli 2, zebrano w badaniach klinicznych oraz na podstawie zgłoszeń spontanicznych po wprowadzeniu kwasu zoledronowego do obrotu, stosowanego głównie długotrwale w dawce 4 mg.

Tabela 2

Działania niepożądane zostały sklasyfikowane zgodnie z częstością występowania, najczęściej występujące podano jako pierwsze. Zastosowano następującą konwencję: Bardzo często (> = 1/10), często (> = 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> = 1/1 000 do < 1/100), rzadko (> = 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana ( nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Opis wybranych działań niepożądanych

Zaburzenia czynności nerek

Po zastosowaniu kwasu zoledronowego zgłaszano przypadki zaburzeń czynności nerek. Analiza łącznych danych uzyskanych w badaniach rejestracyjnych i dotyczących bezpieczeństwa stosowania kwasu zoledronowego w zapobieganiu powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanymi chorobami nowotworowymi z zajęciem kości wykazała następującą częstość zaburzeń czynności nerek, jako działania niepożądanego przypuszczalnie związanego z kwasem zoledronowym: szpiczak mnogi (3,2%), rak gruczołu krokowego (3,1%), rak piersi (4,3%), rak płuc i inne guzy lite (3,2%). Do czynników, które mogą zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek należy odwodnienie, istniejące zaburzenie czynności nerek, wielokrotne cykle leczenia kwasem zoledronowym lub innymi bisfosfonianami, a także jednoczesne stosowanie produktów leczniczych o toksycznym działaniu na nerki lub zastosowanie krótszego czasu infuzji niż obecnie zalecany. Pogorszenie czynności nerek i aż do niewydolności nerek i konieczności dializowania zgłaszano u pacjentów, którzy otrzymali początkową dawkę lub pojedynczą dawkę wynoszącą 4 mg kwasu zoledronowego (patrz punkt 4.4).

Martwica kości szczęki

Martwicę kości (głównie kości szczęki i żuchwy) zgłaszano przede wszystkim u pacjentów z rakiem, otrzymujących produkty lecznicze hamujące resorpcję kości, takie jak kwas zoledronowy. U wielu tych pacjentów stwierdzono objawy miejscowego zakażenia, w tym zapalenia szpiku i większość tych doniesień dotyczy pacjentów z rozpoznaniem raka po ekstrakcji zębów lub innych zabiegach stomatologicznych. Do udokumentowanych czynników ryzyka martwicy kości szczęki i żuchwy należą rozpoznanie raka, jednoczesne stosowanie innych terapii (np. chemioterapii, radioterapii, stosowanie kortykosteroidów) oraz współistniejące choroby (np. niedokrwistość, zaburzenia krzepnięcia krwi, zakażenia, istniejąca wcześniej choroba jamy ustnej). Mimo, że nie ustalono związku przyczynowego, zaleca się unikania zabiegów z zakresu chirurgii szczękowej, ponieważ powrót do zdrowia może być wydłużony (patrz punkt 4.4).

Migotanie przedsionków

W jednym trwającym 3 lata randomizowanym, kontrolowanym badaniu z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, oceniano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania kwasu zoledronowego w dawce 5 mg podawanego raz na rok w porównaniu do placebo w leczeniu osteoporozy po menopauzie (ang. PMO -postmenopausal osteoporosis). Ogólna częstość występowania migotania przedsionków wyniosła 2,5% (96 z 3 862) i 1,9% (75 z 3 852) u pacjentów otrzymujących odpowiednio kwas zoledronowy w dawce 5 mg i placebo. Częstość ciężkich działań niepożądanych związanych z migotaniem przedsionków wyniosła 1,3% (51 z 3 862) i 0,6% (22 z 3 852) u pacjentów otrzymujących odpowiednio kwas zoledronowy w dawce 5 mg i placebo. Dysproporcji obserwowanej w tym badaniu nie stwierdzano w innych badaniach z zastosowaniem kwasu zoledronowego, w tym w badaniach kwasu zoledronowego w dawce 4 mg podawanego co 3 do 4 tygodni pacjentom z chorobami onkologicznymi. Mechanizm odpowiedzialny za zwiększoną częstość występowania migotania przedsionków w tym jednym badaniu klinicznym nie jest znany.

Reakcja ostrej fazy

To działanie niepożądane polega na występowaniu zespołu objawów, takich jak gorączka, bóle mięśni, ból głowy, bóle kończyn, nudności, wymioty, biegunka i bóle stawów. Objawy reakcji ostrej fazy występują do 3 dni po podaniu kwasu zoledronowego w postaci infuzji, a reakcję tę określa się również terminem objawy ?grypopodobne" lub objawy ?po podaniu dawki".

Nietypowe złamania kości udowej

W okresie po wprowadzeniu kwasu zoledronowego do obrotu zgłaszano następujące działania (występujące rzadko):

Nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków z grupy bisfosfonianów).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych{aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail: adr@urpl.gov.pl

Produkt leczniczy Fayton może być przepisywany i podawany pacjentom wyłącznie przez lekarzy mających doświadczenie w dożylnym podawaniu leków z grupy bisfosfonianów.

Dawkowanie

Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości

Dorośli i osoby w podeszłym wieku

Zalecana dawka w zapobieganiu powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z przerzutami do kości wynosi 4 mg kwasu zoledronowego co 3 do 4 tygodni. Pacjenci powinni także otrzymywać doustną suplementację preparatami wapnia w ilości 500 mg na dobę oraz witaminą D w dawce 400 j .m. na dobę.

Podejmując decyzję o zapobieganiu powikłaniom kostnym u pacjentów z przerzutami do kości należy uwzględnić, że początek działania leczniczego występuje po 2-3 miesiącach.

Leczenie TIH

Dorośli i osoby w podeszłym wieku

Zalecana dawka w leczeniu hiperkalcemii (stężenie wapnia w surowicy z uwzględnieniem wapnia związanego z albuminami > = 12,0 mg/dl lub > = 3,0 mmol/l) to jednorazowa dawka 4 mg kwasu zoledronowego.

Zaburzenie czynności nerek

TIH:

Zastosowanie produktu leczniczego Fayton u pacjentów z TIH oraz z ciężką niewydolnością nerek można rozważyć wyłącznie po dokonaniu oceny ryzyka względem korzyści z leczenia. W badaniach klinicznych wyłączono z leczenia pacjentów, u których stężenie kreatyniny w surowicy było wyższe niż 400 mcgmol/l lub 4,5 mg/dl. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z TIH, u których stężenie kreatyniny w surowicy jest mniejsze niż 400 mcgmol/l lub 4,5 mg/dl (patrz punkt 4.4).

Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości:

Rozpoczynając podawanie produktu leczniczego Fayton pacjentom ze szpiczakiem mnogim lub z przerzutami guzów litych do kości, należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy oraz klirens kreatyniny (CLcr). Klirens kreatyniny oblicza się na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy stosując wzór Cockcroft-Gaulta. Produkt leczniczy Fayton nie jest wskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem terapii, definiowanymi dla tej populacji jako wartość CLcr < 30 ml/min. W badaniach klinicznych z zastosowaniem kwasu zoledronowego wyłączono z leczenia pacjentów, u których stężenie kreatyniny w surowicy było wyższe niż 265 mcgmol/l lub 3,0 mg/dl.

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek (definiowaną jako wartość CLcr > = 60 ml/min), kwas zoledronowy 4 mg/100 ml, roztwór do infuzji można podawać bezpośrednio, bez dalszego rozcieńczania. U pacjentów z przerzutami do kości i łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem terapii, definiowanymi w tej populacji jako wartość CLcr od 30 do 60 ml/min, zaleca się podawanie zmniejszonych dawek produktu leczniczego Fayton (patrz także punkt 4.4):

Klirens kreatyniny przed leczeniem Zalecana dawka kwasu zoledronowego*

(ml/min)

*Dawki obliczano przyjmując, że docelowe wartości AUC wynoszą 0,66 (mg*h/l) (CLcr = 75 ml/min). Uważa się, że podanie mniejszych dawek pacjentom z zaburzeniami czynności nerek pozwoli osiągnąć takie same wartości AUC, jak u pacjentów z klirensem kreatyniny 75 ml/min.

Po rozpoczęciu terapii, należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy przed podaniem każdej dawki produktu leczniczego Fayton, a leczenie należy przerwać, jeśli czynność nerek pogorszy się. W badaniach klinicznych pogorszenie czynności nerek definiowano w następujący sposób:

- Dla pacjentów z prawidłowym stężeniem kreatyniny w surowicy przed rozpoczęciem leczenia (< 1,4 mg/dl lub < 124 mcgmol/l), zwiększenie o 0,5 mg/dl lub 44 mcgmol/l;

- Dla pacjentów z nieprawidłowym stężeniem kreatyniny w surowicy przed rozpoczęciem leczenia (> = 1,4 mg/dl lub > = 124 mcgmol/l), zwiększenie o 1,0 mg/dl lub 88 mcgmol/l.

W badaniach klinicznych wznawiano podawanie kwasu zoledronowego tylko wtedy, gdy stężenie kreatyniny powróciło do wartości przed leczeniem z uwzględnieniem 10% odchylenia (patrz punkt 4.4). Po wznowieniu leczenia należy zastosować taką samą dawkę produktu leczniczego Fayton, jak w chwili przerwania terapii.

Dzieci i młodzież

Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności kwasu zoledronowego u dzieci w wieku od 1 roku do 17 lat. Dostępne obecnie dane przedstawiono w punkcie 5.1, ale brak zaleceń dotyczących dawkowania.

Sposób podawania

Podanie dożylne.

Produkt leczniczy Fayton, 4 mg/100 ml, roztwór do infuzji, należy podawać jako pojedynczą infuzję dożylną, trwającą nie krócej niż 15 minut.

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, definiowaną jako wartość CLcr > = 60 ml/min, roztworu do infuzji z kwasem zoledronowym w dawce 4 mg/100 ml nie wolno dalej rozcieńczać.

U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek zaleca się stosowanie zmniejszonych dawek kwasu zoledronowego (patrz punkt 6.3).

W celu przygotowania zmniejszonych dawek dla pacjentów z wartościami CLcr < 60 ml/min przed rozpoczęciem leczenia należy posłużyć się danymi z zamieszczonej poniżej Tabeli 1. Należy pobrać z fiolki wskazaną objętość roztworu kwasu zoledronowego i zastąpić ją taką samą objętością jałowego roztworu sodu chlorku do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) lub 5% roztworu glukozy do wstrzykiwań.

Tabela1: Sposób przygotowania zmniejszonych dawek roztworu do infuzji kwasu zoledronowego 4 mg/100 ml

Nie wolno mieszać produktu leczniczego Fayton, 4 mg/100 ml, roztwór do infuzji z innymi roztworami do infuzji i należy go podawać jako pojedynczy roztwór dożylny przez oddzielną linię infuzyjną.

Należy utrzymywać odpowiednie nawodnienie pacjentów przed i po podaniu produktu leczniczego Fayton.

Ogólne

Przed podaniem produktu leczniczego Fayton trzeba zbadać pacjentów, aby upewnić się, że są odpowiednio nawodnieni.

Należy unikać przewodnienia pacjentów z ryzykiem niewydolności serca.

Po rozpoczęciu leczenia kwasem zoledronowym należy dokładnie monitorować badane standardowo w hiperkalcemii parametry metaboliczne, takie jak stężenie wapnia, fosforanów i magnezu w surowicy. Jeżeli wystąpi hipokalcemia, hipofosfatemia lub hipomagnezemia, może być konieczne wprowadzenie krótkotrwałej terapii uzupełniającej. Pacjenci z nieleczoną hiperkalcemią mają z reguły w pewnym stopniu zaburzoną czynność nerek, dlatego należy rozważyć dokładne monitorowanie czynności nerek.

Zgłaszano przypadki ciężkiej hipokalcemii wymagającej hospitalizacji. W niektórych przypadkach może wystąpić hipokalcemia zagrażająca życiu.

Produkt leczniczy Fayton zawiera substancję czynną, która dostępna jest w innych produktach zawierających kwas zoledronowy 4 mg/100 ml. Pacjenci stosujący produkt leczniczy Fayton nie powinni jednocześnie otrzymywać innych produktów leczniczych zawierających kwas zoledronowy ani innych bisfosfonianów, gdyż łączne skutki działania tych produktów leczniczych nie są znane.

Niewydolność nerek

Stan pacjentów z TIH i objawami pogorszenia czynności nerek należy odpowiednio ocenić i rozważyć, czy oczekiwana korzyść wynikająca z podawania produktu leczniczego Fayton przewyższa możliwe ryzyko.

Podejmując decyzję o zapobiegania powikłaniom kostnym u pacjentów z przerzutami do kości należy wziąć pod uwagę, że początek działania leczniczego występuje po 2-3 miesiącach.

Istnieją doniesienia o pogorszeniu czynności nerek po zastosowaniu kwasu zoledronowego. Do czynników, które mogą zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek należą: odwodnienie, zaburzenie czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia, podawanie wielu cykli kwasu zoledronowego i innych bisfosfonianów oraz zastosowanie innych produktów leczniczych o toksycznym działaniu na nerki. Ryzyko pogorszenia czynności nerek jest mniejsze, lecz nadal możliwe, po podaniu kwasu zoledronowego w dawce 4 mg w czasie 15 minut. Pogorszenie czynności nerek aż do niewydolności nerek i konieczności przeprowadzenia dializ zgłaszano u pacjentów po dawce początkowej lub pojedynczej dawce wynoszącej 4 mg kwasu zoledronowego. Rzadziej występuje również zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy u niektórych pacjentów otrzymujących kwas zoledronowy długotrwale w zalecanych dawkach w celu zapobiegania powikłaniom kostnym.

Przed podaniem każdej kolejnej dawki produktu leczniczego Fayton należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy. Rozpoczynając terapię u pacjentów z przerzutami do kości oraz łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek zaleca się podanie mniejszych dawek kwasu zoledronowego. U pacjentów z oznakami pogorszenia czynności nerek podczas leczenia, produkt leczniczy Fayton należy odstawić. Terapię powinno się wznowić jedynie wówczas, gdy stężenie kreatyniny w surowicy powróci do wartości przed leczeniem z uwzględnieniem 10% odchylenia. Leczenie produktem leczniczym Fayton należy wznowić podając taką samą dawkę, jaką stosowano przed przerwaniem leczenia.

Ze względu na możliwy wpływ kwasu zoledronowego na czynność nerek, brak danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u pacjentów z istniejącą ciężką niewydolnością nerek (w badaniach klinicznych określoną, jako stężenie kreatyniny w surowicy > = 400 mcgmol/l lub > = 4,5 mg/dl u pacjentów z TIH, oraz > = 265 mcgmol/l lub > = 3,0 mg/dl u pacjentów z nowotworem i przerzutami do kości) oraz tylko ograniczone dane farmakokinetyczne u pacjentów z istniejącą ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min), nie zaleca się stosowania kwasu zoledronowego u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek.

Niewydolność wątroby

Ze względu na dostępne tylko ograniczone dane kliniczne u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, nie można określić specjalnych zaleceń dla tej grupy pacjentów.

Martwica kości szczęki

Martwicę kości szczęki (ang. ONJ - osteonecrosis of the jaw) obserwowano przede wszystkim u pacjentów z rozpoznaniem raka, leczonych produktami hamującymi resorpcję kości, takimi jak kwas zoledronowy. Wielu z tych pacjentów otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. Większość tych przypadków związana była z chirurgicznymi zabiegami stomatologicznymi, takimi jak ekstrakcja zęba. U wielu pacjentów stwierdzono objawy miejscowego zakażenia, w tym zapalenie szpiku.

Podczas oceny ryzyka ONJ u danego pacjenta należy rozważyć następujące czynniki:

- siłę działania bisfosfonianu (większe ryzyko występuje po zastosowaniu bardzo silnie działających bisfosfonianów), drogę podania (większe ryzyko występuje po zastosowaniu produktu pozajelitowo) oraz wielokrotne zastosowanie dawek.

- rozpoznanie raka, leczenie chemioterapią, radioterapią, stosowanie kortykosteroidów, palenie tytoniu.

- wcześniejsze choroby zębów, niedostateczną higienę jamy ustnej, choroby przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne, źle dopasowane protezy zębowe.

U pacjentów z występującymi jednocześnie czynnikami ryzyka przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego, uwzględniającego zasady prawidłowej profilaktyki stomatologicznej.

Jeśli to możliwe, w trakcie leczenia należy unikać u tych pacjenci inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. U pacjentów, u których stwierdzono martwicę kości szczęki w trakcie leczenia bisfosfonianami, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą zaostrzyć przebieg choroby. Brak danych, które potwierdziłyby, że przerwanie leczenia bisfosfonianem zmniejsza ryzyko martwicy kości szczęki u pacjentów, u których konieczne jest przeprowadzenie zabiegów stomatologicznych. Lekarz powinien ustalić indywidualny plan leczenia każdego pacjenta w oparciu o ocenę stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka terapii.

Ból mięśniowo-szkieletowy

Po wprowadzeniu kwasu zoledronowego do obrotu zgłaszano u pacjentów przypadki ciężkiego i, sporadycznie powodującego niesprawność, bólu kości, stawów i (lub) mięśni. Jednak takie doniesienia nie były częste. Objawy mogą wystąpić po jednym dniu do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. U większości pacjentów objawy te ustępują po zakończeniu leczenia. U części pacjentów nawrót objawów nastąpił po ponownym rozpoczęciu leczenia kwasem zoledronowym lub innym bisfosfonianem.

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u pacjentów stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie, skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po niewielkim urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w okolicy pachwinowej, często związanymi z cechami obrazowymi złamania z przeciążenia, na kilka tygodni lub miesięcy przed stwierdzeniem całkowitego złamania kości udowej. Złamania często występują obustronnie, dlatego u pacjentów leczonych bisfosfonianami, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. U pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć przerwanie stosowania bisfosfonianów na podstawie oceny stosunku korzyści do ryzyka u danego pacjenta.

Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a u każdego pacjenta z takimi objawami należy sprawdzić, czy nie nastąpiło niepełne złamanie kości udowej.

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na infuzję, co oznacza, że produkt leczniczy praktycznie nie zawiera sodu.

Ogólne

Przed podaniem produktu leczniczego Fayton trzeba zbadać pacjentów, aby upewnić się, że są odpowiednio nawodnieni.

Należy unikać przewodnienia pacjentów z ryzykiem niewydolności serca.

Po rozpoczęciu leczenia kwasem zoledronowym należy dokładnie monitorować badane standardowo w hiperkalcemii parametry metaboliczne, takie jak stężenie wapnia, fosforanów i magnezu w surowicy. Jeżeli wystąpi hipokalcemia, hipofosfatemia lub hipomagnezemia, może być konieczne wprowadzenie krótkotrwałej terapii uzupełniającej. Pacjenci z nieleczoną hiperkalcemią mają z reguły w pewnym stopniu zaburzoną czynność nerek, dlatego należy rozważyć dokładne monitorowanie czynności nerek.

Zgłaszano przypadki ciężkiej hipokalcemii wymagającej hospitalizacji. W niektórych przypadkach może wystąpić hipokalcemia zagrażająca życiu.

Produkt leczniczy Fayton zawiera substancję czynną, która dostępna jest w innych produktach zawierających kwas zoledronowy 4 mg/100 ml. Pacjenci stosujący produkt leczniczy Fayton nie powinni jednocześnie otrzymywać innych produktów leczniczych zawierających kwas zoledronowy ani innych bisfosfonianów, gdyż łączne skutki działania tych produktów leczniczych nie są znane.

Niewydolność nerek

Stan pacjentów z TIH i objawami pogorszenia czynności nerek należy odpowiednio ocenić i rozważyć, czy oczekiwana korzyść wynikająca z podawania produktu leczniczego Fayton przewyższa możliwe ryzyko.

Podejmując decyzję o zapobiegania powikłaniom kostnym u pacjentów z przerzutami do kości należy wziąć pod uwagę, że początek działania leczniczego występuje po 2-3 miesiącach.

Istnieją doniesienia o pogorszeniu czynności nerek po zastosowaniu kwasu zoledronowego. Do czynników, które mogą zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek należą: odwodnienie, zaburzenie czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia, podawanie wielu cykli kwasu zoledronowego i innych bisfosfonianów oraz zastosowanie innych produktów leczniczych o toksycznym działaniu na nerki. Ryzyko pogorszenia czynności nerek jest mniejsze, lecz nadal możliwe, po podaniu kwasu zoledronowego w dawce 4 mg w czasie 15 minut. Pogorszenie czynności nerek aż do niewydolności nerek i konieczności przeprowadzenia dializ zgłaszano u pacjentów po dawce początkowej lub pojedynczej dawce wynoszącej 4 mg kwasu zoledronowego. Rzadziej występuje również zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy u niektórych pacjentów otrzymujących kwas zoledronowy długotrwale w zalecanych dawkach w celu zapobiegania powikłaniom kostnym.

Przed podaniem każdej kolejnej dawki produktu leczniczego Fayton należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy. Rozpoczynając terapię u pacjentów z przerzutami do kości oraz łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek zaleca się podanie mniejszych dawek kwasu zoledronowego. U pacjentów z oznakami pogorszenia czynności nerek podczas leczenia, produkt leczniczy Fayton należy odstawić. Terapię powinno się wznowić jedynie wówczas, gdy stężenie kreatyniny w surowicy powróci do wartości przed leczeniem z uwzględnieniem 10% odchylenia. Leczenie produktem leczniczym Fayton należy wznowić podając taką samą dawkę, jaką stosowano przed przerwaniem leczenia.

Ze względu na możliwy wpływ kwasu zoledronowego na czynność nerek, brak danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u pacjentów z istniejącą ciężką niewydolnością nerek (w badaniach klinicznych określoną, jako stężenie kreatyniny w surowicy > = 400 mcgmol/l lub > = 4,5 mg/dl u pacjentów z TIH, oraz > = 265 mcgmol/l lub > = 3,0 mg/dl u pacjentów z nowotworem i przerzutami do kości) oraz tylko ograniczone dane farmakokinetyczne u pacjentów z istniejącą ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min), nie zaleca się stosowania kwasu zoledronowego u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek.

Niewydolność wątroby

Ze względu na dostępne tylko ograniczone dane kliniczne u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, nie można określić specjalnych zaleceń dla tej grupy pacjentów.

Martwica kości szczęki

Martwicę kości szczęki (ang. ONJ - osteonecrosis of the jaw) obserwowano przede wszystkim u pacjentów z rozpoznaniem raka, leczonych produktami hamującymi resorpcję kości, takimi jak kwas zoledronowy. Wielu z tych pacjentów otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. Większość tych przypadków związana była z chirurgicznymi zabiegami stomatologicznymi, takimi jak ekstrakcja zęba. U wielu pacjentów stwierdzono objawy miejscowego zakażenia, w tym zapalenie szpiku.

Podczas oceny ryzyka ONJ u danego pacjenta należy rozważyć następujące czynniki:

- siłę działania bisfosfonianu (większe ryzyko występuje po zastosowaniu bardzo silnie działających bisfosfonianów), drogę podania (większe ryzyko występuje po zastosowaniu produktu pozajelitowo) oraz wielokrotne zastosowanie dawek.

- rozpoznanie raka, leczenie chemioterapią, radioterapią, stosowanie kortykosteroidów, palenie tytoniu.

- wcześniejsze choroby zębów, niedostateczną higienę jamy ustnej, choroby przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne, źle dopasowane protezy zębowe.

U pacjentów z występującymi jednocześnie czynnikami ryzyka przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego, uwzględniającego zasady prawidłowej profilaktyki stomatologicznej.

Jeśli to możliwe, w trakcie leczenia należy unikać u tych pacjenci inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. U pacjentów, u których stwierdzono martwicę kości szczęki w trakcie leczenia bisfosfonianami, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą zaostrzyć przebieg choroby. Brak danych, które potwierdziłyby, że przerwanie leczenia bisfosfonianem zmniejsza ryzyko martwicy kości szczęki u pacjentów, u których konieczne jest przeprowadzenie zabiegów stomatologicznych. Lekarz powinien ustalić indywidualny plan leczenia każdego pacjenta w oparciu o ocenę stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka terapii.

Ból mięśniowo-szkieletowy

Po wprowadzeniu kwasu zoledronowego do obrotu zgłaszano u pacjentów przypadki ciężkiego i, sporadycznie powodującego niesprawność, bólu kości, stawów i (lub) mięśni. Jednak takie doniesienia nie były częste. Objawy mogą wystąpić po jednym dniu do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. U większości pacjentów objawy te ustępują po zakończeniu leczenia. U części pacjentów nawrót objawów nastąpił po ponownym rozpoczęciu leczenia kwasem zoledronowym lub innym bisfosfonianem.

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u pacjentów stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie, skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po niewielkim urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w okolicy pachwinowej, często związanymi z cechami obrazowymi złamania z przeciążenia, na kilka tygodni lub miesięcy przed stwierdzeniem całkowitego złamania kości udowej. Złamania często występują obustronnie, dlatego u pacjentów leczonych bisfosfonianami, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. U pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć przerwanie stosowania bisfosfonianów na podstawie oceny stosunku korzyści do ryzyka u danego pacjenta.

Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a u każdego pacjenta z takimi objawami należy sprawdzić, czy nie nastąpiło niepełne złamanie kości udowej.

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na infuzję, co oznacza, że produkt leczniczy praktycznie nie zawiera sodu.